ΑΕΛ: Μια χρονιά σε τέσσερις ζαριές

Ο οριστικός εκτοπισμός από την πρώτη εξάδα του πρωταθλήματος εκμηδένισε τα περιθώρια στραβοπατήματος της ΑΕΛ στο θεσμό του κυπέλλου.

Από την εκτός έδρας ήττα κόντρα στην Ανόρθωση (1-2) στις 18 Ιανουαρίου ο σύλλογος της Λεμεσού γνώριζε ότι κάθε επόμενο παιχνίδι ανεξαρτήτως θεσμού θα ήταν τελικός, ένας αγώνας δίχως αύριο.

Μόνο νίκες σε πρωτάθλημα και κύπελλο ήδη από τα μέσα Ιανουαρίου και ως το τέλος της περιόδου είναι μια πίεση δύσκολα διαχειρίσιμη ακόμη και από τις κορυφαίες ομάδες στον κόσμο -πόσο μάλλον από την ΑΕΛ της τρέχουσας περιόδου με τις δεδομένες, σημαντικές αδυναμίες…

Η ισορροπία σε τεντωμένο σχοινί κράτησε πέντε παιχνίδια, στο έκτο το σχοινί έσπασε και η ομάδα του Χριστάκη Χριστοφόρου απώλεσε τη μία από τις διόδους της στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Πλέον η χρονιά σώζεται μόνο μέσω του κυπέλλου και όσο αν ο 50χρονος προπονητής έχει αποδείξει ότι γνωρίζει άριστα τις ιδιαιτερότητες του θεσμού, το σαββατιάτικο παιχνίδι με την Ομόνοια υπογράμμισε εμφατικά τον κίνδυνο για την ΑΕΛ.

Μια κακή εμφάνιση, όπως αυτή στο «Τσίρειο» κόντρα στο «τριφύλλι», φτάνει και περισσεύει, προκειμένου όλη η σεζόν των «λεόντων» να εκτροχιαστεί. Με άλλα λόγια, ο σύλλογος της Λεμεσού οφείλει να βρει τρόπο, ώστε στο κύπελλο να εμφανίζεται πάντοτε έτοιμος να υπερπηδήσει κάθε εμπόδιο, να ξεπεράσει κάθε αναποδιά ή αντιξοότητα.

Η Ευρώπη απαιτεί συνεπώς τέσσερα τέλεια παιχνίδια (επαναληπτικός προημιτελικός με Ερμή, ημιτελικοί και τελικός) και το στοίχημα για τον Χριστοφόρου θα είναι μέσα από τα αδιάφορα παιχνίδια στο β’ γκρουπ να καταφέρει να κρατήσει την ομάδα του σε φόρμα και ταυτόχρονα μακριά από αχρείαστη καταπόνηση και τραυματισμούς.