ΑΕΚ: Το γήπεδο και η νέα γενιά οπαδών

Η αναντιστοιχία αποτελεσμάτων ομάδας και προσέλευσης κόσμου δεν είναι ούτε σημερινό ούτε ευεξήγητο φαινόμενο στην ΑΕΚ.

Οι έχοντες καλή μνήμη δύνανται ασφαλώς να θυμηθούν ότι και στην εποχή Τζόρντι Κρόιφ στους «κιτρινοπρασίνους» τα αποτελέσματα ήταν απροσδόκητα καλά, αλλά η παρουσία οπαδών στις κερκίδες του ΓΣΖ δυσανάλογα μικρή.

Και τότε τα παράπονα και τα καλέσματα της διοίκησης του συλλόγου ήταν πολλά, αλλά -ακριβώς όπως και σήμερα- έπεφταν κατά κανόνα στο κενό. Εξ ου και παρά τα εντυπωσιακά (για τα δεδομένα της ΑΕΚ και του κυπριακού ποδοσφαίρου) βήματα προόδου και επιτεύγματα της περασμένης τετραετίας οι «κιτρινοπράσινοι» παραμένουν ο φτωχός συγγενής σε ό,τι αφορά την πληρότητα των κερκίδων της έδρας τους.

Σ’ όλο αυτό το διάστημα υπήρξαν πολυάριθμες οι απόπειρες εξήγησης του φαινομένου. Ουδεμία αποδείχθηκε πειστική και ανθεκτική στο πέρασμα του χρόνου. Η ΑΕΚ δεν έχει μεν ούτε την παράδοση, ούτε τα τρόπαια, ούτε την πλατιά μάζα οπαδών των ανταγωνιστών της, ωστόσο διοικητικά υπήρξε ειλικρινής προς τις προθέσεις και συνεπείς στις δεσμεύσεις της απέναντι στον κόσμο και αγωνιστικά πιστώθηκε πορείες που θα δικαιολογούσαν άνετα πολλαπλάσιο μέσο όρο εισιτηρίων από τον νυν -παρά κι ενάντια στην οικονομική κρίση των τελευταίων ετών.

Ό,τι δεν έγινε κατορθωτό μέσα από τα επιτεύγματα εντός τεσσάρων γραμμών, φαντάζει απίθανο να προκύψει μέσα από γραπτές εκκλήσεις συσπείρωσης. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει προοπτική αλλαγής του σκηνικού.

Το νέο γήπεδο θα γίνει εκ των πραγμάτων (ακόμη και για λόγους απλής περιέργειας) πληθυσμιακός μαγνήτης, ενώ -και αυτό είναι το σημαντικότερο- ο συνολικός τρόπος λειτουργίας του συλλόγου δημιουργεί ήδη μια νέα, διευρυμένη γενιά οπαδών με διαφορετική νοοτροπία και αντίληψη των πραγμάτων. Από αυτήν τη γενιά, αν η ΑΕΚ συνεχίσει στον ίδιο δρόμο με συνέπεια και σταθερότητα, θα εισπράξει και τη μαζική στήριξη που επί του παρόντος της λείπει.