Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2012

Η αληθινά μεγάλη απειλή για τον Σαβέβσκι



Στη θέση του κάποιοι δεν θα είχαν μπει καν στη διαδικασία των επαφών-διαπραγματεύσεων, ενώ κάποιοι τρίτοι θα είχαν (μπει και ακολούθως) αρνηθεί ευγενικά. Η Ομόνοια ως μέγεθος εξακολουθεί να παραμένει μαγαζί-γωνία και πρόκληση για πολλούς προπονητές, αλλά στη σημερινή -αγωνιστική, διοικητική και οικονομική- κατάστασή της δεν συνιστά και το πλέον ελκυστικό δέλεαρ στην εγχώρια αγορά.
Ο Τόνι Σαβέβσκι, ωστόσο, αποφάσισε έπειτα από οκτώ χρόνια να επιστρέψει στον πάγκο της. Ο Σκοπιανός επέδειξε άγνοια κινδύνου, χαρακτηριστικό γνώρισμα (πάντα σε μέτρο) κάθε ικανού κι επιτυχημένου τεχνικού. Αυτή η άγνοια και η πρότερη θητεία του, όμως, δεν αποτελούν συνάμα και εχέγγυο επιτυχίας.

Μολονότι το όνομα και η προσωπικότητά του εγγυώνται μια αληθινή ψυχολογική ανάταση στα αποδυτήρια και στην κερκίδα του «τριφυλλιού» (με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε στήριξη και πίστωση χρόνου), ο 49χρονος θα κριθεί -όπως κάθε προπονητής- από τα σκληρά γεγονότα, δηλαδή τα αποτελέσματα.
Πόσες πιθανότητες έχει να τα φέρει άμεσα; Η έλευσή του συνοδεύεται από την είσοδο της Ομόνοιας στο σπιράλ των ντέρμπι. Το αποψινό με την ΑΕΛ στο Τσίρειο, ακολουθούν αυτά με ΑΠΟΕΛ στο ΓΣΠ και Ανόρθωση στο «Αντώνης Παπαδόπουλος», ενώ μετά τις αναμετρήσεις με Παραλίμνι (εντός), Δόξα (εκτός) και Αλκή (εντός) έρχεται το ντέρμπι με τον Απόλλωνα στη Λεμεσό.
Με την ομάδα να υστερεί βαθμολογικά έναντι όλων των βασικών ανταγωνιστών της τα περιθώρια περαιτέρω απωλειών είναι σχεδόν μηδαμινά. Όχι επειδή θα υποθηκεύσουν πριν την είσοδο του χειμώνα τις πιθανότητες τίτλου των «πρασίνων», αλλά γιατί θα παύσουν τον άνεμο αλλαγής που επιφέρει η πρόσληψη του νέου προπονητή.
Η άγνοια κινδύνου του Σαβέβσκι, συνεπώς, δεν συνίσταται (μόνον) στην ανάληψη μιας ομάδας (που δεν στελέχωσε και δεν προετοίμασε ο ίδιος) εν όψει μιας σειράς από ντέρμπι όσο (κυρίως) στην αδήριτη αναγκαιότητα να νικήσει σε αυτά, προκειμένου να έχει ρεαλιστικές πιθανότητες μακροημέρευσης και επιτυχίας στον πράσινο πάγκο.
Η οικονομική κατάσταση στο σωματείο ασφαλώς δεν είναι η ιδανική, αλλά δεν αξιολογείται ως επικίνδυνα ανασταλτικός παράγοντας στην προσπάθεια του Σκοπιανού, αφού υπό παρόμοιες (ου μην και χειρότερες) συνθήκες εργάζονται και οι πλείστοι ομόλογοί του, εντός κι εκτός συνόρων.
Στον αντίποδα, το ρευστό διοικητικό σκηνικό αποτελεί πολύ μεγαλύτερη απειλή για τον 49χρονο τεχνικό. Ποιος είναι αυτή τη στιγμή το πρόσωπο αναφοράς του Σαβέβσκι; Ποιος τον ελέγχει; Ποιος θα τον υπερασπιστεί, όταν χρειαστεί; Το αράδιασμα ενός, δύο ή τριών ονομάτων στις συγκεκριμένες ερωτήσεις είναι εν προκειμένω το ήσσον.
Το μείζον είναι αν υπάρχει ή θα υπάρξει παράγοντας στο νέο διοικητικό τοπίο του συλλόγου, ο οποίος (παράγοντας) με το κύρος και το εκτόπισμά του θα επιβάλλει το σεβασμό στις αποφάσεις του. Όσο πιο γρήγορα βρεθεί αυτό το πρόσωπο, τόσο το καλύτερο για τον Σαβέβσκι και την Ομόνοια.
ΥΓ: «Ας αντιγράψουν τους αιωνίους αντιπάλους τους!», προτρέπαμε τους ιθύνοντες Ομόνοιας και Απόλλωνα μόλις την περασμένη εβδομάδα. Και τους αντέγραψαν! Η μεν Ομόνοια βάδισε στα χνάρια του ΑΠΟΕΛ (Γιοβάνοβιτς) προσλαμβάνοντας πρώην αλλοδαπό προπονητή που την είχε οδηγήσει σε τίτλο, ο δε Απόλλων στα αντίστοιχα της ΑΕΛ (Χριστοδούλου) εμπιστευόμενος 40άρη Κύπριο τεχνικό που μέχρι πρότινος δεν είχε δουλέψει σε μεγάλη ομάδα. Μένει να φανεί, αν η αντιγραφή θα περιοριστεί στον τρόπο επιλογής ή θα επεκταθεί και στον αντίστοιχο στήριξης των προπονητών τους.
Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2012

Ας αντιγράψουν τους αιωνίους αντιπάλους τους!



Όποιος είχε δει το όνειρο και εντόπισε book να του δώσει προσφορά γι’ αυτό, σήμερα σίγουρα έχει διαγράψει από το μυαλό έννοιες όπως «οικονομική ύφεση», «τρόικα», «ΔΝΤ» κ.λπ. Ή μήπως αμφισβητείτε ότι θα συνοδευόταν από εξαιρετικά ελκυστική απόδοση το στοίχημα πως οι πρώτες αποπομπές προπονητών θα έρχονταν υπερβολικά πρώιμα (μετά από μόλις δύο αγωνιστικές), σχεδόν ταυτόχρονα και θα αφορούσαν μνηστήρες της τετράδας;

Νεόφυτος Λάρκου και Τζορτζ Μπέρλι μας αποχαιρέτισαν νωρίς, η Ομόνοια πορεύεται με υπηρεσιακό τεχνικό, ο Απόλλωνας προσέλαβε ήδη προπονητή πρόθυμο ν’ αναλάβει μια ομάδα που άλλος στελέχωσε και προετοίμασε, αλλά εν προκειμένω το ζήτημα δεν είναι ούτε η επάρκεια του Σοφοκλή Σοφοκλέους ούτε ο οπορτουνισμός του Νικόδημου Παπαβασιλείου.
Ο Μπέρλι προφανώς δεν απομακρύνθηκε, επειδή η ολοκαίνουργια ομάδα του ηττήθηκε στην έδρα άμεσου ανταγωνιστή της και ο ίδιος βρέθηκε σε κακή βραδιά. Από την άλλη, αδυνατώ να φανταστώ ότι οι πραγματικοί λόγοι του διαζυγίου με τον 56χρονο Σκοτσέζο πρωτοεμφανίστηκαν μέσα στο Σεπτέμβριο.
Αμφότεροι μάλιστα συμπεριλαμβάνονται στην κατηγορία εκείνων που δεν σηκώνουν δεύτερες ευκαιρίες. Όταν ο τεχνικός δεν έχει υποδειγματική συμπεριφορά στους παίκτες του και άψογη εξωγηπεδική ζωή, τον παύεις άμεσα των καθηκόντων του. Οι προπονητές δεν είναι αμούστακα μειράκια ή εικοσάρηδες, για να προσδοκάς ότι θα μεγαλώσουν και θα βάλουν μυαλό.
Από την άλλη, προτού προσλάβεις έναν προπονητή, (υποτίθεται πως) κάνεις έρευνα για τα βασικά: το χαρακτήρα, τη νοοτροπία, τη φιλοσοφία του. Και αυτό μας φέρνει στην περίπτωση Λάρκου. Δεν ήξεραν στην Ομόνοια τι είδους προπονητή έπαιρναν τον Απρίλιο του 2001; Δεν τον έμαθαν στη διάρκεια της περιόδου 2011/12; Γιατί μετά τον ευρωπαϊκό αποκλεισμό η αμφισβήτησή του προέκυψε έπειτα από γκέλα σε παιχνίδι, στο οποίο το «τριφύλλι» καταγγέλλει τη διαιτησία;
Από τα μέσα Αυγούστου είχα γράψει πως Λάρκου και Λέβι μετρούν αντίστροφα. Όχι, γιατί είναι κακοί προπονητές, αλλά γιατί οι μηχανισμοί του επαγγέλματος έτσι δουλεύουν. Όταν προσλαμβάνεσαι στα κουτουρού και αμφισβητείσαι σε κάθε αναποδιά, δεν μακροημερεύεις. Το ίδιο ισχύει, όταν ο αιώνιος αντίπαλος διαπρέπει εν μέσω της δικής σου κρίσης.
Διότι, μην αυταπατάστε, οι διοικήσεις Ομόνοιας και Απόλλωνα θα αντιδρούσαν διαφορετικά, αν δεν αισθάνονταν την πίεση από τις πρόσφατες εντός κι εκτός συνόρων επιτυχίες του ΑΠΟΕΛ και της ΑΕΛ. Κι επειδή ο πανικός είναι κακός σύμβουλος, οι κυπελλούχοι του 2011 και του 2010 ας παραδειγματιστούν από τους πρωταθλητές του 2011 και του 2012 και ας τους αντιγράψουν στον τρόπο τόσο της επιλογής όσο και της στήριξης προπονητών σε περιόδους κρίσεις.
Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Άλδο Αδόρνο: Ανάσταση… κατά λάθος!

Εν αρχή ην… τα του Καίσαρος τω Καίσαρι. Από την περασμένη Κυριακή ο Άλδο Αδόρνο είναι ο ρέκορντμαν του ΑΠΟΕΛ σε επίπεδο σκοραρίσματος στις δύο πρώτες αγωνιστικές ενός πρωταθλήματος (σ.σ. τα πέντε τέρματά του τον έφεραν μπροστά από τους Γιάννο Ιωάννου και Μάριου Νεοφύτου, οι οποίοι είχαν ξεκινήσει με καρέ τις περιόδους 1998/99 και 2004/05 αντιστοίχως).
Συνάμα ο Παραγουανός είναι ο πρώτος παίκτης των «γαλαζοκιτρίνων» μετά από μια οκταετία που βρίσκει δίχτυα στις δύο πρώτες αγωνιστικές και μόλις ο πέμπτος ποδοσφαιριστής που σημειώνει τουλάχιστον πέντε τέρματα στις δύο πρώτες στροφές του πρωταθλήματος, τα τελευταία 18 χρόνια. Ουδέν περίεργο, συνεπώς, το… λιβάνισμά του από τα εγχώρια Μ.Μ.Ε. την περασμένη εβδομάδα.

Συγκρίσεις
Στη διάρκειά της διαβάσαμε και ακούσαμε κατά κόρον τις λέξεις «φαινόμενο», «μεταμόρφωση», «δικαίωση», ακόμη και συγκρίσεις με τον άρτι αποχωρήσαντα Αΐλτον Αλμέιδα. Παρεμπιπτόντως ο φιλάργυρος Βραζιλιάνος συνδύασε την πρεμιέρα του στην Τέρεκ Γκρόζνι με μια γκολάρα (μετά από σλάλομ ανάμεσα σε τέσσερις παίκτες) στο εκτός έδρας ντέρμπι κορυφής με την (πρωταθλήτρια Ρωσίας) Ζενίτ. Προφανώς για να θυμίσει σε ορισμένους ότι «η ποιότητα επιβάλλεται αμέσως» και πως ομάδα που θα προσφέρει δυόμισι πακέτα για τον Αδόρνο δεν έχει υπάρξει (και πιθανότατα ουδέποτε θα υπάρξει)…
Ο 30χρονος, ωστόσο, υμνείται πανταχόθεν, επειδή σκόραρε πεντάκις απέναντι σε Παραλίμνι και Δόξα, ήτοι μετά από ένα πολύ μικρής διάρκειας κρεσέντο απέναντι σε αντιπάλους από την τρίτη ταχύτητα του εγχώριου πρωταθλήματος. Οι υμνωδίες οφείλονται προφανώς στο ολοστρόγγυλο μηδέν της παραγωγικότητάς του την περασμένη περίοδο και στα μόλις επτά τέρματά του την περίοδο 2010/11, τα οποία αποτέλεσαν και το διαβατήριό του από τον Απόλλωνα για τον Αρχάγγελο.
«Άσφαιρο» πασπαρτού
Από τον ΑΠΟΕΛ αποκτήθηκε ως ρεζέρβα είτε του (δεξιού χαφ) Χαραλαμπίδη είτε του (περιφερειακού επιθετικού) Τριτσκόφσκι. Επειδή όμως ο ΑΠΟΕΛ την περασμένη διετία έπαιζε κατά κανόνα μ’ έναν επιθετικό, ο Σκοπιανός εξοβελιζόταν διαρκώς στα άκρα, με αποτέλεσμα να «τρώει» χρόνο συμμετοχής από τον Αδόρνο, ο οποίος κατέληξε (κατόπιν μιας ακατανόητης ακόμη και σήμερα απόφασης του Ιβάν Γιοβάνοβιτς) ρεζέρβα των Αλμέιδα και Σολάρι ως μοναδικός επιθετικός κορυφής.
Όπως ήταν αναμενόμενο, ο Παραγουανός «πάτωσε» σ’ αυτόν το ρόλο, ενώ στην καθιέρωσή του στον Αρχάγγελο ασφαλώς δεν βοήθησε ότι στην πρώτη χρονιά του χρησιμοποιήθηκε (κατά κανόνα ως αλλαγή) άλλοτε ως δεξιός χαφ, άλλοτε ως αριστερός και άλλοτε ως επιτελικός μέσος. Το αποτέλεσμα; Αγωνιζόμενος ακόμη και στην (υποτιθέμενη) φυσική θέση του (έξω δεξιά) απέτυχε να σκοράρει, έστω κι αν στο γήπεδο ευρίσκονταν ταυτόχρονα οι Αλμέιδα και Σολάρι.
Μπούντιμιρ
Στο ποδόσφαιρο, όμως, όπως και στη ζωή, ο τροχός γυρίζει διαρκώς. Και οι παρεξηγήσεις-αναποδιές που ζημίωσαν τον Αδόρνο πέρυσι, επαναλήφθηκαν προς όφελός του αυτό το καλοκαίρι φέρνοντάς τον στον αφρό. Η πώληση του Τριτσκόφσκι και η απόκτηση του Μπούντιμιρ φανέρωναν πως την περίοδο 2012/13 ο Αδόρνο θα ήταν σταθερά η δεύτερη επιλογή για τη θέση του δεξιού χαφ, εξ ου και ο Γιοβάνοβιτς επέμεινε στην παραμονή του.
Ήλθε όμως στις αρχές Σεπτεμβρίου η πώληση (και) του Αλμέιδα, για τον οποίο δεν υπήρχε χρόνος ν’ αποκτηθεί αντικαταστάτης με παρεμφερές στιλ. Οι «γαλαζοκίτρινοι», συνεπώς, ήταν υποχρεωμένοι να πορευτούν είτε με τον Αδόρνο ως φουνταριστό είτε με τον Μπούντιμιρ. Και αφού το πρώτο πείραμα είχε αποτύχει παταγωδώς, ο Γιοβάνοβιτς πόνταρε στον Κροάτη, του οποίου η δράση μέσα στο γήπεδο διαφέρει από αυτήν του Αλμέιδα.
Η ιδέα
Σε συνδυασμό και με την έλευση του Αλωνεύτη, ο οποίος έχει την ντρίμπλα, είναι… σβούρας και αρέσκεται να πατά περιοχή, ο προπονητής του ΑΠΟΕΛ είχε την ιδέα να βάλει τον Αδόρνο ως… δορυφόρο του Μπούντιμιρ ποντάροντας πως ο Παραγουανός θα μπορούσε με το ξεπέταγμα και την ταχύτητά του να εκμεταλλευτεί τους χώρους που θα δημιουργούσαν τραβώντας αντιπάλους οι Μπούντιμιρ, Αλωνεύτης, Χαραλαμπίδης.
Το αποτέλεσμα φάνηκε στις πρώτες δύο αγωνιστικές. Με την απαγκίστρωση από το 4-2-3-1 οι «γαλαζοκίτρινοι» έχουν γίνει πιο απρόβλεπτοι στην ανάπτυξή τους και ο Αδόρνο πιο παραγωγικός. Προϊόντος του χρόνου οι αντίπαλοι θα αρχίσουν να προσαρμόζονται στο νέο στιλ. Τότε και όταν θα έρθουν τα ντέρμπι, θα δοκιμαστούν η αξιοπιστία και η ποιότητα της ιδέας του Γιοβάνοβιτς -συνάμα και η αναγέννηση του Αδόρνο.
Άλλωστε, μέχρι σήμερα ο 30χρονος δεν έχει δείξει ότι είναι ο παίκτης που στα δύσκολα θα βγει μπροστά και θα πάρει την ομάδα στις πλάτες του, αλλά μάλλον ένας ποδοσφαιριστής ψυχολογίας που επηρεάζεται άμεσα από τη λειτουργικότητα του συνόλου. Μέχρι αποδείξεως του εναντίου, συνεπώς, η «Α.τ.Κ.» θα κρατήσει την μπάλα χαμηλά αναφορικά με τον Παραγουανό.
Σε τελική ανάλυση, η δική του… ανάσταση αποδεικνύεται… σταύρωση για τον Σελίμ Μπενασούρ, για τον οποίο αίφνης δεν περισσεύει θέση, όπως ακριβώς είχε συμβεί πέρυσι με τον Αδόρνο ελέω Τριτσκόφσκι. Όπως είχε πει και ο Καρλ Μαρξ, η ιστορία επαναλαμβάνεται -την πρώτη φορά σαν τραγωδία, τη δεύτερη σαν φάρσα. Το αργότερο μέχρι τον ερχόμενο Μάιο θα ξέρουμε τι ακριβώς ισχύει στην περίπτωση του ΑΠΟΕΛ.
Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2012

Ζητούνται διαχειριστές κρίσης

Μ’ εξαίρεση τον ΑΠΟΕΛ, ο οποίος στον πακτωλό εσόδων από το Τσάμπιονς Λιγκ πρόσθεσε αυτό το καλοκαίρι και τα εκατομμύρια από τις πωλήσεις των Αλμέιδα και Τριτσκόφσκι, ουδείς κυπριακός σύλλογος είναι σε θέση να ισχυριστεί πως μπορεί να βγάλει οικονομικά τη σεζόν δίχως να βάλει το χέρι στην τσέπη είτε ο ιδιοκτήτης-μεγαλομέτοχος-πρόεδρος είτε ο κόσμος, προκειμένου να καλυφθούν χρέη ή τρύπες στον προϋπολογισμό.
Επενδυτές μεγάλης οικονομικής επιφάνειας με ζεστό ενδιαφέρον για το ποδόσφαιρο δεν αφθονούν πλέον στην αγορά, εξ ου και ολοένα και περισσότερες ομάδες θα (ακολουθούν το παράδειγμα της Ομόνοιας και της Ανόρθωσης και θα) στρέφονται προς τους οπαδούς τους, προκειμένου να εξασφαλίσουν τα απαραίτητα για την αποφυγή της χρεοκοπίας.

Η συγκεκριμένη πρακτική δεν συνιστά πανάκεια. Για την ακρίβεια, δεν αποτελεί καν ημίμετρο. Εν μέσω συνεχιζόμενης κρίσης (με τα έσοδα να καταποντίζονται και τις τιμές των βασικών αγαθών να εκτοξεύονται), είναι τουλάχιστον αφελές να νομίζουν τα σωματεία ότι ο μέσος φίλαθλος θα προτάξει την αγάπη του για την μπάλα από την επιβίωση του ιδίου και της οικογένειάς του.
Όσοι αμφιβάλλουν για το προφανές, ας ρίξουν μια ματιά και στα τεκταινόμενα στην Ελλάδα, όπου πλην του Ολυμπιακού όλες οι υπόλοιπες ΠΑΕ (ακόμη και μεγέθη, όπως ο Παναθηναϊκός, η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ) πορεύονται με δανεικά, διακανονισμούς και με τη διαρκή αγωνία για το τι τους ξημερώνει αύριο.
Οι κυπριακοί σύλλογοι, οι οποίοι ως επί το πλείστον ζουν κρατικοδίαιτα, έχουν καθυστερήσει ήδη να αντιληφθούν τα σημεία των καιρών. Να καταλάβουν δηλαδή πως στην εποχή της τρόικας ο κρατικός κορβανάς γι’ αυτούς θα συρρικνώνεται διαρκώς μέχρι σημείου εκμηδενισμού. Ότι ο δοκιμαζόμενος κόσμος δεν θα δίνει εύκολα πλέον χρήματα για εισιτήριο (διαρκείας ή μη).
Με την αβελτηρία και την οκνηρία τους οι ομάδες μας έχουν περιορίσει την γκάμα των εσόδων τους στα τηλεοπτικά δικαιώματα (σε ποσοστό 90%) και στις χορηγίες. Και στους δύο τομείς σχεδόν έχουν εξαντλήσει τα περιθώριά τους, τουλάχιστον με τον τρόπο που λειτουργούν σήμερα. Το παράθυρο για τη μετάβαση σε μια διαφορετική αντίληψη και διαχείριση των πραγμάτων είναι ακόμη ανοικτό. Όχι όμως διάπλατα και όχι για πολύ ακόμη.
Το ερώτημα είναι αν -πλην του Ανδρέα Σοφοκλέους στην ΑΕΛ (που κατάφερε με ένα άκρως οικονομικό ρόστερ να έχει απρόσμενες επιτυχίες και έχει στα σκαριά ήδη και το ιδιόκτητο γήπεδο) ή του Κώστα Μιχαηλίδη στην ΑΕΚ- υπάρχουν παράγοντες ικανοί για ανάλογους χειρισμούς. Παράγοντες όχι μόνο μέσα στα ίδια τα σωματεία, αλλά και στις διοικήσεις του ποδοσφαίρου και του κυπριακού αθλητισμού γενικότερα.
Μια ωμή καταγραφή της σημερινής πραγματικότητας καταδεικνύει πως οι συγκεκριμένοι παράγοντες είναι η διαρκώς μειούμενη μειονότητα (εξ ου και τα διαρκώς αυξανόμενα χρέη). Μέχρι να αντιστραφεί αυτό το κλίμα, οφείλουμε να είμαστε προετοιμασμένοι για ακόμη χειρότερες μέρες.
Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2012

Πίντο ντα Κόστα: Ο πιο καλός ο… πωλητής!

Καλύτεροι πρόεδροι από αυτόν υπάρχουν. Καλύτεροι οικονομικοί διαχειριστές επίσης. Αλλά καλύτεροι πωλητές από τον Χόρχε Νούνο Πίντο ντα Κόστα δεν κυκλοφορούν στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Ο 72χρονος, ο οποίος τον περασμένο Απρίλιο έκλεισε 28 χρόνια στον προεδρικό θώκο της Πόρτο, είναι με διαφορά ο αποτελεσματικότερος διαπραγματευτής στην ιστορία του αθλήματος.
Ή μήπως γνωρίζετε κάποιον άλλον, ο οποίος εν μέσω παγκόσμιας οικονομικής κρίσης κατάφερε να πωλήσει με κέρδος κοντά στο 200% έναν ποδοσφαιριστή που είχε αγοράσει έναντι σχεδόν 20 εκατομμυρίων ευρώ; Ο ντα Κόστα πιστώθηκε αυτό το colpo grosso στέλνοντας τον Χουλκ στη Ζενίτ και εισπράττοντας σε αντάλλαγμα 55 εκατομμύρια ευρώ!

Και να σκεφτεί κάποιος ότι το συγκεκριμένο deal ωχριά μπροστά στο περυσινό με τον Ρανταμέλ Φαλκάο, τον οποίο παραχώρησε στην Ατλέτικο Μαδρίτης έναντι 47 εκατομμυρίων ευρώ, ενώ τον είχε αγοράσει μόλις πεντέμισι! Και αν γι’ αυτόν τον (σχεδόν) δεκαπλασιασμό της αξίας του Κολομβιανού χρειάστηκε να μεσολαβήσει μια διετία μεταξύ αγοράς και πώλησης, τι να πει κάποιος για την περίπτωση του Αλί Σισοκό, τον οποίο ο ντα Κόστα αγόρασε τον Ιανουάριο του 2009 έναντι 300.000 ευρώ και έξι μήνες αργότερα τον έδωσε στη Λιόν για αποζημίωση 16,2 εκατομμυρίων ευρώ;
Κέρδη 416 εκατομμυρίων
Ενδεχομένως ορισμένοι να σκεφτούν ότι τρεις σπουδαίες συμφωνίες δεν συνιστούν κολοσσιαίο επίτευγμα για κάποιον που ευρίσκεται σχεδόν τριάντα χρόνια στην προεδρία ενός συλλόγου. Ακόμη κι αυτοί θα (υποχρεωθούν να) αναθεωρήσουν: μόνο μέσα στη νέα χιλιετία, ήτοι από το 2000 και μετά, ο 72χρονος παράγοντας έχει πιστωθεί 30 τέτοια super deal!
Στη διάρκεια αυτής της 12ετίας παίκτες που κόστισαν 89 εκατομμύρια ευρώ πωλήθηκαν έναντι 505,6 εκατομμυρίων αποφέροντας στο ταμείο της Πόρτο καθαρά κέρδη ύψους 416,6 εκατομμυρίων ευρώ! Δεν χρειάζεται καν να παιδέψετε το μυαλό σας: η επίδοση είναι απλησίαστη για οποιονδήποτε άλλο σύλλογο στον πλανήτη.
«Δράκος» από τα 17
Ο άνθρωπος που θα μπορούσε άνετα να πωλήσει ψυγεία σε Εσκιμώους και καλοριφέρ σε ερημίτες είναι γόνος αστικής οικογένειας στο Οπόρτο και εντάχθηκε στο δυναμικό της Πόρτο σε ηλικία 17 ετών. Παθιασμένος με το ποδόσφαιρο, αλλά όχι προικισμένος ποδοσφαιριστής στράφηκε γοργά στις επιχειρήσεις, το 1962 ανέλαβε διευθυντής των τμημάτων των λιγότερο δημοφιλών αθλημάτων του συλλόγου, το 1975 προήχθη σε διευθυντή του ποδοσφαιρικού τμήματος και στις 23 Απριλίου 1982, σε ηλικία 44 ετών, διαδέχτηκε τον Αμέρικο Σα στην προεδρία της Πόρτο, με την οποίο μέχρι σήμερα έχει κατακτήσει τα πάντα (συνολικά 51 τίτλους).
Στις 23 Απριλίου 2003, στην επέτειο των 21 χρόνων του στο θώκο, έγινε δεκτός από τον Πάπα Ιωάννη Παύλο τον Β’, και στις 16 Νοεμβρίου 2003 τα εγκαίνια του «Ντραγκάο» εκπλήρωσαν ακόμη ένα όνειρό του (μια νεόδμητη έδρα για την ομάδα του).
«Χρυσή σφυρίχτρα»
Το 2004 ενεπλάκη στο σκάνδαλο δωροδοκίας «Χρυσή Σφυρίχτρα», ένεκα του οποίου η ΟΥΕΦΑ αρχικά απέκλεισε κι εν συνεχεία δέχτηκε ξανά την Πόρτο στο Τσάμπιονς Λιγκ. Εναντίον του ντα Κόστα στη συγκεκριμένη υπόθεση κατέθεσε μια πρώην ερωμένη του, η 32χρονη χορεύτρια Καρολίνα Σαλγκάδο, η οποία στο βιβλίο της «Εγώ, η Καρολίνα» (εκδόθηκε το Δεκέμβριο του 2006) ισχυρίστηκε πως μεταξύ άλλων ο 72χρονος δωροδοκούσε διαιτητές με ιερόδουλες.
Ο πρόεδρος των «δράκων» αρνήθηκε τα πάντα ισχυριζόμενος πως η πρώην ερωμένη του προσπάθησε να τον εκβιάσει μέσω του βιβλίου, στο οποίο μάλιστα βασίστηκε η πορτογαλική ταινία «Διαφθορά». Στις 3 Απριλίου 2009 όλες οι κατηγορίες κατέπεσαν. Το σύντομο, πλην δηκτικό σχόλιο του ντα Κόστα: «Προφανώς υπάρχουν ζηλωτές της επιτυχίας μου».
Όσο επιτυχημένος πωλητής είναι ο ντα Κόστα, άλλο τόσο αποτυχημένος οικονομικός διαχειριστής αποδεικνύεται. Γι’ αυτό, άλλωστε, η Πόρτο είναι υποχρεωμένη να πωλεί διαρκώς τους καλύτερους παίκτες της. Το δάνειο για την κατασκευή του «Ντραγκάο» ασφαλώς βαραίνει, ωστόσο το μέγα πρόβλημα είναι οι 60 ποδοσφαιριστές που ανήκουν στο δυναμικό της. Οι μισοί εξ αυτών αγωνίζονται δανεικοί σε άλλες ομάδες, όμως οι «δράκοι» καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος του μισθού τους συντηρώντας ουσιαστικά δύο ρόστερ! Ουδείς τέλειος. Ακόμη κι αυτός ο άρχων των πωλήσεων, Χόρχε Νούνο Πίντο ντα Κόστα…
 
Τα super deals του Πίντο ντα Κόστα από το 2000
Παίκτης                       Ποσό αγοράς                         Ποσό πώλησης            Κέρδος
2000
Ζαρντέλ                        4 (Πόρτο Αλέγκρε)                16 (Γαλατασαράι)        12
2002
Ζορζ Αντράντε            0 (Αμαδόρα)                          13 (Λα Κορούνια)        13
Κάρλος Παρέδες          0 (Ασουνσιόν)                        4,8 (Ρετζίνα)                 4,8
2004
Ρικάρντο Καρβάλιο    0 (Λέκα)                                 30 (Τσέλσι)                   30
Ντέκο                           8 (Σαλγκέιρος)                       21 (Μπαρσελόνα)        13
Πάουλο Φερέιρα          2 (Σετούμπαλ)                       20 (Τσέλσι)                             18
Ντερλέι                        0,45 (Λεϊρία)                         7,5 (Ντιναμό Μ.)                  7,05
Κάρλος Αλμπέρτο       2,5 (Φλουμινένσε)                  10 (Κορίνθιανς)                    7,5
2005
Μανίς                           0 (Μπενφίκα)                         16 (Ντιναμό Μ.)          16
Γιούρκας Σεϊταρίδης   3 (Παναθηναϊκός)                 10 (Ντιναμό Μ.)                   7
Λουίς Φαμπιάνο          3,5 (Σάο Πάουλο)                  10 (Σεβίλλη)                          6,5
Κοστίνια                       0,5 (Μονακό)                         4 (Ντιναμό Μ.)                     3,5
2007
Άντερσον                     5 (Γκρέμιο)                             31,5 (Μάντσεστερ Γ.)            26,5
Πέπε                              2 (Μαρίτιμο)                         30 (Ρεάλ Μ.)                 28
Ρικάρντο Κόστα          0 (ακαδημίες)                         4 (Βόλφσμπουργκ)       4
Ούγκο Αλμέιδα            0 (ακαδημίες)                         4 (Βέρντερ)                   4
2008
Ρικάρντο Κουαρέσμα  6 (Μπαρσελόνα)                    24,6 (Ίντερ)                  18,6
Ζοζέ Μποσίνγκουα      1 (Μποαβίστα)                      20,5 (Τσέλσι)                19,5
Χέλντερ Πόστιγκα*      0 (ακαδημίες)                         2,5 (Σπόρτινγκ)           2,5
2009
Λισάντρο Λόπες          6,8 (Αβεγιανέδα)                   24 (Λιόν)                      17,2
Λούτσο Γκονζάλες       10,25 (Ρίβερ Πλέιτ)               19 (Μαρσέιγ)                8,75
Αλί Σισοκό                   0,3 (Σετούμπαλ)                    16,2 (Λιόν)                   15,9
Ίμπσον                          1.8 (Ρεγκάτας)                       4 (Σπαρτάκ Μ.)            2,2
Πάουλο Μασάδο          0 (ακαδημίες)                         3,5 (Τουλούζ)               3,5
2010
Μπρούνο Άλβες           0 (ακαδημίες)                         22 (Ζενίτ)                     22
Ραούλ Μεϊρέλες           0 (Μποαβίστα)                      13 (Λίβερπουλ)            13
2011
Φαλκάο                         5,4 (Ρίβερ Πλέιτ)                   47 (Ατλέτικο Μ.)          41,6
2012
Χουλκ                           19 (Τόκιο Βέρντι)                  55 (Ζενίτ)                     36
Άλβαρο Περέιρα         6,5 (Κλουζ)                            10 (Ίντερ)                     3,5
Φρέντι Γκουαρίν          1 (Σαν Ετιέν)                         12,5 (Ίντερ)                  11,5
ΣΥΝΟΛΑ                     89                                           505,6                             416,6
Σημείωση: Όλα τα ποσά είναι σε εκατομμύρια ευρώ

* Ο Χέλντερ Πόστιγκα είναι ιδιαίτερη περίπτωση. Ήρθε από τις ακαδημίες, πωλήθηκε το καλοκαίρι του 2003 έναντι 9,5 εκατ. ευρώ στην Τότεναμ, την επόμενη περίοδο επέστρεψε έναντι 4 εκατ., το καλοκαίρι του 2006 δόθηκε δανεικός στη Σεντ Ετιέν έναντι 850.000 ευρώ, τον Ιανουάριο του 2008 στον Παναθηναϊκό έναντι 250.000 ευρώ, προτού πωληθεί στη Σπόρτινγκ έναντι 2,5 εκατ. Συνολικά δηλαδή η Πόρτο έχει βγάλει από τις πωλήσεις και τους δανεισμούς του κέρδος σχεδόν 8,5 εκατομμυρίων!

Οι τίτλοι του Πίντο ντα Κόστα
19 πρωταθλήματα: 1985, 1986, 1988, 1990, 1992, 1993, 1995, 1996, 1997, 1998, 1999, 2003, 2004, 2006, 2007, 2008, 2009, 2011, 2012
12 κύπελλα: 1984, 1988, 1991, 1994, 1998, 2000, 2001, 2003, 2006, 2009, 2010, 2011
14 σούπερ καπ: 1983, 1984, 1986, 1990, 1991, 1993, 1994, 1996, 1998, 1999, 2000, 2001, 2009, 2010
2 Κύπελλα Πρωταθλητριών: 1987, 2004
2 Διηπειρωτικά: 1987, 2004
1 ευρωπαϊκό σούπερ καπ: 1987
1 Κύπελλο ΟΥΕΦΑ: 2003
Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ