Αν το διαζύγιο με τον Άγγελο Αναστασιάδη ήταν μια φορά δύσκολη υπόθεση για την κυπριακή ποδοσφαιρική ομοσπονδία, η αναζήτηση και επιλογή του κατάλληλου διαδόχου ήταν πολλαπλά πιο ζόρικη αποστολή.
Η επιδιωκόμενη ανανέωση δεν έπρεπε να συνοδευτεί από ριζικές τομές, να μετατραπεί σ’ ένα (εκ νέου) ξεκίνημα από το σημείο μηδέν. Ο νέος εθνικός εκλέκτορας όφειλε να μπορεί να φέρει νέο αέρα στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα συνεχίζοντας από το επίπεδο, στο οποίο το άφησε ο προκάτοχός του.
Ένας αλλοδαπός ήταν εξαιρετικά αμφίβολο ότι θα το έπραττε, ενώ δεδομένα θα χρειαζόταν χρόνο προσαρμογής και εξοικείωσης με τα εγχώρια ποδοσφαιρικά δεδομένα. Η ΚΟΠ όμως κινήθηκε έξυπνα και προσέλαβε έναν προπονητή, ο οποίος μπορεί να συνεννοείται στη μητρική του γλώσσα με τους διεθνείς κι -ένεκα των αδιαμφισβήτητων γνώσεών του για το ποδόσφαιρο (σ.σ. είναι ό,τι πιο κοντινό σε ανθρώπινη εγκυκλοπαίδεια του αθλήματος)- ξέρει άριστα πού έρχεται, τι παραλαμβάνει και τι οφείλει να πράξει.
Αυτοί οι λόγοι, ωστόσο, δεν είναι οι μόνοι (ευτυχώς) που αναδεικνύουν τον Νίκο Νιόπλια σε ενδεδειγμένη επιλογή για τη διαδοχή Αναστασιάδη. Ο Κοζανίτης τεχνικός ευρίσκεται σε εξαιρετική προπονητική ηλικία (46 ετών), η οποία καταδεικνύει ότι η ανανέωση δεν ήταν μια πομπώδης, πλην κενή νοήματος εξαγγελία των ιθυνόντων.
Επιπροσθέτως ο νέος εκλέκτορας είναι παθιασμένος με το επάγγελμά του (το μαρτυρούν τα πολυάριθμα δορυφορικά πιάτα στην εκάστοτε οικία του) και έχει ισχυρότατο κίνητρο -ιδίως μετά τον τρόπο αποχώρησής του από τον Παναθηναϊκό τον περασμένο Οκτώβριο- επαναβεβαίωσης της αξίας του στο προπονητικό χρηματιστήριο. Θα μπορούσε ενδεχομένως να λειτουργήσει αποτελεσματικά ακόμη και χωρίς αυτό, αλλά επ’ ουδενί δεν βλάπτει ότι επιθυμεί διακαώς να αποδείξει πόσο λάθος τον μέτρησαν ορισμένοι.
Πολύτιμο εφόδιο αποτελεί και η πρότερη εμπειρία του ως ομοσπονδιακός τεχνικός, έστω κι αν αυτή εξαντλείται στις λεγόμενες μικρότερες εθνικές (Νέων και Ελπίδων). Άλλωστε στην Κύπρο, όπου η νυν φουρνιά διεθνών πλησιάζει γοργά στη δύση της καριέρας της και η επόμενη αναζητείται με το… κιάλι, ο Νιόπλιας θα χρειαστεί να λειτουργήσει ξανά ως ανιχνευτής και συλλέκτης ανώνυμων ταλέντων.
Το έπραξε υποδειγματικά «οργώνοντας» την ελληνική επικράτεια, φαντάζει απίθανο να μην το πράξει και με την πολύ μικρότερη (γεωγραφικά) κυπριακή. Ότι το μάτι του κόβει και ότι διαθέτει ικανότητα στην ανάδειξη και αξιοποίηση ταλαντούχων πιτσιρικάδων μόνο ως… ευλογία μπορούν να εκληφθούν στην παρούσα φάση για το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα.
Με αυτόν στην κορυφή της ποδοσφαιρικής πυραμίδας των εθνικών ομάδων η U19 πιθανότατα δεν θα φτάσει στον τελικό κάποιου Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, όπως η Ελλάδα το 2007, είναι όμως ότι θα τύχει (όπως και όλες οι μικρότερες εθνικές) πολύ μεγαλύτερης προσοχής, φροντίδας και οργάνωσης απ’ ό,τι μέχρι πρότινος.
Στα μάτια μου η πρόσληψη Νιόπλια ισοδυναμεί με μια παραδοχή εκ μέρους της ΚΟΠ ότι στο βραχυπρόθεσμο μέλλον ύψιστη προτεραιότητα δεν είναι η διάκριση της νυν εθνικής ανδρών αλλά η παραγωγή μιας νέας φουρνιάς Κυπρίων διεθνών, οι οποίοι μεσοπρόθεσμα θα οδηγήσουν την ομάδα σε επιτυχίες. Πρόκειται για σωστή διάγνωση και ιεράρχηση αναγκών.
Όσο λεπτομερώς κι όσο διευρυμένα κι αν προσεγγίσει κάποιος την επιλογή Νιόπλια δύσκολα θα βρει μομφή να προσάψει στην εγχώρια ομοσπονδία. Η τελευταία έχει περιπέσει (κι ακόμη περιπίπτει) σε πλείστες αμαρτίες, αλλά εν προκειμένω οφείλει να πιστωθεί μια εξαιρετική κίνηση.
Σε τελική ανάλυση το πρώτιστο μέλημα της ΚΟΠ είναι οι εθνικές ομάδες, όχι το πρωτάθλημα (αυτό οφείλει να απασχολεί πρώτιστα τους συμμετέχοντες σε αυτό συλλόγους). Και για τη βιτρίνα της η ΚΟΠ έκανε αυτή τη φορά μία από τις πλέον ορθές κινήσεις της τα τελευταία χρόνια. Ακόμη κι αν εν τέλει δεν αποδειχθεί επιτυχημένη, ουδείς θα μπορεί να της προσάψει το παραμικρό για το πώς προσέγγισε την κατάσταση και κατέληξε σε αυτήν την επιλογή. Ουδόλως αμελητέο κέρδος.
Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου