Για μια ομάδα που πέρασε το
μεγαλύτερο μέρος της περασμένης περιόδου στην κορυφή της βαθμολογίας, έχασε τον
τίτλο στην ισοβαθμία και στο ακροτελεύτιο παιχνίδι του πρωταθλήματος και
διατήρησε τον προϋπολογισμό της στα περυσινά επίπεδα, η πρώτη θέση δεν μπορεί
παρά να είναι αυτονόητη επιδίωξη.
Πρώτος απ’ όλους το αποδέχτηκε
ο πρόεδρος της ΑΕΛ, Ανδρέας Σοφοκλέους, όταν κατά την επίσημη παρουσίαση της
ομάδας της νέας περιόδου έθεσε ως στόχους τη διεκδίκηση των εγχώριων τίτλων και
την αξιοπρεπή πορεία στην Ευρώπη. Ο τελευταίος στόχος έχει επιτευχθεί ήδη και
με το παραπάνω. Οι εμφανίσεις απέναντι σε Ζενίτ και Τότεναμ ήταν κάτι παραπάνω
από ευυπόληπτες και ακριβώς αυτό εκτίναξε τον πήχη των προσδοκιών και των
απαιτήσεων από τους παίκτες και τον προπονητή των «λεόντων».
Μέχρι τα μέσα Ιουλίου ο κόσμος
της ΑΕΛ ονειρευόταν πρωτάθλημα και κύπελλο στη βάση των πεπραγμένων της ομάδας
την περασμένη περίοδο. Μετά από τα τρία παιχνίδια στην Ευρώπη, όμως, πιστεύει
ακράδαντα ότι η ομάδα του Ιβάιλο Πέτεφ μπορεί να κατακτήσει τα εγχώρια πρωτεία,
επειδή παρά τις πλείστες προσθήκες κατάφερε να κοιτάξει στα μάτια αντιπάλους τέτοιου
βεληνεκούς και διαμετρήματος.
«Όποιος στριμώχνει άγρια Ζενίτ
και Τότεναμ, προφανώς είναι φαβορί για το νταμπλ στην Κύπρο», σκέπτεται ο μέσος
φίλαθλος της ΑΕΛ και ως ένα σημείο δεν έχει άδικο. Πέραν όμως του ότι φορτώνει
με περισσότερη (και ίσως αχρείαστη) πίεση την ομάδα του, λησμονεί ότι στις
εγχώριες διοργανώσεις οι όροι μπορεί κάλλιστα να αντιστραφούν και ο σύλλογος
της Λεμεσού (ως φαβορί στις πλείστες αναμετρήσεις του) να τα βρει μπαστούνια
απέναντι σε θεωρητικά υποδεέστερους αντιπάλους.
Κι επειδή είναι μάλλον απίθανο
για οποιαδήποτε ομάδα κορυφής να πάρει περίπατο ή αήττητη το εφετινό πρωτάθλημα,
σώφρον είναι οι προσδοκίες που γέννησε στον κόσμο της η ΑΕΛ μέσα από τα
ευρωπαϊκά παιχνίδια να μετατραπούν μεν σε κύμα ενθουσιασμού, όχι όμως και σε
μια θηλειά παράλογων απαιτήσεων για μια ομάδα που ακόμη φτιάχνεται και
αναπόφευκτα θα υποπέσει και σε στραβοπατήματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου