ΑΠΟΕΛ: Η «χρεοκοπία» των στημένων…

Σ’ ένα ντέρμπι αιωνίων -ανεξαρτήτως έδρας, φόρμας, απουσιών- και τα τρία αποτελέσματα έχουν πάντοτε ίσες πιθανότητες, ωστόσο για τον ΑΠΟΕΛ το προχθεσινό 1-1 με την Ομόνοια είχε (όχι άδικα) γεύση… ήττας.

Στα μέσα Ιανουαρίου, σε μια συνέντευξή του στο kicker, ο Γίργκεν Κλοπ της Ντόρτμουντ, μιας ομάδας που -όπως και ο ΑΠΟΕΛ- δεν έχει καταφέρει από το ξεκίνημα της περιόδου να ανταποκριθεί εντός συνόρων στις υψηλές προσδοκίες, είχε ερωτηθεί για το έλλειμμα φυσικής κατάστασης στη διάρκεια του πρώτου γύρου της Μπούντεσλιγκα.

«Από μόνη της η φυσική κατάσταση δεν εγγυάται το παραμικρό. Είναι όμως η βάση για τα πάντα. Το ποδόσφαιρο δεν λειτουργεί δίχως τις ανάλογες σωματικές προϋποθέσεις. Αυτές είναι η προϋπόθεση για όλα», είχε αποκριθεί ο 47χρονος.

Άμα τη αναλήψει των καθηκόντων του ο Τόρστεν Φινκ είχε ισχυριστεί πως δεν υπάρχει πρόβλημα φυσικής κατάστασης για μια ομάδα που καταγράφει 120+ χιλιόμετρα σε παιχνίδι Τσάμπιονς Λιγκ, θα είχε όμως εξαιρετικό ενδιαφέρον να του ετίθετο το ίδιο ερώτημα μετά το προχθεσινό ντέρμπι με την Ομόνοια.

Ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο οι παίκτες του ΑΠΟΕΛ έμοιαζαν (και μάλλον ήταν) παντελώς άδειοι από ενέργεια, εξ ου και η αδυναμία τους να εφαρμόσουν την οδηγία του Γερμανού που ήθελε από το ξεκίνημα της επανάληψης πίεση από ψηλά, προκειμένου να εκβιαστεί το λάθος της αντίπαλης άμυνας και να έλθει το δεύτερο τέρμα που θα «σκότωνε» το παιχνίδι.

Δεν είναι ούτε αφύσικο ούτε δύσκολα ερμηνεύσιμο γιατί οι πρωταθλητές αφ’ ενός μοιάζουν ώρες-ώρες σαν στημένοι κώνοι που τους ντριμπλάρουν «πυραυλοκίνητοι» αντίπαλοι, αφ’ ετέρου απειλούν την αντίπαλη εστία σχεδόν αποκλειστικά από στημένες μπάλες. Η θερινή προετοιμασία σε επίπεδο φυσικής κατάστασης αποδεικνύεται πλέον πέραν πάσης αμφιβολίας ότι δεν ήταν η ενδεδειγμένη, οι συνεχείς και πολυάριθμοι τραυματισμοί στερούν τον Φινκ από ποιοτικές εναλλακτικές, μειώνουν τον εσωτερικό συναγωνισμό και αυξάνουν την κόπωση όσων αγωνίζονται.

Δεδομένου μάλιστα ότι ο Γερμανός ποντάρει εξ αρχής σε μια συγκεκριμένη ενδεκάδα (με προφανή, απώτερο στόχο την αύξηση της ομοιογένειας και των αυτοματισμών) δεν παραξενεύουν αποδόσεις, όπως αυτές του Σαββάτου, όταν παίκτες-κλειδιά δεν φτάνουν σε υψηλές στροφές ή μένουν από ανάσες. Υπό αυτό το πρίσμα, το προχθεσινό clasico ήταν για τον ΑΠΟΕΛ η αγωνιστική χρεοκοπία των στημένων-στατικών παικτών και φάσεων.

Είναι γνωστό και έχει επισημανθεί εγκαίρως πως μεσούσης της περιόδου θαύματα σε επίπεδο φυσικής κατάστασης δεν γίνονται. Η επιστροφή των τραυματιών επίσης δεν πρέπει να λογίζεται ως πανάκεια, αφού η περίπτωση Καρλάο (σ.σ. φανερά ανέτοιμος, όφειλε να είχε αποβληθεί ήδη από το πρώτο ημίχρονο για τα εκτός χρόνου, αντικανονικά μαρκαρίσματά του) καταδεικνύει πως το ζητούμενο είναι η επιστροφή σε υψηλά επίπεδα απόδοσης και όχι απλώς στο γήπεδο, ως φυσική παρουσία.

Ο Φινκ δεν έχει άλλη επιλογή από το περαιτέρω ανακάτεμα της τράπουλας, δηλαδή τον αυξημένο χρόνο συμμετοχής σε παίκτες που μέχρι στιγμής δείχνει να μην υπολογίζει για βασικούς. Η απώλεια σε ομοιογένεια, αυτοματισμούς και ποιότητα είναι ασφαλώς πιθανή, αντισταθμίζεται όμως από τη νέα πνοή που θα δώσουν όσοι πάρουν ευκαιρίες, από το «τσίγκλισμα» όσων θεωρούν ότι έχουν καπαρωμένη φανέλα βασικού και από τις πολύτιμες ανάσες όσων μοιάζουν να έχουν «κάψει λάδια».