Η πιο στέρεα αίσθηση από το ευρωπαϊκό τριήμερο είναι πως μόνον το αποτέλεσμα του ΑΠΟΕΛ ήταν το πρέπον βάσει της εικόνας του αγώνα. Ομόνοια και ΑΕΚ θριάμβευσαν κατά ένα γκολ παραπάνω απ’ ό,τι άξιζαν, ενώ η Ανόρθωση ασφαλώς δικαιούταν (τουλάχιστον) ένα τέρμα, έστω κι αν δεν άξιζε επ’ ουδενί τη νίκη.
Κατά σειρά: στον πρωταθλητή έχω την εντύπωση πως ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς πήρε ένα ρίσκο με την τακτική υπομονής απέναντι στη Σλόβαν. Αν κέρδιζε (έστω και με 1-0), θα είχε επιβραβευτεί για την επιλογή του, τώρα όμως βαδίζει στην κόψη του ξυραφιού. Οι πιθανότητες πρόκρισης παραμένουν ακέραιες, αλλά πλέον οι Σλοβάκοι έχουν οσμιστεί την ευκαιρία και στον επαναληπτικό θα τρώνε σίδερα. Το τρίπτυχο της επιτυχίας για τους «γαλαζοκίτρινους» είναι: καθαρό μυαλό, αποτελεσματικότητα, τύχη. Την περασμένη Τρίτη τους έλειψαν και τα τρία.
Στον αντίποδα η Ομόνοια τα είχε σε επαρκέστατο βαθμό δύο βράδια αργότερα. Ευτύχησε να της πιάσουν (σχεδόν) όλα απέναντι σ’ έναν αντίπαλο που παρουσιάστηκε πολύ κατώτερος του αναμενόμενου. Μια στοιχειωδώς σοβαρή εμφάνιση στον επαναληπτικό αρκεί για την πρόκριση, ωστόσο μεγαλύτερο κέρδος κι από την εισροή ρευστού στα ταμεία είναι αφ’ ενός ο ενθουσιασμός του κόσμου αφ’ ετέρου η πίστωση χρόνου που εξασφάλισε το υπό διαμόρφωση σύνολο του Νεόφυτου Λάρκου. Το «τριφύλλι» μπορεί να γίνει μόνον καλύτερο, αρκεί να αφεθεί να δουλέψει με ησυχία.
Δεν ισχύει το ίδιο και στην Ανόρθωση, η οποία απέδειξε ότι η εμφάνιση στη Γεωργία δεν ήταν προϊόν ατυχούς συγκυρίας. Η «Κυρία» έχει επί του παρόντος το πιο φτωχό και μη ισορροπημένο ρόστερ σε σύγκριση με τους εν δυνάμει διεκδικητές του εγχώριου τίτλου. Το μεγαλύτερο πρόβλημα εντοπίζεται στη θέση «έξι», όπου η ομάδα έχει μόνο μια αξιόπιστη επιλογή: τον τραυματία Ανγκέλοφ! Το ρίσκο να βγει η χρονιά με τον Βούλγαρο και τον νεοφερμένο Μαρκίνιος είναι υπερβολικά μεγάλο, αφού πίσω τους οι Μαραγκός και Λαμπάν μόνον υπηρεσιακά μπορούν να καλύψουν το πόστο.
Για πρώτη φορά από την έλευσή του τον Ιανουάριο ο Στάνιμιρ Στοΐλοφ με εξέπληξε αρνητικά με μια απόφασή του. Ο Κοζάτσικ είναι όντως λίγος για την εστία της Ανόρθωσης, αλλά με την αντικατάστασή του από τον νεοφερμένο Ιβάνκοφ αμέσως μετά την πρώτη χοντρή γκάφα και την κατακραυγή των Μ.Μ.Ε. ο Βούλγαρος τεχνικός υπέπεσε σε ολίσθημα. «Τέλειωσε» ψυχολογικά τον Σλοβάκο και πλέον είναι υποχρεωμένος να πορευτεί με τον συμπατριώτη του, ο οποίος στο επίσημο ντεμπούτο του μόνο καλές εντυπώσεις δεν άφησε.
Στον αντίποδα, ο Τιμ ντε Κλερ δεν θα ονειρευόταν καλύτερη πρεμιέρα με τη φανέλα της ΑΕΚ. Ένα κερδισμένο πέναλτι, μία ασίστ, ένα γκολ είναι απολογισμός που συγκρίνεται μόνον με αυτόν του Γκονθάλο Γαρθία, πρώτου σκόρερ των Λαρνακέων στην Ευρώπη μετά από μόλις δύο παιχνίδια. Δεδομένου ότι ο Σεράν δείχνει μέχρι στιγμής πολύ καλύτερα στοιχεία από τον Σένκελ ο μισθός του Τζόρντι Κρόιφ αποδεικνύεται για ακόμη μια φορά ότι είναι κάτι παραπάνω από άξιος.
Με την ενσωμάτωση των Μουρίγιο, Άλφα και την επιστροφή των Μρντάκοβιτς, Παύλου στα επίπεδα απόδοσης της περασμένης περιόδου οι «πρασινοκίτρινοι» θα είναι τουλάχιστον μια σκάλα ποιοτικότεροι απ’ ό,τι την πρώτη χρονιά υπό τον Κάανεν. Αν είχαν και καλύτερες εναλλακτικές στα άκρα της άμυνας, θα μπορούσε κάποιος να στοιχηματίσει άνετα ότι θα είχαν πολύ περισσότερα να πουν στην κούρσα για τον τίτλο. Ως το τέλος του Αυγούστου (και της μετεγγραφικής περιόδου) όμως ο δρόμος είναι ακόμη μακρύς. Και με τα χρήματα ενδεχόμενης πρόκρισης στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ το ολλανδικό δίδυμο της ΑΕΚ είναι βέβαιο ότι μπορεί να ψαρέψει λαβράκια και γι’ αυτά τα κενά.
Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου