Ο αριθμός οκτώ κυριαρχεί στην κυπριακή ποδοσφαιρική πραγματικότητα από το ξημέρωμα της 8ης Μαρτίου, όταν δηλαδή σφραγίστηκε η πρόκριση του ΑΠΟΕΛ στις 8 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης για την αγωνιστική περίοδο 2011/12. Για την παγκόσμια ποδοσφαιρική κοινότητα όμως ο αριθμός οκτώ είναι σημαντικός και σημαδιακός εδώ και σχεδόν έναν αιώνα, για την ακρίβεια από το 1913.
Ο λόγος απλός. Αυτός είναι ο αριθμός των ατόμων που σε ετήσια βάση καθορίζουν τους κανόνες, βάσει των οποίων παίζουν μπάλα παγκοσμίως δισεκατομμύρια άνθρωποι. Με άλλα λόγια, αυτός είναι ο αριθμός των αξιωματούχων του International Football Association Board(Διεθνής Επιτροπή Κανονισμών Ποδοσφαίρου, σε ελεύθερη μετάφραση).
Ένα «όχι», δύο «ίσως»
Το περασμένο Σαββατοκύριακο (3-4 Μαρτίου), στο Πένιχιλ Παρκ Χοτέλ στο Σάρεϊ της Αγγλίας, έλαβε χώρα το 126ο ετήσιο συνέδριο του IFAB. Προσπερνώντας τα ήσσονος σημασίας θέματα, με τα οποία ασχολήθηκε (έκταση διαφημίσεων, απόσταση πινακίδων από τον αγωνιστικό χώρο, δικαίωμα χρήσης τουρμπανιού), τα σημαντικότερα πορίσματα της συνεδρίασης ήταν τα ακόλουθα:
-απορρίπτεται η εισήγηση για καθιέρωση τέταρτης αλλαγής στην παράταση
-θα εξεταστεί εκ νέου η κατάργηση της κόκκινης κάρτας για την εντός έδρας ανατροπή αντιπάλου ως τελευταίος αμυνόμενος και
-θεσπίζεται δεύτερη περίοδος δοκιμών για την τεχνολογία γραμμής τέρματος
Για το τελευταίο θέμα οι αξιωματούχοι του IFAB επέλεξαν δύο από τις προταθείσες οκτώ τεχνολογίες, προκειμένου να συλλέξουν περαιτέρω δεδομένα. Το HawkEye βασίζεται σε κάμερες για την αποσαφήνιση του αν η μπάλα πέρασε ολόκληρη ή όχι τη γραμμή, το GoalRef δουλεύει με μαγνητικά πεδία και τσιπ στην μπάλα.
Έκτακτο συνέδριο
Αν και ποιο από τα δύο συστήματα θα χρησιμοποιηθεί μελλοντικά στο ποδόσφαιρο, θα αποφασιστεί στις 2η Ιουλίου. Μία μέρα μετά τον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, στο οποίο για πρώτη φορά σε διοργάνωση τέτοιου επιπέδου θα χρησιμοποιηθούν οι δύο πρόσθετοι διαιτητές που ελέγχουν τη γραμμή του τέρματος, η Διεθνής Επιτροπή Κανονισμών Ποδοσφαίρου θα συνεδριάσει εκτάκτως (σ.σ. υπό φυσιολογικές συνθήκες συνέρχεται μια φορά ετησίως) και θα κατασταλάξει για το αν θα προκρίνει το μοντέλο της UEFA του Μισέλ Πλατινί (πρόσθετοι βοηθοί), το αντίστοιχο της FIFA του Ζεπ Μπλάτερ (τεχνολογία) ή τη διατήρηση των πραγμάτων ως έχουν. Επί του παρόντος πάντως το τελευταίο σενάριο δείχνει να συγκεντρώνει τις λιγότερες πιθανότητες.
Πλειοψηφία δύο τρίτων
Πώς όμως προέκυψε και λειτουργεί μέχρι σήμερα το IFAB; Η ίδρυσή του χρονολογείται το 1886, όταν οι νεόκοπες ομοσπονδίες Αγγλίας, Ουαλίας, Σκοτίας και Ιρλανδίας δημιούργησαν μια επιτροπή, προκειμένου να θεσπίσουν ένα κοινό καταστατικό, το οποίο θα βελτίωναν ετησίως. Εκείνα τα μακρινά χρόνια οι αποφάσεις αφορούσαν τον προσδιορισμό βασικών πραγμάτων: Τι είναι φάουλ; Ποιες είναι οι διαστάσεις του αγωνιστικού χώρου; Πώς επιτυγχάνεται ένα τέρμα;
Η πρώτη χρονιά-ορόσημο ήταν το 1891, όταν καθιερώθηκε το πέναλτι (υπό την ξεχασμένη στο μεσοδιάστημα ονομασία «kick of death») και αποφασίστηκε ότι ο διαιτητής είχε το δικαίωμα να πατά τον αγωνιστικό χώρο (μέχρι τότε διηύθυνε από την πλαϊνή γραμμή).
Από το 1913, όταν η παγκόσμια ποδοσφαιρική ομοσπονδία απέκτησε τέσσερις ψήφους, η πλειοψηφία δύο τρίτων (έξι από τα οκτώ μέλη) είναι απαραίτητη για την αλλαγή κανονισμών. Θεωρητικά αυτό ανοίγει το δρόμο για ριζοσπαστικές αλλαγές στο βασιλιά των σπορ, ωστόσο πρακτικά λόγος ανησυχίας για τέτοιου είδους επαναστάσεις δεν συντρέχει.
Προσεκτική προσέγγιση
Εκτός από ένα απομεινάρι μιας εποχής, κατά την οποία το ποδόσφαιρο παιζόταν προ πάντων στη Μεγάλη Βρετανία, το IFAB είναι ένα εξαιρετικά συντηρητικό επιτελείο. Οι ομοσπονδίες-μέλη αντιλαμβάνονται εαυτούς ως θεματοφύλακες του πραγματικού παιχνιδιού. Και οφείλει να τους πιστωθεί ότι παρά τη διαρκή εξέλιξή του το ποδόσφαιρο μέχρι τώρα δεν έχει απολέσει τα θεμελιώδη γνωρίσματά του. Η εξαιρετικά προσεκτική προσέγγιση της Επιτροπής στις προτεινόμενες αλλαγές μπορεί είτε να χλευαστεί ως διστακτική είτε να επαινεθεί ως προστατευτική.
Αναντίρρητο παραμένει ότι οι πλείστες αποφάσεις των θεματοφυλάκων των κανονισμών έχουν τροποποιήσει το παιχνίδι προς το καλύτερο. Σκαιά φάουλ και άλλα σκληρά χτυπήματα τιμωρούνται ήδη από το 1970 με κίτρινες και κόκκινες, από το 1993 οι τερματοφύλακες δεν επιτρέπεται να πιάνουν την μπάλα, όταν αυτή τους επιστρέφεται με τα πόδια από συμπαίκτες τους. Στη διάρκεια των δεκαετιών το παιχνίδι έχει γίνει πιο δίκαιο και γρήγορο.
Μνημειώδη λάθη
Φυσικά το IFAB έχει υποπέσει σε μεγάλα ολισθήματα, όπως η καθιέρωση του χρυσού ή του ασημένιου γκολ. Σε κάθε περίπτωση οι αξιωματούχοι ήταν αρκετά σοφοί, ώστε το 2004 να ανακαλέσουν την απόφασή τους και να επιστρέψουν στην πρότερη κατάσταση, με ημίωρη παράταση δύο ημιχρόνων και εκτέλεση πέναλτι.
«Έπρεπε να απλοποιήσουμε αυτήν την κατάσταση», είχε δηλώσει τότε ο Ντέιβιντ Τέιλορ, εκπρόσωπος της σκοτσέζικης ομοσπονδίας. «Ορισμένα παιχνίδια θα κρίνονται με χρυσό γκολ, ορισμένα με ασημένιο. Γιατί δεν θεσπίζουμε και το χάλκινο γκολ, αφού ανοίξαμε αυτή τη φάμπρικα;» Την ίδια χρονιά το IFABαπέρριψε την εισήγηση για επέκταση της ανάπαυλας από 15 σε 20 λεπτά κρίνοντας πως αυτή η αλλαγή δεν θα ήταν προς όφελος των ποδοσφαιριστών, αλλά πολύ περισσότερο των τηλεοπτικών σταθμών και των διαφημιστών.
Αδιαφάνεια
Από την άλλη, η Διεθνής Επιτροπή Κανονισμών Ποδοσφαίρου είναι κάθε άλλο παρά διαφανής: ετησίως συνεδριάζει σε πολυτελή ξενοδοχεία κεκλεισμένων των θυρών και οι αποφάσεις της κοινοποιούνται μετά το τέλος της συνεδρίασης με σύντομο και περιεκτικό τρόπο.
Μια τόσο ελιτίστικη και αναχρονιστική ομήγυρη καθίσταται (αυτονόητα) ευάλωτη σε επιθέσεις. Γιατί, για παράδειγμα, πρέπει η Ουαλία (των ούτε καν τριών εκατομμυρίων κατοίκων και της 42ης θέσης στην παγκόσμια κατάταξη) να επηρεάζει την τύχη του παιχνιδιού περισσότερο απ’ ό,τι ένα αυθεντικό ποδοσφαιρικό έθνος, όπως η Βραζιλία των 195 εκατομμυρίων κατοίκων ή από τη γερμανική ποδοσφαιρική ομοσπονδία, η οποία έχει διπλάσιο αριθμό μελών από το σύνολο των Ουαλών κατοίκων;
Εξ ου και δεν προκαλεί απορία ότι η Επιτροπή Καταστατικού της FIFA (υπό την προεδρία του Γερμανού Τέο Τσβάντσιχερ) επιδιώκει την αύξηση των μελών του IFABτουλάχιστον σε διψήφιο αριθμό. Στόχος είναι μελλοντικά στην περαιτέρω εξέλιξη του παιχνιδιού να συμμετέχουν και οι παίκτες και οι οπαδοί και οι διαιτητές.
Αν πάντως κρίνουμε από το ρυθμό υλοποίησης θεμελιωδών αλλαγών στη Διεθνή Επιτροπή Κανονισμών Ποδοσφαίρου (το μόνο τεχνολογικό βοήθημα που έχει θεσπιστεί μέχρι σήμερα είναι η σφυρίχτρα του διαιτητή το 1978 και η σύσταση της Επιτροπής τροποποιήθηκε μόνο το 1913), τότε αυτός ο στόχος μάλλον θα αργήσει να υλοποιηθεί.
Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου