Ομολογία παραγοντικής χρεοκοπίας

Με αφορμή τις πρόσφατες συναντήσεις εκπροσώπων σωματείων της πρώτης κατηγορίας και της ηγεσίας της ΚΟΠ με αφορμή το οικονομικό αποκαλύφθηκαν και αναδείχθηκαν πολύ ενδιαφέρουσες πτυχές του πώς είναι δομημένο και πώς λειτουργεί το κυπριακό ποδόσφαιρο σε επίπεδο κορυφής εν έτει 2014.

Κοινή συνισταμένη των δηλώσεων των πλείστων προέδρων ήταν πως η νυν δυσχερής οικονομική κατάσταση των ομάδων τους οφείλεται α) στον περιορισμό ή την αποκοπή των κρατικών χορηγιών, β) στα συνεχή (και κατά κανόνα υψηλά) πρόστιμα της ΚΟΠ που ουσιαστικά εκμηδενίζουν τις δικές της χορηγίες προς τα σωματεία και γ) στη μειωμένη προσέλευση κόσμου στα γήπεδα.

Με αυτά τα έσοδα (συν τα τηλεοπτικά συμβόλαια) οι σύλλογοί μας, όπως παραδέχτηκαν οι ίδιοι οι διοικούντες τους, πλήρωναν τις οφειλές τους προς τις κρατικές υπηρεσίες (Φόρο Εισοδήματος, Κοινωνικές Ασφαλίσεις, ΦΠΑ) και το μισθολόγιό τους (σ.σ. δεν βάζουμε μέσα τις μετεγγραφές, διότι στο 95% των περιπτώσεων δεν καταβάλλεται αποζημίωση για την απόκτηση ενός ποδοσφαιριστή).

Με άλλα λόγια, ο κρατικός κορβανάς, η τηλεόραση και η τσέπη του κοσμάκη διασφάλιζαν τη χρηματοδότηση της λειτουργίας των σωματείων μας. Υπήρξαν και υπάρχουν, φυσικά, παράγοντες που βάζουν δικά τους χρήματα. Στις πλείστες περιπτώσεις για να καλύψουν λάθη, αμαρτίες, ατασθαλίες και σπατάλες του παρελθόντος και προηγουμένων διοικήσεων.

Γι’ αυτό άλλωστε και ακούγεται ολοένα και συχνότερα το επιχείρημα-αίτημα ο καθείς να πληρώνει μόνο για τα δικά του λάθη, όχι και αυτά των προκατόχων του. Δεν είναι παράλογο, αλλά μήπως σήμερα η κυπριακή κοινωνία καταβάλλει το τίμημα των δικών της λαθών ή σφαλμάτων όσων κατά καιρούς βρέθηκαν να κινούν τα νήματα; Πιο πολύ κι από δίκαιη η ζωή είναι σκληρή…

Αυτό που έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον ως ερώτημα είναι το ακόλουθο: τι έχουν πράξει όλα αυτά χρόνια οι κατά καιρούς πρόεδροι, διοικούντες, ιθύνοντες, αξιωματούχοι, παράγοντες εν γένει των σωματείων μας, προκειμένου να δημιουργήσουν άλλες πηγές εσόδων -πλην των χορηγιών, των τηλεοπτικών και των εισιτηρίων;

Πόσες ομάδες είδατε όλα αυτά τα χρόνια να κινούνται για την ανέγερση ιδιόκτητων γηπέδων (με μπουτίκ, μουσείο, καφετέρια, εστιατόριο, κινηματογράφο, παιδική χαρά κ.ά.), από τα οποία θα μπορούσαν να περιμένουν αυξημένη προσέλευση κόσμου και είσπραξη εσόδων;

Πόσες ομάδες είδατε να αποφασίζουν συνειδητά και με μακροπρόθεσμο ορίζοντα να υιοθετήσουν μια φιλοσοφία γρήγορου, επιθετικού, θεαματικού ποδοσφαίρου, ώστε να προσελκύουν και ουδέτερους θεατές στα παιχνίδια τους;

Πόσες ομάδες είδατε να επιλέγουν συνειδητά και με μακρόπνοη προοπτική την ενίσχυση των ακαδημιών τους, προκειμένου να αναδεικνύουν εγχώρια ταλέντα αφ’ ενός αποφεύγοντας τις καραβιές ξένων αμφίβολης ποιότητας, αφ’ ετέρου δημιουργώντας συνθήκες πώλησης αυτών των ταλέντων (και συνεπώς ενίσχυσης των ταμείων τους);

Πόσες ομάδες είδατε να ακολουθούν στοχευμένα (μέσα από την επιλογή κατάλληλου τεχνικού διευθυντή και σκάουτερ) μια έξυπνη μετεγγραφική πολιτική με στόχο να εξελιχθούν σε πλατφόρμα ανάδειξης ποδοσφαιριστών που σε πρώτη ευκαιρία θα παραχωρήσουν έναντι αποζημίωσης σε οικονομικά πιο ισχυρές ομάδες;

Πόσες ομάδες είδατε να πρωτοτυπούν ή έστω να ακολουθούν επιτυχημένα μοντέλα σε επίπεδο μάρκετινγκ, προκειμένου να αυξήσουν τις πηγές των εσόδων τους;

Ρητορικά όλα τα παραπάνω ερωτήματα. Η κυπριακή ποδοσφαιρική πραγματικότητα σήμερα συνίσταται στο εφήμερο κέρδος και στην ερασιτεχνική προσέγγιση. Τα πάντα θυσιάζονται στο βωμό της πρόσκαιρης επιτυχίας και επιβίωσης, σχεδόν τα πάντα διέπονται από τη λογική του «εγώ πληρώνω, εγώ αποφασίζω».

Δεν ήταν τυχαία ούτε ιδιαίτερα δύσκολη στην πρόβλεψή της η σημερινή εξέλιξη-κατάντια. Το κακό φαινόταν, αλλά ποιος νοιαζόταν; Υπό αυτό το πρίσμα τα δάκρυα πάνω από την καρδάρα με το χυμένο γάλα μοιάζουν κροκοδείλια. Το πλήρωμα του χρόνου έρχεται κάποια στιγμή για τους πάντες. Τώρα, όσοι έχουν να πληρώσουν, θα συνεχίσουν. Οι υπόλοιποι θα κατέβουν από το τρένο. Όσοι διδαχθούν από το πάθημα κι αλλάξουν μυαλά, στρατηγική και νοοτροπία, θα έχουν ελπίδες επιβίωσης. Για όσους αποδειχθούν ανεπίδεκτοι μαθήσεως, το χρονοντούλαπο της ιστορίας έχει χώρο πολύ.