Όταν από τους δύο πλέον ανεπιθύμητους αντιπάλους (Μπαρσελόνα, Ρεάλ) η κληρωτίδα σου στέλνει τον επί του παρόντος πλέον φορμαρισμένο σύλλογο στην Ευρώπη, σου ορίζει εκτός έδρας τον επαναληπτικό και σε αφήνει να υπερασπίσεις τις όποιες πιθανότητές σου στο πρώτο παιχνίδι, όπου (εν τη απουσία του τιμωρημένου Τσάμπι Αλόνσο) θα στερηθείς τον πλέον δημιουργικό παίκτη σου (τον τιμωρημένο Μαντούκα), είναι ανθρωπίνως αδύνατο να νιώσεις οτιδήποτε άλλο από απογοήτευση.
Ακόμη και το συχνά προβαλλόμενο σε τέτοιες κληρώσεις επιχείρημα της εμπορικής διάστασης (με το πρώτο παιχνίδι εντός έδρας θα σημειωθεί το αδιαχώρητο, ενώ μετά από μια ενδεχόμενη εκτός έδρας συντριβή ίσως το στάδιο να ήταν μισοάδειο ή… εντελώς άδειο), φαντάζει εν προκειμένω αστείο.
Πρώτον, διότι στη φάση των ομίλων οι οπαδοί του ΑΠΟΕΛ «απάντησαν» στα περί μη εμπορικών αντιπάλων με τρία sold out. Δεύτερον, διότι οι «γαλαζοκίτρινοι» έχουν αποτινάξει εδώ και καιρό το status της ομάδας που μαζεύει τεσσάρες και πεντάρες. Τρίτον, διότι η Ρεάλ δεν έχει ξαναπατήσει πόδι στην Κύπρο για επίσημο παιχνίδι και την ευκαιρία να δεις από κοντά τον Ζοζέ Μουρίνιο και τον Κριστιάνο Ρονάλντο δεν την αφήνεις να προσπεράσει ελαφρά τη καρδία.
Ή μήπως ξεχάσατε κιόλας πόσοι παρευρέθηκαν στο ΓΣΠ για τον προκριματικό αγώνα της εθνικής ομάδας με την Πορτογαλία; Και, εξ όσων θυμάμαι, το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα είχε μηδαμινές ελπίδες πρόκρισης στην τελική φάση του Euro2012, όταν υποδέχτηκε τους Ίβηρες…
Η απογοήτευση στον Αρχάγγελο για το σταύρωμα με τη «βασίλισσα της Ευρώπης» καταμαρτυρεί πόσο πολύ ήθελαν και πίστευαν την περαιτέρω ευρωπαϊκή διάκριση άπαντες στον ΑΠΟΕΛ. Και μόνο άδικο δεν είχε ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς, όταν έλεγε ότι περίμενε κάτι καλύτερο από την κληρωτίδα ως αναγνώριση και επιβράβευση του δρόμου που έχει διανύσει η ομάδα του εδώ και εννέα μήνες.
Αλλά στο ποδόσφαιρο, όπως ακριβώς και στη ζωή, τα πράγματα δεν σου έρχονται, όπως τα θέλεις ή τα περιμένεις. Και επιτυχημένοι αποδεικνύονται εν τέλει αυτοί που διαχειρίζονται με τον καλύτερο τρόπο τις αναποδιές. Για τον ΑΠΟΕΛ η διαχείριση της αναποδιάς ονόματι Ρεάλ δεν μπορεί να είναι παρά ένα κολασμένο πρώτο παιχνίδι, το οποίο οι «μερένγκες» θα θυμούνται για πολύ καιρό, και μια τόσο αξιοπρεπής εμφάνιση στο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου», ώστε άπαντες να συνομολογήσουν ότι ο Πάουλ Μπράιτνερ εννοούσε κάθε λέξη από τα άκρως κολακευτικά σχόλια για τον πολυπρωταθλητή Κύπρου.
Θα είναι ένα κολοσσιαίο βήμα προς την περαιτέρω βελτίωση του νέου ευρωπαϊκού ονόματος που, όπως υπογράμμισε πρόσφατα και ο Γιοβάνοβιτς, έχει φτιάξει ο ΑΠΟΕΛ. Προς αυτήν την κατεύθυνση, ωστόσο, ακόμη μεγαλύτερη σημασία έχει η διάσταση που ανέδειξε ο Ανδρέας Σπυρίδης: η διάρκεια. Το μέγιστο στοίχημα για τους «γαλαζοκίτρινους», ανεξαρτήτως της έκβασης των αγώνων με τη Ρεάλ, είναι ν’ αποδείξουν πως η εφετινή πορεία δεν ήταν πυροτέχνημα.
Όποιος παρουσιάζεται τόσο εντυπωσιακά βελτιωμένος στη δεύτερη συμμετοχή του στο θεσμό, οφείλει να ανεβάζει τον πήχη των απαιτήσεων από τον ίδιο του τον εαυτό τουλάχιστον στη διαρκή παρουσία του στην κύρια φάση των ευρωπαϊκών διοργανώσεων. Ο ΑΠΟΕΛ οφείλει, στο όνομα των κόπων και των μόχθων αυτής της ομάδας, να μονιμοποιήσει την είσοδό τους στους ομίλους του Τσάμπιονς ή του Γιουρόπα Λιγκ.
Οι αγωνιστικές βάσεις έχουν τεθεί εδώ και καιρό από τον Γιοβάνοβιτς, οι οικονομικές επίσης μετά την εφετινή πορεία. Χρειάζεται μόνον ο βατήρας της εκτόξευσης στο επόμενο επίπεδο. Ποιος είναι αυτός; Η επιτυχής υπεράσπιση του εγχώριου τίτλου, η ανανέωση του προσκλητηρίου για την κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση.
Το παραδέχτηκε άλλωστε (επιβεβαιώνοντας μέχρι κεραίας όσα έγραφα σε αυτήν τη θέση την περασμένη εβδομάδα) ο αρχηγός Κωνσταντίνος Χαραλαμπίδης στην πρόσφατη συνέντευξή του στο Kicker: «Δεν μπορώ να φανταστώ ότι την επόμενη περίοδο δεν θα παίζουμε ξανά στο Τσάμπιονς Λιγκ». Στο τελευταίο κομμάτι της τρέχουσας περιόδου η αληθινά μεγάλη πρόκληση για τον ΑΠΟΕΛ είναι το back-to-back.
Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου