Ομόνοια: Πιο ανερμάτιστη δεν γίνεται

Αν όχι στρωμένος με ροδοπέταλα, πάντως σίγουρα… ορθάνοικτος έμοιαζε χθες ο δρόμος προς τη νίκη για την Ομόνοια. Μετά τις επιτυχίες απέναντι σε Ερμή (2-1 στο ΓΣΠ) και Δόξα (1-0 στο Μακάρειο») η χθεσινή επίσκεψη της ουραγού Αγίας Νάπας έμοιαζε να είναι ό,τι καλύτερο για να τριτώσει το καλό και το «τριφύλλι» να μπει έμπλεο αισιοδοξίας και αυτοπεποίθησης στην τριάδα των ντέρμπι με Απόλλωνα, ΑΕΛ και ΑΠΟΕΛ.

Η μέτρια εμφάνιση απέναντι στη Δόξα αντισταθμιζόταν (πίστευαν οι περισσότεροι) από τη δυναμική της Αγίας Νάπας (άνευ νίκης στο πρωτάθλημα μετά από επτά αγωνιστικές), την πρόσθετη κόπωσή της έπειτα από το μεσοβδόμαδο παιχνίδι κυπέλλου (3-1 την Παρεκκλησιά) και την απουσία σημαντικών παικτών, όπως οι Σταθάκης, Φούσκο και Πότσι. Οι νεοφώτιστοι μάλιστα υποχρεώθηκαν νωρίς σε αλλαγή ένεκα τραυματισμού του ντος Σάντος, ενώ στο 60’ έμειναν πίσω στο σκορ από το τέρμα του Ποτέ.

Κι ενώ όλα έμοιαζαν ιδανικά για την πρώτη άνετη νίκη στη σεζόν για την Ομόνοια, ήρθε το δίλεπτο 67’-68’ να μετατρέψει το όνειρο σε εφιάλτη. Μια άμυνα σε συνολική ύπνωση δέχτηκε δύο σχεδόν πανομοιότυπα τέρματα και ουδέποτε συνήλθε από το σοκ, μολονότι χρόνος αντίδρασης υπήρχε επαρκής.

Σε αντίθεση, όμως, με τη χθεσινή αντίπαλό της η ομάδα του Κώστα Καϊάφα αποδείχθηκε ότι δεν είχε σχέδιο αντίδρασης. Η πιο ακριβής διατύπωση της κριτικής, μάλιστα, είναι πως το «τριφύλλι» εξ αρχής παρουσιάστηκε ανερμάτιστο στον αγωνιστικό χώρο. Το 4-4-2 με τον Ασίς ως δεύτερο κόφτη και τον Κιρμ ως δεύτερο επιθετικό γέννησε εξ αρχής ερωτηματικά για τη λειτουργικότητα και την αποτελεσματικότητά του.

Ο Σλοβένος ήδη από το ημίωρο είχε εγκατασταθεί στο αριστερό φτερό εξωθώντας τον Ράμος πότε πίσω από τον Ποτέ και πότε πάνω στα πόδια του Φοφανά στο δεξί άκρο. Μολονότι ο Κιρμ, ο οποίος είχε αναλάβει εργολαβικά όλες τις στημένες μπάλες, ήταν από τους πλέον αρνητικούς στο πρώτο μέρος, ο Καϊάφας επέλεξε να περάσει τον Γκριγκαλασβίλι αντί του Φοφανά τοποθετώντας τον Σλοβένο στο δεξί φτερό και γυρίζοντας το σύστημα καθαρά πλέον σε 4-2-3-1.

Μόλις 12 λεπτά αργότερα και με τον Κιρμ απόντα και στη νέα του θέση ο προπονητής της Ομόνοιας τον πέρασε εκτός ρίχνοντας στο παιχνίδι τον Ρούμπιο. Η Ομόνοια έφτασε λίγο αργότερα στο 1-0, όμως σ’ εκείνο το σημείο οι παίκτες της πίστεψαν πως η δουλειά είχε τελειώσει και ο αντίπαλος είχε παραδώσει τα όπλα, ένα ημίωρο πριν το τέλος. Η μερική ανατροπή της Αγίας Νάπας απέναντι στον Ερμή μία εβδομάδα νωρίτερα αποδείχθηκε ότι δεν είχε παραδειγματίσει ουδέναν.

Μετά την ανατροπή του σκορ το «τριφύλλι» χρειαζόταν απεγνωσμένα περισσότερη επιθετική ορμή και ισχύ, όμως ο Καϊάφας είχε ξεμείνει πλέον με μόνο μία αλλαγή. Την ξόδεψε περνώντας τον Γκαρθία (κατανοητή επιλογή, αφ’ ης στιγμής ο Κοσμά είχε γυρίσει ήδη σε άμυνα των πέντε) αντί του… Ασίς! Όχι πως ο Πορτογάλος είχε κάνει κάποιο τρομερό παιχνίδι ως τότε (μάλλον το αντίθετο), όμως με την αποχώρησή του όλο το βάρος της οργάνωσης έπεσε πάνω στον Γκριγκαλασβίλι που στον άξονα ήταν πάντα περικυκλωμένος από τρεις και τέσσερις αντιπάλους.

Η Ομόνοια όφειλε να απλώσει το παιχνίδι στα πλάγια ως εκεί που δεν παίρνει, όμως από τους ακραίους μπακ και εξτρέμ της το μόνο που πήρε ήταν σέντρες, σέντρες και… σέντρες στο πουθενά. Αμέτρητα, ακίνδυνα γεμίσματα στο πουθενά με την (τυφλή) ελπίδα πως ο Ποτέ θα κάνει… παπάδες και θα μετατρέψει ένα εξ αυτών σε γκολ. Αποδείχθηκε ότι ο 30χρονος δεν γίνεται να λειτουργεί σε κάθε παιχνίδι ως από μηχανής Θεός.

Ο Καϊάφας, ο οποίος για ακόμη μια φορά μπέρδεψε πολλούς με τις αρχικές επιλογές και με τις αλλαγές του, προφανώς δεν μπορεί να αισθάνεται ικανοποιημένος (πόσο μάλλον δικαιωμένος) από πλείστους παίκτες του. Οι Λομπζανίτζε και Σκαραμοτσίνο αλλού πατούσαν και αλλού βρίσκονταν, ο Ασίς για ακόμη μια φορά αναλώθηκε σε ρόλο που ούτε ξέρει ούτε του πρέπει στα 37 του, ο Κιρμ ήταν απλή αναφορά στο φύλλο αγώνα και περισσότερο μπέρδεψε παρά βοήθησε τους συμπαίκτες του, ο Ράμος έμεινε μακριά από τα συνηθισμένα επίπεδα απόδοσής του, ενώ ουδείς από τους νεοεισελθόντες έδωσε το κάτι διαφορετικό ή νέα πνοή.

Αν ο Καϊάφας συνεχίσει στο πόστο του μετά τη σημερινή συνάντηση με το Δώρο Σεραφείμ, θεωρείται σχεδόν σίγουρο πως θα λάβει μέτρα για τους ποδοσφαιριστές, από τους οποίους είναι δυσαρεστημένος. Ταυτόχρονα, ωστόσο, θα πρέπει να κάνει και την αυτοκριτική του και εφ’ εξής να παρουσιάζεται με πολύ πιο ξεκάθαρα πλάνα τόσο πριν όσο και στη διάρκεια των αγώνων. Η σύγχυση στο παιχνίδι της ομάδας του αποτελεί σε μεγάλο βαθμό αντανάκλαση της σύγχυσης στο δικό του μυαλό. Μοναδικό κριτήριο οφείλει κάθε φορά να είναι το τι θα βοηθήσει αγωνιστικά την Ομόνοια και όχι (ενδεχομένως) το τι θα σκεφτεί ή θα πει ο κόσμος.