Το δείγμα είναι μικρό από πλευράς χρονικού εύρους, επαρκές όμως ως προς τα ποιοτικά χαρακτηριστικά, προκειμένου να καταστήσει απόλυτα σαφή την ειδοποιό διαφορά ανάμεσα στον τρόπο σκέψης και λειτουργίας των διοικήσεων των τριών μεγάλων του ποδοσφαίρου μας.
Η Ανόρθωση το 2009, ο ΑΠΟΕΛ το 2010 και η Ομόνοια το 2011 απέτυχαν να κατακτήσουν διαδοχικά πρωταθλήματα. Ορμώμενες από διαφορετικές αφετηρίες οι διοικήσεις της «Κυρίας» και του «τριφυλλιού» ώθησαν σε φυγή ή απέπεμψαν τους αρχιτέκτονες των τίτλων (Τιμούρ Κετσπάγια και Τάκη Λεμονή αντιστοίχως). Οι εμφανίσεις και οι επιδόσεις των ομάδων τους ακολούθως δεν τις δικαίωσαν.
Στον αντίποδα, ο ΑΠΟΕΛ διατήρησε στην άκρη του πάγκου του τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς, καίτοι την περασμένη περίοδο απέτυχε να κατακτήσει τόσο το πρωτάθλημα όσο και το κύπελλο. Η διοίκησή του ανταμείφθηκε για την ψύχραιμη και νηφάλια αξιολόγηση κι αντιμετώπιση εκείνης της κατάστασης με την εφετινή θριαμβευτική πορεία προς την κορυφή.
Ουδείς δύναται να προβλέψει με σιγουριά, αν με τον Σέρβο στον πάγκο ο ΑΠΟΕΛ θα υπερασπιστεί επιτυχώς τον τίτλο του για πρώτη φορά μετά από 62 χρόνια (σ.σ. η διετία 1948-49 ήταν η τελευταία, στην οποία ο σύλλογος της Λευκωσίας κατέκτησε διαδοχικά πρωταθλήματα). Πρέπει όμως να θεωρείται ήδη δεδομένο ότι οι πιθανότητες να φτάσει σε αυτήν την αξιομνημόνευτη διάκριση είναι περισσότερες με τον 49χρονο παρά χωρίς αυτόν.
Ο ΑΠΟΕΛ αποδείχθηκε αρκετά δεκτικός στην αυτοκριτική και στη διδαχή από τα (δικά του) λάθη του παρελθόντος. Στην περίπτωση του Γιοβάνοβιτς απέφυγε να υποπέσει σε σφάλμα αντίστοιχο με εκείνο του 2005. Είναι ευτύχημα για το κυπριακό ποδόσφαιρο ότι δικαιώθηκε τόσο άμεσα και πανηγυρικά για τη στήριξή του σ’ έναν προπονητή, ο οποίος είχε αφήσει δείγμα γραφής.
Διότι πλέον ενδέχεται να λειτουργήσει ως φάρος και για τους άμεσους ανταγωνιστές του (και όχι μόνο). Εν έτει 2011 έχει έρθει πια ο καιρός, προκειμένου άπαντες να συνειδητοποιήσουν ορισμένα θεμελιώδη αξιώματα του ποδοσφαίρου. Το εύκολο θύμα δεν είναι πάντα και το κατάλληλο. Ένας μετρίων δυνατοτήτων προπονητής περιβαλλόμενος από εμπιστοσύνη είναι σχεδόν βέβαιο πως θα παρουσιάσει καλύτερο έργο από έναν άριστο, στον οποίο θα απαιτηθεί να κάνει θαύματα μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Τα παραδείγματα ανά την ποδοσφαιρική κοινότητα είναι πολυάριθμα. Οι διοικήσεις των κυπριακών συλλόγων δεν έχουν παρά να κοιτάξουν λίγο παραδίπλα για να τα δουν. Και ακολούθως να στραφούν εκ νέου στον καθρέφτη τους, αυτή τη φορά όχι για λόγους ναρκισσισμού, αλλά αυτοκριτικής.
Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου