Μάρτιος 1996. Στη φάση των ομίλων του Κόπα Λιμπερταδόρες η Μποταφόγκο αντιμετωπίζει την Ουνιβερσιδάδ Κατόλικα. Από ένα λάθος της άμυνας των Χιλιανών η μπάλα πέφτει στα πόδια του Τούλιο Ουμπέρτο Περέιρα Κόστα, ο οποίος απέχει εκατοστά από τη γραμμή της ανυπεράσπιστης εστίας. Αντί να σπρώξει απλά την μπάλα σε αυτήν, τη σταματά ανάμεσα στα πόδια του, κάνει περιστροφή 180 μοιρών, τη σηκώνει απαλά και με δεξί τακουνάκι τη στέλνει στα δίχτυα.
Για μια στιγμή στο Μαρακανά επικράτησε νεκρική σιγή. Τι είχε μόλις συμβεί; Η περίφημη tuleta, πασίγνωστη πλέον σε όλες τις ποδοσφαιρικές αλάνες από το Μπέλεμ ως το Πόρτο Αλέγκρε, μόλις είχε γεννηθεί και εξασφαλίσει στον εμπνευστή της το πρώτο πέρασμα στην αθανασία. «Ήταν μια κάπως παιδιάστικη έμπνευση», παραδέχεται ο 42χρονος, «και συνάμα η αφετηρία της αποστολής μου. Ήταν η πρώτη στιγμή που άρχισα να αντιλαμβάνομαι ότι τα τέρματα μου μπορούν να με κάνουν αθάνατο. Γι’ αυτό αποφάσισα να κάνω τα πάντα, ώστε να πετύχω 1.000 τέρματα σε επίσημους αγώνες».
«Ξέρω μόνο να σκοράρω»
Όταν μετά το τέλος του συγκεκριμένου αγώνα εκμυστηρεύτηκε στους συμπαίκτες του το όνειρό του να ενταχθεί στο κλαμπ των σκόρερ χιλίων τερμάτων (σ.σ. μέχρι σήμερα αριθμεί μόλις τρία «ιερά τέρατα» του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου: τους Άρτουρ Φρίντενραϊχ, Πελέ και Ρομάριο), εκείνοι γέλασαν μαζί του. Δεν τον πείραξε. Τουναντίον, τον πείσμωσε περαιτέρω.
Μετά από 24 χρόνια (έγινε επαγγελματίας ποδοσφαιριστής το 1988, σε ηλικία 19 ετών, από τον Λουίς Φελίπε Σκολάρι, τότε προπονητή της Γκόιας) και συνολικά 980 τέρματα (το πιο ισχυρά χαραγμένο στο μνήμη είναι το 500ό, διότι σημειώθηκε ανήμερα των 500 χρόνων από την ανακάλυψη της Βραζιλίας από Πορτογάλους θαλασσοπόρους) ουδείς γελά πλέον με τον Τούλιο. «Δεν είμαι μύθος, όπως ο Πελέ, ή ιδιοφυΐα, όπως ο Γκαρίντσα. Δεν είμαι το ταλέντο του αιώνα, όπως ο Μαραντόνα, ή φαινόμενο, όπως ο Ρονάλντο», απαντά ο Τούλιο σε όσους τον ρωτούν για τις ποδοσφαιρικές αρετές του. «Το μόνο που μπορώ πραγματικά να κάνω είναι να σκοράρω».
Πρωτοσέλιδο σε gay περιοδικό
Δις δοκίμασε την τύχη του στην Ευρώπη: το 1992 κατέκτησε το πρωτάθλημα Ελβετίας με τη Σιόν, δέκα χρόνια αργότερα στέφθηκε κυπελλούχος Ουγγαρίας με την Ουίπεστ. Ωστόσο ουδέποτε αγάπησε το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, αφού «έπρεπε να τρέχω πολύ περισσότερο απ’ ό,τι στη Βραζιλία. Δεν είναι αυτός ο κόσμος μου».
Ο κόσμος του είναι στα πάτρια εδάφη, όπου σμιλεύει τον προσωπικό του ανδριάντα. Ανά τακτά διαστήματα μάλιστα τυπώνει στο πίσω μέρος της φανέλας του τα τρέχοντα τέρματά του, προκειμένου ουδείς να μη λησμονεί με ποιον έχει να κάνει. Σε τελική ανάλυση, είναι ο μοναδικός που έχει αναδειχτεί πρώτος σκόρερ στις πρώτες τρεις κατηγορίες του βραζιλιάνικου πρωταθλήματος και δίνει πρωτοσέλιδα και εκτός αγωνιστικών χώρων.
Κάποτε πόζαρε για το περιοδικό ομοφυλόφιλων Gκρατώντας μόνο μια ασημένια μπάλα μπροστά από τα απόκρυφά του, ενώ μέχρι το 2011 ήταν μέλος του δημοτικού συμβουλίου στη γενέτειρά του, την Γκοϊάνια. Κάποια στιγμή σκοπεύει να βάλει υποψηφιότητα με το βραζιλιάνικο δημοκρατικό κόμμα (PMDB), ωστόσο για την ώρα η αποστολή των 1.000 τερμάτων έχει προτεραιότητα έναντι της πολιτικής σταδιοδρομίας.
Συμφωνημένη η επιστροφή
Από τις αρχές του 2012 κι έπειτα από μερικούς μήνες στην ανεργία ο Τούλιο αγωνίζεται στην Κλούμπε Σοσιεδάδε Εσπορτίβα, μια ομάδα κατώτερης κατηγορίας του βραζιλιάνικου πρωταθλήματος. Στην πρώτη εμφάνισή του σημείωσε τρία τέρματα. Με κάθε γκολ ο Τούλιο πλησιάζει πιο κοντά και στην επιστροφή του στην ύψιστη κατηγορία. «Όταν θα χρειάζομαι ακόμη επτά τέρματα, θα επιστρέψω στην Μποταφόγκο», ισχυρίζεται και εξηγεί: «Θέλω να ολοκληρώσω την αποστολή μου στη μεγάλη μου αγάπη». Ο σύλλογος έχει συναινέσει ήδη στο γυρισμό, ο οποίος θα είναι ένα πολύ μεγάλο διαφημιστικό πρότζεκτ, με ζωντανές μεταδόσεις, δάκρυα και άφθονο κομφετί.
Ήδη φημολογείται ότι ο σύλλογος του Ρίο ντε Τζανέιρο έχει δώσει παραγγελία για το τύπωμα πολυάριθμων φανελών με το νούμερο 1.000. Η Σάντος είχε τον Πελέ, η Βάσκο ντα Γκάμα είχε τον Ρομάριο και οσονούπω η Μποταφόγκο θα έχει τον Τούλιο. «Καθένα από τα πέντε παιδιά μου θα πάρει από μια μπάλα, η οποία θα συμβολίζει 200 τέρματα της καριέρας μου. Το 1000ό θα ανήκει αποκλειστικά στην οικογένειά μου», υπογραμμίζει ο 42χρονος, ο οποίος το 1995 κατάφερε να σηκώσει το βάρος της φανέλας με το Νο7 που φορούσε ο μέγας ντριμπλέρ Γκαρίντσα.
Το χέρι του… Θεού!
Αναδείχθηκε κορυφαίος σκόρερ στην πρώτη κατηγορία, πέτυχε στον τελικό το νικητήριο τέρμα χαρίζοντας στην Μποταφόγκο τον τίτλο («ήταν το σημαντικότερο τέρμα μου, διότι σίγησε το στάδιο στο Σάο Πάουλο και μ’ έκανε ήρωα στα μάτια των οπαδών») και κλήθηκε στην εθνική Βραζιλίας, όπου συνολικά μέτρησε 13 τέρματα σε 14 συμμετοχές (δέκα νίκες, τέσσερις ισοπαλίες, ουδεμία ήττα!) -ένας αξιοσέβαστος απολογισμός.
«Για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996 ήμουν υπερβολικά μεγάλος και μετά το τουρνουά ο Μάριο Ζαγκάλο απλά με διέγραψε από το μπλοκάκι του», αποκαλύπτει ο Τούλιο, ο οποίος το 1995, στον προημιτελικό του Κόπα Αμέρικα απέναντι στην Αργεντινή, ισοφάρισε σε 2-2 με το… χέρι! Το παιχνίδι οδηγήθηκε στα πέναλτι, όπου η Βραζιλία επικράτησε και μετά το πέρας της αναμέτρησης ο Τούλιο εμφανίστηκε ως συνειδητοποιημένος ηθικολόγος: «Φυσικά ήταν χέρι, αλλά στη διάρκεια του παιχνιδιού ουδέποτε θα το παραδεχόμουν». Οι απειλές δολοφονίας από την Αργεντινή έφταναν σε καταιγιστικό ρυθμό, αλλά από ένα σημείο και μετά σταμάτησε να ασχολείται μαζί τους.
«Πίσω μόνο από τον Πελέ»
Στη Βραζιλία τον λατρεύουν μέχρι σήμερα. Κάποτε τον αποκάλεσαν Tulio Maravilha, Τούλιο ο Θαυμάσιος. Ο 42χρονος γνωρίζει ακριβώς πώς θα σημειώσει το 1.000 τέρμα του. Με πέναλτι όπως οι Πελέ και Ρομάριο; «Το πέναλτι είναι το έσχατο μέσο. Θα καραδοκώ μέσα στην περιοχή και θα περιμένω την ευκαιρία μου. Και όταν αυτή παρουσιαστεί, θα επιχειρήσω την tuleta».
Το δεύτερο πέρασμα στην αθανασία, ωστόσο, δεν θα σηματοδοτήσει και το τέλος της καριέρας του. «Ακολούθως θα παίξω μέχρι να ξεπεράσω τα 1.003 τέρματα του Ρομάριο, ώστε το όνομά μου να φιγουράρει ακριβώς πίσω από αυτό του Πελέ», αποκαλύπτει ο Τούλιο. Μήπως θα πρέπει ν’ ανησυχεί και ο ίδιος ο Πελέ; «Όχι, τα σχεδόν 1.300 γκολ του Πελέ δεν έχω πιθανότητες να τα φτάσω. Θα πρέπει να παίζω μέχρι τα 100 και σε αυτό δεν συναινεί ούτε το σώμα ούτε η οικογένειά μου».
Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου