ΑΕΛ: Χρήσιμη ισοπαλία, μόνο αν…

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να προσεγγίσει κάποιος τα δύο ντέρμπι της ΑΕΛ εντός έξι ημερών. Μία προσέγγιση θα ήταν ότι η τύχη υπήρξε καθοριστικός παράγων στην ήττα από τον Απόλλωνα και στην ισοπαλία με τον ΑΠΟΕΛ. Μια άλλη θα ήταν πως η ικανότητα του τερματοφύλακα τους χάρισε χθες στους «λέοντες» ό,τι η αναποτελεσματικότητα της γραμμής κρούσης της είχε στερήσει την περασμένη Δευτέρα.

Σε κάθε περίπτωση η ουσία παραμένει μία: αν μετά την πρώτη ήττα στο πρωτάθλημα το ζητούμενο ήταν η αντίδραση, η επίδειξη χαρακτήρα και το αποτέλεσμα, τότε στο σύλλογο της Λεμεσού δικαιούνται να αισθάνονται ικανοποιημένοι με τη χθεσινή ισοπαλία.

Έγιναν η πρώτη ομάδα που έκοψε βαθμούς από τον πρωταθλητή (και δη στην έδρα του), δεν επέτρεψαν να τους πάρει από κάτω το πρώτο ανάποδο αποτέλεσμα (εξ ου και επί Πέτεφ ουδέποτε έχουν υποστεί κολλητές ήττες) και απέτρεψαν το άνοιγμα της ψαλίδας από την κορυφή στους οκτώ βαθμούς.

Στα επιμέρους κέρδη οφείλει να καταγραφεί η απόδοση του Ρομέρο, ο οποίος έκανε την καλύτερη εμφάνισή του με την ΑΕΛ, και η εμφάνιση των Γκουιντελεγέ και Μπεμπέ που «κατάπιαν» χιλιόμετρα και συνέβαλαν τα μέγιστα στο μπλοκάρισμα του ΑΠΟΕΛ.

Από την άλλη, η αποστροφή του Πέτεφ στη συνέντευξη Τύπου για την ανάγκη της ομάδας του να δουλέψει περισσότερο και πιο σκληρά με στόχο τη βελτίωση δεν ήταν επανάληψη μιας κοινοτοπίας. Ο Βούλγαρος ισχυρίστηκε πως η ομάδα του έκανε λιγότερα σοβαρά λάθη στην άμυνα απ’ ό,τι κόντρα στον Απόλλωνα. Αν εννοούσε σε ατομικό επίπεδο, έχει δίκαιο. Αλλά συνολικά η ανασταλτική λειτουργία ήταν εκ νέου ελαττωματική, εξετέθη ανεπανόρθωτα, όποτε ο αντίπαλος έπαιξε κάθετα, και αυτό θα είχε απεικονιστεί εύγλωττα και στο τελικό αποτέλεσμα, αν ο Ρομέρο δεν πραγματοποιούσε σειρά σωτήριων επεμβάσεων.

Επιθετικά ο Μπεμπέ ήταν μαέστρος στην οργάνωση, όμως οι Σταύρου και Ντανιελζίνιο ήταν ανούσιοι κι επιπόλαιοι, ενώ ο Γκικίεβιτς τροφοδοτήθηκε σωστά μόνο σε μία περίπτωση. Σε αρκετές περιπτώσεις η ομάδα έχασε την ευκαιρία να βγει μπροστά υπό άριστες προϋποθέσεις, διότι υπέπιπτε εύκολα σε αβίαστα λάθη. Ο νεοεισελθών Καρλίτος έδειξε ότι θα μπορούσε να είχε προκαλέσει μεγάλα προβλήματα στον Ρίισε, αν είχε ξεκινήσει το παιχνίδι, ενώ κόστισε και η απουσία των Σαρδινέρο (τιμωρημένος) και Ταγκμπατζούμι (ίωση) που θα μπορούσαν να είχαν δώσει άλλη πνοή από τα πλάγια.

Η ΑΕΛ, συνεπώς, πήρε χθες έναν βαθμό που την προφυλάσσει μεν από την αύξηση της μουρμούρας και της αμφισβήτησης, η χρησιμότητά του όμως θα φανεί στο αμέσως προσεχές μέλλον και δη από το πόσο και πώς θα δουλέψει η ομάδα του Πέτεφ, προκειμένου να εμφανιστεί ουσιωδώς βελτιωμένη στη συνέχεια. Σε τελική ανάλυση, η χθεσινή τακτική του κλεφτοπολέμου (πανομοιότυπη με αυτή στα παιχνίδια με Ζενίτ και Τότεναμ) αποτελεί για την ΑΕΛ την εξαίρεση του κανόνα σ’ ένα πρωτάθλημα, στο οποίο ως επί το πλείστον η ίδια πρέπει να κάνει παιχνίδι, να επιβάλλει ρυθμό και να βρίσκει λύσεις απέναντι σε μαζικά αμυνόμενους αντιπάλους.