Η αστάθεια της ομάδας την περασμένη περίοδο και το μόλις ένα πρωτάθλημα τα τελευταία εννέα χρόνια αφαιρούν κάθε αντεπιχείρημα για την αναγκαιότητα αλλαγών στην Ομόνοια αυτό το καλοκαίρι.
Ότι οι αλλαγές αυτές θα ήταν τόσο μαζικές όσο επί του παρόντος προδιαγράφονται (διψήφιος αριθμός και των αποχωρούντων και των νεοφερμένων) δεν ήταν ωστόσο υποχρεωτικό ή αναμενόμενο.
Ασφαλώς σ’ έναν μετεγγραφικό σχεδιασμό ελλοχεύει πάντοτε ο κίνδυνος του απρόοπτου, ωστόσο μια προσεκτική ματιά στις μέχρι στιγμής κινήσεις του «τριφυλλιού» καταδεικνύει ότι η ομάδα της προσεχούς περιόδου θα φέρει ευανάγνωστη την υπογραφή του προπονητή της.
Στο δεύτερο καλοκαίρι της θητείας του στους «πρασίνους» ο Νεόφυτος Λάρκου πρέπει να δείξει ότι διδάχτηκε από τα παθήματά του. Και οι μέχρι στιγμής κινήσεις του φανερώνουν ότι προτίθεται να παίξει τα χαρτιά του με τους δικούς του όρους.
Αυτό δεν τεκμαίρεται απλώς από τον βαρύνοντα ρόλο του στις μετεγγραφές. Είτε εισηγείται είτε αποδέχεται τα νέα αποκτήματα, ο (εκάστοτε) προπονητής φέρει και την ευθύνη γι’ αυτά. Άλλες είναι οι παράμετροι που αναδεικνύουν τον κυρίαρχο ρόλο του Λάρκου στη νέα Ομόνοια.
Στα πρόσωπα των Γιωργαλλίδη, Αλωνεύτη και Μακρίδη το «τριφύλλι» αποχαιρέτισε τους πλέον έμπειρους του κυπριακού στοιχείου του ρόστερ του. Παίκτες-προσωπικότητες με βαρύνοντα λόγο στα αποδυτήρια. Από τους εναπομείναντες οι Εφραίμ, Αβραάμ και Χριστοφή θα κληθούν να «χωρέσουν στα παπούτσια τους», ένεκα της ηλικίας τους ωστόσο είναι συζητήσιμο κατά πόσον είναι ικανοί να ανταποκριθούν άμεσα.
Μια εξ ίσου σημαντική παράμετρος είναι πως στην πλειονότητά τους οι μέχρι στιγμής προσθαφαιρέσεις στο ρόστερ των «πρασίνων» αφορούν το μεσοαμυντικό κομμάτι. Αυτό δηλαδή, του οποίου η εύρυθμη λειτουργία φέρνει πρωταθλήματα, όπως πλειστάκις έχει αποδειχθεί στο ποδόσφαιρο.
Τούτων δοθέντων το μωσαϊκό της Ομόνοιας εν όψει της νέας περιόδου έχει ως ακολούθως: μια ομάδα με πολλές αλλαγές (και δη σε νευραλγικά πόστα), λίγους Κυπρίους και χωρίς εμβληματική φυσιογνωμία στο ρόστερ της.
Ως εμβληματική φυσιογνωμία δεν νοείται ο αγωνιστικός ηγέτης (που ενδεχομένως να αναδειχθεί και μέσα από τους νεοφερμένους), αλλά ο παίκτης που με την προσωπικότητά του θα γίνει το σημείο αναφοράς στα αποδυτήρια σε τρικυμιώδεις περιόδους.
Εν τη απουσία του (και μέχρι αποδείξεως του εναντίου, εννοείται) το «τριφύλλι» θα είναι η ομάδα του προπονητή. Αυτός θα την έχει στελεχώσει, αυτός θα την έχει προετοιμάσει, αυτός θα είναι ο ηγέτης της, το σημείο αναφοράς της, ο εγγυητής της επιτυχίας της ή ο υπεύθυνος της αποτυχίας της.
Ο Λάρκου δείχνει να το έχει συνειδητοποιήσει και ν’ αποδέχεται αυτήν την ευθύνη. Γνωρίζει άλλωστε ότι άνευ πρωταθλήματος ο (οποιοσδήποτε) προπονητής της Ομόνοιας στερείται βασικών επιχειρημάτων για τη μακροημέρευσή του στο «Ηλίας Πούλλος». Και οι ευκαιρίες σ’ ένα σύλλογο κορυφής ουδέποτε είναι πολλές. Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, δε, σπάνια ξεπερνούν τα μισά δάχτυλα του ενός χεριού.
Αν ο 46χρονος ανταποκριθεί επιτυχώς στην πρόκληση, το κέρδος του «τριφυλλιού» θα είναι σημαντικότατο μεν, μικρότερο όμως από το αντίστοιχο του κυπριακού ποδοσφαίρου, το οποίο χρειάζεται απεγνωσμένα σοβαρά κίνητρα να εμπιστευτεί ξανά τους γηγενείς προπονητές.
Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου