Στις 24 Αυγούστου 1963 χρειάστηκε μόλις 58 δευτερόλεπτα για να πετύχει το πρώτιστο τέρμα στην ιστορία της Μπούντεσλιγκα. Δύο χρόνια αργότερα χρειάστηκε τριάντα για το παρθενικό τέρμα στο πρώτιστο βαυαρικό ντέρμπι (Μόναχο 1860 - Μπάγερν) στην ύψιστη επαγγελματική κατηγορία. Ο Τίμο Κονίτσκα ακολουθούσε ανέκαθεν τον ευθύ, τον σύντομο δρόμο -εντός κι εκτός αγωνιστικών χώρων.
Εξ ου και έγραψε ο ίδιος τους τίτλους τέλους της ζωής του προλαβαίνοντας ακόμη και τον θάνατο, τον οποίο ουδέποτε φοβήθηκε. «Έζησα τον πόλεμο, εργάστηκα από τα 14 ως τα 19 μου σε ανθρακωρυχείο του Ντόρτμουντ, 700 μέτρα κάτω από τη γη. Το μόνο που φοβούμαι είναι να μην καταλήξω όπως πολλοί συγγενείς μου», είχε δηλώσει σε συνέντευξή του πριν από σχεδόν ένα χρόνο.
«Η αδελφή μου πέθανε από καρκίνο, συνδεδεμένη με μηχανήματα και για πολύ καιρό τεχνηέντως διατηρούμενη στη ζωή. Ο αδελφός μου έσβησε πάνω σε αναπηρικό καροτσάκι από καρκίνο των οστών, σκελετωμένος και γεμάτος μορφίνη. Η κλεισμένη σε άσυλο μητέρα μου δεν με αναγνώριζε καν. Δεν θέλω να υποβάλω τη γυναίκα και την οικογένειά μου σε κάτι ανάλογο. Η αυτοκτονία είναι η τελευταία διέξοδος, όταν η ζωή δεν έχει πλέον νόημα».
Δηλητηριώδες κοκτέιλ
Αυτή η στιγμή ήρθε για τον 73χρονο την περασμένη εβδομάδα, όταν η επέμβαση για την καταπολέμηση του καρκίνου της χολής (σ.σ. είχε εμφανιστεί πριν από ένα μήνα) αποδείχθηκε ανεπιτυχής. «Την προηγούμενη Τρίτη μετέφερα τον Τίμο από το νοσοκομείο στο σπίτι. Οι τελευταίες ημέρες ήταν πολύ όμορφες. Μπόρεσε να δει ακόμη μια φορά τα εγγόνια του. Ήπιε μάλιστα και μια μπίρα», αποκάλυψε η σύζυγός του Κλαούντια, η οποία επιβεβαίωσε ότι την περασμένη Δευτέρα ο Κονίτσκα έγραψε την αναγγελία θανάτου του και στις 18:52 ήπιε το δηλητηριώδες κοκτέιλ που του είχε παρασκευάσει η Exit.
Η τελευταία είναι ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός που συνδράμει όσους θέλουν να τερματίσουν τη ζωή τους, αφού στην Ελβετία η σχετική βοήθεια είναι νόμιμη, αρκεί να συντρέχουν συγκεκριμένες προϋποθέσεις που πληρούνταν απόλυτα στην περίπτωση του 73χρονου.
Ο τελευταίος δεν φανταζόταν τη στιγμή του αποχωρισμού. Την προγραμμάτιζε και είχε εξοικειωθεί απόλυτα μαζί της από καιρό: «Θα προσκαλέσω την οικογένειά μου, παιδιά, εγγόνια. Μετά θα τους κλείσω το μάτι και θα πω: Τώρα πίνω την τελευταία γουλιά. Να είστε καλά! Δυστυχώς δεν θα ειδωθούμε ξανά». Και ακριβώς έτσι συνέβησαν τα πράγματα την περασμένη Δευτέρα…
Από το Λίνεν στο Μπρούνεν
Γέννημα-θρέμμα του Λίνεν, ήταν σκληρός με τους αντιπάλους και τον εαυτό του. Δεν έπινε αλκοόλ, δεν κάπνιζε, μόνο τσάι και νερό. Έπαιξε μπάλα στην τοπική ομάδα και στα 20 του εντοπίστηκε από τον Γιόκελ Μπραχτ της Ντόρτμουντ, με την οποία πέτυχε 79 γκολ σε 110 συμμετοχές και στέφθηκε πρωταθλητής το 1963 στην ανώτερη κατηγορία της Δύσης.
Σε επίπεδο Μπούντεσλιγκα ο -εννέα φορές διεθνής- Κονίτσκα μέτρησε 72 τέρματα σε 100 παιχνίδια («Μόνον ο Γκερντ Μίλερ έχει καλύτερο μέσο όρο από μένα!») με Ντόρτμουντ και Μόναχο 1860, στο οποίο μεταπήδησε το 1965 με την ακόλουθη αιτιολογία: «Στο Ρουρ δεν μπορώ πλέον ν’ αναπνεύσω. Αν φορέσω ένα άσπρο πουκάμισο, την επόμενη μέρα είναι μαύρο από την καρβουνόσκονη»! Ήταν η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή ήταν πως ως πριμ μετεγγραφής είχε αναλάβει ένα πρακτορείο τυχερών παιχνιδιών…
Στέφθηκε πρωταθλητής στην πρώτη σεζόν του με τα «λιοντάρια», όμως το 1966 στο παιχνίδι με την Ντόρτμουντ πέταξε τη σφυρίχτρα από το στόμα του διαιτητή και τον κλότσησε στο καλάμι. Του επιβλήθηκε εξάμηνος αποκλεισμός, στην επιστροφή του έγινε δέκτης αποδοκιμασιών από πολλούς θεατές κι αποφάσισε να μετακομίσει στην Ελβετία: αρχικά στο Βίντερτουρ («τότε δεν ήξερα καν ότι υπάρχει»), αργότερα στη Ζυρίχη, με την οποία κατέκτησε τρία διαδοχικά πρωταθλήματα ως παίκτης-προπονητής (1974-76) και έφτασε τα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών (1977), όπου αποκλείστηκε με δύο ήττες (1-3 και 0-3) από τη Λίβερπουλ.
Ο τελευταίος τίτλος του ήταν το πρωτάθλημα με την Γκρασχόπερ το 1982, μετά το πέρας της προπονητικής καριέρας του αποτραβήχτηκε στο ειδυλλιακό Μπρούνεν, όπου από κοινού με τη (δεύτερη σύζυγό του) Κλαούντια «έτρεχαν» ένα μικρό ξενοδοχείο.
Ο Κονίτσκα βαπτίστηκε Φρίντχελμ, ωστόσο από το 1982 το επίσημο όνομά του ήταν το Τίμο, το οποίο είχε αποκτήσει ως παρατσούκλι στη διάρκεια της στρατιωτικής θητείας του από τον συμπαίκτη του Γιόκελ Μπραχτ. Ο τελευταίος είχε παρομοιάσει τον κοντοκουρεμένο τότε Κονίτσκα με τον Ρώσο πολέμαρχο Σέμιον Κονσταντίνοβιτς Τιμοστσένκο και του είχε «κολλήσει» το Τίμο, με το οποίο σύντομα τον εκφωνούσαν άπαντες.
ΤΟ ΓΚΟΛ-ΦΑΝΤΑΣΜΑ
Επειδή οι (μόλις) πέντε φωτογράφοι ήταν παρατεταγμένοι πίσω από την εστία της Ντόρτμουντ και ο σκηνοθέτης «αγρόν ηγόραζε», το πλέον διάσημο τέρμα του Τίμο Κονίτσκα, το πρώτιστο στην ιστορία της Μπούντεσλιγκα, επιβιώνει μόνο μέσω αφηγήσεων. Με πρώτη και καλύτερη αυτή από τον σκόρερ: «Σέντρα. Ο Φραντς Μπρουνγκς υποδέχεται την πρώτη πάσα, στέλνει την μπάλα έξω αριστερά στον Λόταρ Έμεριχ, ο οποίος τη δίνει συρτά μέσα στην περιοχή. Την υποδέχομαι ευρισκόμενος ανάμεσα στη μικρή περιοχή και στο σημείο του πέναλτι και με συρτό δεξί σουτ τη στέλνω στα δίχτυα, με το εσωτερικό του ποδιού και χωρίς πίεση».
«Μια μεγάλη προσωπικότητα της Μπούντεσλιγκα»
Φραντς Μπέκενμπαουερ (επίτιμος πρόεδρος Μπάγερν): «Όταν προετοιμάζεις με τέτοιο τρόπο το θάνατό σου, πρέπει να έχεις θάρρος και χαρακτήρα. Ο Τίμο ήταν ανέκαθεν ένας ευθυτενής και ειλικρινής άνθρωπος, με τον οποίο συνεννοούμουν άριστα. Και, μολονότι καταγόταν από το Ρουρ, ήταν τόσο Ελβετός όσο ελάχιστοι που έχω συναντήσει».
Μαξ Λόρεντς (τερματοφύλακας της Βέρντερ στο 2-3 από την Ντόρτμουντ στις 24.08.1963): «Ήταν ένας εξαιρετικά καλός ποδοσφαιριστής, τον οποίο πλείστοι σύλλογοι σήμερα δεν θα άντεχαν οικονομικά. Αγαπώ πολύ τη ζωή μου, εξ ου και δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι παρόμοιο. Σέβομαι όμως την απόφαση του Τίμο».
Ζίγκι Χελντ (συμπαίκτης του στην εθνική Γερμανίας): «Μια πολύ λυπητερή είδηση. Ο Τίμο είχε πάντα μια ευχάριστη ατάκα στα χείλη».
Πέτερ Γκρόσερ (αρχηγός του Μονάχου 1860 το 1966): «Για ένα τέτοιο τελευταίο βήμα χρειάζεται πολύ θάρρος, αλλά ψυχικά προετοιμαζόταν γι’ αυτό εδώ και καιρό».
Μπερντ Πάτσκε (συμπαίκτης του στο Μόναχο 1860): «Μια τρομερή είδηση. Από πλευράς εξωτερικής εμφάνισης ήταν ο πιο γυμνασμένος όλων μας, πάντοτε ευδιάθετος, ένα αληθινό παιδί του Ρουρ. Μπορώ να κατανοήσω πλήρως την απόφαση του Τίμο και θα έκανα το ίδιο, αν ίσχυε και στη Γερμανία η ευθανασία».
Ρόμπερτ Σέφερ (εμπορικός διευθυντής Μονάχου 1860): «Πενθούμε όχι μόνον έναν καταξιωμένο πρώην ποδοσφαιριστή και μια εμβληματική φιγούρα του συλλόγου, αλλά και μια μεγάλη προσωπικότητα της Μπούντεσλιγκα»
Δρ. Ράινχαρντ Ράουμπαλ (πρόεδρος λίγκας και Ντόρτμουντ): «Το ιδιαίτερο χιούμορ του, η πονηράδα του στον αγωνιστικό χώρο και η ευθύτητά του στη ζωή τον είχαν καταστήσει αξιαγάπητο μέλος της ποδοσφαιρικής οικογένειας. Μολονότι εσχάτως είχε στην Ελβετία το επίκεντρο της ζωής του, είχε διατηρήσει επαφή με τους πρώην συμπαίκτες και συλλόγους του στη Γερμανία και ήταν πάντοτε ευπρόσδεκτος από αυτούς»
Τίμο Κονίτσκα
2 Αυγούστου 1938 ως 12 Μαρτίου 2012
Αγαπητοί φίλοι!
Απ’ αυτή τη θέση θέλω να ευχαριστήσω άκρως εγκάρδια την Exit, η οποία το απόγευμα της Δευτέρας με λύτρωσε από τα βάσανά μου και με συνόδευσε στο δύσκολο μονοπάτι. Είμαι πολύ ευτυχής!
Λύπη αισθάνομαι μόνον, επειδή πρέπει να εγκαταλείψω την Κλαούντια μου, το γιο μου Όλιβερ με τη Μόνι και τα παιδιά μας Ντίνα και Μάνουελ με Σέμι και Τάνια και τα αγαπημένα εγγόνια Γκρέγκορι, Λαρίσα, Ρόμπιν και Ύβεν, καθώς και την πιστή σύντροφό μας Ίρμα Χέργκερ.
Αξιοποιήστε όλοι τη ζωή σας όσο το δυνατόν καλύτερα! Η δική μου ήταν μακρά και όμως τόσο σύντομη.
Το μνημόσυνο θα γίνει σε στενό οικογενειακό κύκλο. Παρακαλώ ουδέν συλλυπητήριο.
Ελπίζουμε στην κατανόησή σας. Αυτή είναι η ευχή μου
Παρ’ ολίγον στην adida
Η ζωή του Κονίτσκα θα μπορούσε πολύ νωρίς να είχε πάρει άλλη πορεία. Άνετα θα μπορούσε να γίνει ένας συγκληρονόμος της adidas. «Ήδη από τον καιρό που ζούσα στη Γερμανία ανήκα πρακτικά στην οικογένεια Ντάσλερ. Σε μια επίσκεψή μου στο Χερτσογκενάουραχ οι Κέτε και Άντι Ντάσλερ με είχαν βάλει γρήγορα στην καρδιά τους. Την ελπίδα τους να στεφανωθώ μία από τις τέσσερις κόρες τους δεν ήθελα να την εκπληρώσω. Αλλά ακόμη και σήμερα έχω μια υπογεγραμμένη από τους Ντάσλερ κληρονομιά. Σε αυτήν προβλέπεται ότι ανά πάσα στιγμή μπορώ να προσληφθώ ως υπάλληλος της εταιρείας και για μια ζωή πρέπει να μου παρέχονται δωρεάν ρούχα και παπούτσια», αποκάλυψε λίγο πριν το θάνατό του ο 73χρονος, του οποίου η πρώτη σύζυγος (Ίνγκε) διαχειριζόταν ακόμη το πρακτορείο τυχερών παιχνιδιών του άντρα της στο Μόναχο, όταν ο Τίμο ήταν παίκτης-προπονητής στη Ζυρίχη. Σε μια επίσκεψή της για το ντέρμπι με την Γκρασχόπερ η Ίνγκε εκνευρίστηκε τόσο πολύ, ώστε άρχισε να φωνάζει υστερικά και κατέρρευσε, με αποτέλεσμα ο σύζυγός της να της απαγορεύσει να παραστεί ξανά σε παιχνίδι!
Η τελευταία αποστολή
Την άνοιξη του 2011 ο χειρότερος σύλλογος στην Ελβετία, η Έμπικον (ομάδα πέμπτης κατηγορίας), του ζήτησε να αναλάβει την τεχνική της ηγεσία. Επί δύο χρόνια ο σύλλογος γνώριζε μόνον ήττες. Ο Κονίτσκα δεν μπορούσε να αρνηθεί. Παρά την εντολή του γιατρού, ανέλαβε για τρεις μέρες τις προπονήσεις. Το παιχνίδι με τον Κονίτσκα στον πάγκο έληξε 1-1! «Θα μπορούσα να είχα συνεχίσει ως το τέλος της σεζόν, αλλά για μένα ήταν μια περίπτωση μια κι έξω. Από ένα σημείο και μετά οι 18χρονοι και οι 20χρονοι παίκτες μου δεν θα με έπαιρναν στα σοβαρά».
Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου