Όποιος είχε δει το όνειρο και εντόπισε book να του δώσει προσφορά γι’ αυτό, σήμερα σίγουρα έχει διαγράψει από το μυαλό έννοιες όπως «οικονομική ύφεση», «τρόικα», «ΔΝΤ» κ.λπ. Ή μήπως αμφισβητείτε ότι θα συνοδευόταν από εξαιρετικά ελκυστική απόδοση το στοίχημα πως οι πρώτες αποπομπές προπονητών θα έρχονταν υπερβολικά πρώιμα (μετά από μόλις δύο αγωνιστικές), σχεδόν ταυτόχρονα και θα αφορούσαν μνηστήρες της τετράδας;
Νεόφυτος Λάρκου και Τζορτζ Μπέρλι μας αποχαιρέτισαν νωρίς, η Ομόνοια πορεύεται με υπηρεσιακό τεχνικό, ο Απόλλωνας προσέλαβε ήδη προπονητή πρόθυμο ν’ αναλάβει μια ομάδα που άλλος στελέχωσε και προετοίμασε, αλλά εν προκειμένω το ζήτημα δεν είναι ούτε η επάρκεια του Σοφοκλή Σοφοκλέους ούτε ο οπορτουνισμός του Νικόδημου Παπαβασιλείου.
Ο Μπέρλι προφανώς δεν απομακρύνθηκε, επειδή η ολοκαίνουργια ομάδα του ηττήθηκε στην έδρα άμεσου ανταγωνιστή της και ο ίδιος βρέθηκε σε κακή βραδιά. Από την άλλη, αδυνατώ να φανταστώ ότι οι πραγματικοί λόγοι του διαζυγίου με τον 56χρονο Σκοτσέζο πρωτοεμφανίστηκαν μέσα στο Σεπτέμβριο.
Αμφότεροι μάλιστα συμπεριλαμβάνονται στην κατηγορία εκείνων που δεν σηκώνουν δεύτερες ευκαιρίες. Όταν ο τεχνικός δεν έχει υποδειγματική συμπεριφορά στους παίκτες του και άψογη εξωγηπεδική ζωή, τον παύεις άμεσα των καθηκόντων του. Οι προπονητές δεν είναι αμούστακα μειράκια ή εικοσάρηδες, για να προσδοκάς ότι θα μεγαλώσουν και θα βάλουν μυαλό.
Από την άλλη, προτού προσλάβεις έναν προπονητή, (υποτίθεται πως) κάνεις έρευνα για τα βασικά: το χαρακτήρα, τη νοοτροπία, τη φιλοσοφία του. Και αυτό μας φέρνει στην περίπτωση Λάρκου. Δεν ήξεραν στην Ομόνοια τι είδους προπονητή έπαιρναν τον Απρίλιο του 2001; Δεν τον έμαθαν στη διάρκεια της περιόδου 2011/12; Γιατί μετά τον ευρωπαϊκό αποκλεισμό η αμφισβήτησή του προέκυψε έπειτα από γκέλα σε παιχνίδι, στο οποίο το «τριφύλλι» καταγγέλλει τη διαιτησία;
Από τα μέσα Αυγούστου είχα γράψει πως Λάρκου και Λέβι μετρούν αντίστροφα. Όχι, γιατί είναι κακοί προπονητές, αλλά γιατί οι μηχανισμοί του επαγγέλματος έτσι δουλεύουν. Όταν προσλαμβάνεσαι στα κουτουρού και αμφισβητείσαι σε κάθε αναποδιά, δεν μακροημερεύεις. Το ίδιο ισχύει, όταν ο αιώνιος αντίπαλος διαπρέπει εν μέσω της δικής σου κρίσης.
Διότι, μην αυταπατάστε, οι διοικήσεις Ομόνοιας και Απόλλωνα θα αντιδρούσαν διαφορετικά, αν δεν αισθάνονταν την πίεση από τις πρόσφατες εντός κι εκτός συνόρων επιτυχίες του ΑΠΟΕΛ και της ΑΕΛ. Κι επειδή ο πανικός είναι κακός σύμβουλος, οι κυπελλούχοι του 2011 και του 2010 ας παραδειγματιστούν από τους πρωταθλητές του 2011 και του 2012 και ας τους αντιγράψουν στον τρόπο τόσο της επιλογής όσο και της στήριξης προπονητών σε περιόδους κρίσεις.
Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου