«Αν το κάνει ο Πεπ Γκουαρδιόλα στην (κάτοχο του τρεμπλ) Μπάγερν, γιατί να μην το εφαρμόσω εγώ στον πρωταθλητή Κύπρου;» Απόλυτη σιγουριά ότι αυτή η σκέψη πέρασε από το μυαλό του Πάουλο Σέρτζιο δεν υφίσταται, αλλά το μέχρι στιγμής δείγμα γραφής του ΑΠΟΕΛ (του χθεσινού πρώτου επίσημου συμπεριλαμβανομένου) καταδεικνύει ότι ο 45χρονος Πορτογάλος έχει αποφασίσει ότι θα επιτύχει ή θα αποτύχει στον Αρχάγγελο ακολουθώντας το δικό του δρόμο. Και αυτό (μου) είναι εξαιρετικά ευχάριστο.
Η απομάκρυνση των «γαλαζοκιτρίνων» από τα ειωθότα της (δεύτερης) εποχής Γιοβάνοβιτς είχε διαπιστωθεί εξ αρχής τόσο στην ταχύτητα υλοποίησης μετεγγραφών (αυξήθηκε) όσο και στο μέσο όρο ηλικίας των νεοφερμένων (μειώθηκε). Ήδη η ομάδα απέχει ελάχιστες κινήσεις από τη συγκρότηση του (επί χάρτου) πλέον ισορροπημένου ρόστερ της την τελευταία δεκαετία.
Και ο αγώνας με τη Μάριμπορ επιβεβαίωσε την επιθυμία του Πάουλο Σέρτζιο για την έλευση ενός αριστερού μπακ (σ.σ. ο Κρίστιαν ντα Σίλβα έδειξε ότι είναι πολύ περισσότερο μέσος) και ακόμη ενός επιθετικού (προφανώς με τα χαρακτηριστικά του Γκονσάλβες, αφού ο Σέρινταν είναι στιλ Μπούντιμιρ και ο Αδόρνο εκτός μάχης για το πρώτο μισό της περιόδου).
Πέραν της άριστης γνώσης της ομάδας του σε επίπεδο στελέχωσης ο νέος τεχνικός των «γαλαζοκιτρίνων» έχει επιδείξει μέχρι στιγμής και μετεγγραφικό ορθολογισμό, αφού για δύο αποχωρήσαντες επιθετικούς (Μπέκμαν, Μπιτόν) και μέσους (Τζιόλης, Πίντο) αποκτήθηκαν τρεις φορ (Σωτηρίου, Σέρινταν, Γκονσάλβες) και ισάριθμοι χαφ (Τιάγκο, Βινίσιους, Αρτυματάς), έστω κι αν ο τελευταίος υπολογίζεται περισσότερο ως ακραίος οπισθοφύλακας, όπως τουλάχιστον μαρτυρά η επικείμενη αποχώρηση Σολωμού. Η μόνη υστέρηση παρουσιάζεται στο κέντρο άμυνας, όπου στη θέση των Καρυπίδη και Ζουέλα αποκτήθηκε ο Ζοάο Γκιγέρμε. Αν αυτό συνεπάγεται μεγαλύτερη αξιοποίηση του Αντωνιάδη (ευκταίο), έχει καλώς. Αν όχι, τότε η χρονιά δεν βγαίνει με μόνη εναλλακτική τον Μπόρδα και ο καινούργιος αριστερός μπακ θα πρέπει να μπορεί να παίξει και στο κέντρο της άμυνας.
Η διαφορά του Πάουλο Σέρτζιο από τον προκάτοχό του καταδείχθηκε χθες στο ΓΣΠ σε δύο σημεία: πρώτον στην επιλογή του νεοφερμένου Κρίστιαν ντα Σίλβα για το αριστερό άκρο της άμυνας (σ.σ. ο Γιοβάνοβιτς θα είχε προτιμήσει είτε τον Αλεξάνδρου είτε τον Ηλία, δηλαδή δοκιμασμένες λύσεις) και δεύτερον στη διάθεσή του να ανεχτεί (σε αυτό το αρχικό στάδιο εξοικείωσης της ομάδας με τη φιλοσοφία του) περισσότερα λάθη στην προσπάθεια η ανάπτυξη του ΑΠΟΕΛ να έχει περισσότερες πάσες ρίσκου (μεγάλες μπαλιές και κάθετες μεταβιβάσεις). Προσωπικά το βρίσκω και ενθαρρυντικό και υποσχόμενο, διότι μπορεί να κάνει πολύ πιο απρόβλεπτο το επιθετικό παιχνίδι της ομάδας -κυρίως απέναντι σε ταμπουρωμένους αντιπάλους.
Από κει και πέρα, ο ΑΠΟΕΛ με μια καινούργια «ραχοκοκαλιά» (Γκιγέρμε, Τιάγκο, Γκονσάλβες) και άνευ επίσημων αγώνων στα πόδια του ήταν δεδομένο πως δεν θα είχε τη συνοχή και τη φρεσκάδα της Μάριμπορ. Του κόστισε κάποια διαστήματα καθίζησης στην απόδοση, αλλά το τέρμα των Σλοβένων ήταν καθαρά απόρροια της μη συμπαγούς αμυντικής λειτουργίας. Αυτή οφείλεται στο επί του παρόντος ανεπαρκές δέσιμο των Μοράις-Τιάγκο, κυρίως όμως στη «χλωμή» χθεσινή εμφάνιση του Γκιγέρμε και στην παρουσία δύο ακραίων οπισθοφυλάκων που εμφανώς διαθέτουν περισσότερες επιθετικές αρετές απ’ ό,τι αμυντικές.
Τα πιο ενθαρρυντικά μηνύματα ήρθαν από τον Ισμαήλ Γκονσάλβες, για τον οποίο καταγράφηκαν μόλις δύο ψεγάδια: η απουσία αντοχών για 90 λεπτά και η μη επαρκής προσήλωση στα αμυντικά καθήκοντα. Ακόμη κι αν αφαιρέσουμε το γκολ, στη φάση του οποίου έδειξε όλες τις αρετές ενός επιθετικού περιοχής, ο 22χρονος ήταν η πιο ελπιδοφόρα νέα παρουσία για μια πλειάδα λόγων: την ικανότητά του να συνδυάζεται με τη μία, την επιτάχυνση και την ταχύτητά του, την ευελιξία του, την ντρίμπλα του και την οικονομία του σε τελικές προσπάθειες. Αν θα έπρεπε να τον κατηγοριοποιήσω μέσω σύγκρισης, θα έλεγα ότι μου μοιάζει περισσότερο με μια εξελιγμένη εκδοχή του Χοσέ Σεμέδο της Πέγειας. Για οτιδήποτε περισσότερο το δείγμα γραφής είναι ελλιπές και η δυναμικότητα του χθεσινού αντιπάλου ανεπαρκής.
Ξέχωρα από φυσιολογικά συμπτώματα της εποχής (απουσία φρεσκάδας, αντοχής, αυτοματισμών) και μη ελέγξιμους παράγοντες (διαιτητής) η χθεσινή ισοπαλία οφείλεται εν πολλοίς και στην ελάχιστη βοήθεια που πήρε ο ΑΠΟΕΛ από τον πάγκο. Ο Πάουλο Σέρτζιο μάλλον θα έχει κάνει ήδη την αυτοκριτική του για τη διαχείριση της αναμέτρησης, ιδίως μετά την ισοφάριση της Μάριμπορ. Σ’ εκείνο το σημείο η πρώτη αλλαγή όφειλε να είναι ο Μπενασούρ (εντός ολίγων λεπτών πέρασε δύο μπαλιές μέσα στην περιοχή, έστω κι αν οι συμπαίκτες του δεν ακολούθησαν την ταχύτητα της σκέψης του), η δεύτερη ο Αλωνεύτης και τελευταίο χαρτί ο υψηλόσωμος Μπούντιμιρ. Ο Πορτογάλος τις έκανε ανάποδα, οι νεοεισελθόντες δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα και το 1-1 παρέμεινε.
Δεν είναι δα και κανένα ανεπανόρθωτο κακό. Με άλλες τρεις-τέσσερις προπονήσεις, περισσότερη αποτελεσματικότητα, καλύτερη διαχείριση και λιγότερα ανάποδα σφυρίγματα ο ΑΠΟΕΛ μπορεί να προκριθεί στον επαναληπτικό (Cytavision) που εξ αρχής είχε χαρακτηριστεί (ορθώς) ως «το παιχνίδι της χρονιάς», αφού η αίσια έκβασή του συνεπάγεται τα εγγυημένα έσοδα των ομίλων τουλάχιστον του Γιουρόπα Λιγκ.
Σε κάθε περίπτωση είναι ένα ασφαλές στοίχημα ότι ο ΑΠΟΕΛ της περιόδου 2013/14 θα φέρει ευανάγνωστη τη σφραγίδα του (νέου) προπονητή του και αυτό από μόνο του αρκεί να τον καταστήσει μαγνήτη ενδιαφέροντος. Αν ο Πάουλο Σέρτζιο παραμείνει πιστός στις αρχές του και η διοίκηση δείξει την προσήκουσα υπομονή μαζί του, ενδέχεται η μετάβαση στη μετά-Γιοβάνοβιτς εποχή να αποδειχθεί ομαλότερη (και πιο επιτυχημένη) του αρχικά αναμενομένου.
ΥΓ: Ακόμη κι αν δεν φάνηκε στο ευρύ κοινό, επειδή δεν κόστισε σε γκολ, η απόδοση του Ούρκο Πάρντο ήταν κακή. Αναποφασιστικότητα, μισές ή άστοχες (μία ή άλλη, λανθασμένες) έξοδοι, κακές τοποθετήσεις ήταν συμπτώματα που είχαν εμφανιστεί και την περασμένη περίοδο. Αν ήταν της βραδιάς, μικρό το κακό. Αν είναι εκτός φόρμας, διορθώνεται με έξτρα προπονήσεις. Αν όμως οφείλεται σε χαλάρωση ελέω νέου συμβολαίου και (τάχα) μειωμένου ανταγωνισμού, τότε κάποιος οφείλει να τραβήξει αυτιά και καμπανάκια, προτού το πρόβλημα επιδεινωθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου