Μολονότι η αμιγώς αγωνιστική χροιά του είναι υπέρ το δέον πολυεπίπεδη και ελκυστική, ο τελικός του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 2012 απέκτησε και πολιτικο-οικονομική τέτοια, αφού μερίδα του ευρωπαϊκού Τύπου εστίασε στην επικράτηση του φτωχού Νότου (Ισπανία και Ιταλία αντιμετώπισαν οξύ τραπεζιτικό πρόβλημα προκαλώντας σοβαρούς κλυδωνισμούς στην ευρωζώνη) επί του πλούσιου Βορρά (Γερμανία), με αφορμή και την πρόσφατη σύνοδο κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις Βρυξέλλες.
Σε αμιγώς αγωνιστικό επίπεδο ο τελικός στο Ολυμπιακό Στάδιο του Κιέβου (σ.σ. θα τον διευθύνει ο Πορτογάλος Πέδρο Προένσα, ο οποίος είχε σφυρίξει και τον πρόσφατο τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ) συνεχίζει και επεκτείνει την παράδοση που θέλει τις δύο μεσογειακές χώρες να νέμονται όλους τους μεγάλους τίτλους μετά τον ελληνικό θρίαμβο στην Πορτογαλία το 2004. Το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006 (Γερμανία) κατέληξε στη «σκουάντρα ατζούρα», το Euro2008 (Αυστρία, Ελβετία) και το Μουντιάλ του 2010 (Νότιος Αφρική) στους «φούριας ρόχας».
Η ομάδα του Βιθέντε ντελ Μπόσκε έχει ισοφαρίσει ήδη την επίδοση της Δυτικής Γερμανίας της δεκαετίας του 1970 δίνοντας το «παρών» σε τρεις συναπτούς τελικούς και ευρίσκεται ενώπιον της ιστορικής πρόκλησης να γίνει η πρώτιστη με τρεις διαδοχικές κατακτήσεις τροπαίων περνώντας στην αθανασία.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται
Και οι δύο αντίπαλοι έχουν αρκετά καλούς οιωνούς εν όψει του αυριανού τελικού. Η ομάδα του Τσέζαρε Πραντέλι αναβιώνει την προ εξαετίας πορεία της, όταν ταξίδεψε στη Γερμανία σοκαρισμένη από το σκάνδαλο calciopoliκαι σε πείσμα των απαισιόδοξων προβλέψεων έφτασε ως την κατάκτηση του Μουντιάλ έχοντας μάλιστα επικρατήσει στον ημιτελικό της «νατσιονάλμανσαφτ», ακριβώς όπως και τώρα δηλαδή!
Από την άλλη, οι Ίβηρες θυμούνται πως το 2008 είχαν καταφέρει να σπάσουν την κατάρα των προημιτελικών προκρινόμενοι επί της Ιταλίας με τρόπο ταυτόσημο με αυτόν της νυν πρόκρισης επί της Πορτογαλίας: προ τετραετίας με τον αντίπαλο να έχει σπαταλήσει δύο εκτελέσεις και την ομάδα του μία ο Σεσκ Φάμπρεγας αξιοποίησε το πέμπτο χτύπημα στη διαδικασία των πέναλτι υπογράφοντας το πέρασμα στον επόμενο γύρο, ακριβώς όπως και το βράδυ της περασμένης Τετάρτης.
Επιπροσθέτως, η Ισπανία σε ακόμη έναν τελικό τίθεται αντιμέτωπη μιας χώρας που δύο χρόνια πριν είχε αλλάξει προπονητή και στιλ: στο Euro2008 ήταν η Γερμανία του Γιόαχιμ Λεβ (σ.σ. είχε διαδεχτεί τον Γίργκεν Κλίνσμαν το 2006), στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010 ήταν η Ολλανδία του Μπερτ φαν Μάρβαϊκ (σ.σ. είχε διαδεχτεί τον Μάρκο φαν Μπάστεν το 2008) και τώρα η Ιταλία του Τσέζαρε Πραντέλι (είχε διαδεχτεί τον Μαρτσέλο Λίπι το 2010)!
Η παράδοση
Το 31ο παιχνίδι του Euro2012 τυγχάνει και το 31ο στην ιστορία των αναμετρήσεων μεταξύ των δύο χωρών! Οι δύο φιναλίστ έχουν τεθεί αντιμέτωπες τέσσερις φορές σε τελική φάση Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος.
Το 1980 στη φάση των ομίλων είχαν αναδειχθεί ισόπαλες χωρίς τέρματα, οκτώ χρόνια αργότερα (εκ νέου στους ομίλους) η Ιταλία είχε επικρατήσει 1-0, στον προημιτελικό του 2008 η Ισπανία είχε πάρει την πρόκριση επιβαλλόμενη 4-2 στα πέναλτι (κανονική διάρκεια και παράταση 0-0), ενώ στην πρεμιέρα του τρίτου ομίλου στο Euro2012 οι δύο ομάδες συμβιβάστηκαν στο 1-1.
Ο συνολικός απολογισμός γέρνει ελαφρά υπέρ της «σκουάντρα ατζούρα», η οποία σε 30 επίσημες αναμετρήσεις μετρά 10 νίκες, 12 ισοπαλίες και 8 ήττες (39-30 γκολ). Η πιο πρόσφατη επικράτηση των Ιταλών ήταν το 2-1 σε φιλική αναμέτρηση τον περασμένο Αύγουστο.
Η ιδιαιτερότητα
Σ’ εκείνη την αναμέτρηση ο Βιθέντε δελ Μπόσκε είχε παρατάξει επιθετικό κορυφής (αρχικά τον Φερνάντο Τόρες κι ακολούθως τον Φερνάντο Γιορέντε), ωστόσο στο παιχνίδι της 10ης Ιουνίου αιφνιδίασε τους πάντες παρατάσσοντας μια ομάδα με τέσσερις αμυντικούς, έξι μέσους και ούτε έναν επιθετικό πυροδοτώντας την αντίδραση του Ζοζέ Μουρίνιο (σ.σ. είχε κάνει λόγο για αποστειρωμένο ποδόσφαιρο) και μια ολόκληρη συζήτηση για το Tiki-Takanaccio, ήτοι την αμυντική εκδοχή του Tiki-Taka.
Και συγκαταλέγεται στις πλέον προκλητικές ιδιαιτερότητας αυτού του τελικού ότι η μεν Ισπανία, η οποία για πρώτη φορά στην ιστορία της ταξίδεψε ως φαβορί σε Euro, έχει φτάσει σ’ αυτόν δίχως να έχει θέλξει στο ελάχιστο με το παιχνίδι της, η δε Ιταλία έχει διαψεύσει τις Κασσάνδρες και πετύχει απανωτές υπερβάσεις υιοθετώντας μια αγωνιστική φιλοσοφία εντελώς ξένη προς το (μέχρι πρότινος προσφιλές της) κατενάτσιο!
Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΙΣΠΑΝΙΑΣ
Θέση στην παγκόσμια κατάταξη: 1η
Τίτλοι: Παγκόσμια πρωταθλήτρια 2010, πρωταθλήτρια Ευρώπης 1984, 2008, Ολυμπιονίκης 1992
Περισσότερες συμμετοχές: Ίκερ Κασίγιας (133), Άντονι Θουμπιθαρέτα (126), Τσάβι (113)
Περισσότερα τέρματα: Νταβίδ Βίγια (51), Ραούλ (44), Φερνάντο Ιέρο (29)
Περισσότερες συμμετοχές σε Euro: Ίκερ Κασίγιας (13, 2004-2012)
Περισσότερα γκολ σε Euro: Νταβίδ Βίγια (4, 2008)
Η μεγαλύτερη νίκη: 13-0 τη Βουλγαρία (21.05.1993)
Η μεγαλύτερη ήττα: 1-7 από Ιταλία (04.06.1928) και Αγγλία (09.12.1931)
Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΙΤΑΛΙΑΣ
Θέση στην παγκόσμια κατάταξη: 12η
Τίτλοι: Παγκόσμια πρωταθλήτρια 1934, 1938, 1982, 2006, πρωταθλήτρια Ευρώπης 1968, Ολυμπιονίκης 1936
Περισσότερες συμμετοχές: Φάμπιο Καναβάρο (135), Πάολο Μαλντίνι (125), Τζανλουίτζι Μπουφόν (117)
Περισσότερα τέρματα: Λουίτζι Ρίβα (35), Τζουζέπε Μεάτσα (33), Σίλβιο Πιόλα (30)
Περισσότερες συμμετοχές σε Euro: Αλεσάντρο ντελ Πιέρο (13, 1996-2008), Πάολο Μαλντίνι (13, 1988-2000)
Περισσότερα γκολ σε Euro: Μάριο Μπαλοτέλι (3, 2012)
Η μεγαλύτερη νίκη: 9-0 τις Η.Π.Α. (02.08.1948)
Η μεγαλύτερη ήττα: 1-7 από Ουγγαρία (06.04.1924)
ΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ
Ίκερ Κασίγιας (31): καλά αντανακλαστικά, καντάρια εμπειρίας, γερά νεύρα, ασταθής ενίοτε σε σέντρες και φάουλ.
Άλβαρο Αρμπελόα (29): αμφίπλευρος ακραίος μπακ με καλές σέντρες, αλλά προβλήματα απέναντι σε γρήγορους και ευκίνητους αντιπάλους
Χάβι Μαρτίνεθ (23): πολυσύνθετος αμυντικός, δυναμικός σε κεφαλιές και μονομαχίες, καλός στα κλεψίματα και με υπολογίσιμο σουτ από απόσταση
Γιόρδι Άλμπα (23): ταχύς κι ευκίνητος αριστερός μπακ με ροπή προς τα μπρος, ακούραστος μαχητής, καλός χειριστής της μπάλας και στους συνδυασμούς
Χεράρδ Πικέ (25): στόπερ που βλέπει όλο το γήπεδο, καλός στον αέρα, επικίνδυνος στα στημένα, παρουσίασε εφέτος ασυνήθιστα προβλήματα σε φυσική κατάσταση και τακτική
Σέρχιο Ράμος (26): γρήγορος, δυνατός, μπορεί ν’ ανοίξει γρήγορα παιχνίδι, επικίνδυνος στα στημένα, οξύθυμος και ενίοτε με υπερβολικά σκληρά μαρκαρίσματα
Σέρχιο Μπουσκέτς (23): ιδιοφυής τακτικά, με σίγουρες πάσες και άριστο διάβασμα του αγώνα, υστερεί στο ψηλό παιχνίδι
Σεσκ Φάμπρεγας (25): άριστη τεχνική, ντρίμπλα και τελική πάσα, εξαιρετικά επικίνδυνος ως φορ από τη δεύτερη ζώνη
Ανδρές Ινιέστα (28): παγκόσμιας κλάσης επιθετικός με αψεγάδιαστη τεχνική, πάμπολλα τρεξίματα, απρόσμενες ντρίμπλες, ονειρικές ασίστ και εξαίρετα τελειώματα
Σάντι Καθόρλα (27): ταχύς εξτρέμ, βολεύεται περισσότερο αριστερά, σκέπτεται γρήγορα με την μπάλα στα πόδια, σπεσιαλίστας στα φάουλ, «ζορίζεται» με δυναμικούς αντιπάλους
Νταβίδ Σίλβα (26): κοντός το δέμας, αλλά πανταχού παρών στο γήπεδο, δημιουργικός, απρόβλεπτος, καλός ντριμπλέρ και πασέρ
Τσάμπι Αλόνσο (30): ακούραστη μηχανή στο κέντρο, εξαίρετος στα κλεψίματα, εκκινεί επιθέσεις με μακρινές πάσες ακριβείας, δυνατό σουτ στα φάουλ, επιρρεπής στις κάρτες
Τσάβι (32): απαράμιλλος στο είδος του οργανωτής, γνωρίζει πριν ακουμπήσει την μπάλα, τι θα συμβεί ακολούθως, δεν τη χάνει ποτέ, δεν τη δίνει λάθος σχεδόν ποτέ
Φερνάντο Τόρες (28): ταχύς και τεχνίτης επιθετικός που χρειάζεται χώρο για να απειλήσει κι εσχάτως δεν είναι τόσο αδίστακτος στο τελείωμα των φάσεων
Χεσούς Νάβας (26): φτεροπόδαρος εξτρέμ, απίστευτος ντριμπλέρ, ικανός να αποσυνθέσει μια άμυνα μόνος, «παροπλίζεται» υπερβολικά γρήγορα από σκληρούς αμυντικούς
Άλβαρο Νεγρέδο (27): αριστεροπόδαρος επιθετικός περιοχής με έφεση στο γκολ και ικανότητα να δώσει λύσεις από αέρος
Πέδρο (24): ακραίος επιθετικός που χρησιμοποιεί με την ίδια άνεση και τα δύο πόδια, ταχύς, ντριμπλέρ, όχι πάντα με τις καλύτερες επιλογές στο τελείωμα των φάσεων
Τζανλουίτζι Μπουφόν (34): εξαιρετικά ρεφλέξ, κυρίαρχος της περιοχής του και καθοδηγητής των αμυντικών του, ηγετική προσωπικότητα, νοοτροπία νικητή
Ιγκνάσιο Άμπατε (25): ταχύς και παθιασμένος μαχητής, προωθείται συχνά, όμως οι σέντρες του φανερώνουν το έλλειμμα τεχνικής
Φεντερίκο Μπαλτζαρέτι (30): δυναμικός αριστερός μπακ, κρατά τη θέση του, με φαρμακερές σέντρες και δυνατό σουτ, αλλά και μεταπτώσεις στην απόδοσή του
Αντρέα Μπαρτζάλι (31): έμπειρος, ψύχραιμος, σταθερός στόπερ, με την εξυπνάδα του αντισταθμίζει την απουσία ταχύτητας και ικανότητας στο ψηλό παιχνίδι
Λεονάρντο Μπονούτσι (25): ικανός για το καλύτερο και το χειρότερο, εξαιρετικός στον αέρα, «ζορίζεται» απέναντι σε καλούς ντριμπλέρ
Τζόρτζιο Κελίνι (27): αξιόπιστος αριστεροπόδαρος στόπερ, επικίνδυνος από αέρος στα στημένα, με αρκετά αχρείαστα φάουλ ένεκα υπερχειλίζοντος πάθους
Κρίστιαν Μάτζο (30): οι αρετές του (πολλά τρεξίματα πάνω στη δεξιά γραμμή, δημιουργία και τελείωμα φάσεων) αναδεικνύονται, όταν παίζει μπροστά από άμυνα τριών, σημαντική υστέρηση στα αμυντικά καθήκοντα
Ντανιέλε ντε Ρόσι (28): δυναμικός, ακούραστος μαχητής στο κέντρο, όχι ιδιαίτερα τεχνίτης, ενίοτε χάνει τον έλεγχο του αγώνα και του εαυτού του
Αλεσάντρο Ντιαμάντι (29): εξαιρετικός αριστεροπόδαρος που «βλέπει γήπεδο», σπεσιαλίστας στα στημένα, με ροπή προς το εξεζητημένο και αχρείαστο
Κλαούντιο Μαρκίζιο (26): ως μέσα αριστερά κλέβει πολλές μπάλες, διαθέτει καλή ντρίμπλα και επικίνδυνο μακρινό σουτ, κινείται συχνά ως κρυφός φορ
Ρικάρντο Μοντολίβο (27): άριστος τεχνίτης με απίθανες πάσες, εμπνεύσεις και καλό μακρινό σουτ, δεν μπαίνει συχνά σε μονομαχίες και κουράζεται γρήγορα
Τιάγκο Μότα (29): είτε ως κόφτης είτε πίσω από τους επιθετικούς προσφέρει δύναμη στις μονομαχίες και στον αέρα, αν και συχνά χάνει το μέτρο
Αντόνιο Νοτσερίνο (27): κλασικός εργάτης πολυτελείας στο κέντρο, χωρίς τρανταχτά προτερήματα ή ελαττώματα, αλλά με έφεση στο σκοράρισμα
Αντρέα Πίρλο (33): ιθύνων νους και μαέστρος της ομάδας, διαβάζει και ανοίγει άριστα από πίσω το παιχνίδι, άριστη τεχνική, πάσες ακριβείας, φαρμακερά φάουλ, μπόλικη εμπειρία, όχι τόσο ταχύς κι ανθεκτικός όσο στα νιάτα του
Μάριο Μπαλοτέλι (21): εξαιρετικά ταλαντούχος, δυναμικός, με καλή ντρίμπλα και δυνατό σουτ, αλλά και προβλήματα χαρακτήρα που συχνά «ακυρώνουν» τις αρετές του
Αντόνιο Κασάνο (29): τεχνίτης επιθετικός, ικανός για το απρόβλεπτο, με φανταστικές ντρίμπλες και ακριβείς μεταβιβάσεις, ελέω του γνωστου προβλήματος στην καρδιά δεν μπορεί να βγάλει ενενηντάλεπτα
Αντόνιο ντι Νατάλε (34): ο ιδανικός περιφερειακός επιθετικός, ντριμπλέρ, τεχνίτης, σπεσιαλίστας στα φάουλ, εξπέρ στην κόντρα επίθεση, απόλυτα ομαδικός
Σεμπάστιαν Τζιοβίνκο (25): βραχύσωμος, αεικίνητος μεσοεπιθετικός, με εκρηκτική ντρίμπλα κι επιτάχυνση, επικίνδυνος στις εκτελέσεις στημένων
ΟΙ ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ
ΒΙΘΕΝΤΕ ΔΕΛ ΜΠΟΣΚΕ: Ο πιθανότατα πλέον ευγενής Ισπανός είναι ικανός να απαντήσει μειλίχια ακόμη και στην πλέον άβολη ερώτηση, εκτός αν αυτή αφορά τη Ρεάλ Μαδρίτης, από την οποία το 2003 απομακρύνθηκε με μοναδικό κριτήριο την έλλειψη… λάμψης! Στο ερώτημα, αν θα μπορούσε να δουλέψει ξανά στο σύλλογο, τον οποίο από το 1970 υπηρέτησε ως παίκτης, συντονιστής ακαδημιών, υπηρεσιακός τεχνικός και πρώτος προπονητής, η ξερή, κατηγορηματική του απάντηση είναι «Όχι!» Πλέον άλλωστε δεν του είναι απαραίτητο, αφού έχει αποδείξει την αξία του και στον πάγκο των «φούριας ρόχας» (σ.σ. το 2008 διαδέχτηκε τον Λουίς Αραγονιές), με τους οποίους έχει συμφωνήσει ήδη για συνεργασία ως το 2014, όταν θα είναι 63 ετών και θα μπορεί κάλλιστα να συνταξιοδοτηθεί.
ΤΣΕΖΑΡΕ ΠΡΑΝΤΕΛΙ: Ευχάριστος, μειλίχιος τύπος, θιασώτης του επιθετικού παιχνιδιού, απεχθάνεται την κλάψα και τις υστερίες, υπέρμαχος του ευ αγωνίζεσθαι. «Η μεγαλύτερη απογοήτευσή μου είναι ότι πήραν από τους οπαδούς τα όνειρα. Χωρίς όνειρα το ποδόσφαιρο μπορεί εύκολα να καταστραφεί», είχε πει μετά το calciopoli το 2006 που είχε για πρωταγωνίστρια τη Γιουβέντους, με την οποία είχε διαπρέψει ως παίκτης (τρία πρωταθλήματα, ένα Πρωταθλητριών). Σε Βερόνα και Πάρμα έκανε όνομα ως προπονητής που εξελίσσει ταλέντα και χειρίζεται άψογα δύσκολους χαρακτήρες. Αφού έφερε τη Φιορεντίνα από τη μετριότητα στους 16 του Τσάμπιονς Λιγκ προσελήφθη στην εθνική Ιταλίας, όπου έχει καθιερώσει κώδικα συμπεριφοράς (σ.σ. όποιος αποβάλλεται για βιαιοπραγία σε παιχνίδι του συλλόγου του δεν καλείται τουλάχιστον για έναν αγώνα στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα).
Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου