Με όσα συμβαίνουν τις τελευταίες εβδομάδες είναι μάλλον αναμενόμενο οι εμπλεκόμενοι στο κυπριακό ποδόσφαιρο να αισθάνονται ότι βιώνουν την ημέρα της μαρμότας. Στην ομώνυμη ταινία του 1993 ο Μπιλ Μάρεϊ υποδύεται έναν μετεωρολόγο, ο οποίος ζει την ίδια μέρα σε διαρκή επανάληψη.
Προσαρμόστε το σενάριο στα εγχώρια ποδοσφαιρικά δεδομένα από το ξεκίνημα ως το τέλος μιας αγωνιστικής περιόδου και δεν θα δυσκολευτείτε να διαπιστώσετε τις ομοιότητες. Κάθε καλοκαίρι, για παράδειγμα, τα σωματεία λησμονούν όλες τις πομπώδεις μεγαλοστομίες τους για ριζικές αλλαγές στο οικοδόμημα του εγχώριου ποδοσφαίρου, ανανεώνουν την εμπιστοσύνη τους στην υπάρχουσα ηγεσία και γεμίζοντας το ρόστερ με πάσης φύσεως αλλοδαπούς διατρανώνουν την πεποίθησή τους ότι θα διαπρέψουν στους αγωνιστικούς χώρους.
Κάθε φθινόπωρο μας βρίσκει με μία ή καμία ομάδα στην κύρια φάση των ευρωπαϊκών διοργανώσεων, με τις πρώτες κραυγές για τη διαιτησία και τις πρώτες αλλαγές προπονητών. Μόλις μπει ο χειμώνας αρχίζουν οι επισημάνσεις ακαταλληλότητας των Κύπριων διαιτητών, τα βέλη προς την ποδοσφαιρική ομοσπονδία και οι προσθαφαιρέσεις στα ρόστερ, ενώ συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό το προπονητικό γαϊτανάκι.
Με την είσοδο της άνοιξης η ΚΟΠ παρουσιάζει τα (πάντοτε πιο αυστηρά) κριτήρια της UEFA και κρούει τον κώδωνα του κινδύνου στα σωματεία για τα (πάντοτε πιο μεγάλα) χρέη τους προς φόρο εισοδήματος, κοινωνικές ασφαλίσεις, παίκτες και προπονητές (πρώην και νυν). Συνάμα καταφθάνουν οι πολύχρωμοι φάκελοι της UEFA για παιχνίδια, στα οποία υπάρχουν είτε αποχρώσες είτε ζωηρές ενδείξεις αλλοίωσης αποτελέσματος με στόχο το στοιχηματικό όφελος.
Μολονότι για τα συγκεκριμένα παιχνίδια έχει αναπτυχθεί προηγουμένως στα ποδοσφαιρικά στέκια εντονότατο παρασκήνιο, άπαντες νίπτουν τας χείρας τους, όταν έρχεται η ώρα της κρίσης, και οι φάκελοι καταλήγουν στον κάλαθο των αχρήστων. Η επανάληψη είναι η μητέρα της μάθησης, συνάμα όμως και η εξαδέλφη της ανίας.
Αν το μήνυμα που επιδιώκεται να περάσει σε κάθε ενδιαφερόμενο είναι πως «το κυπριακό ποδόσφαιρο έτσι ήταν, έτσι είναι κι έτσι θα είναι», συγχαρητήρια, ο στόχος των αποστολέων του είναι πολύ κοντά στην υλοποίηση. Σε λίγο δεν θα έχει μείνει ούτε ένας (τόσο αφελής) που να πιστεύει ότι υπάρχουν άνθρωποι που κόπτονται για το καλό του αθλήματος και όχι της τσέπης τους.
Προσωπικά δεν πιστεύω ότι η απαξίωση του προϊόντος είναι συνειδητή επιδίωξη των εμπλεκομένων φορέων. Προκύπτει όμως ως αποτέλεσμα, επειδή α) οι περισσότεροι στις πλείστες περιπτώσεις προτάσσουν τα ατομικά μικροσυμφέροντά τους και β) οι υπόλοιποι είναι πεπεισμένοι ότι υπάρχει (και σύντομα θα τον ανακαλύψουν) τρόπος να έχουν και την πίτα ολάκερη και το σκύλο χορτάτο.
Μέχρι πρότινος εκτιμούσα ότι η έγκαιρη συνειδητοποίηση της ματαιότητας των επιλογών και των δύο κατηγοριών ήταν το κλειδί για ένα καλύτερο αύριο. Πλέον έχω αναθεωρήσει κι είμαι πεπεισμένος ότι ουδεμία ουσιαστική αλλαγή θα επέλθει, αν πρώτα άπαντες δεν εισπράξουν ένα ηχηρό ράπισμα από τους χορηγούς και τους φίλους του αθλήματος.
Μόνον, όταν αυτοί κλείσουν τις κάνουλες των χρημάτων αφήνοντας τους (τάχα) επαΐοντες σύξυλους, υπάρχει πιθανότητα να τους ωθήσουν είτε στην αλλαγή νοοτροπίας (το δύσκολο) είτε στην αποχώρηση (το εύκολο). Ούτως ή άλλως, μόνον τότε θα πάψουμε να βιώνουμε στο κυπριακό ποδόσφαιρο τη μέρα της μαρμότας.
Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου