Απόλλων: Δεν είναι (όλα) θέμα ψυχολογίας

Στην τελική ευθεία της περιόδου ο Απόλλωνας δείχνει να έχει στραμμένη την ακίδα του σε λανθασμένο στόχο.

Το καζάνι βράζει εδώ και εβδομάδες. Αρχές του μήνα επιχειρήθηκε η (δεύτερη μέσα στη σεζόν) αποσυμπίεση με την απομάκρυνση του Ιοάν Αντόνε. Αποτέλεσμα; Δύο αγωνιστικές αργότερα η ομάδα δεν έχει σηκώσει κεφάλι, δεν έχει επιστρέψει στις νίκες κι ευρίσκεται σε ακόμη πιο δυσχερή (βαθμολογική και όχι μόνο) θέση.

Μετά το 2-2 απέναντι στον Ερμή ο Φανούριος Κωνσταντίνου κόμισε «γλαύκα ες Αθήνας» παραδεχόμενος ότι ο Απόλλων είναι πνιγμένος στο άγχος και την πίεση και πως οι δικαιολογίες έχουν στερέψει. Χωριό που φαίνεται, κολαούζο δεν θέλει.

Η πραγματικότητα, ωστόσο, εγείρει ερωτήματα. Για παράδειγμα, για ποιο λόγο οι τόσο συχνές δημόσιες τοποθετήσεις (όχι για διεκδίκηση, αλλά) για κατάκτηση του πρωταθλήματος, αφ’ ης στιγμής η διαχείριση αυτής της απαίτησης βραχυκυκλώνει τους παίκτες;

Εκ των υστέρων φαίνεται πως στη διοίκηση των «κυανολεύκων» εκτίμησαν ότι για το συγκεκριμένο πρόβλημα (νοοτροπίας) ευθυνόταν ο προπονητής, εξ ου και από την πρόσληψη του Τον Κάανεν η ψυχολογική τόνωση των ποδοσφαιριστών έχει αναχθεί σε ύψιστη προτεραιότητα.

Όμως αυτή η στοχοθεσία προϋποθέτει ως παραδοχή ότι η ομάδα διαθέτει και την ποιότητα και το απαραίτητο αγωνιστικό πλάνο να αντεπεξέλθει σε συνθήκες πρωταθλητισμού κι απλώς στερείται αυτοπεποίθησης.

Στο γήπεδο, ωστόσο, εδώ και σχεδόν δύο μήνες δεν καθρεφτίζεται κάτι τέτοιο. Ήττα με κάτω τα χέρια στο «Αμμόχωστος», τυχερή νίκη επί της ΑΕΚ, ισοπαλία απέναντι σ’ έναν αποδεκατισμένο ΑΠΟΕΛ στο ΓΣΠ, ήττα με ανατροπή από την Ανόρθωση στο «Τσίρειο», ήττα από την Ομόνοια στην πρεμιέρα του Κάανεν, νέα γκέλα απέναντι στον Ερμή.

Σε έξι αγωνιστικές στα πλέι οφ ο Απόλλωνας έχει δεχτεί πρώτος γκολ διπλάσιες φορές απ’ ό,τι στις 22 της κανονικής περιόδου, ενώ η παραγωγικότητά του επίσης έχει πέσει κατακόρυφα (σ.σ. μόλις ένα γκολ ανά παιχνίδι ο μέσος όρος στη β’ φάση του πρωταθλήματος).

Επειδή η πίεση και το άγχος δεν πρόκειται να μειωθούν ως το τέλος της περιόδου, οι «κυανόλευκοι» μάλλον οφείλουν να προχωρήσουν σε αναθεώρηση προτεραιοτήτων. Περισσότερο κι από ψυχολογικό το πρόβλημα είναι αγωνιστικό κι εκεί πρέπει να εστιάσουν άπαντες: διοίκηση, τεχνική ηγεσία και ποδοσφαιριστές. Σε τελική ανάλυση, στο ποδόσφαιρο οι νίκες ήταν ανέκαθεν το καλύτερο τονωτικό της ψυχολογίας.