Το νέο (διπλό) στοίχημα της ΑΕΚ

Από την περασμένη Τετάρτη η αγωνιστική περίοδος 2011/12 ουσιαστικά έχει λάβει τέλος για την ΑΕΚ. Ο αποκλεισμός από το κύπελλο σε συνδυασμό με την παρουσία στο (αδιάφορο) δεύτερο γκρουπ στο πρωτάθλημα σηματοδοτούν την ολοκλήρωση των προσπαθειών για την τρέχουσα σεζόν.

Η γενικότερη αίσθηση είναι πως οι «πρασινοκίτρινοι» απέτυχαν στους εγχώριους στόχους τους, ωστόσο είναι λανθασμένη και αυτό τεκμαίρεται αρκετά εύκολα, αν στα γυμνά αποτελέσματα προστεθούν οι απαραίτητες παράμετροι.

Η μεγαλύτερη σε διάρκεια σεζόν (ένεκα της συμμετοχής στους προκριματικούς γύρους του Γιουρόπα Λιγκ), η ευρωπαϊκή επιβάρυνση μιας καθ’ όλα αξιοπρεπούς πορείας ως τα μέσα του περασμένου Δεκεμβρίου, η αλλαγή προπονητή βάρυναν στη ζυγαριά.

Αναντίρρητα όμως η μεγαλύτερη πληγή για την ΑΕΚ ήταν οι τραυματισμοί. Ανεξαρτήτως της αιτίας τους (ελλιπής ή κακή προετοιμασία και εκγύμναση, ατυχία) είμαι πεπεισμένος ότι οποιαδήποτε άλλη ομάδα στη θέση της θα είχε καταρρεύσει.

Οι «πρασινοκίτρινοι», ωστόσο, συγκέντρωσαν στην κανονική περίοδο τους ίδιους βαθμούς με πέρυσι και προχώρησαν ένα βήμα παραπάνω στο κύπελλο (σ.σ. την περασμένη περίοδο είχαν αποκλειστεί στα προημιτελικά από την Ανόρθωση). Για ποια αποτυχία ομιλούμε συνεπώς;

Το τέλος της σεζόν συμπίπτει και με τον πρόωρο τερματισμό της απασχόλησης του Γιόρντι Κρόιφ ως τεχνικού διευθυντή. Προ διετίας είχα χαρακτηρίσει τη πρόσληψή του και την καθιέρωση του σχετικού μοντέλου ως το πλέον ενδιαφέρον πρότζεκτ στο κυπριακό ποδόσφαιρο.

Ο τελικός απολογισμός είναι κερδοφόρος: στο πρόσωπο του Ολλανδού, στον οποίο δεν έφραξε το δρόμο της επαγγελματικής ανέλιξης, η ΑΕΚ κέρδισε έναν πολύτιμο σύμμαχο-συνεργάτη διαρκείας. Δεν ακούς συχνά από τέτοιους ανθρώπους του ποδοσφαίρου τους ειλικρινείς επαίνους που χρησιμοποίησε ο Κρόιφ μετά τη γνωστοποίηση της μεταπήδησής του στο Ισραήλ.

Ιδίως η ατάκα «ο Κώστας Μιχαηλίδης είναι ο καλύτερος πρόεδρος από κάθε ποδοσφαιρική χώρα ή από οποιοδήποτε σύλλογο σε αυτή τη χώρα» αποτελεί τεράστιο ράπισμα για την πλειονότητα των εγχώριων παραγόντων και τη μεγαλύτερη απόδειξη ότι η βαθιά γνώση του αθλήματος δεν είναι προαπαιτούμενο για την επιτυχή λειτουργία μιας ποδοσφαιρικής ομάδας.

Στη δεδομένη χρονική στιγμή η διοίκηση Μιχαηλίδη κινείται πάνω στον άξονα που χάραξε ο Κρόιφ: διατήρηση του υπάρχοντος μοντέλου με προώθηση του Κέβιν Χόφλαντ στο ρόλο-κλειδί του τεχνικού διευθυντή. Ο νυν στόπερ της ομάδας διαθέτει ισχυρή προσωπικότητα, την αρωγή του Κρόιφ στα πρώτα βήματά του και την εκ των έσω αποδοχή.

Οι προϋποθέσεις συνεπώς υπάρχουν, από μόνες τους όμως δεν εγγυώνται την επιτυχία, την οποία ο Κρόιφ θεωρεί δεδομένη, «αν η διοίκηση είναι ενωμένη και αφήσει τον τεχνικό διευθυντή να κάνει τη δουλειά του».

Ο μεν Χόφλαντ πρέπει να αποδείξει ότι μπορεί ν’ ανταποκριθεί στον καινούργιο ρόλο, ο οποίος είναι πολύ πιο απαιτητικός από τον προηγούμενό του, η δε διοίκηση ίσως χρειαστεί να τον στηρίξει πολύ πιο δυναμικά στις (αναπόφευκτες) στραβές. Και αυτό είναι το νέο (διπλό) στοίχημα της ΑΕΚ εν όψει της νέας περιόδου. Αν το κερδίσει, μεταξύ των μεγάλων ωφελημένων θα είναι και το κυπριακό ποδόσφαιρο.

Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ