Η Σταχτοπούτα απ’ τα… Harrods!

Προ επταετίας η Φούλαμ ευρισκόταν στην κορυφή: αήττητη πρωταθλήτρια, κυπελλούχος και κάτοχος του Λιγκ Καπ Αγγλίας -μόλις ένα χρόνο μετά την άνοδο στην πρώτη κατηγορία! Τότε, την περίοδο 2002/03, ο σύλλογος ήταν το μέτρο των πάντων στο αγγλικό ποδόσφαιρο -σε επίπεδο γυναικών…

Αν η αντρική ομάδα διαιρέσει τα χρόνια ύπαρξής της με τους (εγχώριους και διεθνείς) τίτλους της, θα προκύψει ο αριθμός 131, μόνον αν αξιολογηθεί ως τρόπαιο το Κύπελλο Ιντερτότο του 2002. Πέραν τούτου, ένα ολοστρόγγυλο μηδενικό. Οι τίτλοι στο πρωτάθλημα Νότου (1906, 1907) και η πρόκριση στον τελικό του αγγλικού (1975) παραμένουν μέχρι σήμερα οι μεγαλύτερες επιτυχίες στην ιστορία ενός συλλόγου που υπήρξε υπερβολικά ασήμαντος ακόμη και για ν’ αποκτήσει τη φήμη του αιώνιου δεύτερου.

Ωστόσο μετά το εκτός έδρας 0-0 με το Αμβούργο την περασμένη Πέμπτη η ομάδα του Ρόι Χόντγκσον απέχει μια νίκη από την κορυφαία στιγμή της ιστορίας της: την παρθενική παρουσία σ’ έναν ευρωπαϊκό τελικό και ενδεχομένως την κατάκτηση του πρώτιστου αληθινού και βαρυσήμαντου τροπαίου της! Ήδη πάντως ο σύλλογος από το νοτιοδυτικό προάστιο του Λονδίνου προσφέρει μία από τις ωραιότερες ιστορίες της τρέχουσας περιόδου, μια ιστορία όμοια σε μεγάλο βαθμό με τις αμερικανικές αθλητικές ταινίες, στις οποίες μια ομάδα ελάχιστα ταλαντούχων και αποτυχημένων παικτών φέρνει τα πάνω κάτω.

Στη μόλις δεύτερη συμμετοχή στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις η Φούλαμ έχει αποκλείσει διαδοχικά την κάτοχο του τίτλου Σαχτάρ Ντόνετσκ (2-1, 1-1), την εκ των φαβορί για το τρόπαιο Γιουβέντους (1-3, 4-1) και την πρωταθλήτρια Γερμανίας Βόλφσμπουργκ (2-1, 1-0). Βασιζόμενος αφ’ ενός στην έχουσα ευρωπαϊκή εμπειρία τριάδα του τερματοφύλακα Μαρκ Σβάρτσερ (φιναλίστ του ΟΥΕΦΑ με τη Μίντλεσμπρο το 2006), του οργανωτή Ντάνι Μέρφι (κυπελλούχος ΟΥΕΦΑ με τη Λίβερπουλ το 2001) και του εξτρέμ Ντάμιεν Νταφ (πρώην άσος των Τσέλσι, Νιούκαστλ) αφ’ ετέρου στον επιθετικό Μπόμπι Ζαμόρα ο Ρόι Χόντγκσον συναρπάζει την ποδοσφαιρική Ευρώπη με ένα γεροδεμένο μείγμα Άγγλων, Ιρλανδών, Ουαλών, Σκανδιναβών και Αμερικανών.

«Όσο παραμένουμε στην Πρέμιερ Λιγκ, γεμίζουμε το στάδιο με 25.000 θεατές και παίζουμε μπάλα που τους αρέσει, τόσο θα είμαστε επιτυχημένοι», ισχυρίζεται ο 63χρονος τεχνικός, ο οποίος μετά την επική ανατροπή και πρόκριση επί της Γιουβέντους είχε προτείνει «απλώς να μιμηθούμε τον Ρόκι Μαρτσιάνο» και -όπως κάποτε ο αήττητος βαρέων βαρών πρωταθλητής στο μποξ- «να σταματήσουμε στο απόγειο της επιτυχίας, διότι μελλοντικά τα πράγματα δεν θα γίνουν καλύτερα. Αυτή η νύχτα πρέπει να συγκαταλέγεται στις μεγαλύτερες της ιστορίας του συλλόγου».

Ελλείψει συναγωνισμού το θριαμβευτικό 4-1 επί της «γηραιάς Κυρίας» παραμένει μέχρι στιγμής η κορωνίδα των ευρωπαϊκών βραδιών της Φούλαμ. Αν όμως την προσεχή Πέμπτη οι Λονδρέζοι αποκλείσουν το Αμβούργο στο ευρωπαϊκά απόρθητο «Κρέιβεν Κότατζ» (πέντε νίκες, μία ισοπαλία) και ακολούθως κατακτήσουν το Europa League, τότε για τους “cottagers” ίσως μετά από 131 χρόνια να έχει έρθει όντως το πλήρωμα του χρόνου για να βαδίσουν στα χνάρια του Ρόκι Μαρτσιάνο…

Η… «Ρεάλ του Τάμεση» και η… «Μάντσεστερ Γ. του Νότου»

Η ιστορική παρουσία της Φούλαμ στο αγγλικό ποδόσφαιρο είναι ευθέως ανάλογη του ασπρόμαυρου εμβλήματός της με τα τρία κόκκινα γράμματα: αρκετά ανιαρή και με ελάχιστα χρώματα. Ο σύλλογος ιδρύθηκε το 1879 στο Λονδίνο ως “St. Andrew's Cricket and Football Club” και από το 1889 μετονομάστηκε σε “Fulham Football Club“. Αποτελεί συνεπώς τον αρχαιότερο εν ενεργεία ποδοσφαιρικό σύλλογο της αγγλικής πρωτεύουσας. Από τα δύο πρωταθλήματα στη χαραυγή του 20ού αιώνα παλινδρομούσε μεταξύ του τέλους της πρώτης κατηγορίας και τα μέσα της τρίτης. Οι κατά καιρούς παίκτες του (βλέπε Μπόμπι Ρόμπσον, Μπόμπι Μουρ, Τζορτζ Μπεστ και αργότερα Έντβιν φαν ντερ Σαρ) του προσέφεραν περισσότερα πρωτοσέλιδα απ’ ό,τι οι αγωνιστικές επιδόσεις του.

Το ναδίρ έλαβε χώρα το 1994, όταν η Φούλαμ υποβιβάστηκε στην τέταρτη και χαμηλότερη επαγγελματική κατηγορία της Αγγλίας. Δύο χρόνια αργότερα μάλιστα ευρισκόταν στο τελευταίο μισό της βαθμολογίας. Πριν 14 χρόνια ο σύλλογος απείχε από την ημιτελική φάση ευρωπαϊκής διοργάνωσης όσο το Λονδίνο από τον Άρη!

Η μοίρα του ως πάμπτωχου ασανσέρ μεταξύ των κατηγοριών άλλαξε την περίοδο 1996/97 μέσω της ανόδου στην τρίτη κατηγορία και την έναντι 45 εκατομμυρίων ευρώ εξαγορά του από τον Αιγύπτιο δισεκατομμυριούχο Μοχάμεντ Αλ-Φαγέντ. Στις μεγαλόστομες προγραμματικές δηλώσεις του ο ιδιοκτήτης της περίφημης αλυσίδας “Harrods” είχε διακηρύξει τη φιλοδοξία του για δημιουργία μιας «Ρεάλ Μαδρίτης του Τάμεση» και μιας «Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του Νότου»!

Το 1999 υπό τον Κέβιν Κίγκαν ο σύλλογος με 101 από τους εφικτούς 138 πόντους ανέβηκε στη δεύτερη κατηγορία, δύο χρόνια αργότερα υπό τον Ζαν Τιγκανά -και πάλι με συγκομιδή 101 βαθμών- επέστρεψε στην Πρέμιερσιπ, όπου τόσο ο ίδιος όσο και ο βαθύπλουτος ιδιοκτήτης του υποχρεώθηκαν να συνειδητοποιήσουν πως η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ απείχε έτη φωτός.

Επί έξι συναπτά έτη η Φούλαμ καταλάμβανε μια θέση στο μέσο της βαθμολογίας, το 2007 και το 2008 απειλήθηκε ακόμη και με υποβιβασμό. Σ’ εκείνο το χρονικό σημείο, πριν δυόμισι χρόνια, ο Αλ-Φαγέντ προσέλαβε στην τεχνική ηγεσία τον Ρόι Χόντγκσον. Ο δοκιμασμένος σε Ιταλία, Ελβετία, Σουηδία, αλλά μέχρι πρότινος αποτυχημένος επί βρετανικού εδάφους προπονητής κατάφερε στην πρώτη σεζόν του να κρατήσει την ομάδα στην κατηγορία και στη δεύτερη (πέρυσι) να της χαρίσει το καλύτερο πλασάρισμα στην ιστορία της (έβδομη θέση). Στην τρίτη σεζόν του στο Λονδίνο ο 63χρονος βαδίζει ολοταχώς προς την ποδοσφαιρική θεοποίησή του στο «Κρέιβεν Κότατζ»….

Ο πιο σταθερός και παθιασμένος έρωτας του Χιου Γκραντ!

Στα βιβλία της ιστορίας και των ρεκόρ η Φούλαμ μέχρι σήμερα έχει καταχωρηθεί μόνο για αρνητικά ρεκόρ, όπως π.χ. η ευρύτερη ήττα στην ιστορία των ημιτελικών του αγγλικού κυπέλλου (0-6 κόντρα στη Νιούκαστλ το 1908) και ο πιο περίεργος υποβιβασμός (δεύτερη καλύτερη εντός έδρας επίδοση, αλλά 19 συναπτές εκτός έδρας ήττες την περίοδο 1927/1928).

Ακόμη και η ιστορική έδρα της, η οποία άνοιξε τις πύλες της το 1896 και ασφαλώς αξίζει να κριθεί διατηρητέα, δεν απολαμβάνει πάντοτε της πρέπουσας εκτίμησης. Ο θρύλος θέλει τον Ρομάν Αμπράμοβιτς να πετά το καλοκαίρι του 2003 με το ελικόπτερό του πάνω από το νοτιοδυτικό Λονδίνο. Αντικείμενο του πόθου του ήταν η Τσέλσι, της οποίας όμως το «Στάμφορντ Μπριτζ» απέχει μόλις δύο χιλιόμετρα μακριά από το «Κρέιβεν Κότατζ», το οποίο μόλις αντίκρισε και μπέρδεψε με την έδρα της Τσέλσι ο Ρώσος δισεκατομμυριούχος απόρησε: «Τι; Αυτό το χωράφι πάμε ν’ αγοράσουμε;»

Το συγκεκριμένο ανέκδοτο, ωστόσο ωχριά μπροστά στο αντίστοιχο με πρωταγωνιστή τον Τσάρλι Μίτεν, ο οποίος τη δεκαετία του 50 έριξε από τον πάγκο του μασάζ έναν συμπαίκτη του, προκειμένου να μπορέσει να προετοιμάσει σε αυτόν το αφγανικό κυνηγόσκυλό του για έναν αγώνα δρόμου!

Στη δεκαετία του 60 στον προεδρικό θώκο καθόταν ο κωμικός Τόμι Τρίντερ που ελάχιστα άλλαξε τη θλιμμένη μοίρα του συλλόγου, ακριβώς όπως και ο Μπόμπι Ρόμπσον, ο οποίος το 1968 ξεκίνησε την προπονητική καριέρα του από τη Φούλαμ, ή ο Τζίμι Χιλ, ο οποίος στα τέλη της δεκαετίας του 80 απέτρεψε τη συγχώνευση με τους Κουίνς Παρκ Ρέιντζερς.

Ένας άλλος κωμικός, ο Χιου Γκραντ, συγκαταλέγεται στους πιο επιφανείς υποστηρικτές των «κότατζερς», τους οποίους με το ιδιωτικό αεροπλάνο του ακολουθεί σε κάθε στάδιο της εφετινής ευρωπαϊκής περιοδείας τους. «Τα δύο παιχνίδια στη Γερμανία ήταν φανταστικά. Τώρα θέλουμε ν’ αποκλείσουμε το Αμβούργο. Όλη αυτή η ιστορία είναι ένα μεγάλο όνειρο για τη Φούλαμ», παραδέχτηκε πρόσφατα ο 49χρονος ηθοποιός, για τον οποίο η Φούλαμ έχει αποδειχθεί ο πιο σταθερός και παθιασμένος έρωτας.

Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Μέσι: Πιονιέρος μιας νέας εποχής

Κατά κανόνα, χρησιμοποιεί εξειδικευμένες αναλύσεις, ωστόσο την περασμένη Τρίτη ακόμη και ο Πεπ Γκουαρδιόλα έμεινε άφωνος. «Δεν μπορείς να τον κλείσεις σε λέξεις, κάθε απόπειρα πέφτει στο κενό», παραδέχτηκε μετά τη γιγαντιαία εμφάνιση του κοντοπίθαρου σούπερ σταρ της ομάδας του. Μετά το ανεπανάληπτο γκαλά των τεσσάρων τερμάτων απέναντι στην Άρσεναλ για ένα πράγμα δεν υφίσταται πλέον η παραμικρή αμφιβολία: χάρη στον Λιονέλ Μέσι το ποδόσφαιρο έχει εισαχθεί σε μια νέα διάσταση.

Οι παραστάσεις του στο Καμπ Νου εδώ και καιρό προκαλούν παραθρησκευτικά φαινόμενα. Όσοι τον έχουν παρακολουθήσει ζωντανά έστω και μια φορά, ακόμη παραμιλούν και αισθάνονται ευγνώμονες για το δικαίωμα συμμετοχής στην καθιέρωση μιας νέας εποχής στο άθλημα.

Του συγκεκριμένου κανόνα δεν εξαιρούνται συμπαίκτες (βλέπε Τιερί Ανρί: «Όσα κάνει, δεν είναι φυσιολογικά. Ορισμένες φορές αναρωτιέμαι, αν ο Λίο είναι αληθινά ένας από μας, ένας άνθρωπος. Δεν έχω δει ξανά κάτι τέτοιο») και αντίπαλοι (βλέπε Αρσέν Βενγκέρ: «Μοιάζει βγαλμένος από το Playstation. Έχει μπροστά του έξι, επτά χρόνια μεγαλείου και μπορεί να γίνει απίστευτος. Οφείλουμε να χτυπούμε ξύλο να μην πάθει το παραμικρό»).

Για την τέχνη του 22χρονου βιρτουόζου δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης στη σύγχρονη εποχή. Μόνον η ιστορία του αθλήματος διαθέτει κατηγορίες, οι οποίες αρμόζουν στον Μέσι: Αλφρέντο ντι Στέφανο, Πελέ, Γιόχαν Κρόιφ, Ντιέγκο Μαραντόνα. «Το να είσαι ο δεύτερος καλύτερος είναι ασφαλώς μεγάλο επίτευγμα», αποκρίθηκε πρόσφατα ο ζωντανός θρύλος της Ρεάλ, ντι Στέφανο, ερωτηθείς αν ο Κριστιάνο Ρονάλντο, για τον οποίο η «βασίλισσα της Ευρώπης» ξόδεψε 96 εκατομμύρια ευρώ, επιτρέπεται να τοποθετείται στο ίδιο επίπεδο με τον Μέσι…

Αν υπάρχει κάτι που εξυψώνει τους ντι Στέφανο, Πελέ, Κρόιφ και Μαραντόνα πάνω από τους ελάχιστους παγκόσμιους αστέρες του αθλήματος, είναι ότι αποτελούν την προσωποποίηση της αλλαγής εποχής στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Ο Μέσι φαίνεται να ευρίσκεται καθ’ οδόν να τους μοιάσει. Βάσει στατιστικής μόνον ο Πελέ έχει προβάδισμα, καθώς στα 22 του είχε κατακτήσει δύο Παγκόσμια Κύπελλα (το 1958 στη Σουηδία και το 1962 στη Χιλή, όπου πάντως ένεκα τραυματισμού έπαιξε μόλις ορισμένα λεπτά).

Από την άλλη, ωστόσο, ποιος μπορεί να εκτιμήσει πώς θα είχαν τα πράγματα, αν ο ομοσπονδιακός τεχνικός της Αργεντινής Χοσέ Πέκερμαν το 2006 είχε το θάρρος να περάσει τον Μέσι ως αλλαγή στον προημιτελικό με τη Γερμανία στο Βερολίνο; Και ποιος μπορεί να προβλέψει τι ετοιμάζει ο Αργεντινός σούπερ σταρ για το επικείμενο Μουντιάλ στη Νότιο Αφρική; Εδώ και ένα χρόνο ο «ψύλλος» από τρίμηνο σε τρίμηνο, από μήνα σε μήνα, από παιχνίδι σε παιχνίδι γίνεται όλο και πιο ώριμος, όλο και πιο αμίμητος στις κινήσεις και στις εμπνεύσεις του. Ίπταται από το ένα γαλαξιακό στρώμα απόδοσης στο άλλο, σε ένα φανταστικό ταξίδι στο άγνωστο: ούτε κατά προσέγγιση δεν μπορεί να προβλεφθεί πού μπορεί να έγκεινται τα όριά του.

Ήδη έχει ξεπεράσει το περυσινό ρεκόρ παραγωγικότητας (38 γκολ), όμως ουδέποτε λησμονεί να σηκώνει -μετά από κάθε τέρμα- βλέμμα και χέρια στον ουρανό αποτίνοντας φόρο τιμής στη γιαγιά του. Ένας οικογενειακός τύπος, από την κορυφή ως τα νύχια. «Ποδόσφαιρο, Μπάρτσα, οικογένεια: αυτή είναι η ζωή μου. Πέραν αυτών, ελάχιστα», ομολογεί με παρρησία. Βιβλία; Μπα… Τηλεόραση; Ναι, αλλά τις πλείστες φορές ως οθόνη του Playstation. «Σ’ αυτό ήταν ανίκητος», θυμάται ο Σεσκ Φάμπρεγας της Άρσεναλ, ο οποίος έμαθε μπάλα στην περίφημη ακαδημία των Καταλανών (“La Masia”), όπου ο Μέσι σε ηλικία 13 ετών είχε αφιχθεί με διαταραχές ανάπτυξης, διότι στην Αργεντινή ουδείς ήταν διατεθειμένος να πληρώσει την απαραίτητη ορμονοθεραπεία.

Σήμερα το τελευταίο που έχει ανάγκη ο 22χρονος είναι τα χρήματα. Πρόσφατα το France Football δημοσιοποίησε μια λίστα, σύμφωνα με την οποία το 2009 ο Αργεντινός ήταν ο πλέον καλοπληρωμένος ποδοσφαιριστής στον κόσμο (με έσοδα 33 εκατομμυρίων ευρώ από μισθούς και πριμ). Στο μεσοδιάστημα, άλλωστε, γυρίζει διαφημιστικά για την adidas, την Pepsi, απορρυπαντικά, κινητά, αθλητικά ρούχα και εσώρουχα, μολονότι -σε σύγκριση με τον Κριστιάνο Ρονάλντο- δεν είναι Άδωνις. Είναι όμως ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής στον κόσμο.

Η παγκόσμια υπόκλιση του Τύπου

El Mundo Deportivo: «Υπάρχει μόνον ένας Θεός. Στο ποδόσφαιρο αυτός είναι ο Μέσι»

Sport:«Δεν λέγεται ποδόσφαιρο, λέγεται... Μέσι»

As:«Ο Μέσι φοβάται πως δεν είναι από αυτόν τον κόσμο»

Daily Mail: «Το τέλειο 10: εν αρχή ήταν ο Πελέ, μετά ο Μαραντόνα… Ας υποδεχτούμε τον νέο βασιλιά»

The Sun: «Η Άρσεναλ ας μην το φέρει βαρέως. Στο πρόσωπο του Λιονέλ Μέσι υποτάχθηκε σ’ έναν άνθρωπο που παίζει ποδόσφαιρο από άλλο πλανήτη»

Daily Telegraph: «Με τόσο μεγαλειώδη εμφάνιση οι συγκρίσεις με τον Ντιέγκο Μαραντόνα κερδίζουν σε περιεχόμενο από παιχνίδι σε παιχνίδι. Θρασύς, γεμάτος εμπνεύσεις και ακατάβλητος ο Μέσι κοίταζε τον ουρανό, ωστόσο στην πραγματικότητα ήταν μια βραδιά, στην οποία οι Θεοί χάζευαν εκείνον»

The Times: «Ο μικρός μαέστρος αρχίζει να προκαλεί απορίες για το αν οι Πελέ και Μαραντόνα στέκονται μόνοι στο ύψιστο σκαλί στο πάνθεον των αληθινά μεγάλων ποδοσφαιριστών»

L’ equipe: «Μέσι, από άλλον κόσμο. Στην Μπαρσελόνα είναι ο Μεσσίας. Με τα τέσσερα τέρματα κόντρα στην Άρσεναλ έχει φτάσει μια σχεδόν μυθική διάσταση»

La Nacion: «Η απόδοση του Μέσι είναι μια νέα πρόκληση να εξερευνηθούν περαιτέρω τα λεξικά για την εύρεση όρων, με τους οποίους η απαράμιλλη τέχνη του να μπορεί ν’ αποδοθεί μεταφορικά. Παίζει πάντα καλύτερα από την προηγούμενη φορά. Στα 22 του ο Μέσι δεν έχει άλλα όρια πλην του άπειρου»

Olé: «Όλος ο κόσμος θαυμάζει τον Μέσι. Εμείς, στην Αργεντινή, θα μπορέσουμε να τον απολαύσουμε στο Παγκόσμιο Κύπελλο;»

Τα καρέ του Τσάμπιονς Λιγκ

Την περασμένη Τρίτη ο Λιονέλ Μέσι έγινε ο έβδομος ποδοσφαιριστής στην ιστορία του Κυπέλλου Πρωταθλητριών / Τσάμπιονς Λιγκ, ο οποίος επιτυγχάνει τέσσερα τέρματα σε ένα παιχνίδι, και ο πρώτος που το καταφέρνει σε αγώνα της προημιτελικής φάσης. Ο 22χρονος άσος σημείωσε αυθεντικό χατ-τρικ (τρία διαδοχικά τέρματα στη διάρκεια ενός ημιχρόνου) και ολοκλήρωσε στην επανάληψη το πρώτιστο καρέ Αργεντινού ποδοσφαιριστή στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση.

Αναλυτικά οι σκόρερ τεσσάρων τερμάτων σ’ έναν αγώνα:

Φέρεντς Πούσκας     13.05.1960

(Τελικός Κυπέλλου Πρωταθλητριών: Ρεάλ-Φρανκφούρτη 7-3)

Μάρκο φαν Μπάστεν           25.11.1992

(Φάση ομίλων: Μίλαν-Γκέτεμποργκ)

Σιμόνε Ινζάγκι           14.03.2000

(Φάση ομίλων: Λάτσιο-Μαρσέιγ 5-1)

Ντάντο Πρσο 05.11.2003

(Φάση ομίλων: Μονακό-Λα Κορούνια 8-3)

Ρούουντ Φαν Νιστελρόι      03.11.2004

(Φάση ομίλων: Μάντσεστερ Γ.-Σπάρτα Πράγας 4-1)

Aντρέι Σεβτσένκο     23.11.2005

(Φάση ομίλων: Μίλαν-Φενέρμπαχτσε 4-0)

Λιονέλ Μέσι  06.04.2010

(Προημιτελικά: Μπαρσελόνα-Άρσεναλ 4-1)

Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Η ολέθρια περιδίνηση της Γιουβέντους

Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε ένας υπερήφανος ιταλικός σύλλογος, για τον οποίο άξιοι ήταν μόνον οι κορυφαίοι ποδοσφαιριστές στον κόσμο και τον οποίο φοβόταν όλη η Ευρώπη. Όλα αυτά μια φορά κι έναν καιρό. Διότι η Γιουβέντους, το πάλαι ποτέ καμάρι της Σέριε Α, βυθίζεται στο χάος: αποχή οργανωμένων συνδέσμων, αυγά στο πούλμαν της ομάδας, ρατσιστικές επιθέσεις κατά των παικτών και -η κορωνίδα όλων- το εφιαλτικό σενάριο επιστροφής του Λουζιάνο Μότζι! Αν η Γιουβέντους, γνωστή ανά την υφήλιο και ως «Γηραιά Κυρία», ήταν όντως μια ηλικιωμένη γυναίκα, για την ανάρρωσή της θα ήταν απαραίτητη μια πολύμηνη θεραπεία. Ουδείς άλλος σύλλογος τέτοιου βεληνεκούς αντιμετωπίζει επί του παρόντος τόσο σοβαρά προβλήματα όσο αυτός από τον ιταλικό Βορρά.

Μόλις το περασμένο καλοκαίρι, στην αφετηρία της αγωνιστικής περιόδου 2009/10, όλα έμοιαζαν ειδυλλιακά. Το σκάνδαλο Μότζι; Ξορκισμένο και λησμονημένο. Ο υποχρεωτικός υποβιβασμός στη Σέριε Β; Επίσης ξεχασμένος από καιρό -χάρη στην άμεση επάνοδο και την έξοδο στο Τσάμπιονς Λιγκ. Έναντι 25 εκατομμυρίων ευρώ η διοίκηση υπό τον πρόεδρο Ζαν-Κλοντ Μπλανκ είχε φέρει στο Τουρίνο τον Βραζιλιάνο Ντιέγκο από τη Βέρντερ. Ο προπονητής Τσίρο Φεράρα, είδωλο του συλλόγου από τη χρυσή εποχή στα μέσα της δεκαετίας του 90, είχε στα χέρια του τον επικείμενο παγκόσμιο αστέρα. Όλες οι προϋποθέσεις έμοιαζαν να συντρέχουν και στη Γιουβέντους εξέλαβαν ως αυτονόητο τον ισχυρισμό του ομοσπονδιακού εκλέκτορα Μαρτσέλο Λίπι πως εκκινούσαν ως φαβορί για το σκουντέτο.

Τριάντα δύο αγωνιστικές αργότερα το σκηνικό έχει αλλάξει άρδην. Ο Φεράρα αποτελεί ήδη παρελθόν και στη θέση του κάθεται ο (εν τω μεταξύ επίσης σφόδρα επικρινόμενος) Αλμπέρτο Τζακερόνι. Μετά από μερικά φανταστικά παιχνίδια, τα οποία προκάλεσαν συγκρίσεις με τον Μισέλ Πλατίνι, η καμπύλη απόδοσης του Ντιέγκο έχει πάρει την κατιούσα. Ένεκα του Μπλανκ οι μεγαλύτεροι σύνδεσμοι οπαδών του συλλόγου έχουν κατέλθει σε αποχή. Το πούλμαν της ομάδας έχει βομβαρδιστεί με αυγά από αγανακτισμένους φιλάθλους. Και από τον Μαρτσέλο Λίπι στο Τουρίνο δεν έχουν ακούσει εδώ και μήνες…

Ερείπια

Διέξοδος από τη δεινή κατάσταση δεν διαφαίνεται αυτή τη στιγμή -ούτε σε αγωνιστικό ούτε σε διοικητικό επίπεδο. Οι εθισμένοι σε περιόδους κυριαρχίας και καλομαθημένοι σε τίτλους οπαδοί είναι πιο ευερέθιστοι από ποτέ. Μόλις πριν μια εβδομάδα έγινε γνωστό ότι -πριν την αναχώρηση για το παιχνίδι με την Αταλάντα- ένας οπαδός εξύβρισε τον έγχρωμο αμυντικό Τζόναθαν Ζεμπινά και ακολούθως τον χτύπησε στο σβέρκο. Δεν ήταν το πρώτο κρούσμα ρατσισμού στο σύλλογο, του οποίου το κοινό δεν φημίζεται για την ανεκτικότητά του.

«Αυτό το περιστατικό αποτελεί κρίμα για το ιταλικό ποδόσφαιρο. Η Ιταλία δεν αξίζει κάτι τέτοιο», διακήρυξε ο Ζεμπινά, ο οποίος πάντως δεν συνεισέφερε στην εξομάλυνση της σχέσης οπαδών και παικτών, αφού -αντιδρώντας στις ασταμάτητες ύβρεις των οπαδών στη διάρκεια του οδυνηρού αποκλεισμού από το Γιουρόπα Λιγκ κόντρα στη Φούλαμ- έδειξε στην κερκίδα το μεσαίο δάχτυλο. Αμέσως μετά από εκείνο το εφιαλτικό εκτός έδρας 1-4 ο Αλεσάντρο ντελ Πιέρο, η εν ενεργεία σημαία του συλλόγου, υποχρεώθηκε να ομολογήσει: «Ουδέποτε σκέφτηκα πως θα μπορούσαμε να χάσουμε έτσι. Πρόκειται για καταστροφή».

Ο Μισέλ Πλατινί, νυν πρόεδρος της UEFAκαι ένδοξη μορφή της «Βέκια Σινιόρα», συμπλήρωσε: «Μετά τον υποβιβασμό και την επάνοδο ο σύλλογος υποφέρει. Έχει τις φιλοδοξίες μιας μεγάλης ομάδας, του λείπει όμως η ποιότητα. Η ομάδα είναι πολύ χειρότερη από εκείνη του 2006». Και η ιδιόκτητη εφημερίδα “Tuttosport” έριξε τη χαριστική βολή: «Η Γιουβέντους δεν είναι ομάδα, δεν είναι τίποτε πλέον. Είναι τα ερείπια ενός συλλόγου».

Πάγωμα μισθοδοσίας

Η πραγματικότητα δεν απέχει πολύ από αυτήν την ακραία τοποθέτηση. Η Γιουβέντους έχει μετατραπεί εσχάτως σε σάκο του μποξ ακόμη και για απειλούμενους με υποβιβασμό συλλόγους, όπως η Σιένα και η Ουντινέζε. Το 0-3 απέναντι στην τελευταία την περασμένη Κυριακή την έριξε στην έβδομη θέση, ήτοι εκτός όλων των ευρωπαϊκών διοργανώσεων. Σε ακόμη μια κίνηση πανικού ο πρόεδρος Μπλανκ προχώρησε σε εικοσάλεπτο εξάψαλμο στους παίκτες, τους οποίους απείλησε με πάγωμα μισθοδοσίας, αν δεν επιστρέψουν άμεσα στις νίκες.

Ένα αληθινά συγκεχυμένο σχέδιο, δεδομένου ότι οι οικτρές εμφανίσεις της Γιουβέντους πολύ δύσκολα θα αντικατασταθούν εν μια νυκτί από μπάλα επιπέδου. Η λίγκα επιτρέπει μεν την καθυστέρηση μισθών, το πολύ όμως για ένα τρίμηνο, μετά το πέρας του οποίου άπαντες πρέπει να έχουν εξοφληθεί μέχρι τελευταίας δεκάρας. Κοινώς, σε περίπτωση υλοποίησης της απειλής της, η διοίκηση της Γιουβέντους θα πρέπει να καταβάλλει τους μισθούς Απριλίου-Ιουνίου ως τα τέλη Σεπτεμβρίου.

Οι παίκτες δεν θα έχουν λογικά πρόβλημα να καλύψουν το συγκεκριμένο διάστημα. Άλλωστε το μισθολόγιο του συλλόγου αγγίζει τα 115 εκατομμύρια ευρώ και είναι ο μοναδικός τομέας, στον οποίο η Γιουβέντους εμφανίζεται άκρως ανταγωνιστική σε επίπεδο κορυφής -μόνον οι Ίντερ (150 εκατομμύρια) και Μίλαν (125,5) ξοδεύουν περισσότερα. Διότι σε αγωνιστικό επίπεδο η «Βέκια Σινιόρα» πραγματοποιεί μια καταστροφική  σεζόν, όπως αποδεικνύουν η έκτη χειρότερη άμυνα (47 γκολ), η έκτη καλύτερη επίθεση (48 τέρματα) και οι μόλις τρεις ήττες που απέχει από την ισοφάριση του αρνητικού ρεκόρ του συλλόγου (15 από την περίοδο 1961/62)!

Στο σφυρί ο Μπουφόν;

Ένεκα μαζικών απειλών κατά αξιωματούχων και ορισμένων παικτών οι προπονητικές εγκαταστάσεις φρουρούνται από ειδικό σώμα της αστυνομίας, ενώ ο πρόεδρος μετακινείται με σωματοφύλακες! Υπό αυτές τις συνθήκες φαντάζει απίθανο να πετύχει η ομάδα ακόμη και τον διορθωμένο προς τα κάτω στόχο, ήτοι την κατάληψη της τέταρτης θέσης. Η θεωρητική πιθανότητα επίτευξής του οφείλεται αποκλειστικά στην επίσης ασταθή απόδοση των υπόλοιπων διεκδικητών του τελευταίου εισιτηρίου για το επόμενο Τσάμπιονς Λιγκ.

Η απόσταση από την τέταρτη Παλέρμο (51 πόντοι) είναι στους τρεις βαθμούς, ωστόσο μπροστά από τη Γιουβέντους ευρίσκονται τόσο η Σαμπντόρια (51 πόντοι) όσο και η Νάπολι (49 πόντοι) και στις εναπομένουσες έξι αγωνιστικές η πολυπρωταθλήτρια Ιταλίας έχει να παίξει και με τους δύο συλλόγους από το Μιλάνο. Χωρίς τα εγγυημένα εκατομμύρια του Τσάμπιονς Λιγκ ακόμη και η πώληση του Τζιανλουίτζι Μπουφόν δεν μοιάζει ουτοπικό σενάριο. Η αποζημίωση των 25 εκατομμύρια θα χρησιμοποιηθεί στην αναδόμηση του ρόστερ, από το οποίο θα αποχωρήσουν ακόμη και παίκτες με συμβόλαια ως το 2011 (βλέπε Νταβίντ Τρεζεγκέ, Μάουρο Καμορανέζι, Φάμπιο Καναβάρο και Τζόναθαν Ζεμπινά).

Εν μέσω αυτής της ολέθριας περιδίνησης του συλλόγου στη χειρότερη κρίση της σύγχρονης ιστορίας του, ο πανικός δείχνει να έχει καταλάβει ακόμη θρύλους της ομάδας. Ο Μάρκο Ταρντέλι, επί παραδείγματι, δεν δίστασε να επαναφέρει στο προσκήνιο έναν άνθρωπο, ο οποίος έχει στιγματιστεί ήδη ως προδότης του ποδοσφαίρου: «Η Γιουβέντους χρειάζεται κάποιον που καταλαβαίνει πραγματικά από ποδόσφαιρο. Έναν όπως ο Μότζι»!

Αν η Γιουβέντους έχει φτάσει στο σημείο να αντιμετωπίζει ως λύση στα δεινά της τον άνθρωπο που τα προκάλεσε (ποιος άλλωστε παραγνωρίζει πως ο υποχρεωτικός υποβιβασμός και ο ξεσηκωμός των οπαδών της ομάδας επήλθαν ως συνέπειες της αποκάλυψης των εγκληματικών ραδιουργιών του «ποδοσφαιρικού νονού»;), τότε δεν χρειάζεται οιουδήποτε είδους θεραπεία. Η ευθανασία κάνει μια χαρά τη δουλειά...

Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Άριεν Ρόμπεν: Ο χρυσοπόδαρος!

Αν την περασμένη Τετάρτη το «Ολντ Τράφορντ» αποδείχθηκε «Θέατρο των Ονείρων» για την ίδια και όχι για τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, η Μπάγερν το οφείλει στον επί του παρόντος πιο εντυπωσιακό αρτίστα της. Ο Άριεν Ρόμπεν αποκτήθηκε το περασμένο καλοκαίρι από τη Ρεάλ Μαδρίτης έναντι 24 εκατομμυρίων ευρώ και με πλήρη επαγγελματική ευσυνειδησία πραγματοποιεί απόσβεση (σ.σ. οι Βαυαροί έχουν εισπράξει ήδη σχεδόν 50 εκατομμύρια από την πορεία τους στο Τσάμπιονς Λιγκ) αναδεικνυόμενος στον παίκτη των πλέον εντυπωσιακών και καθοριστικών τερμάτων στα αποκαλούμενα «παιχνίδια-φωτιά». Και μέσω αυτών στον σημαιοφόρο της προσπάθειας της Μπάγερν να συνδυάσει τα 110α γενέθλιά της με το πρώτιστο τρεμπλ της ιστορίας της!

Γκολ από χρυσάφι

Η καλή μέρα φάνηκε εξ αρχής στη συνεργασία του διεθνούς Ολλανδού με τους Βαυαρούς. Στην πρεμιέρα του στην Μπούντεσλιγκα σκόραρε δις στο 3-0 επί της πρωταθλήτριας Βόλφσμπουργκ (πρώτη νίκη της Μπάγερν στο τρέχον πρωτάθλημα). Επανερχόμενος από τραυματισμό και απουσία τριών εβδομάδων πέτυχε ένα τέρμα και έφτιαξε άλλο ένα στο 2-1 επί της Φρανκφούρτης, στη Βρέμη γιόρτασε τα 26α γενέθλιά του με το νικητήριο τέρμα (3-2) επί της Βέρντερ, ενώ πριν ένα μήνα με δικά του τέρματα χάρισε στην Μπάγερν το 2-1 επί της Φράιμπουργκ.

Στο κύπελλο πέρασε αλλαγή στον αγώνα με την Γκρόιτερ Φιρτ και η διαφαινόμενη έκπληξη (1-2) μετατράπηκε σε θρίαμβο (6-2). Στο Γκέλζενκιρχεν με κούρσα 80 μέτρων στην παράταση πέτυχε το 1-0 επί της Σάλκε στέλνοντας την ομάδα του στον τελικό. Στους 16 του Τσάμπιονς Λιγκ σκόραρε και στα δύο παιχνίδια απέναντι στη Φιορεντίνα. Στη Φλωρεντία, μάλιστα, το 3-2 διαμόρφωσε μια δική του φωτοβολίδα -ακριβώς όπως και στον επαναληπτικό στο Μάντσεστερ.

Στην πρώτη του σεζόν στην Μπάγερν ο Ολλανδός μετρά ήδη 15 επίσημα γκολ, ένδεκα εκ των οποίων είχαν καθοριστικό χαρακτήρα -πάντα φυσικά με το αριστερό! «Με το δεξί δεν θα μπορούσα καν να πιάσω το σουτ που έκανα στο Μάντσεστερ. Δεν θα βρίσκαμε ξανά την μπάλα», παραδέχτηκε μειδιώντας ο Ολλανδός. «Πριν την εκτέλεση του κόρνερ προσπάθησα να τραβήξω την προσοχή του Φρανκ πάνω μου. Μετά ήρθε η μπάλα και ήξερα ότι έπρεπε να σουτάρω με τεχνική, όχι με δύναμη. Την βρήκα γεμάτα και την έστειλα στα δίχτυα».

«Άσε με μέσα!»

«Αρχικά απόρησα τι στο καλό κάνει ο Φρανκ. Μετά παρατήρησα ότι είχε συνεννοηθεί με τον Άριεν και το απίστευτο τέρμα που ακολούθησε είναι απλά παγκόσμιας κλάσης, ακριβώς όπως και οι δυο τους», επαίνεσε ο πρόεδρος της Μπάγερν, Ούλι Χένες. «Στην προπόνηση της Δευτέρας ο Άριεν εξασκήθηκε στα σουτ με τον βοηθό προπονητή Άντριες Γιόνκερ. Τα δύο πρώτα σουτ σ’ εκείνη την προπόνηση ήταν ακριβώς όπως το σουτ στο παιχνίδι», αποκάλυψε ο πατέρας του, Χανς Ρόμπεν. «Καλύτερα δεν μπορείς να χτυπήσεις την μπάλα. Η κλίση του σώματός του φροντίζει, ώστε το σουτ να μην πάρει ύψος. Αυτό είναι τελειότητα», υποκλίθηκε ο αθλητικός διευθυντής της γερμανικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας, Ματίας Ζάμερ, ενώ εκστασιασμένος δήλωσε ο επίτιμος πρόεδρος της Μπάγερν, Φραντς Μπέκενμπαουερ: «Αυτό είναι σίγουρα το γκολ της χρονιάς, τουλάχιστον το τέρμα του μήνα»!

Βάσει σχεδίου αυτό το γκολ δεν θα είχε σημειωθεί. Πριν τον αγώνα ο Ρόμπεν είχε συμφωνήσει με τον προπονητή του πως θα αγωνιζόταν το πολύ ως το 70’. Πριν καν συμπληρωθεί μια ώρα, ο Αλτιντόπ ήταν έτοιμος να περάσει στον αγώνα, αλλά ο Ολλανδός έγνεφε στον Λούι φαν Χάαλ ότι θέλει να συνεχίσει. «Ένιωθα πολύ καλά τη γάμπα μου. Σε τόσο σημαντικά παιχνίδια πρέπει να παίρνεις και ρίσκο μερικές φορές», δήλωσε εκ των υστέρων ο 26χρονος εξτρέμ και ο φαν Χάαλ υποχρεώθηκε να συνυπογράψει: «Δεν ήθελα να ρισκάρω, ήθελα να τον κάνω αλλαγή. Αλλά εκείνος είπε όχι και τον άφησα άλλα πέντε λεπτά. Κι έβαλε αυτό το τέρμα. Πραγματικά απίστευτο!»

«Εξωγήινος»

Το απίστευτο έχει εξήγηση. Την έδωσε ο Ράφαελ φαν ντερ Φάαρτ. «Ο Άριεν είναι εξωγήινος. Όταν είναι υγιής και σε φόρμα, δεν τον σταματά ουδείς αμυντικός στον κόσμο. Τα σουτ του είναι υπόδειγμα ακρίβειας. Είναι ο άνθρωπος με το χρυσό αριστερό πόδι», τόνισε ο Ολλανδός της Ρεάλ. Μετά την επέμβαση στο γόνατο τον περασμένο Οκτώβριο και με εξαίρεση κάποιους μικροτραυματισμούς ο Ρόμπεν παίζει όντως αδιάλειπτα στην Μπάγερν -σε αντίθεση με προηγούμενους σταθμούς στην καριέρα του (Τσέλσι, Ρεάλ), όπου πάντα απουσίαζε για μεγάλα χρονικά διαστήματα.

Επιπροσθέτως στο Μόναχο αισθάνεται πολύ άνετα: το δεύτερο παιδί του γεννήθηκε εκεί πριν λίγες ημέρες, οι οπαδοί τον λατρεύουν, οι συμπαίκτες του δείχνουν κατανόηση για το ότι δεν είναι πολύ επιμελής στα αμυντικά καθήκοντά του. Μελλοντικά μάλιστα ίσως ακούν πιο προσεκτικά τις συμβουλές του πριν το ξεκίνημα ενός αγώνα. «Είχα προειδοποιήσει ότι η Μάντσεστερ θα επιχειρήσει εκρηκτικό ξεκίνημα, αλλά κοιμηθήκαμε στα πρώτα λεπτά. Η δύναμή μας όμως αυτή τη σεζόν είναι ότι πάντα διατηρούμε την ψυχραιμία μας», αποκάλυψε ο Ολλανδός κι έσπευσε αμέσως να ρίξει τους τόνους: «Ακόμη δεν έχουμε πετύχει τίποτε. Με την Τσέλσι έφτασα δύο φορές ως τα ημιτελικά και δεν κέρδισα. Ελπίζω τώρα να το κάνω καλύτερα. Μέχρι τώρα κάνουμε μια σούπερ σεζόν, αλλά πρέπει να συνεχίσουμε έτσι».

Ο Ρόμπεν γνωρίζει άριστα τι λέει. Μόνο τυχαίο δεν ήταν άλλωστε το φιλικό sms που έλαβε μετά το τέλος του επαναληπτικού προημιτελικού στο Μάντσεστερ: «Ξέρεις ήδη καλά το δρόμο για το στάδιο της Ρεάλ». Και, ως γνωστόν, στο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου» φιλοξενείται στις 22 Μαΐου ο τελικός του εφετινού Τσάμπιονς Λιγκ…
Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Η χρυσοπράσινη επανάσταση

Αποχωρώντας από το «Ολντ Τράφορντ», όπου λίγο νωρίτερα η νέα εργοδότριά του (Μίλαν) είχε συντριβεί από την πρώτη του αγάπη (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ), ο Ντέιβιντ Μπέκαμ ευχαρίστησε το κοινό των «κόκκινων διαβόλων» για τα standing ovations που του επεφύλαξε κατά την είσοδό του στον αγωνιστικό χώρο. Ένας εκ των οπαδών του πέταξε ένα χρυσοπράσινο κασκόλ και ο Μπεκς το σήκωσε και το πέρασε γύρω από το λαιμό του.

Η επανάσταση μόλις είχε αποκτήσει ένα επιφανές πρόσωπο. Η εικόνα μετατράπηκε σε σύμβολο της διαμαρτυρίας των οπαδών κατά των ιδιοκτητών του συλλόγου, ήτοι της οικογένειας Γκλέιζερ, για την οποία το «Θέατρο των Ονείρων» έχει μετατραπεί σε εφιάλτη, αφού πλέον σε κάθε τους επίσκεψη χρειάζονται συνοδεία σωματοφυλάκων! Οι Αμερικανοί επιχειρηματίες, άλλωστε, ουδέποτε ήταν ευπρόσδεκτοι στο Μάντσεστερ. Αμέσως μετά την ανάληψη της προεδρίας του συλλόγου αρκετοί οπαδοί των «κόκκινων διαβόλων» αποστασιοποιήθηκαν από την αγαπημένη τους ομάδα και ίδρυσαν τη Γιουνάιτεντ οβ Μάντσεστερ, ενώ όλοι οι υπόλοιποι είτε είχαν είτε απέκτησαν έκτοτε τη βάσιμη υποψία πως οι Γκλέιζερ επεδίωκαν να πλουτίσουν απομυζώντας τον κορυφαίο βρετανικό σύλλογο και φορτώνοντάς του τα δυσβάσταχτα χρέη τους!

Το δάνειο της οργής

Τη συγκεκριμένη υποψία έθρεψαν την περασμένη πενταετία και οι 20 εκατομμύρια λίρες που καταβάλλει ετησίως η Γιουνάιτεντ για την αποπληρωμή του δανείου, με το οποίο οι Γκλέιζερ την αγόρασαν(!), και τα υπέρογκα ποσά που εισπράττει όλη η οικογένεια για υπηρεσίες μάνατζμεντ στο σύλλογο(!!),και τα αυξημένα ακόμη και κατά 60% εισιτήρια από την ημέρα της αλλαγής ιδιοκτησιακού καθεστώτος!!!

Η υποψία επιβεβαιώθηκε τον περασμένο Ιανουάριο, όταν ο χρεωμένος με οφειλές 570 εκατομμυρίων ευρώ προς τις τράπεζες σύλλογος συνήψε με περισσότερους από πενήντα επενδυτές δάνειο ύψους 555 εκατομμυρίων ευρώ με ετήσιο επιτόκιο 9%! Στο φως της δημοσιότητας ήρθαν έγγραφα που αποδείκνυαν πως οι Γκλέιζερ μόνο με σαφήνεια δεν είχαν ξεχωρίσει το ταμείο του συλλόγου από το προσωπικό τους. Σύμφωνα με δημοσιεύματα αγγλικών εφημερίδων, το νέο δάνειο τους δίνει τη δυνατότητα να εξοφλήσουν προσωπικά χρέη τους μέσω χρημάτων προοριζομένων για τη Μάντσεστερ!

Το δάνειο αποτέλεσε την αφορμή της οργανωμένης αντίστασης, της αποκαλούμενης χρυσοπράσινης επανάστασης (σ.σ. αυτά ήταν τα χρώματα της Νιούτον Χιθ Λάνκαστερ και Γιόρκσαϊρ Ρέιλγουεϊ, όπως ονομαζόταν μέχρι το 1902 η Γιουνάιτεντ), στην κορυφή της οποίας έχει τοποθετηθεί μια ασυνήθιστη συμμαχία: οι «Κόκκινοι Ιππότες»! Πρόκειται για παθιασμένους και ευκατάστατους (από την τραπεζιτική συνοικία του Λονδίνου γαρ) οπαδούς της ομάδας, οι οποίοι σχεδιάζουν να καταθέσουν μια προσφορά αγοράς του συλλόγου ύψους 1,5 δισεκατομμυρίων ευρώ (σ.σ. σ’ αυτήν την τιμή πώλησης οι Γκλέιζερ θα έχουν κέρδος 550 εκατομμυρίων ευρώ). Οι «Κόκκινοι Ιππότες» δεν επιθυμούν ν’ αναλάβουν το σύλλογο ή να πειράξουν την τεχνική ηγεσία, αλλά να δημιουργήσουν μια υγιή οικονομική βάση και να φέρουν στο επίκεντρο τους οπαδούς.

Πρωτεργάτης θεωρείται ο Τζιμ Ο’ Νιλ, ο επικεφαλής οικονομολόγος της αμερικανής επενδυτικής τράπεζας Goldman Sachs. Μαζί του είναι ο μάνατζερ hedge fund Πολ Μάρσαλ, ο έμπειρος στον ποδοσφαιρικό τομέα επενδυτικός τραπεζίτης Κιθ Χάρις (σ.σ. είχε εμπλοκή τόσο την ανάληψη της Μάντσεστερ Σίτι από τον πρώην πρωθυπουργό της Ταϊλάνδης Τακσίν Σιναβάτρα όσο και στην πώληση της Τσέλσι στον Ρομάν Αμπραμόβιτς) και ο δικηγόρος Μαρκ Ρόλινσον.

Δύο κατ’ όνομα άγνωστοι χρηματοδότες φέρονται να έχουν προσφέρει ήδη από 500 εκατομμύρια λίρες για την εξαγορά της Μάντσεστερ Γ., ενώ στο μεσοδιάστημα οι επαναστάτες με τα παχυλά πορτοφόλια έχουν πολυάριθμους -λιγότερο ευκατάστατους- οπαδούς στο πλευρό τους. Αλληλέγγυος των «Κόκκινων Ιπποτών» έχει ταχθεί και ο σύνδεσμος φιλάθλων M.U.S.T. (Manchester United Supporters Trust), ο οποίος μέσα σε λίγες εβδομάδες έχει ξεπεράσει τα 150.000 μέλη!

«Η Disney του αθλητισμού»

Τα νέα χρώματα στα κασκόλ δεν έχουν μόνο συμβολικό χαρακτήρα. Η οπτική εικόνα της αντίστασης πλήττει την ιδιοκτήτρια οικογένεια περισσότερο από οτιδήποτε, αφού αποτελεί στοχευμένη γροθιά στο εμπορικό και διαφημιστικό κομμάτι του συλλόγου. «Για τους Γκλέιζερ η Γιουνάιτεντ είναι ένα προϊόν, ένα σήμα κατατεθέν. Ο μέγιστος φόβος τους είναι ο αρνητικός αντίκτυπος αυτής της διαμαρτυρίας στις εμπορικές επιχειρήσεις τους. Όποιος φορά πράσινο και χρυσό, δεν πηγαίνει στις μπουτίκ και δεν αγοράζει προϊόντα της Γιουνάιτεντ», εξηγεί ο Σον Μπόουνς, αντιπρόεδρος του M.U.S.T., ενώ ο Κιθ Χάρις έχει καλέσει τους οπαδούς της Μάντσεστερ να σκίσουν τα εισιτήρια διαρκείας και να μην αγοράσουν άλλα εν όψει της νέας περιόδου.

Οι Γκλέιζερ εμφανίζονται προς τα έξω ανεπηρέαστοι και αφήνουν μόνον να διαρρεύσει πως ο σύλλογος δεν τελεί υπό πώληση. Οι αναλυτές εκτιμούν πως πρόκειται για διαπραγματευτική τακτική. «Αν οι Γκλέιζερ έλεγαν ότι πωλούν, η τιμή θα έπεφτε», εξηγεί ο Ντάνκαν Ντράσντο, πρόεδρος του M.U.S.T. Θεωρητικά οι Αμερικανοί επιχειρηματίες δεν έχουν λόγο να πωλήσουν. Ο επιχειρηματίας Μάικλ Νάιτον, ο οποίος το 1989 απέτυχε στην προσπάθεια ανάληψης του συλλόγου, μέμφεται τους «Κόκκινους Ιππότες» για μνημειώδη αφέλεια: «Ακόμη κι αν συγκεντρωθούν δύο δισεκατομμύρια λίρες, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αξίζει πολύ περισσότερα. Οι Γκλέιζερ δεν είναι ανόητοι, το γνωρίζουν. Η Γιουνάιτεντ είναι η Ντίσνεϊ του αθλητικού κόσμου. Η Γιουνάιτεντ είναι η Coca-Cola, η Microsoft, η ΙΒΜ. Όποιος κατέχει ένα τόσο πολύτιμο αγαθό, δεν το πωλεί».

Καίτοι έχουν απομυζήσει οικονομικά τη Γιουνάιτεντ, οι χρυσοθήρες Αμερικανοί ευελπιστούν πως μπορούν να κάνουν την μπάζα της ζωής τους, αν οι αγγλικοί σύλλογοι καταφέρουν να επιβάλλουν την αυτόνομη διαχείριση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων τους, η οποία ιδίως στην ασιατική αγορά μεταφράζεται σε δισεκατομμύρια.

Νευρικότητα

Η συγκεκριμένη επιδίωξη, ωστόσο, δεν έχει υλοποιηθεί εδώ και χρόνια και το μάνατζμεντ της Μάντσεστερ Γ. έχει αρχίσει να δείχνει τα πρώτα σημάδια νευρικότητας. Συνεργάτες, παίκτες και επίσημα στελέχη του συλλόγου έχουν λάβει οδηγίες να μη μιλούν δημοσίως για το επαναστατικό κίνημα. Πρόσφατα καταγγέλθηκε ένας πλανόδιος πωλητής στο «Ολντ Τράφορντ», διότι στη διάρκεια ενός εντός έδρας αγώνα φορούσε χρυσοπράσινο κασκόλ, ενώ το ιδιωτικό τηλεοπτικό κανάλι της ομάδας «αφαιρεί» από τις μεταδόσεις αγώνων πλάνα και συνθήματα από τη χρυσοπράσινη κερκίδα, με αποτέλεσμα οι οπαδοί να το αποκαλούν πλέον… “Prawda” (σ.σ. η περίφημη σοβιετική εφημερίδα που κατά την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου προπαγάνδιζε τις θέσεις του κομμουνιστικού κόμματος)!

Τίποτε όμως δεν πιστοποιεί τη νευρικότητα στις τάξεις των Αμερικανών όσο το γεγονός ότι ο γιος του Μάλκολμ Γκλέιζερ, Τζοέλ, διαμαρτυρήθηκε τηλεφωνικά στον Λόιντ Μπλάνκφαϊν (διευθυντής της Goldman-Sachs) για τον υφιστάμενό του (Ο’ Νιλ) και απείλησε να τερματίσει την εμπορική σχέση του με την τράπεζα, η οποία συνέδραμε για να εκδοθεί το δάνειο της οργής. Ο Μπλάνκφαϊν φέρεται να είναι ενοχλημένος από τις εκτός εργασίας δραστηριότητες του επικεφαλής οικονομολόγου του, ο οποίος όμως υπερασπίζεται εαυτόν δηλώνοντας πως στην αντιπαράθεσή του με τους Γκλέιζερ λειτουργεί ως ιδιώτης. «Τα χρέη του συλλόγου είναι υπερβολικά μεγάλα. Εγώ δεν θα έπαιρνα το συγκεκριμένο δάνειο», κατέστησε σαφές ο εδώ και τρεις δεκαετίες οπαδός της Μάντσεστερ Γ.

Αμφισβήτηση

Στο μεσοδιάστημα την αρχική ευφορία για την κίνηση έχει διαδεχθεί η αμφιβολία για τη δυνατότητα να κερδηθεί η μάχη για το μέλλον ενός από τους πλέον επιτυχημένους και ακριβούς συλλόγους στον κόσμο. Ο Τσάρλι Κλαρκ, ένας εκ των πρώτων οπαδών που μετακινήθηκαν στη Γιουνάιτεντ οβ Μάντσεστερ, αντιμετωπίζει με σκεπτικισμό το κίνημα διαμαρτυρίας: «Οι πλείστοι φίλαθλοι δεν ασχολούνται με τέτοια θέματα, ενδιαφέρονται μόνον για τα αποτελέσματα εντός γηπέδων. Κατά κανόνα η διαμαρτυρία διαρκεί μέχρις ότου ο σύλλογος επιστρέψει στις επιτυχίες. Τότε λησμονούν τα πάντα». Ο Πίτερ Σπένσερ της “Manchester Evening Standard“ κινείται στο ίδιο μήκος κύματος: «Όσο η ομάδα κερδίζει τα περισσότερα παιχνίδια της, υπάρχει μικρή προοπτική μιας αληθινά μεγάλης επανάστασης».

Κάθε νόμισμα, ωστόσο, έχει δύο όψεις. Τρία πρωταθλήματα, ένα Τσάμπιονς Λιγκ και η εξαιρετική μέχρι στιγμής πορεία της ομάδας στην τρέχουσα περίοδο δεν έχουν σταθεί ικανά να αμβλύνουν τις φωνές διαμαρτυρίας των οπαδών για την πενταετία των Γκλέιζερ. Οι τίτλοι και οι επιτυχίες δεν αποτελούν πλέον κολυμπήθρα του Σιλωάμ για τους πάντες και τα πάντα.

Άλλωστε, αυτή η επανάσταση, η οποία θυμίζει αρκετά επιχείρηση απελευθέρωσης ομήρων, εναντιώνεται (όχι μόνον στους Γκλέιζερ, αλλά και) στον κινούμενο με ταχύτητες φωτός καπιταλισμό του ποδοσφαίρου. Ενός ποδοσφαίρου, το οποίο -όπως έγραψε πρόσφατα ένας αρθρογράφος του “Independent”- «δεν είναι πλέον το όπιο, αλλά η αμφεταμίνη των μαζών»…

M.U.S.T.: «Εχθρός εντός των τειχών»

Ο σύνδεσμος M.U.S.T. προϋπήρχε των «Κόκκινων Ιπποτών». Το 1998 είχε εναντιωθεί επιτυχώς στην ανάληψη της Μάντσεστερ Γ. από τον βαρόνο των Μ.Μ.Ε., Ρούπερτ Μέρντοχ, τώρα επιδιώκει να πάρει εκδίκηση από τους Γκλέιζερ για την ήττα του 2005. Στην προσπάθεια για παγκόσμια κινητοποίηση των φίλων του συλλόγου (σ.σ. υπολογίζονται στα 330 εκατομμύρια) συνεπικουρείται από το πρακτορείο Blue State Digital, του οποίου οι διαδικτυακοί γκουρού είχαν συμβάλλει ουσιωδώς στην εκλογή του Μπαράκ Ομπάμα.

Ο σύνδεσμός στεγάζεται σ’ ένα μικρό γραφείο, το οποίο έχει νοικιάσει κι ευρίσκεται λίγα μέτρα μακριά από το «Θέατρο των Ονείρων». «Εκεί κρύβεται ο εχθρός, εντός των τειχών», δηλώνει ο αντιπρόεδρος Σον Μπόουνς, ο οποίος σηκώνεται κάθε πρωί στις έξι, όταν ξεκινά η βάρδια του στο εργοστάσιο κατασκευής μετρητών αερίου. Μόλις σχολάσει αφιερώνεται στην πραγματική αποστολή της ζωής του, τις πλείστες φορές ως αργά τη νύχτα, κάτι που προϊόντος του χρόνου του κοστίζει πολλές δυνάμεις, αλλά δεν τον καταβάλλει.

«Οι Γκλέιζερ απομυζούν τη Γιουνάιτεντ και στο τέλος οι οπαδοί μένουν και στέκουν ως οι χαζοί της υπόθεσης. Δεν συμμετέχουμε σε αυτό», ξεσπαθώνει ο Μπόουνς, κατά τον οποίο οι Αμερικανοί καρπώνονται το 75% των κερδών του συλλόγου, πωλούν τους καλύτερους παίκτες της (βλέπε Κριστιάνο Ρονάλντο το περασμένο καλοκαίρι και ενδεχομένως Γουέιν Ρούνεϊ το προσεχές) και πιέζουν τον σερ Άλεξ Φέργκιουσον να μειώνει διαρκώς το μπάτζετ της ομάδας.

Τι λέει επ’ αυτού ο 68χρονος Σκοτσέζος, ο οποίος παλαιότερα είχε χρηματίσει σύμβουλος επιχείρησης ενός ναυπηγείου της Γλασκόβης; «Η διαμαρτυρία είναι νόμιμη. Όσο υποστηρίζουν τη Γιουνάιτεντ, οι οπαδοί μπορούν να φορούν ό,τι θέλουν. Όλοι οι αμαρτωλοί είναι καλοδεχούμενοι στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ».

Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ