Ομόνοια: Γουστάρει τα ζόρικα!

Είναι από τις περιπτώσεις που, όπως και να τα μετρήσεις, τα κουκιά θα βγαίνουν πάντα ίδια. Όπως και να προσεγγίσεις τις εμφανίσεις και τα αποτελέσματα της Ομόνοιας στην τρέχουσα περίοδο, δεν γίνεται να καταλήξεις σε διαφορετικό συμπέρασμα: οι «πράσινοι» του Κώστα Καϊάφα είναι (προσώρας τουλάχιστον) μια ομάδα που βολεύεται ή «φτιάχνεται» στα μεγάλα και δύσκολα παιχνίδια, ενώ ζορίζεται ή πελαγώνει στα θεωρητικά πιο εύκολα.

Οι αναμετρήσεις με Μπούντουτσνοστ και Μέταλουργκ Σκοπίων κανονικά θα έπρεπε να εξαιρούνται του δείγματος (ελέω εξαιρετικά χαμηλής δυναμικής των αντιπάλων, διεξαγωγής τους εν μέσω θερινής προετοιμασίας για το «τριφύλλι» κ.ά.), αλλά ας κάνουμε τα στραβά μάτια. Σε αυτά τα τέσσερα παιχνίδια λοιπόν οι «πράσινοι» έπαιξαν μπάλα της προκοπής μόνο στο πρώτο ημίχρονο του αγώνα με τους Σκοπιανούς στο ΓΣΠ και στα υπόλοιπα τρία ημίχρονα έπαιζαν αφ’ ενός όσο μπορούσαν (ελέω βαριών ποδιών από την προετοιμασία) αφ’ ετέρου όσο χρειαζόταν για να ελέγχουν τους υποδεέστερους αντιπάλους.

Απέναντι στην Ντινάμο Μόσχας η Ομόνοια έβγαλε το καλύτερο πρόσωπο που μας έχει δείξει μέχρι στιγμής και, αν δεν υπήρχε ο Τούντορ, τώρα θα ήταν στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ και με εντελώς διαφορετική ψυχολογία και οικονομική κατάσταση. Στο πρωτάθλημα το «τριφύλλι» έδειξε τις δυνατότητές του σε δύο παιχνίδια: το 3-2 επί της Ανόρθωσης και το 2-1 επί του Ερμή στο ΓΣΠ. Δηλαδή στα δύο παιχνίδια με ομάδες που τερμάτισαν στην πρώτη εξάδα της περασμένης περιόδου.

Με τη Νέα Σαλαμίνα η απόδοση δεν ήταν η πρέπουσα (ανεξαρτήτως των διαμαρτυριών για την αποβολή Στεπάνοφ), με την ΑΕΚ ήταν κακή, με τον Οθέλλο κάκιστη, με τον Εθνικό συνολικά μέτρια. Συμπέρασμα: οι «πράσινοι» για την ώρα βολεύονται απέναντι σε αντιπάλους ισχυρότερους ή με διάθεση να παίξουν ανοιχτό, επιθετικό ποδόσφαιρο, αλλά στριμώχνονται άγρια, όταν ο αντίπαλος τους κλείνει χώρους και διαδρόμους.

Αν το πρωτάθλημα ήταν μόνον ντέρμπι, όπως συμβαίνει στα πλέι οφ, η Ομόνοια θα ήταν πολύ πιο ήσυχη και σίγουρη για το τελικό πλασάρισμά της. Όμως ο μαραθώνιος περιλαμβάνει ακόμη μπόλικα παιχνίδια με θεωρητικά υποδεέστερους αντιπάλους, τα οποία θα κρίνουν εν πολλοίς και την αφετηρία του «τριφυλλιού» στα πλέι οφ. Εξ ου και ο Καϊάφας οφείλει να βρει τρόπους, ώστε η ομάδα του να είναι αποτελεσματική και σε παιχνίδι πρωτοβουλίας με την μπάλα στα πόδια.

Το ποσοστό παραγωγικότητας του Ποτέ δύσκολα θα μείνει σε τόσο υψηλό επίπεδο ως το τέλος του πρωταθλήματος, συνεπώς η ομάδα πρέπει να βρει λύσεις στην ανάπτυξη και στα τελειώματα απ’ όλες τις γραμμές. Σε τελική ανάλυση, οι Ασίς, Ράμος, Φοφανά, Ρούμπιο και Κιρμ διαθέτουν την τεχνική και την κλάση για κάτι τέτοιο, ο Σερτζίνιο έχει το σουτ από τη δεύτερη γραμμή και καλό κεφάλι στα στημένα, στα οποία πρέπει να αξιοποιηθούν και οι Στεπάνοφ και Ακουισταπάτσε. Μένει μόνο να βρεθεί η κατάλληλη ισορροπία μεταξύ των γραμμών και η δεκαπενθήμερη διακοπή προσφέρεται για σημαντική πρόοδο προς την επίτευξη του συγκεκριμένου στόχου.