Μήπως τελικά έχουμε το πλέον καθαρό και αμόλυντο πρωτάθλημα στην Ευρώπη; Μόνο αυτό το καλοκαίρι έχουν ξεσκεπαστεί σκάνδαλα αλλοίωσης (ή απόπειρας αλλοίωσης) αποτελεσμάτων σε μισή ντουζίνα χώρες. Αν σε αυτά προστεθούν και τα αντίστοιχα σκάνδαλα των περασμένων ετών, τότε η λίστα των εμπλεκομένων χωρών μακραίνει και η Κύπρος μένει μία από τις ελάχιστες (αριθμούμενες στα δάχτυλα του ενός χεριού) ακηλίδωτες περιοχές.
Για όσο καιρό παραμένει το συγκεκριμένο status, όσοι επιθυμούν, μπορούν να συνεχίσουν να αιθεροβατούν και να βαυκαλίζονται ότι το εγχώριο πρωτάθλημα είναι άσπιλο και αψεγάδιαστο. Οι υπόλοιποι καλό θα είναι να ρίξουν μια πιο προσεκτική ματιά στα τεκταινόμενα στην Ελλάδα, διότι οι εκεί εξελίξεις αποτελούν πιθανότατα σκηνές από «ταινία προσεχώς» και στο νησί της Αφροδίτης.
Η αδιαμφισβήτητα σημαντικότερη εξέλιξη της εβδομάδας που ολοκληρώνεται αφορά φυσικά τη διαγραφόμενη απώλεια εσόδων ύψους 30 εκατομμυρίων ευρώ (ποσοστό 50%) για τους συλλόγους της Superleague. Μια εξέλιξη που ήρθε ως συνέπεια της απόφασης της συνδρομητικής πλατφόρμας Nova, της κρατικής τηλεόρασης (ΕΡΤ) και της εταιρείας τυχερών παιχνιδιών και στοιχήματος ΟΠΑΠ να κλείσουν τη στρόφιγγα ροής χρήματος.
Ακόμη και για τους μη επαΐοντες γίνεται εύκολα αντιληπτό πως τέτοια οικονομική θηλιά αποτελεί δαμόκλειο σπάθη πάνω από το κεφάλι όλων των συλλόγων της ύψιστης κατηγορίας του ελληνικού πρωταθλήματος. Γιατί; Διότι πολύ απλά όλα τα προηγούμενα έτη είχαν μάθει να συντηρούνται σχεδόν κατ’ αποκλειστικότητα από τα τηλεοπτικά δικαιώματα και τις κρατικές χορηγίες.
Αδιαφόρησαν για την αναβάθμιση του προϊόντος τους (τουναντίον εργάστηκαν μεθοδικά για την απαξίωσή του, η οποία ολοκληρώθηκε με τις πρόσφατες αποκαλύψεις), αδιαφόρησαν για τον φίλαθλο-πελάτη-καταναλωτή (και πλέον κινδυνεύουν άμεσα να παίζουν προσεχώς μεταξύ συγγενών και φίλων, ει μη κι ενώπιον άδειων κερκίδων), αδιαφόρησαν για τη χάραξη ενός στρατηγικού σχεδίου αγωνιστικής και οικονομικής ανάπτυξης.
Σύγχρονα, ιδιόκτητα στάδια, ιδιωτικά αστυνομευμένα, με πληθώρα ανέσεων και υπηρεσιών (πολυάριθμες και με διαρκώς ανανεωνόμενο προϊόν μπουτίκ, παιδότοπους, κινηματογράφους, εστιατόρια, εύκολα προσβάσιμα και μεγάλα πάρκινγκ) και ομάδες με ευδιάκριτο προσανατολισμό, σταθερή τεχνική ηγεσία και έντονο το εγχώριο στοιχείο. Αυτά έλειψαν και λείπουν ακόμη τόσο από τις ελληνικές όσο και από τις κυπριακές ομάδες.
Γι’ αυτό καλό θα είναι να λείπουν και οι διθύραμβοι για τις όποιες (τηλεοπτικές ή χορηγικές) συμφωνίες κατορθώνει να συνάψει ο εκάστοτε σύλλογος. Διότι αποτελούν προϊόν (ευνοϊκής) συγκυρίας και όχι οργανωμένης, μεθοδικής εργασίας.
Ότι οι εγχώριοι σύλλογοι πατούν οικονομικά σε κινούμενη άμμο αποδεικνύεται, αν αναλογιστεί κάποιος τη θέση τους σε περίπτωση απώλειας (μέρους ή όλων) των εσόδων από το κράτος και την τηλεόραση. Σ’ ένα τέτοιο σενάριο (ποιος, αλήθεια, πιστεύει ότι) θα υπάρξει έστω κι ένα σωματείο που θα εμφανιστεί οικονομικά βιώσιμο;
Συμπέρασμα: Όσο ακόμη κινείται χρήμα στην ποδοσφαιρική αγορά, όσο ακόμη το προϊόν δεν απαξιώνεται μέσω διαπιστωμένων σκανδάλων οι κυπριακές ομάδες οφείλουν -παραδειγματιζόμενες από τα εν Ελλάδι κρίματα και παθήματα- να αναθεωρήσουν τη φιλοσοφία τους και τον τρόπο προσέγγισης των ποδοσφαιρικών πραγμάτων.
Να δημιουργήσουν πιο στέρεες βάσεις και να χτίσουν πάνω σε αυτές. Και να το πράξουν συνειδητά, με μακρόπνοη προοπτική, όχι σπασμωδικά υπό την απειλή της οικονομικής ύφεσης. Δεν είναι εύκολο. Δεν είναι καν το πιο πιθανό σενάριο. Ευτυχώς, ωστόσο, υπάρχουν ήδη κάποιοι που δείχνουν να έχουν αντιληφθεί τα σημεία των καιρών. Θ’ αναφερθούμε σε αυτούς την επόμενη εβδομάδα.
Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου