Ανόρθωση: Χαμηλό βάθος, υψηλή πτώση

Σε απόλυτους αριθμούς (χωρίς δηλαδή να συνυπολογίζονται παράγοντες όπως π.χ. το πρόγραμμα, η δυναμική της ομάδας κ.ά.) η Ανόρθωση καταγράφει μετά από έξι αγωνιστικές τη μεγαλύτερη πτώση σε σύγκριση με το αντίστοιχο χρονικό σημείο της περασμένης περιόδου. Εννέα βαθμούς λιγότερους έχει συγκεντρώσει αυτή τη χρονιά η «Κυρία», έστω κι αν πέρυσι το σαφώς καλύτερο ξεκίνημα κάθε άλλο παρά τη βοήθησε να αποφύγει μια εφιαλτική σεζόν.

Με καλύτερο μετεγγραφικό προγραμματισμό το καλοκαίρι και περισσότερη τύχη στα πρώτα έξι παιχνίδια ο σύλλογος της Αμμοχώστου θα μπορούσε να είχε καλύτερη βαθμολογική συγκομιδή, ωστόσο ακόμη και σε αυτήν την περίπτωση δεν θα περνούσε απαρατήρητη η μεγαλύτερη αδυναμία του νυν ρόστερ: το μικρό βάθος του. Κινούμενοι εντός των στενών ορίων του προϋπολογισμού οι Αντρέ Πάους και Τεντ φαν Λέουβεν κατάρτισαν ένα ρόστερ, στο οποίο θεωρητικά υπάρχουν άνω της μιας επιλογής για κάθε θέση.

Στην πράξη, ωστόσο, αποδεικνύεται ότι η ομάδα χωλαίνει υπερβολικά, όταν καλείται να αναπληρώσει τα κενά άνω των δύο θεωρούμενων ως βασικών ποδοσφαιριστών της. Προσπερνώντας τη θέση του τερματοφύλακα, μολονότι η Ανόρθωση προέβη σε τρεις αλλαγές σε αυτήν στις πρώτες τέσσερις αγωνιστικές (Βαλβέρδε, Καμίνσκι, Βέγκα κατά σειρά), διαπιστώνει κάποιος ότι στη θέση του δεξιού μπακ ουδείς εκ των Άντιτς (κυρίως), Οικονόμου και Μαϊσουράτζε (δευτερευόντως) κατάφερε να προσφέρει όσα ο Δημητρίου, ότι στη θέση του αμυντικού μέσου ο Μάκος δεν είναι τόσο καταλυτικός όσο ο Λαΐφης, ότι στη θέση του αριστερού εξτρέμ ο Μακρής δεν αναπληρώνει το κενό του (καλού) Εντέ.

Εδώ υπεισέρχεται και το ζήτημα της διαχείρισης και αξιοποίησης του ρόστερ, καθώς εκφράζεται η άποψη πως οι Μαραγκός και Αβραάμ (σ.σ. μαζί με τον Σαμπάλα οι τρεις που ακόμη δεν έχουν παίξει βασικοί) θα μπορούσαν να είχαν δώσει λύσεις, αν είχαν πάρει περισσότερο χρόνο συμμετοχής. Ο αντίλογος είναι πως ο Πάους αφ’ ενός έχει δει τους εν λόγω ποδοσφαιριστές στη διάρκεια της προετοιμασίας και άρα γνωρίζει άριστα σε ποιο βαθμό μπορεί να υπολογίζει σε αυτούς, αφ’ ετέρου στο ξεκίνημα της περιόδου πρώτιστο μέλημά του ήταν να δώσει χρόνο στο βασικό κορμό του να δεθεί και ν’ αποκτήσει αυτοματισμούς, ιδίως από τη στιγμή που το ρόστερ συμπληρωνόταν ως την τελευταία στιγμή.

Από κει και πέρα η Ανόρθωση δείχνει μέχρι στιγμής να μην έχει εξίσου ποιοτικές εναλλακτικές για τους Σεράν, Κάλβο, Αμπουρτζάνια και Γιακοβένκο, ωστόσο το ανέβασμα στροφών από Γκαρσία και Σαμπάλα ίσως λύσει κάποια από τα προβλήματα. Ήδη ωστόσο αποκρυσταλλώνεται πως ανεξαρτήτως της βελτίωσης που θα επέλθει μέσα από τις προπονήσεις και την πλήρη ενσωμάτωση των νεοφερμένων η «Κυρία» θα χρειαστεί τον προσεχή Ιανουάριο και τις τέσσερις επιτρεπόμενες προσθήκες, προκειμένου να γιατρέψει τη μεγαλύτερη αχίλλειο πτέρνα της: το ελλιπές βάθος.

Σε ποιες θέσεις θα δοθεί προτεραιότητα στην ενίσχυση είναι πρώτιστα ζήτημα του φαν Λέουβεν, ο οποίος γνωρίζει πλέον πως στη δεύτερη μετεγγραφική περίοδό του ως αθλητικός διευθυντής ολιγωρίες, καθυστερήσεις και υπερβολικές εμμονές, όπως αυτές παρατηρήθηκαν σε ορισμένες μετεγγραφικές κινήσεις του καλοκαιριού- δεν επιτρέπονται.