του Λεωνίδα Βατικιώτη
Τα Ελληνικά
Πετρέλαια, η Εθνική Τράπεζα, το Mall και το πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού εκ
πρώτης όψης δεν έχουν τίποτε κοινό. Ξύνοντας λίγο κάτω απ’ την επιφάνεια εύκολα
ξεχωρίζει η άλλοτε διακριτική (λιγότερο στην Εθνική Τράπεζα και περισσότερο στα
ΕΛΠΕ) κι άλλοτε σαρωτική (Mall, Ελληνικό) παρουσία του ομίλου Λάτση. Εκείνο
όμως που διαπερνάει ως κόκκινη κλωστή και τις τέσσερις περιπτώσεις είναι οι
σχεδόν πανομοιότυπες μεθοδεύσεις που επιστράτευσε ο θηριώδης, πολυεθνικός
όμιλος, για να ολοκληρώσει τις συγκεκριμένες επιχειρηματικές συμφωνίες. Στη
συμφωνία δε εξαγοράς του Ελληνικού από το ΤΑΙΠΕΔ αξιοποιήθηκε όλη η τεχνογνωσία
που είχε συγκεντρώσει ο όμιλος από τη στενή διαπλοκή του με το ελληνικό δημόσιο
την τελευταία δεκαετία. Οι πρακτικές του ομίλου Λάτση, που ευνοήθηκε όσο
κανένας άλλος από το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων δημόσιας περιουσίας όπως
ξεκίνησε από την εποχή της «ισχυρής Ελλάδας» του Κ. Σημίτη και κορυφώθηκε τα
πέτρινα μνημονιακά χρόνια, θα μπορούσαν να συγκεντρωθούν και σε ένα εγχειρίδιο
με οδηγίες προς υποψήφιους επιχειρηματίες και τίτλο «Κάν’ το όπως ο Λάτσης». Ας
δούμε λοιπόν κεφάλαιο-κεφάλαιο κατ’ αντιστοιχία ισάριθμων κανόνων πώς
θριαμβεύει η ιδιωτική πρωτοβουλία, γράφοντας νέες και λαμπρές σελίδες στη τέχνη
του επιχειρείν, οικειοποιούμενη όμως τη δημόσια περιουσία…