Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010

Η ώρα αλλάζει. Τα μυαλά;


Το 1993 ο Ουμπέρτο Έκο δημοσίευε το πόνημά του «Τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις». Υποψιάζομαι ότι αν ο 78χρονος Ιταλός ακαδημαϊκός καθηγητής και συγγραφέας επισκεπτόταν την Κύπρο τον μήνα, ο οποίος ολοκληρώνεται σήμερα, θα έμπαινε στον πειρασμό να το ξαναγράψει με ελαφρώς διαφοροποιημένο τίτλο: «Τον Οκτώβριο υπάρχουν μόνο ειδήσεις». Και δυστυχώς όλες τους ήταν (είναι) εξαιρετικά δυσάρεστες για το κυπριακό ποδόσφαιρο.

Ιδού η ανασκόπηση όσων βιώσαμε και μάθαμε τις περασμένες τριάντα ημέρες:
1. Οι τίτλοι είναι για τα σκουπίδια. Η Ομόνοια και ο Απόλλων προέβησαν σε αλλαγή τεχνικής ηγεσίας χαρίζοντας στην Κύπρο μια θλιβερή διάκριση. Μεταξύ των πρώτων 20 χωρών στη βαθμολογία πενταετίας της UEFA είναι η μοναδική, στην οποία ούτε η πρωταθλήτρια ούτε η κυπελλούχος ομάδα συνεχίζουν με τους προπονητές που ξεκίνησαν τη σεζόν (σ.σ. στη Ρουμανία ισχύει το ίδιο, αλλά η Κλουζ είναι κάτοχος του νταμπλ).
2. Η παράνοια είναι γένους… τηλεοπτικού. Μέχρι πρότινος γνωρίζαμε ότι η τηλοψία του εγχώριου πρωταθλήματος ενδείκνυται μόνο για γερά πορτοφόλια ένεκα του κατακερματισμού των δικαιωμάτων των συλλόγων σε τρεις συνδρομητικές πλατφόρμες. Τον Οκτώβριο μάθαμε την ιεράρχηση των δικαστηρίων Λευκωσίας και Λεμεσού, τη διαφορά ανάμεσα σε διατάγματα και αποφάσεις και ότι είναι εφικτό (τουλάχιστον μέχρι αποδείξεως του εναντίου) ένας σύλλογος να έχει συνάψει δύο συμβόλαια για τα τηλεοπτικά του δικαιώματα και όμως οι (εντός έδρας) αγώνες του να μην μεταδίδονται!
3. Το βουνό των χρεών έγινε… οροσειρά. Κατά δήλωση του κ. Κουτσοκούμνη, «μέχρι το τέλος του 2009 οι οφειλές των κυπριακών σωματείων ανέρχονταν σε 40 εκατομμύρια ευρώ, το ήμισυ εκ των οποίων χρωστούν μόνο δύο σύλλογοι. Μόλις τρεις ακολουθούν συνετή οικονομική πολιτική, ενώ υπό άλλες περιστάσεις οι υπόλοιποι ένδεκα θα ήταν αντιμέτωποι με τη χρεοκοπία».
Όπου «άλλες περιστάσεις», βάλτε «αν η ΚΟΠ δεν είχε κάνει τα στραβά μάτια». Γιατί; Θυμηθείτε τα λόγια του Νικ Νικολάου (υπεύθυνος της ομοσπονδίας σε θέματα licensing) τον περασμένο Μάρτιο: «Βλέπουμε ότι εκ νέου υπάρχει αύξηση των εξόδων για μισθούς. Δεν είναι ακόμη σε επικίνδυνο επίπεδο, κρούουμε όμως τον κώδωνα του κινδύνου, για να μην φτάσει εκεί. Επίσης βλέπουμε εννέα από τα 14 σωματεία να παρουσιάζουν αρνητικούς ισολογισμούς. Μάλιστα επτά εξ αυτών δημιούργησαν περαιτέρω ζημίες στη διάρκεια της χρονιάς. Αντί δηλαδή να κινούμαστε προς τη θετική κατεύθυνση, χειροτερεύουμε».
Το πώς με τέτοιες ενδείξεις οι σύλλογοι κατόρθωσαν να παρουσιάσουν φακέλους που τους εξασφάλισαν (μηδενός εξαιρουμένου) άδεια συμμετοχής στο τρέχον πρωτάθλημα είναι ένα ερώτημα με προφανή απάντηση. Δεν ισχύει το ίδιο για το πώς και γιατί ο πρόεδρος της ΚΟΠ αποφάσισε να προβεί σε τέτοιες αποκαλύψεις στην Αθλητική Ημερίδα ενός πολιτικού κόμματος.
4. Η εθνική Κύπρου δεν είναι καφενείο ούτε Κωλοπετεινίτσα. Επίσης ρηθέν του κ. Κουτσοκούμνη, το οποίο ωστόσο δεν συνάδει ουδόλως ούτε με την ανακοίνωση που εκδόθηκε από την ΚΟΠ αμέσως μετά την ήττα στη Δανία ούτε με τη γεμάτη αιχμές παραίτηση του Ηλία Πιτσιλλίδη. Τα συγκεκριμένα γεγονότα οδηγούν ευκολότερα στο συμπέρασμα πως το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα είναι ανοχύρωτο και έχει μετατραπεί σε πεδίο εξυπηρέτησης ατομικών συμφερόντων και φιλοδοξιών.
5. Το CAS δεν ξέρει την τύφλα του. Αν το Ανώτατο Αθλητικό Δικαστήριο γνώριζε τη δουλειά του, ούτε τον ΑΠΟΠ/Κινύρα θα αθώωνε ούτε τους χειρισμούς της ΚΟΠ θα δικαίωνε στην υπόθεση ντόπινγκ. Αν το CAS γνώριζε τη δουλειά του, δεν θα άφηνε τόσο τραγικά εκτεθειμένους στην κοινή γνώμη όσους -λίγες ώρες μετά τον τελικό του κυπέλλου του 2009- διερρήγνυαν τα ιμάτια τους ότι ο τίτλος θα αφαιρεθεί από την Πέγεια, η οποία όχι μόνο δεν θα παίξει Ευρώπη, αλλά θα υποβιβαστεί.
6. Το πρωτάθλημα πηγαίνει Λεμεσό. Δια στόματος του προπονητή και του προέδρου τους αντιστοίχως ο Απόλλων και η ΑΕΛ έθεσαν πριν το ξεκίνημα της περιόδου ως στόχο τους τον τίτλο. Ότι με τη συμπλήρωση του ενός τετάρτου της σεζόν έδιναν χθες βράδυ ντέρμπι ουραγών έχοντας προχωρήσει ήδη σε αλλαγή τεχνικής ηγεσίας προφανώς αξιολογείται στη Λεμεσό ως μια ασήμαντη λεπτομέρεια.
7. Οι Κύπριοι διαιτητές αντιμετωπίζονται με αρνητική προκατάληψη.Κακώς. Μέχρι στιγμής οι πλείστοι καταβάλλουν κάθε προσπάθεια να μας πείσουν ότι κάκιστα έλαβαν περίοδο χάριτος ως το τέλος του έτους. Με τέτοια και τόσα λάθη το ερώτημα αν είναι επιτήδειοι ή απλώς ανίκανοι καθίσταται δευτερεύον. Πρωτεύον είναι να αξιολογηθούν και να απορριφθούν πάραυτα ως ακατάλληλοι κι επικίνδυνοι.
Η λίστα μοιάζει με τα επτά κακά της μοίρας μας. Δεν είναι. Είναι απλώς η απόδειξη ότι σήμερα -πλην της ώρας- πρέπει να αλλάξουν και τα μυαλά πολλών στο κυπριακό ποδόσφαιρο.
Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Κυριακή 24 Οκτωβρίου 2010

Η χαμένη αξιοπιστία του «ευ αγωνίζεσθαι»


Ευ αγωνίζεσθαι. Ομαδικό πνεύμα. Νιάτα. Παγκόσμια ειρήνη. Πουθενά αλλού αυτές οι έννοιες δεν αποκτούν τόσο ζωντανό νόημα και δεν μεταφέρονται τόσο συναισθηματικά όσο στον αθλητισμό. Για κάποιους παραμένουν άλλωστε ο πυρήνας του, έστω κι αν έχουν περάσει χιλιετίες από την εποχή που για χάρη μιας Ολυμπιάδας διακόπτονταν ακόμη και πόλεμοι…
Το (σύγχρονο) πρόβλημα είναι πως οι συγκεκριμένες έννοιες τελούν υπό πώληση, αποκλειστικά από τα αρμόδια όργανα κάθε αθλήματος. Εξ ου και σε κάθε ανάθεση Παγκοσμίου Κυπέλλου ή Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος στήνεται ένα ανεξέλεγκτο παιχνίδι δισεκατομμυρίων, όπως άλλωστε και στη διάθεση των εισιτηρίων αυτών των διοργανώσεων.

Το πρόσφατο σκάνδαλο στη FIFA, τουλάχιστον δύο αξιωματούχοι της οποίας επέδειξαν προθυμία να πωλήσουν την ψήφο τους εν όψει της ανάθεσης των Μουντιάλ του 2018 και του 2022, αποδεικνύει πέραν πάσης αμφισβήτησης τρία πράγματα: πρώτον, ότι η παγκόσμια ομοσπονδία αυτοαναγορεύεται ως θεματοφύλακας του «ευ αγωνίζεσθαι», απλά και μόνο για να το πωλήσει ακολούθως πίσω από τις κουρτίνες.
Δεύτερον, ότι ο αθλητισμός ένεκα του παγκόσμιου ενδιαφέροντος δεν μπορεί πλέον να ξεγλιστρήσει εύκολα από τέτοιες υποθέσεις, για τις οποίες ευρίσκεται υπό πίεση να δώσει εξηγήσεις. Και τρίτον, ότι στον αθλητισμό υπάρχει ακόμη δυστυχώς η πίστη στη δυνατότητα αυτοκάθαρσης. Η FIFA αρνήθηκε εξωτερική έρευνα του ζητήματος, η οποία θα ενίσχυε την αξιοπιστία της πολύ περισσότερο από την επιχείρηση εσωτερικής διαλεύκανσης.
Το αποτέλεσμα; Οι Άμος Αντάμου (Νιγηρία) και Ρεϊνάλντ Τεμαρί (Ταϊτή) ανακρίθηκαν και τιμωρήθηκαν με προσωρινή διαγραφή από την Επιτροπή Ηθικής της FIFA. Το πιθανότερο σενάριο προβλέπει πως δεν θα είναι παρόντες στην ψηφοφορία της 2ας Δεκεμβρίου. Όχι, διότι ο πρόεδρος της ομοσπονδίας, Ζεπ Μπλάτερ, θέλει να προστατεύσει το ποδόσφαιρο από κάθε πιθανή αλλοίωση και απρεπή συμπεριφορά. Απλώς, διότι αυτοί οι δύο (τσίμπησαν στο δόλωμα και) πιάστηκαν επ’ αυτοφώρω.
Προς διάλυση κάθε αυταπάτης: εναντίον πολλών άλλων μελών της Εκτελεστικής Επιτροπής της FIFA υπάρχουν πορίσματα από Επιτροπές και Δικαστήρια, διότι πλούτισαν εκμεταλλευόμενοι τα πόστα τους. Σ’ αυτούς όμως θα επιτραπεί να υψώσουν το χέρι υπέρ ενός υποψηφίου στην προσεχή ψηφοφορία. Μόλις προ διετίας ελβετικό δικαστήριο θεώρησε επαρκώς αποδεδειγμένο ότι από το 1999 ως το 2001 υψηλόβαθμοί αξιωματούχοι του αθλητισμού έλαβαν υπό μορφή δωροδοκίας 138 εκατομμύρια φράγκα -από ένα και μόνο πρακτορείο δικαιωμάτων! Αρκεί αυτό για να γίνει αντιληπτό πόσο τρομακτική είναι η τιμή των αξιών στον αθλητισμό…
Ο τελευταίος είναι προφανώς τόσο διεφθαρμένος όσο οι υπόλοιποι κοινωνικοί τομείς. Η ερασιτεχνική δομή και η ελλιπής διαφάνεια καθιστούν τον ίδιο και τους αξιωματούχους του πιο ευάλωτους απ’ ό,τι π.χ. της οικονομικές επιχειρήσεις και τους απασχολούμενους σε αυτές. Ιδίως από τη στιγμή που η οικονομία καταβάλλει στο μεσοδιάστημα μεγάλες προσπάθειες να πατάξει τη διαφθορά.
Στον αθλητισμό ο αγώνας κατά της διαφθοράς είναι μάλλον στα ξεκινήματα, η ανάγκη συστηματικής καταπολέμησής της δεν έχει γίνει ακόμη συνείδηση σε πολλούς. Όμως ο αθλητισμός ρισκάρει την υπόληψή του και τα οικονομικά θεμέλιά του, αν η εμπιστοσύνη στο fair play χαθεί σε όλα τα επίπεδα.
Γιατί μια επιχείρηση να είναι πρόθυμη να επενδύσει στον αθλητισμό, αν αυτός της μοιάζει ύποπτος και τα αποτελέσματα προσυμφωνημένα; Γιατί να προσπαθήσει τίμια κι επίπονα για την ανάληψη μιας μεγάλης διοργάνωσης, όταν καθίσταται σαφές ότι με κρυφές πληρωμές και άλλα απαγορευμένα μέσα μπορεί να επιτευχθεί η πλειοψηφία στη σχετική ψηφοφορία;
Στο εύλογο ερώτημα «δεν προκαλεί αυτό το μονοπώλιο διαφθοράς και νεποτισμού;» ο πρόεδρος της FIFA αντιδρά με αγανάκτηση. Δεν διανοείται πώς μπορεί να υπάρχει τόση δυσπιστία απέναντι σε μια ομοσπονδία με σημαία της το μότο “My game is fair play”. Και αυτό είναι ακόμη πιο λυπηρό κι επικίνδυνο από το πρόσφατο σκάνδαλο δωροδοκίας.
Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ