Ούτε η χούντα δεν τόλμησε να παραδώσει το Αιγαίο στο ΝΑΤΟ

του Δημήτρη Καζάκη
Με μια πρωτοφανή κίνηση ενδοτισμού και υποτέλειας άνευ ιστορικού προηγουμένου, η κατοχική κυβέρνηση της χώρας παρέδωσε το σύνολο του Αιγαίου στο ΝΑΤΟ. Κάτι που αρνήθηκαν όλες οι κυβερνήσεις να κάνουν από την εποχή της πρώτης ελληνοτουρκικής κρίσης τη δεκαετία του ‘60.

Μάλιστα, τον Ιούνιο του 1967 το αίτημα του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ να δοθούν στρατιωτικές διευκολύνσεις στο Ισραήλ για την διεξαγωγή του πολέμου εναντίον της Αιγύπτου, απορίφθηκε ακόμη κι από τη χούντα. Η χούντα τότε φοβήθηκε τις αντιδράσεις του ελληνικού λαού και δεν προχώρησε σε επίσημες εκχωρήσεις.

Κάτι που έχει κάνει σήμερα η κυβέρνηση Τσιπροκαμμένου, η οποία όχι μόνο έχει υπογράψει συμφωνία στρατιωτικών διευκολύνσεων με το Ισραήλ, παραχωρεί τώρα ολόκληρο το Αιγαίο στο ΝΑΤΟ.

Να θυμηθούμε ότι το αίτημα πρωτοδιατυπώθηκε δημόσια στις αρχές αυτής της εβδομάδας από τη Μέρκελ και τον Νταβούτογλου κατά τη διάρκεια επίσκεψης της πρώτης στην Τουρκία. Χωρίς να ρωτήσει κανένας την Ελλάδα, συνήλθε η σύνοδος του ΝΑΤΟ, η οποία απεδέχθη το αίτημα με τον κ. Καμμένο να υπογράφει κατόπιν εορτής σαν γιουσουφάκι.

Κι έτσι ναυτική δύναμη του ΝΑΤΟ κατευθύνεται άμεσα στο Αιγαίο για να συνδράμει -υποτίθεται- στην ανάσχεση της δράσης των δικτύων διακινητών προσφύγων μεταξύ Τουρκίας-Ελλάδας, ανακοίνωσε ο γ.γ. της Συμμαχίας, Γενς Στόλτενμπεργκ, μετά την ολοκλήρωση της συνόδου των Βρυξελλών. Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία του αμυντικού στρατιωτικού οργανισμού που αναλαμβάνει ανάλογη αποστολή αναγνώρισης και παρακολούθησης.

Ο Γενς Στόλτενμπεργκ επισήμανε ότι η Μόνιμη Ναυτική Δύναμη 2 (Standing Maritime Group 2) του ΝΑΤΟ θα περιλαμβάνει πάνω από 57 πλοία του πολεμικού ναυτικού των ΗΠΑ, της Γερμανίας, της Τουρκίας, της Ελλάδας και άλλων χωρών-μελών. Η δύναμη αυτή θα τελεί στην παρούσα φάση υπό γερμανική διοίκηση. Πράγμα που συμβαίνει για πρώτη φορά στα χρονικά όχι μόνο της Συμμαχίας, αλλά και της Γερμανίας.

Για πρώτη φορά μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι γερμανικές ένοπλες δυνάμεις αναλαμβάνουν ανάλογη αποστολή. Κάτι που απαγορεύεται ρητά από τη Συνθήκη της Βόννης του 1951, αλλά και από τις συνθήκες ειρήνης που έχει η υπογράψει η Γερμανία με τους άλλοτε Συμμάχους.

Με τον τρόπο αυτό το ΝΑΤΟ, αλλά και οι ΗΠΑ, αποδέχονται όχι μόνο τον επανεξοπλισμό της Γερμανίας, αλλά και την αναβάθμιση του στρατιωτικού της ρόλου. Όπως και την ανάδειξη της Γερμανίας σε στρατιωτική δύναμη με ηγεμονικό ρόλο στις διεθνείς υποθέσεις. Προς το παρόν στα πλαίσια του ΝΑΤΟ και βασικό στόχο τη Ρωσία.

Η ναυτική δύναμη του ΝΑΤΟ θα πραγματοποιήσει -υποτίθεται- αποστολή αναγνώρισης και παρακολούθησης για να συνδράμει στην αντιμετώπιση της χειρότερης προσφυγικής κρίσης με την οποία έχει έλθει αντιμέτωπη η Ευρώπη από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η αποστολή δεν «είναι για να σταματήσουμε ή να απωθήσουμε προσφυγικά σκάφη» υπογράμμισε ο Στόλτενμπεργκ ανακοινώνοντας την έναρξη της ΝΑΤΟϊκής αποστολής κατόπιν αιτήματος Γερμανίας και Τουρκίας. Η Ελλάδα προσυπέγραψε το αίτημα κατόπιν εορτής.

Να θυμίσουμε εδώ ότι ανάλογη πρωτοβουλία ανέλαβε η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση τον Ιούνιο του 2015, όταν με δυνάμεις του πολεμικού ναυτικού της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Γαλλίας και της Βρετανίας, να αντιμετωπίσει -υποτίθεται- τις ροές προσφύγων και μεταναστών από την Αφρική προς την ΕΕ. Η πρωτοβουλία είχε την επωνυμία EUNavforMed και είχε σαν στόχο να τσακίσει το δίκτυο δουλεμπόρων.

Η όλη επιχείρηση στέφθηκε από παταγώδη αποτυχία. Βέβαια, εξ αρχής όλοι οι ειδικοί έλεγαν ότι η εμπλοκή του πολεμικού ναυτικού στην αντιμετώπιση ανάλογων καταστάσεων, δεν συνιστά λύση. Όμως η ΕΕ είδε σαν ευκαιρία το δουλεμπόριο των προσφύγων, για τη δημιουργία ενός κεντρικά κατευθυνόμενου από τις Βρυξέλλες συστήματος ασφαλείας, που θα αποσπάσει από τα κράτη-μέλη την άμυνα και τη φύλαξη των συνόρων τους.

Εκεί που απέτυχε η πρωτοβουλία της ΕΕ, αναλαμβάνει τώρα το ΝΑΤΟ. Το Αιγαίο περνά στον επιχειρησιακό έλεγχο του ΝΑΤΟ και της Γερμανίας. Ποιος όμως θα επωφεληθεί από αυτό; Η χώρα με τις περισσότερες διαθέσιμες δυνάμεις. Δηλαδή η Τουρκία.

Κι αυτό επιχειρεί να κατοχυρώσει η Τουρκία προχωρώντας σε νέα πρόκληση με αφορμή την αρωγή και διάσωση στο νησάκι Κίναρος, όπου τα ξημερώματα της Πέμπτης κατέπεσε το Agusta Bell του Πολεμικού Ναυτικού. Το νησάκι Κίναρος και η γύρω περιοχή θεωρείται από την Τουρκία διαφιλονικούμενη ζώνη κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Κι έτσι μια νέα κατάσταση τύπου Ίμια, απειλείται να κλιμακωθεί στο Αιγαίο. Αν η Τουρκία θελήσει να προχωρήσει σε κλιμάκωση της πρόκλησης με πιθανή εμπλοκή ακόμη και σε θερμό επισόδειο, δεν θα μπορούσε να βρει καλύτερη στιγμή.

Το υπουργείο άμυνας ήταν που ήταν, τώρα επί Καμμένου έχει μεταβληθεί σε παιδική χαρά. Στερείται σχεδόν παντελώς μέσων διαχείρισης κρίσης, ενώ τα πολιτικά και στρατιωτικά στελέχη, με τα οποία έχει πλαισιωθεί η ηγεσία του υπουργείου διακρίνονται για την τραγική ανεπάρκειά τους. Όλοι τσανακογλύφτες της πολιτικής εξουσίας.

Όλα έχουν εναποτεθεί στον αυτόματο πιλότο του Βερολίνου, της Ουάσινγκτον και του ΝΑΤΟ. Ο κ. Καμμένος και η κυβέρνησή του είναι έτοιμη να ενδώσει σε ό,τι της ζητηθεί, όσο παράλογο κι αν είναι, προκειμένου να μην βρεθεί σε ανάλογη θέση μ’ εκείνη του Σημίτη το 1996 με την κρίση των Ιμίων. Οι σημερινοί κυβερνώντες είναι πιο επικίνδυνοι για την εδαφική ακεραιότητα της χώρας, ακόμη και από τη χούντα.

Η κυβέρνηση Τσιπροκαμμένου αρνείται πεισματικά να ακολουθήσει τη δοκιμασμένη οδό της διεθνούς έννομης τάξης. Να προσφύγει δηλαδή στο Διεθνή Ναυτικό Οργανισμό (International Maritime Organization) και να καταγγείλει την Τουρκία για παραβίαση κάθε έννοιας δικαίου αρωγής και διάσωσης στη θάλασσα.

Η κυβέρνηση έχει παραιτηθεί από τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας και γι’ αυτό αρνείται να αξιοποιήσει τις δυνατότητες που παρέχει το διεθνές δίκαιο, οι διεθνείς συμβάσεις και τα πρωτόκολλα για τη διαχείριση του προβλήματος των προσφύγων και προκλήσεων της Τουρκίας. Παρά τις αγωνιώδεις εισηγήσεις και τις εκκλήσεις υπηρεσιακών αξιωματούχων.

Η κυβέρνηση έχει παραδώσει το Αιγαίο, αλλά και το σύνολο της επικράτειας -όπως πολύ σύντομα θα φανεί- στο στρατιωτικό έλεγχο του ΝΑΤΟ. Ούτε η χούντα δεν τόλμησε να κάνει κάτι τέτοιο. Απ’ ό,τι φαίνεται η χούντα δεν τελείωσε το ‘73 και οπωσδήποτε χρειαζόταν η αριστερά του Τσίπρα και ένας πατριδοκάπηλος του διαμετρήματος ενός Καμμένου για να ολοκληρωθεί η προδοσία. Τριάντα ολόκληρα χρόνια μετά τον Αττίλα της Κύπρου.

Από εδώ και μπρος, ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του. Ιδίως όσοι υπηρετούν στις ένοπλες δυνάμεις. Ή με το λαό για την πατρίδα, ή προδότης με το καθεστώς κατοχής της πατρίδας. Το άρθρο 120 παρ. 4 του Συντάγματος δείχνει το δρόμο για κάθε συνειδητό πολίτη, ένστολο και μη.
Πηγή