Εθνική: Πολλά τα γκολ, περισσότερα τα διδάγματα

Όσα προηγήθηκαν της συντριβής στο «Ρουά Μποντουέν» αποτελούν παράδειγμα προς αποφυγή εν όψει ενός καλύτερου μέλλοντος για την εθνική Κύπρου.

Στη θέση του Βελγίου το βράδυ του Σαββάτου θα μπορούσε άνετα να είναι η Βοσνία. Αντιστοίχως οι Βέλγοι θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι στη θέση των Βόσνιων το βράδυ της 9ης Σεπτεμβρίου. Απέναντι στις δύο ομάδες, οι οποίες μετείχαν το περασμένο καλοκαίρι στο Παγκόσμιο Κύπελλο και θεωρήθηκαν ως φαβορί και για το β’ προκριματικό όμιλο του Euro2016, το ουσιώδες για την Κύπρο δεν ήταν η απόδοση, αλλά το χρονικό σημείο.

Ο Σεπτέμβριος του 2014 προσφερόταν για την έκπληξη απέναντι σε μια ομάδα καταπονημένη από το Μουντιάλ, με το μυαλό των διεθνών της ακόμη στα γήπεδα της Βραζιλίας και τα πόδια βαριά από τη θερινή προετοιμασία. Ο Μάρτιος του 2015, αντιθέτως, προσφερόταν μόνο για επιβεβαίωση της διαφοράς ποιότητας ανάμεσα στο Νο4 (Βέλγιο) και στο Νο85 (Κύπρος) της παγκόσμιας κατάταξης.

Η ήττα ήρθε. Βαριά κι αχώνευτη (0-5). Η υπόθεση πως δίχως τους απόντες το σκηνικό θα ήταν καλύτερο και η έκταση του σκορ μικρότερη θα μείνει τέτοια: υπόθεση. Και τα «αν» δεν γράφουν ιστορία. Ιστορία γράφουν οι παρόντες και τα αποτελέσματα. Και τη βραδιά στις Βρυξέλλες δεν την έκαναν εφιαλτική τα πέντε γκολ των Βέλγων, αλλά η ανακολουθία λόγων και έργων της εθνικής Κύπρου.

Μολονότι αναντίλεκτα άπαντες στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα γνώριζαν τον υψηλότατο συντελεστή δυσκολίας της αποστολής, ό,τι εισέπραττε το κοινό πριν την αναμέτρηση ήταν διαβεβαιώσεις και υποσχέσεις πως οι διεθνείς θα δώσουν το άπαν των δυνάμεών τους με στόχο το βαθμολογικό κέρδος που θα υποχρέωνε ξανά την ποδοσφαιρική Ευρώπη να ασχοληθεί με την Κύπρο.

Στο χορτάρι του «Ρουά Μποντουέν», ωστόσο, άρνηση υποταγής και παράδοσης στο μοιραίο δεν προέκυψε. Μάλλον το αντίθετο. Μετά το πρώτο γκολ των γηπεδούχων η μόνη σπέκουλα (που επέτρεπε η εμφάνιση της Κύπρου) ήταν αυτή για το εύρος της επικράτησης του Βελγίου, αφού η ομάδα του Πάμπου Χριστοδούλου σπανιότατα περνούσε τη μεσαία γραμμή.

Προφανώς το σαββατιάτικο παιχνίδι δεν χρειαζόταν ως υπενθύμιση της τάξης μεγέθους των δύο αντιπάλων. Ήταν όμως απόλυτα χρήσιμο ως υπενθύμιση ότι μ’ ένα μεγάλο αποτέλεσμα δεν γίνεσαι εν μια νυκτί μεγάλη ομάδα ή εν δυνάμει διεκδικητής ενός εισιτηρίου για τα γήπεδα της Γαλλίας. Ως υπενθύμιση ότι στο μέλλον πρέπει να αξιολογούνται καλύτερα οι συνθήκες, οι οποίες οδηγούν τόσο σε θετικά όσο και σε ανάποδα αποτελέσματα. Ως υπενθύμιση, τέλος, ότι καλό είναι τα μεγάλα λόγια να έπονται αντίστοιχων αποδόσεων και όχι να προηγούνται αναντίστοιχων εμφανίσεων.

Αν και όταν αυτά γίνουν κοινή συνείδηση όσων απαρτίζουν και ασχολούνται με την εθνική ομάδα, θα έχει επιβεβαιωθεί και η γνωστή ρήση του Αμερικανού προπονητή καλαθόσφαιρας Ρικ Πιτίνο: «Οι ήττες είναι σαν το λίπασμα. Βρωμάνε, αλλά κάνουν καλό».