Πρόσφατα ο Ούλι Χένες παρευρέθηκε στην ετήσια συγκέντρωση του Βιομηχανικού και Εμπορικού Επιμελητηρίου του Μόναχο και άκουσε τον πρόεδρο να του πλέκει με σεβασμό το εγκώμιο: «Είστε μια ηγετική φυσιογνωμία, η οποία εκπροσωπεί τις αρετές του έντιμου εμπόρου». Οι 250 προσκεκλημένοι χειροκρότησαν θερμά, ο 61χρονος χαμογέλασε με ικανοποίηση.
Λίγο αργότερα η συζήτησε έφτασε στον αποψινό τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ ανάμεσα στην Μπάγερν του Χένες και την Τσέλσι του Ρομάν Αμπραμόβιτς. «Αν κατακτήσουμε το Τσάμπιονς Λιγκ, τα κέρδη μας θα είναι 20-25 εκατομμύρια ευρώ. Και αυτό είναι το ζητούμενο: η αγωνιστική επιτυχία στη βάση της οικονομικής σύνεσης», υποστήριξε ο 61χρονος πρόεδρος των Βαυαρών.
Για τον Χένες, επί τούτου δεν χωρεί αμφιβολία, ενδεχόμενη επικράτηση της Μπάγερν στον αποψινό τελικό θα αποτελέσει μια πρόσθετη ικανοποίηση, διότι θα έχει επιτευχθεί απέναντι στην Τσέλσι. Είναι ένας αγώνας ανάμεσα στο καλό και στο κακό, μια αναμέτρηση ενός ευυπόληπτου πολλαπλασιαστή χρημάτων από το Μόναχο και ενός ανέντιμου ξοδευτή χρημάτων από το Λονδίνο, μια μετωπική ενός ακολούθου κι ενός καταπατητή του Financial Fair Play.
«Παζλ στα περίπτερα»
Η Μπάγερν υπάρχει και ευημερεί χάρη αποκλειστικά στις δικές τις επιδόσεις. Η Τσέλσι τουναντίον κρέμεται από τη ροή χρήματος του Αμπράμοβιτς. «Αν κάποια στιγμή αυτός κλείσει το γενικό, ο σύλλογος θα πωλείται ως παζλ στα περίπτερα», ισχυρίζεται ο Χένες. Μεγιστάνες, όπως ο Μάσιμο Μοράτι (Ίντερ) ή ο Αμπραμόβιτς, σεΐχηδες, όπως αυτοί στη Μάντσεστερ Σίτι ή την Παρί Σεν Ζερμαίν, αντιστρατεύονται όλα όσα ο Γερμανός παράγοντας αντιλαμβάνεται ως έντιμη εμπορική συμπεριφορά.
«Εκνευρίζομαι κατά την εβδομαδιαία επίσκεψή μου στο βενζινάδικο. Αυτή η πετρελαϊκή μαφία μου αρπάζει λεφτά από την τσέπη και τα ρίχνει σε ποδοσφαιριστές. Με ενοχλεί αφάνταστα. Αυτό ισχύει και για τον κύριο Αμπραμόβιτς», είχε δηλώσει ο 61χρονος προ τετραετίας και είχε συμπληρώσει: «Συλλόγους, όπως η Τσέλσι, πρέπει να τους υπερβαίνουμε στο γήπεδο».
Απόψε η Μπάγερν έχει αυτήν την ευκαιρία. Πριν δύο χρόνια οι Βαυαροί είχαν ηττηθεί 2-0 από την Ίντερ. Ο Χένες είχε μιλήσει για μια δίκαια ήττα από ποδοσφαιρική πλευρά υπενθυμίζοντας ωστόσο ότι «εκείνη τη χρονιά ο σύλλογος του Μιλάνου παρουσίασε ζημία 120 εκατομμυρίων ευρώ».
Το τέλειο υπόδειγμα
Από το 2003 ο Αμπραμόβιτς έχει ρίξει στην Τσέλσι 1,1 δισεκατομμύρια ευρώ, ωστόσο στα δύο προηγούμενα οικονομικά έτη ο σύλλογος παρουσίασε χασούρα 85,4 και 81,6 εκατομμυρίων ευρώ, ενώ σε τελικό ευρίσκεται για δεύτερη φορά μετά το 2008. «Ξέρω ότι επί του παρόντος η Τσέλσι δεν πληροί τα κριτήρια του Financial Fair Play», δήλωσε ο Καρλ-Χάιντς Ρούμενιγκε. Υπενθυμίζεται ότι το FFP ορίζει πως ένας σύλλογος δεν επιτρέπεται να έχει ζημία άνω των 45 εκατομμυρίων ευρώ σε διάστημα τριετίας και θα ξεκινήσει να εφαρμόζεται από το 2015.
«Αν ισχύσει, τότε θα ξεκινήσει μια χρυσή εποχή για τους γερμανικούς συλλόγους», εκτίμησε ο Χένες, τονίζοντας ωστόσο τη λεξούλα «αν». Η Μπάγερν είναι το τέλειο υπόδειγμα του Financial Fair Play. Η ρευστότητά της αγγίζει τα 130 εκατομμύρια ευρώ, το αργότερο μέχρι το 2020 θα έχει αποπληρώσει την «Αλιάντς Αρένα».
Ο πιο πλούσιος σύλλογος
«Αυτή τη χρονιά ο τζίρος μας θα ξεπεράσει τα 350 εκατομμύρια ευρώ. Μόλις περιέλθει στην αποκλειστική κατοχή μας και το γήπεδο, θα είμαστε ο πιο πλούσιος σύλλογος στον κόσμο. Ήδη η αξία της Αλιάντς Αρένα φτάνει περίπου στο μισό δισεκατομμύριο, το ρόστερ μας είναι γεμάτο αξιόλογους ποδοσφαιριστές κι έχουμε γεμάτο πορτοφόλι», σκιαγράφησε με ρόδινα χρώματα ο Χένες το μέλλον του συλλόγου, ο οποίος -χωρίς Αμπραμόβιτς, χωρίς σεΐχηδες, χωρίς ζημίες και με πολύ λιγότερα χρήματα από την τηλεόραση σε σύγκριση με τους συλλόγους από Αγγλία, Ισπανία και Ιταλία- ευρίσκεται για δεύτερη φορά μέσα σε τρία χρόνια στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ.
Απόψε στο Μόναχο πάντως ο ιδιοκτήτης της Τσέλσι δεν έχει να φοβάται κάποια εχθρική ή παγερή υποδοχή. «Σιχαίνομαι αυτή τη διαρκή συζήτηση για πλούσιους και φτωχούς. Δεν ζηλεύω τον Αμπραμόβιτς», παραδέχτηκε ο Ρούμενιγκε για τον 45χρονο που με περιουσία 10 δισεκατομμυρίων φιγουράρει στην 68 θέση της λίστας του Forbes με τους πιο πλούσιους ανθρώπους στον κόσμο. «Τον έχω γνωρίσει και οφείλω να πω ότι είναι εξαιρετικά συμπαθής και μακριά από κάθε αλαζονεία ή μεγαλομανία», συμπλήρωσε ο Ρούμενιγκε. Να οφείλεται άραγε στο ότι εδώ και μια τετραετία η τιμή της βενζίνης έχει πάρει (χωρίς επιστροφή) την ανιούσα;
ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΗΣ ΠΙΟ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΣΤΙΓΜΗΣ ΤΗΣ ΣΤΕΚΕΤΑΙ Η ΜΠΑΓΕΡΝ
Η πιο μεγάλη ώρα
Για πρώτη φορά στην ιστορία του Τσάμπιονς Λιγκ μια ομάδα δεν χρειάζεται να κάνει το παραμικρό ταξίδι εν όψει τελικού. Για τον Ούλι Χένες δεν υπάρχει πιο ευνοϊκή συγκυρία για τη συγγραφή ιστορίας.
«Πρώτα χρειάζεται να πάρεις το χρίσμα για έναν τέτοιο τελικό και μετά να έχεις στο κατάλληλο χρονικό σημείο μια ομάδα ικανή να φτάσει σε αυτόν. Αυτό έχουμε πετύχει τώρα. Αυτός ο ιδανικός συνδυασμός θα μείνει πιθανότατα μοναδικός στην ιστορία μας. Αυτό είναι το χάιλαϊτ στην ιστορία της Μπάγερν», παραδέχτηκε ο 61χρονος πρόεδρος των Βαυαρών, κατά τον οποίο ενδεχόμενη κατάκτηση του τροπαίου θα ισοδυναμεί με τον κορυφαίο θρίαμβο του συλλόγου διαχρονικά.
«Αν εξετάσει κάποιος όλο το πακέτο, θα διαπιστώσει πως όντως είναι η μεγαλύτερη επιτυχία σε συλλογικό επίπεδο. Εντός αποδυτηρίων ανέκαθεν λέγαμε ότι γι’ αυτόν τον τελικό είμαστε διατεθειμένοι να θυσιάσουμε όλα τα υπόλοιπα», αποκάλυψε ο άνθρωπος που εδώ και τέσσερις δεκαετίες γιγαντώνει σε κάθε επίπεδο την Μπάγερν.
Η τελευταία έχει απολέσει ήδη την εντός συνόρων κυριαρχία της από την Ντόρτμουντ και ο Χένες προειδοποίησε πως η Τσέλσι δεν θα είναι ευκολότερος αντίπαλος από την Μπορούσια: «Οι Άγγλοι παίζουν με την πλάτη στον τοίχο ένεκα της μέτριας πορείας τους στο πρωτάθλημα. Αν ηττηθούν σε αυτό το παιχνίδι, θα απουσιάζουν την επόμενη χρονιά από το Τσάμπιονς Λιγκ και όλοι γνωρίζουν τι σημαίνει αυτό για ένα σύλλογο, όπως η Τσέλσι».
Πιο έμπειροι
Ακόμη καλύτερα γνωρίζουν άπαντες στο Μόναχο τι σημαίνει αυτός ο τελικός για την ίδια την ομάδα τους. Στη χαραυγή της νέας χιλιετίας η Μπάγερν των Καν, Έφενμπεργκ, Έλμπερ, Σολ, Λιζαραζού, Λίνκε, Γέρεμις κ.ά. βάδισε στα χνάρια των ανυπέρβλητων Βαυαρών της δεκαετίας του 1970 (Μάιερ, Μπέκενμπαουερ, Μίλερ, Χένες) ανεβάζοντας το σύλλογο για τέταρτη φορά στην κορυφή της Ευρώπης (2001).
Ένδεκα χρόνια μετά η γενιά των Φίλιπ Λαμ και Μπάστιαν Σβάινσταϊγκερ επιζητεί την αντίστοιχη διεθνή καταξίωσή της. Η πρώτη ευκαιρία σπαταλήθηκε απέναντι στην Ίντερ προ διετίας. «Έκτοτε έχουμε προχωρήσει στην εξέλιξή μας, η πίστη και η εμπειρία μας είναι πλέον μεγαλύτερη», διαβεβαιώνει ο Λαμ, ενώ ο Σβάινσταϊγκερ υπογραμμίζει ότι «δεν υπάρχει καλύτερη μέρα από τη 19η Μαΐου, προκειμένου να κερδίσουμε έναν διεθνή τίτλο στην έδρα μας».
Αμφότεροι έχουν… μπουχτίσει από εγχώριες επιτυχίες. Τρία νταμπλ αριθμεί ο Λαμ, πέντε ο Σβάινσταϊγκερ που το Σάββατο έχασε την ευκαιρία να κατακτήσει το έκτο κύπελλο στην καριέρα του πιάνοντας τον πολυνίκη του θεσμού Όλιβερ Καν. Εκτός συνόρων ωστόσο η στατιστική καταγράφει δύο τρίτες θέσεις σε Παγκόσμια Κύπελλα (2006, 2010) και δύο χαμένους τελικούς (Euro2008, Τσάμπιονς Λιγκ 2010).
Η κορυφαία δοκιμασία
«Εξυπακούεται ότι ο εντός έδρας τελικός είναι η κορυφαία δοκιμασία της Μπάγερν για τη δεύτερη δεκαετία του 2000», παραδέχεται ο Λαμ που δεν αρνείται ότι η γενιά του θα δικαιούται να χαρακτηριστεί χρυσή, μόνον αν κατακτήσει διεθνή τρόπαια σε επίπεδο συλλόγων και εθνικής ομάδας.
Η αποκληθείσα «χρυσή γενιά» της Πορτογαλίας των αρχών της δεκαετίας του ’90 (Λουίς Φίγκο, Ρούι Κόστα, Νούνο Γκόμες) ουδέποτε δικαίωσε το χαρακτηρισμό, στην υποτιθέμενη κορυφαία στιγμή της ηττήθηκε από την Ελλάδα στον -εντός έδρας- τελικό του Euro2004. Αυτό είναι το παράδειγμα προς αποφυγή για τη γενιά των Λαμ και Σβάινσταϊγκερ, οι οποίοι έχουν φτάσει πλέον στην καλύτερη ποδοσφαιρική ηλικία κι έχουν τη δυνατότητα να κάνουν το πρώτο βήμα για την συμπερίληψή τους στους αληθινά μεγάλους του αθλήματος.
«Τι θυμόμαστε σήμερα;», αναρωτήθηκε ρητορικά ο Καρλ-Χάιντς Ρούμενιγκε παραπέμποντας στα τρία Πρωταθλητριών της ομάδας του 70 και στο Τσάμπιονς Λιγκ του 2001. «Ουδείς μιλά σήμερα για την ομάδα που ηττήθηκε 2-1 από την Πόρτο στον τελικό του 1987. Πρέπει να κερδίσεις τίτλους, προκειμένου να είναι έντονα υπογραμμισμένο το όνομά σου στα βιβλία της ιστορίας».
Ρομπερί
Αυτή η αλήθεια ισχύει και για τους δύο αστέρες της Μπάγερν: τον Φρανκ Ριμπερί και τον Άριεν Ρόμπεν. Αμφότεροι θέλουν να αναρριχηθούν μεταξύ των κορυφαίων του είδους τους, ωστόσο και από τους δύο λείπουν οι διεθνείς τίτλοι, είτε με τους συλλόγους είτε με τις εθνικές ομάδες τους.
Για τον 29χρονο Γάλλο ο αποψινός είναι ο πρώτιστος τελικός Τσάμπιονς Λιγκ, αφού το 2010 απέναντι στην Ίντερ είχε απουσιάσει ένεκα τιμωρίας. Ο πρώην άσος της Μαρσέιγ πραγματοποιεί την κορυφαία σεζόν της θητείας του στο Μόναχο και έχει συνειδητοποιήσει ότι αυτή είναι η ευκαιρία της ζωής του: «Αυτό είναι το σημαντικότερο παιχνίδι της καριέρας μου».
Ο Ρόμπεν, στον αντίποδα, αγωνίστηκε στον προ διετίας τελικό στο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου», όπως άλλωστε και στον οδυνηρό για την Ολλανδία τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου την ίδια χρονιά. Ο 28χρονος Ολλανδός έχει πίσω του μια ταραχώδη σεζόν με πολλά σκαμπανεβάσματα, μπροστά του όμως υφίσταται η δυνατότητα να την κλείσει με τα δύο σημαντικότερα τρόπαια: αυτό του Τσάμπιονς Λιγκ και το αντίστοιχο του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος.
Η δύναμη της έδρας
Άπαντες στο βαυαρικό στρατόπεδο ποντάρουν πολλά στην «Αλιάντς Αρένα», η οποία αναπόφευκτα θα έχει περισσότερους Γερμανούς παρά Άγγλους στις κερκίδες της. «Πλεονέκτημα για μας είναι ότι γνωρίζουμε άριστα κάθε σπιθαμή αυτού του γηπέδου», τόνισε ο Σβάινσταϊγκερ ενθυμούμενος ότι το 2010 η ομάδα του είχε ταξιδέψει ήδη από την Πέμπτη στη Μαδρίτη, προκειμένου να προσαρμοστεί καλύτερα.
Στη φυσική της έδρα η Μπάγερν αριθμεί επτά νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια για το τρέχον Τσάμπιονς Λιγκ (21-4 γκολ) και μόλις τρεις ήττες σε συνολικά 30 αναμετρήσεις στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση: το 0-2 απέναντι στη Μίλαν (2007) και στην Μπορντό (2009) και το 2-3 απέναντι στην Ίντερ (2011).
Ευνοϊκός για τους Βαυαρούς είναι και ο απολογισμός των ομάδων που έχουν διεξαχθεί στη χώρα μίας εκ των δύο φιναλίστ: σε 11 τέτοιες περιπτώσεις το τρόπαιο κατέληξε επτά φορές στο σύλλογο που αγωνιζόταν εντός συνόρων (1997 Ντόρτμουντ, 1996 Γιουβέντους, 1978 Λίβερπουλ, 1972 Άγιαξ, 1969 Μάντσεστερ Γ., 1965 Ίντερ, 1957 Ρεάλ) και τέσσερις στους φιλοξενούμενους (2011 Μπαρσελόνα, 1986 Στεάουα, 1984 Λίβερπουλ, 1956 Ρεάλ).
ΤΟ ΠΡΟΦΙΛ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ
->44 συμμετοχές στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις
->6 τρόπαια: 3 Πρωταθλητριών (1974, 1975, 1976), 1 Τσάμπιονς Λιγκ (2001), 1 Κύπελλο Κυπελλούχων (1967), 1 Κύπελλο UEFA(1996)
ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ
->136 ευρωπαϊκά παιχνίδια: 79 νίκες, 26 ισοπαλίες, 31 ήττες, 250-131 γκολ
->1 τρόπαιο: Τσάμπιονς Λιγκ 1998 με τη Ρεάλ Μαδρίτης
ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΡΟΣΤΕΡ
->944 παιχνίδια και 135 γκολ στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις
->621 παιχνίδια και 86 γκολ στο Τσάμπιονς Λιγκ
->775 παιχνίδια με εθνικές ομάδες
Ο «ΜΠΑΡΟΥΤΟΚΑΠΝΙΣΜΕΝΟΣ»
Ανατόλι Τιμόστσουκ
->107 ευρωπαϊκά παιχνίδια
->114 συμμετοχές με την εθνική Ουκρανίας
->10 τρόπαια
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΟΝΑΧΟ
Πλέι οφ Ζυρίχη 2-0, 1-0*
Όμιλοι Βιγιαρεάλ 2-0*, 3-1
Όμιλοι Μάντσεστερ Σ. 2-0, 0-2*
Όμιλοι Νάπολη 1-1*, 3-2
Φάση των 16 Βασιλεία 0-1*, 7-0
Προημιτελικά Μαρσέιγ 2-0*, 2-0
Ημιτελικά Ρεάλ 2-1, 1-2* (3-1 πέν.)
Σημείωση: Με αστερίσκο οι εκτός έδρας αγώνες
ΟΙ ΟΒΙΔΙΑΚΕΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΤΣΕΛΣΙ ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΣΕΖΟΝ
Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα
Όταν το περασμένο καλοκαίρι ο Ρομάν Αμπραμόβιτς έστελνε 15 εκατομμύρια ευρώ στην Πόρτο για τον Αντρέ Βίλας-Μπόας οραματιζόταν την έναρξη μιας νέας εποχής για την Τσέλσι.
Εννέα μήνες αργότερα ο 33χρονος αποτελούσε παρελθόν και στο προσκήνιο για την ομάδα είχε έρθει και το παρατσούκλι από το παρελθόν: οι «συνταξιούχοι» (σ.σ. από το “Royal Hotel Chelsea, όπου περνούσαν το ηλιοβασίλεμα της ζωής τους πρώην στρατιωτικοί)!
Το προσωνύμιο είχε αλλάξει (όπως άλλωστε και το έμβλημα του συλλόγου) ο Τεντ Ντρέικ, όταν ανέλαβε την τεχνική ηγεσία το 1952. Ποιος να φανταζόταν ότι έξι δεκαετίες αργότερα οι παίκτες της ομάδας θα χλευάζονταν ως «γερόντια», «παππούδες», «παλαίμαχοι» κ.λπ.;
Και ποιος θα τολμούσε να προβλέψει στις αρχές Μαρτίου ότι αυτή η Τσέλσι θα διεκδικούσε απόψε το τρόπαιο που τόσο λαχταρά ο Ρώσος ιδιοκτήτης της από την ημέρα που την αγόρασε; Προφανώς ουδείς μπορούσε να διανοηθεί όλα τα παραπάνω, αυτή όμως είναι η ιστορία των «μπλε» στην αγωνιστική περίοδο 2011/12: η απόλυτη παράνοια!
Από τον AVB στον RDM
Ο άνθρωπος που κατάφερε μέσα σε 80 μέρες να αναστήσει την ομάδα ακούει στο όνομα Ρομπέρτο ντι Ματέο. Ξεκίνησε τη σεζόν ως βοηθός του Αντρέ Βίλας-Μπόας, τη συνεχίζει ως υπηρεσιακός τεχνικός και δεν αποκλείεται να την ολοκληρώσει ως πρωταθλητής Ευρώπης!
Επί του παρόντος το μέλλον του στην τεχνική ηγεσία είναι αβέβαιο. Στον αντίποδα ουδείς αμφισβητεί ότι υπό τις οδηγίες του αναγεννήθηκαν σε συντομότατο χρονικό διάστημα όλες οι παλιοσειρές της Τσέλσι -βλέπε Ντιντιέ Ντρογκμπά (34), Φρανκ Λάμπαρντ (33), Τζον Τέρι (31)- και επανήλθαν σε υψηλά επίπεδα απόδοσης παίκτες όπως ο Πετρ Τσεχ και ο Φερνάντο Τόρες, ο οποίος μέχρι πρότινος κυκλοφορούσε στα αγγλικά γήπεδα ως «η απάτη των 58 εκατομμυρίων ευρώ», όσα δηλαδή είχαν πληρώσει στη Λίβερπουλ για την απόκτησή του οι Λονδρέζοι.
Όσοι πίστευαν ότι μετά τον χαμένο τελικό του 2008 αυτή η ομάδα δεν θα είχε άλλη ευκαιρία, διαψεύστηκαν και απόψε τόσο οι Ντρογκμπά, Τέρι, Λάμπαρντ, Τσεχ όσο και οι Άσλεϊ Κόουλ, Μίκαελ Εσιέν, Φλοράν Μαλουντά, Σάλομον Καλού, Τζον Όμπι Μίκελ (σ.σ. ο μόνος που δεν έπαιξε στη Μόσχα) ετοιμάζονται για ακόμη μια μεγάλη παράσταση. Μια παράσταση που «ενδέχεται ν’ αλλάξει την ιστορία του συλλόγου», όπως σημείωσε ο ντι Ματέο.
Ο αληθινός ηγέτης
Αν η Τσέλσι ευρίσκεται απόψε στον τελικό, το οφείλει πρώτιστα στον Ντρογκμπά, το αφεντικό εδώ και χρόνια στην ομάδα. Ο Ιβοριανός δεν είναι ο μυστικός ηγέτης, είναι ο αληθινός τέτοιος. Κι ας μη φορά το περιβραχιόνιο. Στο γήπεδο και στα αποδυτήρια είναι τόσο ζωτικής σημασίας για την ομάδα όσο ο Ρομάν Αμπραμόβιτς για την οικονομική ευημερία του συλλόγου. Ο λόγος του είναι (σχεδόν) νόμος. Όποιος προπονητής δεν το αντιλαμβάνεται και τον αφήνει εκτός ενδεκάδας είναι ή θαρραλέος ή ανόητος ή υποψήφιος άνεργος. Ή όλα μαζί.
Το συμβόλαιο του Ντρογκμπά εκπνέει το καλοκαίρι και ήδη ο Νικολά Ανελκά επιχειρεί να τον δελεάσει οικονομικά να κλείσει την καριέρα του στην Κίνα. Εξ ίσου δελεαστική είναι και η προοπτική επιστροφής στη Μαρσέιγ, από την οποία -κόντρα στη θέλησή του- πωλήθηκε στην Τσέλσι. Το φιλί του στο ιερό γρασίδι του «Ουέμπλεϊ» ερμηνεύτηκε από πολλούς ως σημάδι αποχαιρετισμού, ο ίδιος όμως αντέτεινε ότι «ευχαρίστως θα ερχόμουν ξανά σε αυτό το γήπεδο».
Προς τούτο απαιτείται ένα νέο συμβόλαιο, το οποίο ο Αμπραμόβιτς διστάζει ακόμη να του δώσει. Από πλευράς ποιότητας δεν υπάρχουν πολλά αντεπιχειρήματα, σε τελική ανάλυση το δικό του τέρμα στο νικηφόρο 1-0 επί της Μπαρσελόνα στο Στάμφορντ Μπριτζ» άνοιξε το δρόμο για το Μόναχο. Από την άλλη, ουδείς παραβλέπει ότι ο 34χρονος έχει μετατραπεί σ’ έναν επιθετικό, ο οποίος -παρά τη θηριώδη κορμοστασιά του- πέφτει γρήγορα και εύκολα, ακόμη και χωρίς την παραμικρή επαφή…
Νοοτροπία νικητή
Αυτές οι τελευταίες λέξεις σκιαγραφούν άριστα και τη σχέση του Φρανκ Λάμπαρντ με τον Αντρέ Βίλας-Μπόας. Ο Πορτογάλος μονιμοποίησε την εμβληματική φιγούρα της Τσέλσι στον πάγκο κι ετοιμαζόταν να τη βγάλει σε (πρόωρη) σύνταξη, ωστόσο ο 33χρονος αποδείχθηκε πολύ σκληρός για να πεθάνει. Υπό τον ντι Ματέο επέστρεψε δυναμικά και ουδείς λησμονεί ότι από τα δικά του πόδια ξεκίνησαν τόσο το 1-0 του Ντρογκμπά στο Λονδίνο όσο και το 1-2 του Ραμίρες στη Βαρκελώνη.
«Θέλω οπωσδήποτε να κερδίσω το Τσάμπιονς Λιγκ. Αυτό είναι το κυριότερο κίνητρό μου και η τελευταία σκέψη μου κάθε βράδυ, πριν κοιμηθώ», αποκάλυψε πρόσφατα ο Άγγλος διεθνής που απάντησε και στους αμφισβητίες του ίδιου και των συμπαικτών του: «Εδώ δεν μιλάμε για γερασμένους παίκτες που βαδίζουν στη δύση της καριέρας τους. Μιλάμε για παίκτες που θέλουν να κερδίζουν»!
Το μυαλό στην κούπα
Στην τρέχουσα περίοδο οι Ντρογκμπά και Λάμπαρντ έχουν βρεθεί δις εκτός αρχικής ενδεκάδας σε αγώνα πρωταθλήματος: στις 24 Σεπτεμβρίου απέναντι στη Σουόνσι (4-1), όταν ήταν απογοητευμένοι, νευρικοί και θυμωμένοι (σ.σ. Άγγλος μάλιστα έφυγε για τα αποδυτήρια επτά λεπτά πριν το τέλος, όταν έγινε σαφές πως δεν αγωνιζόταν ούτε ως τρίτη αλλαγή), και στις 2 Μαΐου απέναντι στη Νιούκαστλ (0-2), όταν αμφότεροι ήταν άκρως ευδιάθετοι, αφού μία εβδομάδα νωρίτερα η Τσέλσι είχε εξασφαλίσει την πρόκριση στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ.
Με την ίδια χαλαρότητα (στα όρια της αδιαφορίας) αντιμετώπισαν οι Λονδρέζοι και τις υπόλοιπες υποχρεώσεις τους στην Πρέμιερ Λιγκ. Ακόμη κι η κατάκτηση του κυπέλλου εορτάστηκε ως μια επιτυχημένη πρόβα εν όψει της αποψινής αναμέτρησης. Αν θα ανανεώσουν για δέκατη φορά την παρουσία της στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση (για πρώτη φορά ως κάτοχος) ή αν θα «υποβιβαστούν» στο Γιουρόπα Λιγκ, ελάχιστα (τους) ενδιαφέρει. Στο μυαλό όλων υπάρχει μόνον η κούπα του Τσάμπιονς Λιγκ και η κατάκτησή της.
«Παίκτες που πρακτικά στο ηλιοβασίλεμα της καριέρας του έχουν ακόμη μια φορά την τεράστια ευκαιρία να κερδίσουν το Τσάμπιονς Λιγκ συσπειρώνονται», παραδέχτηκε ο τεχνικός της Μπάγερν, Γιουπ Χάινκες. Ο Ντρογκμπά, ο Λάμπαρντ (στο 100ό ευρωπαϊκό παιχνίδι του), ο Τσεχ, ο Τόρες. Άπαντες γνωρίζουν ότι απόψε ενδέχεται να έρθει το πλήρωμα του χρόνου. Η πιο μεγάλη στιγμή τους. Ή η τελευταία τους…
ΤΟ ΠΡΟΦΙΛ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ
->21 συμμετοχές στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις
->2 τρόπαια: 2 Κυπελλούχων (1971, 1998)
ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ
->5 ευρωπαϊκά παιχνίδια: 4 νίκες, 1 ισοπαλία, 10-4 γκολ
ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΡΟΣΤΕΡ
->1.112 παιχνίδια και 153 γκολ στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις
->957 παιχνίδια και 124 γκολ στο Τσάμπιονς Λιγκ
->985 παιχνίδια με εθνικές ομάδες
Ο «ΜΠΑΡΟΥΤΟΚΑΠΝΙΣΜΕΝΟΣ»
Φρανκ Λάμπαρντ
->99 ευρωπαϊκά παιχνίδια
->90 συμμετοχές με την εθνική Αγγλίας
->7 τρόπαια
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΟΝΑΧΟ
Όμιλοι Λέβερκουζεν 2-0, 1-2*
Όμιλοι Βαλένθια 1-1*, 3-0
Όμιλοι Γκενκ 1-1*, 5-0
Φάση των 16 Νάπολη, 1-3*, 4-1 (παρ.)
Προημιτελικά Μπενφίκα 1-0*, 2-1
Ημιτελικά Μπαρσελόνα 1-0, 2-2*
Σημείωση: Με αστερίσκο οι εκτός έδρας αγώνες
Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου