Εν αρχή ην… τα του Καίσαρος τω Καίσαρι. Από την περασμένη Κυριακή ο Άλδο Αδόρνο είναι ο ρέκορντμαν του ΑΠΟΕΛ σε επίπεδο σκοραρίσματος στις δύο πρώτες αγωνιστικές ενός πρωταθλήματος (σ.σ. τα πέντε τέρματά του τον έφεραν μπροστά από τους Γιάννο Ιωάννου και Μάριου Νεοφύτου, οι οποίοι είχαν ξεκινήσει με καρέ τις περιόδους 1998/99 και 2004/05 αντιστοίχως).
Συνάμα ο Παραγουανός είναι ο πρώτος παίκτης των «γαλαζοκιτρίνων» μετά από μια οκταετία που βρίσκει δίχτυα στις δύο πρώτες αγωνιστικές και μόλις ο πέμπτος ποδοσφαιριστής που σημειώνει τουλάχιστον πέντε τέρματα στις δύο πρώτες στροφές του πρωταθλήματος, τα τελευταία 18 χρόνια. Ουδέν περίεργο, συνεπώς, το… λιβάνισμά του από τα εγχώρια Μ.Μ.Ε. την περασμένη εβδομάδα.
Συγκρίσεις
Στη διάρκειά της διαβάσαμε και ακούσαμε κατά κόρον τις λέξεις «φαινόμενο», «μεταμόρφωση», «δικαίωση», ακόμη και συγκρίσεις με τον άρτι αποχωρήσαντα Αΐλτον Αλμέιδα. Παρεμπιπτόντως ο φιλάργυρος Βραζιλιάνος συνδύασε την πρεμιέρα του στην Τέρεκ Γκρόζνι με μια γκολάρα (μετά από σλάλομ ανάμεσα σε τέσσερις παίκτες) στο εκτός έδρας ντέρμπι κορυφής με την (πρωταθλήτρια Ρωσίας) Ζενίτ. Προφανώς για να θυμίσει σε ορισμένους ότι «η ποιότητα επιβάλλεται αμέσως» και πως ομάδα που θα προσφέρει δυόμισι πακέτα για τον Αδόρνο δεν έχει υπάρξει (και πιθανότατα ουδέποτε θα υπάρξει)…
Ο 30χρονος, ωστόσο, υμνείται πανταχόθεν, επειδή σκόραρε πεντάκις απέναντι σε Παραλίμνι και Δόξα, ήτοι μετά από ένα πολύ μικρής διάρκειας κρεσέντο απέναντι σε αντιπάλους από την τρίτη ταχύτητα του εγχώριου πρωταθλήματος. Οι υμνωδίες οφείλονται προφανώς στο ολοστρόγγυλο μηδέν της παραγωγικότητάς του την περασμένη περίοδο και στα μόλις επτά τέρματά του την περίοδο 2010/11, τα οποία αποτέλεσαν και το διαβατήριό του από τον Απόλλωνα για τον Αρχάγγελο.
«Άσφαιρο» πασπαρτού
Από τον ΑΠΟΕΛ αποκτήθηκε ως ρεζέρβα είτε του (δεξιού χαφ) Χαραλαμπίδη είτε του (περιφερειακού επιθετικού) Τριτσκόφσκι. Επειδή όμως ο ΑΠΟΕΛ την περασμένη διετία έπαιζε κατά κανόνα μ’ έναν επιθετικό, ο Σκοπιανός εξοβελιζόταν διαρκώς στα άκρα, με αποτέλεσμα να «τρώει» χρόνο συμμετοχής από τον Αδόρνο, ο οποίος κατέληξε (κατόπιν μιας ακατανόητης ακόμη και σήμερα απόφασης του Ιβάν Γιοβάνοβιτς) ρεζέρβα των Αλμέιδα και Σολάρι ως μοναδικός επιθετικός κορυφής.
Όπως ήταν αναμενόμενο, ο Παραγουανός «πάτωσε» σ’ αυτόν το ρόλο, ενώ στην καθιέρωσή του στον Αρχάγγελο ασφαλώς δεν βοήθησε ότι στην πρώτη χρονιά του χρησιμοποιήθηκε (κατά κανόνα ως αλλαγή) άλλοτε ως δεξιός χαφ, άλλοτε ως αριστερός και άλλοτε ως επιτελικός μέσος. Το αποτέλεσμα; Αγωνιζόμενος ακόμη και στην (υποτιθέμενη) φυσική θέση του (έξω δεξιά) απέτυχε να σκοράρει, έστω κι αν στο γήπεδο ευρίσκονταν ταυτόχρονα οι Αλμέιδα και Σολάρι.
Μπούντιμιρ
Στο ποδόσφαιρο, όμως, όπως και στη ζωή, ο τροχός γυρίζει διαρκώς. Και οι παρεξηγήσεις-αναποδιές που ζημίωσαν τον Αδόρνο πέρυσι, επαναλήφθηκαν προς όφελός του αυτό το καλοκαίρι φέρνοντάς τον στον αφρό. Η πώληση του Τριτσκόφσκι και η απόκτηση του Μπούντιμιρ φανέρωναν πως την περίοδο 2012/13 ο Αδόρνο θα ήταν σταθερά η δεύτερη επιλογή για τη θέση του δεξιού χαφ, εξ ου και ο Γιοβάνοβιτς επέμεινε στην παραμονή του.
Ήλθε όμως στις αρχές Σεπτεμβρίου η πώληση (και) του Αλμέιδα, για τον οποίο δεν υπήρχε χρόνος ν’ αποκτηθεί αντικαταστάτης με παρεμφερές στιλ. Οι «γαλαζοκίτρινοι», συνεπώς, ήταν υποχρεωμένοι να πορευτούν είτε με τον Αδόρνο ως φουνταριστό είτε με τον Μπούντιμιρ. Και αφού το πρώτο πείραμα είχε αποτύχει παταγωδώς, ο Γιοβάνοβιτς πόνταρε στον Κροάτη, του οποίου η δράση μέσα στο γήπεδο διαφέρει από αυτήν του Αλμέιδα.
Η ιδέα
Σε συνδυασμό και με την έλευση του Αλωνεύτη, ο οποίος έχει την ντρίμπλα, είναι… σβούρας και αρέσκεται να πατά περιοχή, ο προπονητής του ΑΠΟΕΛ είχε την ιδέα να βάλει τον Αδόρνο ως… δορυφόρο του Μπούντιμιρ ποντάροντας πως ο Παραγουανός θα μπορούσε με το ξεπέταγμα και την ταχύτητά του να εκμεταλλευτεί τους χώρους που θα δημιουργούσαν τραβώντας αντιπάλους οι Μπούντιμιρ, Αλωνεύτης, Χαραλαμπίδης.
Το αποτέλεσμα φάνηκε στις πρώτες δύο αγωνιστικές. Με την απαγκίστρωση από το 4-2-3-1 οι «γαλαζοκίτρινοι» έχουν γίνει πιο απρόβλεπτοι στην ανάπτυξή τους και ο Αδόρνο πιο παραγωγικός. Προϊόντος του χρόνου οι αντίπαλοι θα αρχίσουν να προσαρμόζονται στο νέο στιλ. Τότε και όταν θα έρθουν τα ντέρμπι, θα δοκιμαστούν η αξιοπιστία και η ποιότητα της ιδέας του Γιοβάνοβιτς -συνάμα και η αναγέννηση του Αδόρνο.
Άλλωστε, μέχρι σήμερα ο 30χρονος δεν έχει δείξει ότι είναι ο παίκτης που στα δύσκολα θα βγει μπροστά και θα πάρει την ομάδα στις πλάτες του, αλλά μάλλον ένας ποδοσφαιριστής ψυχολογίας που επηρεάζεται άμεσα από τη λειτουργικότητα του συνόλου. Μέχρι αποδείξεως του εναντίου, συνεπώς, η «Α.τ.Κ.» θα κρατήσει την μπάλα χαμηλά αναφορικά με τον Παραγουανό.
Σε τελική ανάλυση, η δική του… ανάσταση αποδεικνύεται… σταύρωση για τον Σελίμ Μπενασούρ, για τον οποίο αίφνης δεν περισσεύει θέση, όπως ακριβώς είχε συμβεί πέρυσι με τον Αδόρνο ελέω Τριτσκόφσκι. Όπως είχε πει και ο Καρλ Μαρξ, η ιστορία επαναλαμβάνεται -την πρώτη φορά σαν τραγωδία, τη δεύτερη σαν φάρσα. Το αργότερο μέχρι τον ερχόμενο Μάιο θα ξέρουμε τι ακριβώς ισχύει στην περίπτωση του ΑΠΟΕΛ.
Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου