Απόλλων: Ρίσκο ή φιλοσοφία Αντόνε;

Το δείγμα είναι εξαιρετικά μικρό, μόλις ένα παιχνίδι, αλλά βάσει αυτού ο Ιοάν Αντόνε μάλλον δεν πρέπει να έχει ιδιαίτερα καλή σχέση με τις (αγωνιστικές) αλχημείες. Προερχόμενος από μια συντριβή (0-5 από την Γκλάντμπαχ) στην πρεμιέρα του ο 54χρονος Ρουμάνος ήταν υποχρεωμένος στο εντός έδρας παιχνίδι αφ’ ενός να νικήσει, αφ’ ετέρου να καλύψει μια σειρά από απουσίες.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα εστιαζόταν στο αριστερό άκρο και στη θέση του κόφτη, όπου πρακτικά είχε ξεμείνει από επιλογές. Στη θέση του είναι πλείστοι ομόλογοί του, οι οποίοι θα είχαν καταφύγει στην πιο ασφαλή λύση. Τη χρησιμοποίηση ενός έμπειρου παίκτη που έπαιζε λίγο πιο δίπλα ή πιο μπροστά από τη θέση που υπήρχε λειψανδρία.

Και ο Αντόνε είχε την επιλογή να βάλει έναν στόπερ ή έναν αριστερό χαφ ως αριστερό μπακ, να τοποθετήσει έναν στόπερ, έναν δεξιό μπακ ή ένα οκτάρι ως αμυντικό μέσο. Τέτοιες μετατοπίσεις είναι ο κανόνας στο σύγχρονο ποδόσφαιρο και αναδεικνύουν τη χρησιμότητα των λεγόμενων πολυθεσιτών ποδοσφαιριστών.

Όμως ο νέος προπονητής του Απόλλωνα επέδειξε, τουλάχιστον σε πρώτη φάση, διαφορετικό τρόπο σκέψης. Κοίταξε το ρόστερ του και είδε ότι υπήρχε διαθέσιμος και αριστερός μπακ (Ουίλερ) και κόφτης (Στογιάνοβιτς). Το… πρόβλημα -για τους πλείστους των συναδέλφων του; Ο πρώτος είναι 17 ετών και ο δεύτερος 20, ενώ αμφότεροι δεν είχαν αγωνιστεί ξανά με την πρώτη ομάδα.

Ο Αντόνε το προσπέρασε ωσάν να μην υπήρχε ως δεδομένο. Τους έριξε αμφότερους στα βαθιά. Βασικοί σ’ ένα παιχνίδι που η νίκη ήταν αδιαπραγμάτευτη. Την επομένη άπαντες έκαναν λόγο για ένα ρίσκο που δικαιώθηκε. Αν ήταν τέτοιο ή αν απλώς ήταν ένα δείγμα της φιλοσοφίας και της νοοτροπίας του νέου τεχνικού του Απόλλωνα, θα φανεί σύντομα. Σε τελική ανάλυση τα προβλήματα δεν λείπουν ούτε για το επικείμενο εκτός έδρας παιχνίδι με τη Δόξα, όπου εκ νέου οι τρεις βαθμοί είναι αδήριτη ανάγκη.