Γίνεται ν’ απομακρυνθεί από τον πάγκο του ΑΠΟΕΛ ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς; Προσωπικά θα το σκεφτόμουν διπλά, προτού απορρίψω το ποντάρισμα σ’ ένα τέτοιο στοίχημα. Όχι, επειδή θεωρώ ότι αυτή είναι η ενδεδειγμένη ή η πιθανότερη κατάληξη της συνεργασίας των δύο πλευρών, αλλά επειδή στην Κύπρο το μέτρο στην αποθέωση και στην καταβαράθρωση δημοσίων προσώπων στον αθλητισμό λάμπει δια της απουσίας του.
Υποπτεύομαι (σε βαθμό βεβαιότητας) ότι οι ίδιοι που τώρα ζητούν την κεφαλή του Σέρβου επί πίνακει, έπιναν νερό στο όνομα του τον περασμένο ενάμιση χρόνο και απαιτούσαν την απόλυσή του το καλοκαίρι του 2010, στο τέλος μιας περιόδου άνευ τίτλου. Και, δυστυχώς για όλους μας, αυτοί οι τύποι είναι η πλειονότητα.
Έχοντας γνωρίσει από κοντά και συνομιλήσει με τον 49χρονο (αλλά και πάλαι ποτέ συνοδοιπόρους του) είμαι πεπεισμένος πως αποστρέφεται το «γλείψιμο» όσο και το «θάψιμο». Ατυχώς γι’ αυτόν, τούτες είναι οι συμπεριφορές που εισπράττει σχεδόν πανταχόθεν, μολονότι -σε αντίθεση με άλλους προπονητές (βλέπε Ζοζέ Μουρίνιο)- μόνο πολωτικός ή διχαστικός δεν είναι.
Το… πρόβλημα είναι πως ο Γιοβάνοβιτς κρίνεται (εκ του αποτελέσματος) επιτυχημένος και αυτό είναι κατάρα στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, διότι σου εξασφαλίζει φανατικούς αυτόκλητους υπερασπιστές (που θεωρούν ότι μετά το Θεό και τον Πάπα είσαι ο τρίτος επί γης με το αλάθητο) και εξ ίσου τυφλωμένους από εμπάθεια πολέμιους (που θεωρούν ότι είσαι ό,τι χειρότερο μπορούσε να τύχει στην αγαπημένη τους ομάδα).
Προσωπικά θεωρώ τον Γιοβάνοβιτς καλό προπονητή. Στο ζύγι τα θετικά του είναι περισσότερα από τα αρνητικά. Δεν είναι ο κορυφαίος, δεν έχει καν εξαντλήσει τα δικά του όρια εξέλιξης ως τεχνικός, αλλά δεν κάθεται τυχαία στον πάγκο μιας πρωταγωνίστριας ομάδας και συλλέγει τίτλους εδώ και τέσσερα χρόνια.
Εν προκειμένω, το ζήτημα δεν είναι αν ένας προπονητής είναι καλός, αλλά αν είναι κατάλληλος για ένα σύλλογο. Και αυτό δεν αξιολογείται αντικειμενικά. Εξαρτάται από τις ανάγκες ενός συλλόγου και τις απαιτήσεις του από έναν προπονητή. Και αυτές είναι που πρέπει να καθορίσουν και το μέλλον στη συνεργασία του ΑΠΟΕΛ με τον Γιοβάνοβιτς.
Να το κάνουμε δεκάρικα; Αν βασικός στόχος της ομάδας ήταν η είσοδος στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, οποιαδήποτε γκρίνια για την ελλιπή μετεγγραφική ενίσχυση, τον αποκλεισμό στο κύπελλο ή την πιθανή απώλεια του πρωταθλήματος περισσεύει.
Αν πρώτιστο ζητούμενο είναι το back to back, ο Σέρβος θα κριθεί για τις αποφάσεις και τις επιλογές του τον Μάιο. Τέλος, αν το περασμένο καλοκαίρι είχε συμφωνηθεί η σταδιακή ανανέωση του έμψυχου δυναμικού με ταυτόχρονη ενίσχυση της ποιότητάς του, τότε ο μέχρι στιγμής απολογισμός στις δύο μετεγγραφικές περιόδους χρήζει εξηγήσεων.
Αν έχει αξία η γνώμη μου, ο τελευταίος στόχος είναι και ο μεσοπρόθεσμα πιο σημαντικός. Διότι, αν ο ΑΠΟΕΛ δεν κατακτήσει το πρωτάθλημα, το ερχόμενο καλοκαίρι θα πρέπει -με μικρότερο δέλεαρ και χαμηλότερα προβλεπόμενα έσοδα (άλλο Τσάμπιονς και άλλο Γιουρόπα Λιγκ)- να βγει στη γύρα για παίκτες που θα ρίξουν τον ήδη υψηλότατο μέσο όρο ηλικίας και θα αυξήσουν την ποιότητα στο ρόστερ.
Αν είναι μια φορά δύσκολο να βρεις φθηνούς, ποιοτικούς, πολυθεσίτες παίκτες με καλό χαρακτήρα (όπως κατά κανόνα επιλέγει ο Γιοβάνοβιτς), γίνεται δέκα, αν σε αυτά τα χαρακτηριστικά προστεθεί και το «νεαρός». Βάλτε τώρα στην εξίσωση τόσο τον απαραίτητο (μεγάλο) αριθμό παικτών που χρειάζεται η ομάδα όσο και τα μηδενικά περιθώρια λάθους στην επιλογή τους και αντιλαμβάνεστε γιατί τα (πραγματικά) δύσκολα για τον πολυπρωταθλητή (δεν έχουν έρθει, αλλά) έπονται…
Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου