ΑΕΛ: Το μεγάλο στοίχημα του Χριστοφόρου

Η έκτη αλλαγή προπονητή στην τρέχουσα αγωνιστική περίοδο είχε προδιαγραφεί πολύ νωρίτερα απ’ ό,τι εν τέλει έλαβε χώρα, ωστόσο δεν ήταν ούτε το σκηνικό ενός προαναγγελθέντος «διαζυγίου» ούτε η επισημοποίηση ενός πανταχόθεν αναμενόμενου «γάμου».

Ο Ιβάιλο Πέτεφ αποτέλεσε μεν παρελθόν, όχι όμως με συμφωνία για λύση του συμβολαίου του, αλλά με μονομερή διακοπή της συνεργασίας του με την ΑΕΛ, η οποία πήρε μεν Κύπριο προπονητή που είχε μείνει λίγο νωρίτερα ελεύθερος από την ομάδα του, ωστόσο αυτός δεν ήταν ο Νίκος Παναγιώτου (Ερμής), αλλά ο Χριστάκης Χριστοφόρου (Απόλλων).

Είτε ο τελευταίος επελέγη, επειδή προκρίθηκε στη σύγκριση, είτε επειδή ήταν εξ αρχής η μόνη επιλογή, η ουσία δεν αλλάζει. Η δουλειά του και τα αποτελέσματά της στο σχεδόν ενάμιση χρόνο της παρουσίας του στον Απόλλωνα εκτιμήθηκαν δεόντως από τη διοίκηση της ομάδας, από την οποία είχε αποχωρήσει ως ποδοσφαιριστής πριν από 25 χρόνια.

Η πρόσληψη του 50χρονου αποτελεί πρόκληση, ρίσκο και στοίχημα τόσο για την πρώην και νυν εργοδότριά του όσο και για τον ίδιο. Στον Απόλλωνα η μετακόμιση του πρώην προπονητή στην αιώνια αντίπαλο ευνοεί την εδραίωση του Αντόνε στα μάτια και στη συνείδηση του κόσμου, ωστόσο ελλοχεύει ο κίνδυνος το όφελος να αποδειχθεί πρόσκαιρο, αν η ΑΕΛ ανακάμψει εντυπωσιακά υπό τον Χριστοφόρου.

Για την ΑΕΛ η επιστροφή του 50χρονου ασφαλώς αποτελεί επιτυχία, διότι πρόκειται για προπονητή που έχει αφήσει εξαίρετο δείγμα γραφής. Αν δημιουργηθεί χημεία μεταξύ των δύο πλευρών, το πλήγμα στον αιώνιο αντίπαλο θα είναι διπλό, αν όχι, εγκυμονεί ο κίνδυνος να γίνει πολύ έντονη η μουρμούρα για το προπονητικό παρελθόν του.

Την πιο ζόρικη ζαριά, ωστόσο, τη ρίχνει ο ίδιος ο Κύπριος τεχνικός. Το φαινόμενο της μεταπήδησης από τον ένα αιώνιο αντίπαλο στον άλλο είναι εξαιρετικά ασυνήθιστο, ακόμη και σε παγκόσμιο επίπεδο, ενώ ακόμη πιο σπάνιο είναι να συμβαίνει μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.

Ο Χριστοφόρου βάζει στο τραπέζι το καλό όνομα που δημιούργησε στον Απόλλωνα για χάρη μιας ομάδας, η οποία δεν έχει στελεχωθεί και προετοιμαστεί με βάση τις δικές του επιθυμίες και προδιαγραφές, αλλά οι απαιτήσεις από αυτήν -ιδίως μετά την περασμένη περίοδο- είναι στα ύψη, μολονότι ευρίσκεται ήδη στο -10 από την κορυφή.

Πέρα από το οικονομικό, το οποίο παίζει σημαίνοντα ρόλο για κάθε εργαζόμενο, φαίνεται πως ο Κύπριος προπονητής αφ’ ενός έχει μεγάλη εμπιστοσύνη στις ικανότητές του, αφ’ ετέρου δεν θεωρούσε ότι χρειαζόταν ένα διάλειμμα ανάπαυσης και περισυλλογής, αλλά «φλεγόταν» από επιθυμία να επιστρέψει το συντομότερο δυνατόν στους πάγκους, κάτι που μάλλον μαρτυρά έντονη διάθεση να αποδείξει πράγματα.

Τέτοιου είδους «θυμός» στον αθλητισμό συχνά έχει αποδειχτεί καύσιμο πλουσιότατο σε οκτάνια, ωστόσο ο Χριστοφόρου είναι αρκετά έξυπνος και αρκετό χρόνο στο επάγγελμα, προκειμένου να έχει συνειδητοποιήσει ότι -όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα- κινδυνεύει από τη μία να μην του αναγνωρίζεται το πρέπον μερίδιο σε περίπτωση επιτυχίας, από την άλλη να του χρεώνονται ευθύνες που δεν του αναλογούν σε περίπτωση αποτυχίας.

Ότι ζήτησε (και προφανώς εξασφάλισε) τον απόλυτο έλεγχο του ποδοσφαιρικού τμήματος, του εγγυάται πως οτιδήποτε συμβεί σε αγωνιστικό βαθμό θα είναι αποτέλεσμα επιλογών του. Το αν θα έχει τον απαραίτητο χρόνο, ώστε να δρέψει τους καρπούς της δουλειάς του, εξαρτάται αποκλειστικά από το πόσο αποτελεσματική θα είναι η ομπρέλα προστασίας που θα του παράσχει η διοίκηση της ΑΕΛ.