Απόλλων: Γόητρο και ουσία

Τα ναυάγια των υποθέσεων Πάντιτς και Μακρίδη αποτελούν ήττες σε επικοινωνιακό επίπεδο, αλλά όχι απαραίτητα σε αγωνιστικό.

Με διαφορά ενός δεκαημέρου δύο διαφαινόμενες μετεγγραφές του Απόλλωνα κατέληξαν σε φιάσκο. Η χρονικά πρώτη αφορούσε τον 48χρονο Σέρβο προπονητή Μίλινκο Πάντιτς, η δεύτερη τον 33χρονο διεθνή Κύπριο μέσο Κωνσταντίνο Μακρίδη.

Αμφότεροι αφηνόταν να εννοηθεί (με τις ευλογίες ή τη διακριτική ανοχή του επίσημου Απόλλωνα) ότι ήταν «κλειστοί», πως μόνον οι υπογραφές απέμεναν για την επισημοποίηση της ένταξής τους στους «κυανολεύκους». Φευ…

Για το γόητρο του συλλόγου της Λεμεσού ασφαλώς τέτοιες υποθέσεις συνιστούν πλήγματα. Απροσδόκητα σε μεγάλο βαθμό για μια διοίκηση που προερχόταν από μια περιπετειώδη και τρικυμιώδη σεζόν και αναμενόταν να πορευτεί στη νέα με απολύτως σίγουρα βήματα.

Ωστόσο όσο κι αν επιχειρηθεί να μεγεθυνθεί η ήττα για τον Απόλλωνα περιορίζεται (τουλάχιστον για την ώρα) σε επικοινωνιακό επίπεδο. Και οι εντυπώσεις, ιδίως στο ποδόσφαιρο, μπορούν να αλλάξουν -ενίοτε πολύ εύκολα και πολύ γρήγορα.

Για τους ιθύνοντες των «κυανολεύκων» η ανάλυση και η δικαιολόγηση αυτών των καταστάσεων είναι επί του παρόντος το ήσσον. Το μείζον στη δεδομένη χρονική στιγμή είναι η αποφυγή της επανάληψής τους και οι ορθές επιλογές στη στελέχωση του ρόστερ.

Αν ο Πέδρο Εμάνουελ παρουσιάσει ένα ανταγωνιστικό σύνολο και πείσει για τις ικανότητές του, ουδείς θα θυμάται τον Μίλινκο Πάντιτς. Αν ο νεοφερμένος μέσος που θα πάρει στο ρόστερ τη θέση που προοριζόταν για τον Μακρίδη αποδειχθεί ουσιαστική ενίσχυση για την ομάδα, ελάχιστοι θα μείνουν ν’ αναρωτιούνται γιατί δεν ντύθηκε στα γαλάζια ο Κύπριος διεθνής.

Στο ποδόσφαιρο η ουσία και η αλήθεια εκτείνονται κι εξαντλούνται στα όρια του αγωνιστικού χώρου. Αν εκεί κερδίζεις νίκες, βαθμούς, εντυπώσεις, σεβασμό και εκτίμηση, οι όποιες ανορθογραφίες παραπλεύρως των τεσσάρων γραμμών εύκολα παραβλέπονται ή/και λησμονούνται.