Το κύκνειο άσμα ενός μαέστρου

Προσωποποιεί μια ολόκληρη ποδοσφαιρική εποχή, στη διάρκεια της οποίας άλλαξε το dna δύο ομάδων (Μπαρσελόνα, Ισπανία) που συγκαταλέγονταν μεταξύ των διαχρονικά πλέον ηττοπαθών. Ήταν ο ιθύνων νους μιας ποδοσφαιρικής γενιάς που έγραψε ιστορία «χορεύοντας» τίκι τάκα στο ρυθμό των δικών του μεταβιβάσεων.

Είναι ο πλέον σημαίνων ποδοσφαιριστής που ανέδειξε η χώρα του, ο αγαπημένος του εκάστοτε προπονητή του, ο Ισπανός με τους περισσότερους τίτλους (26 με δυνατότητα να γίνουν 28), ο ρέκορντμαν συμμετοχών στο σύλλογό του (764 μέχρι σήμερα) και στο Τσάμπιονς Λιγκ (150 ως τώρα).

Ετοιμάζεται ν’ αποχαιρετίσει την ομάδα που υπηρέτησε επί 25ετία με ένα δεύτερο τρεμπλ (πρωτοφανές επίτευγμα για οποιονδήποτε ευρωπαϊκό σύλλογο), έχει κατακτήσει τουλάχιστον μια φορά το τρόπαιο κάθε διοργάνωσης, στην οποία συμμετείχε, αλλά μετακομίζει στην Αλ-Σαντ του Κατάρ δίχως να έχει ανακηρυχθεί -έστω άπαξ- κορυφαίος παίκτης στην Ευρώπη ή/και στον κόσμο.

Ο Τσάβι Ερνάντεθ ι Κρέους αποτελεί την πλέον αφοπλιστική απάντηση στο πόσο -μέσα από τη διαφήμιση και τη μετατροπή του σε βιομηχανία θεάματος- έχει απομακρυνθεί από τις ρίζες και την ουσία του το ποδόσφαιρο.

Πρεμιέρες στα 17

Ο 35χρονος έχει χαρακτηριστεί το μυαλό, το κεφάλι, η καρδιά, η ψυχή και η μηχανή του παιχνιδιού της Μπαρσελόνα και της Ισπανίας. Επιτυχημένες κι όμως ανεπαρκείς μεταφορές. Ο Τσάβι είναι το συνώνυμο της τάξης και της ανιδιοτέλειας στο παιχνίδι. Ένας σεμνός μαέστρος που διέβλεπε κενούς χώρους, πριν αυτοί ανοιχτούν, που ήξερε τι να κάνει την μπάλα, προτού καν φτάσει στα πόδια του, μία ποδοσφαιρική ιδιοφυΐα με σχεδόν μηδενική ροπή προς το λάθος και διαισθητική γνώση του πώς να αξιοποιεί στο έπακρο τις ικανότητές του προς όφελος των συμπαικτών του.

«Όλα τα παιδιά ήθελαν να πάνε μπροστά και να πετύχουν ένα γκολ -μ’ εξαίρεση τον Τσάβι, ο οποίος από τη δεύτερη γραμμή έδινε τις ασίστ και σταματούσε εν τη γενέσει τους τις αντίπαλες επιθέσεις», είχε αποκαλύψει ο Χοακίν Ερνάντεθ για το πλέον προικισμένο ποδοσφαιρικά από τα συνολικά έξι τέκνα του, το οποίο σε ηλικία 11 ετών εντάχθηκε στα φυτώρια της Μπαρσελόνα.

Ο τότε προπονητής των «μπλαουγκράνα», Λούι φαν Χάαλ, του χάρισε το 1998 τόσο το ντεμπούτο του στην πρώτη ομάδα (στο σούπερ καπ απέναντι στη Μαγιόρκα) όσο και στην Πριμέρα Ντιβισιόν (στο 3-1 επί της Βαλένθια). Ο 18χρονος Τσάβι ανταπέδωσε τέσσερις μέρες πριν τα Χριστούγεννα, σημειώνοντας με κεφαλιά το τέρμα για το 1-0 επί της Βαγιαδολίδ που τερμάτισε ένα σερί τεσσάρων ηττών, κράτησε στη θέση του τον Ολλανδό τεχνικό κι αποτέλεσε την απαρχή της αντεπίθεσης για τον τίτλο.

Γκουαρδιόλα, Ράικααρντ, Αραγονές

Ένα χρόνο αργότερα η Μίλαν προσέφερε «γη και ύδωρ» στον τότε άρτι εστεμμένο παγκόσμιο πρωταθλητή U20, για να αποσπάσει την υπογραφή του σε πενταετές συμβόλαιο. Ωστόσο η παθολογική αγάπη του για την Μπαρσελόνα, καθώς και η διαφωνία της μητέρας του ματαίωσαν τη μετεγγραφή.

Η μετέπειτα πορεία των πραγμάτων δικαίωσε αμφότερους. Ο Τσάβι βγήκε από τη σκιά του Γκουρδιόλα στέλνοντας στην (ποδοσφαιρική) σύνταξη τον μετέπειτα προπονητή του, εκτοξεύτηκε αγωνιστικά μετά την απόφαση του Φρανκ Ράικααρντ να τον προωθήσει (από κόφτη) σε «μέσα δεξιά», αλλά την αναγνώριση του ταλέντου του οφείλει -όπως συχνά μνημονεύει- στον Λουίς Αραγονές.

Όταν ο Τσάβι τραυματίστηκε σοβαρά πριν το Μουντιάλ του 2006 κι έλειψε για έξι μήνες, ο τότε ομοσπονδιακός τεχνικός της «φούρια ρόχα» του τηλεφωνούσε συνέχεια, τον επισκεπτόταν τακτικά και τον έκανε να νιώσει για πρώτη φορά ότι ένας προπονητής ποντάρει τα πάντα πάνω του. Πάνω του, άλλωστε, χτίστηκε η εθνική Ισπανίας που κατάφερε από το 2008 ως το 2012 να κυριαρχήσει σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο.

Χωρίς αυτόν από την Ισπανία το περασμένο καλοκαίρι στα γήπεδα της Βραζιλίας έλειπε η πυξίδα. Αποτελεί δε χειρίστη ειρωνεία της μοίρας ότι ως ακροτελεύτιο παιχνίδι του με την εθνική έμεινε η συντριβή με 1-5 από την Ολλανδία του φαν Χάαλ!

Ενρίκε όπως… φαν Χάαλ

Το αντίο του στην Μπαρσελόνα δεν θα είναι ούτε κατά προσέγγιση τόσο άδοξο κι ατιμωτικό. Στη χθεσινή αναμέτρηση με την Κορούνια ο Τσάβι ύψωσε μέσα στο «Καμπ Νόου» το όγδοο τρόπαιο πρωταθλήματος στην καριέρα του, το ερχόμενο Σάββατο, στο ίδιο γήπεδο, απέναντι στην Μπιλμπάο θα έχει την ευκαιρία να πανηγυρίσει το τρίτο κύπελλό του και το μεθεπόμενο Σάββατο, στο Ολυμπιακό Στάδιο του Βερολίνου (με αντίπαλο τη Γιουβέντους), το τέταρτο Τσάμπιονς Λιγκ σε ισάριθμους τελικούς!

Και αν πλέον έχει χάσει τη θέση του στην ενδεκάδα από τον Ράκιτιτς, ο 35χρονος εξακολουθεί να είναι ένας αρχηγός με όλη τη σημασία της λέξης. Το απέδειξε (εκ νέου) μεσούσης της περιόδου, όταν διαμεσολάβησε αποτελεσματικά στην κόντρα του προπονητή του με τον Λιονέλ Μέσι συμβάλλοντας ουσιωδώς στην «έκρηξη» της Μπαρσελόνα στο δεύτερο μισό της περιόδου.

Το τρεμπλ φαντάζει ως ο ιδανικός αποχαιρετισμός για έναν ποδοσφαιριστή που δηλώνει «αχόρταγος για επιτυχίες. Η επιτυχία είναι ναρκωτικό. Αν την έχεις δοκιμάσει κάποια στιγμή, δεν θέλεις να σταματήσεις να τη γεύεσαι». Κι αν στο σύγχρονο (μεταλλαγμένο) ποδόσφαιρο όλα τα παραπάνω δεν μετρούν περισσότερο από τα γκολ, τους πομπώδεις πανηγυρισμούς, τα τατουάζ και τα πάσης φύσεως σύμβολα στάτους, ο Τσάβι έχει ήσυχη τη συνείδησή του και έτοιμη την απάντηση: «Δεν είμαι ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής στον κόσμο, αλλά αναδεικνύω τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές στον κόσμο». Ροναλντίνιο (2005) και Μέσι (2009-2012) μπορούν να το πιστοποιήσουν…

ΤΑ ΤΡΟΠΑΙΑ ΤΟΥ ΤΣΑΒΙ

3 Τσάμπιονς Λιγκ (2006, 2009, 2011)

2 ευρωπαϊκά σούπερ καπ (2009, 2011)

2 Μουντιάλ συλλόγων (2009, 2011)

8 πρωταθλήματα (1999, 2005, 2006, 2009, 2010, 2011, 2013, 2015)

2 κύπελλα (2009, 2012)

6 ισπανικά σούπερ καπ (2005, 2006, 2009, 2010, 2011, 2013)

1 Παγκόσμιο Κύπελλο (2010)

2 Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα (2008, 2012)

Δημοσιεύτηκε στην κυριακάτικη Σημερινή στις 24 Μαΐου 2015