Ανόρθωση: Φωνή λαού… εν τη ερήμω;

Αντρέ Πάους… δαγκωτό ψήφισε ο κόσμος της Ανόρθωσης, αλλά απομένει και η ετυμηγορία της διοίκησης.

Σε μια ποδοσφαιρικά προηγμένη χώρα δίλημμα μεταξύ τεχνικού διευθυντή και προπονητή κατά κανόνα δεν υφίσταται. Ο πρώτος δεν είναι μόνον ο προϊστάμενος του δεύτερου. Είναι αυτός που καθορίζει τη γενικότερη αγωνιστική φιλοσοφία του συλλόγου, αυτός που -βάσει αυτής της φιλοσοφίας- επιλέγει τον καταλληλότερο να την υπηρετήσει προπονητή, αυτός που τον αλλάζει, αν και όποτε το κρίνει σκόπιμο.

Στην ποδοσφαιρικά μη προηγμένη Κύπρο, ωστόσο, η Ανόρθωση ευρίσκεται -αχρείαστα και αθέλητα- ενώπιον του διλήμματος: Τεντ φαν Λέουβεν (τεχνικός διευθυντής) ή Αντρέ Πάους (προπονητής); Η βάσει των ρεπορτάζ αιτία του κακού: ο πρώτος επιθυμεί τον αποκλειστικό χειρισμό των μετεγγραφικών υποθέσεων, ενώ ο δεύτερος επιδιώκει ν’ αποκτήσει λόγο σε αυτές. Το αυθόρμητο και εύλογο ερώτημα: γιατί ένας τεχνικός διευθυντής να μη θέλει την ανάμειξη στη στελέχωση της ομάδας ενός προπονητή που ο ίδιος έχει επιλέξει -άρα εμπιστεύεται για το κριτήριό του; Φαντάζει τουλάχιστον παράδοξο…

Το ζήτημα έχει αναχθεί σε γόρδιο δεσμό, ενώ επιλύεται απλά ακολουθώντας το μοντέλο των ποδοσφαιρικά προηγμένων χωρών: ο προπονητής εμπλέκεται στις μετεγγραφές, αλλά ο τεχνικός διευθυντής έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο. Με άλλα λόγια, ο προπονητής καταθέτει τις εισηγήσεις του (για τις προσθαφαιρέσεις στο ρόστερ, τον αριθμό και τις θέσεις των νεοφερμένων, ακόμη για συγκεκριμένους παίκτες που επιθυμεί στην ομάδα) και ο τεχνικός διευθυντής αναλαμβάνει βάσει των διαθέσιμων πόρων είτε να τις υλοποιήσει στο ακέραιο είτε να προτείνει (αριθμητικά και ποιοτικά ίσες) εναλλακτικές χαμηλότερου κόστους.

Μέσα από τη διαρκή επικοινωνία και συνεργασία των δύο επιτυγχάνεται να μη μείνει «γυμνή» η ομάδα. Ό,τι δηλαδή δεν συνέβη αυτήν την περίοδο στην Ανόρθωση, αφού -ένεκα σιγής ασυρμάτου μεταξύ φαν Λέουβεν και Πάους- η ομάδα δεν είχε έγκαιρη και πλήρη ενίσχυση το καλοκαίρι και το χειμώνα, με αποτέλεσμα να μην πετύχει όσα θα μπορούσε.

Στο παιχνίδι με τον Απόλλωνα οι φίλοι της «Κυρίας» έδειξαν την ξεκάθαρη προτίμησή τους στο δίλημμα μεταξύ προπονητή και τεχνικού διευθυντή εκτιμώντας ότι ο πρώτος βάσει της δουλειάς του και της (ανταγωνιστικής) εικόνας της ομάδας δικαιούται να έχει λόγο στη στελέχωσή της. Πλέον το μπαλάκι είναι στο γήπεδο του τεχνικού διευθυντή. Αν εισακούσει τη λαϊκή ετυμηγορία, το πρόβλημα θα λυθεί πάραυτα. Αν όχι, τότε την ευθύνη της απόφασης (κι ενδεχομένως της κόντρας με το λαϊκό αίσθημα) θα κληθεί να αναλάβει η διοίκηση.