Στους προκριματικούς του ΑΠΟΕΛ κόντρα στη Μάριμπορ επιβεβαιώθηκε ότι αποκλεισμός με αποκλεισμό έχει διαφορά. Ανόρθωση και Ομόνοια αποκλείστηκαν από Γκέφλε και Άστρα αντιστοίχως, διότι έβαλαν τα χεράκια τους κι έβγαλαν τα ματάκια τους. Τον ΑΠΟΕΛ, αντιθέτως, τον απέκλεισαν -οι Σερχέι Μπόικο και Αλεξέι Κουλμπάκοφ.
Οποιαδήποτε ερμηνεία της μη πρόκρισης των «γαλαζοκιτρίνων» δεν έχει πυρήνα τη διαιτησία, είναι εκτός τόπου και χρόνου. Από τη μισή ντουζίνα πέναλτι, τα οποία ζήτησαν οι πρωταθλητές, τουλάχιστον τρία έβγαζαν μάτια. Αντ’ αυτών εισέπραξαν ισάριθμες κίτρινες για θέατρο! Η κατ’ εμέ μεγαλύτερη απόδειξη για τα «δύο μέτρα και δύο σταθμά» του Κουλμπάκοφ είναι μια ενέργειά του λίγο πριν το τέλος του επαναληπτικού: ο (τερματοφύλακας της Μάριμπορ) Χαντάνοβιτς χρονοτριβεί σκοπίμως για νιοστή φορά και ο 34χρονος Λευκορώσος σφυρίζει, κάνει τρία βήματα από τη μεσαία γραμμή και… του κουνάει αυστηρά το δάχτυλο! Μια απλή σύσταση σ’ έναν κατ’ επανάληψη υπότροπο τη στιγμή που η κόκκινη βγήκε με απροκάλυπτη ευκολία στη φάση του 86’, όπου ο Γκονσάλβες βάζει μεν άγαρμπα το πόδι του, αλλά οφθαλμοφανώς κινείται για την μπάλα και δεν έχει πρόθεση να χτυπήσει αντίπαλο.
Είναι ο ορισμός της κίτρινης κάρτας, αλλά μετεξελίχθηκε στο ξεγύμνωμα των προθέσεων του Κουλμπάκοφ, του οποίου η σφυρίχτρα παρέμενε προκλητικά σιωπηλή όσο ο ΑΠΟΕΛ φώναζε «απλώς» για πέναλτι (σε Αλεξάνδρου, Μαντούκα, Μπενασούρ). Μόλις όμως ο Πάουλο Σέρτζιο ολοκλήρωσε (με την είσοδο και του Αλωνεύτη μετά από αυτές των Μπούντιμιρ και Χαραλαμπίδη) την επιθετική υπερφόρτωση και η ομάδα του δημιούργησε την πιο κλασική ευκαιρία της στην επανάληψη (αυτή του Γκονσάλβες στο 83’) φανερώνοντας πως έχει βρει πια τον τρόπο να αποδιοργανώνει την αντίπαλη μαζική άμυνα, ο 34χρονος διαιτητής παρενέβη άμεσα στο παιχνίδι διασαλεύοντας τις ισορροπίες.
Και για να διασφαλιστεί από κάθε άποψη η αποτελεσματικότητα της παρέμβασής του έστειλε στην κερκίδα και τον Πάουλο Σέρτζιο, επειδή πέρασε (για πρώτη φορά σ’ όλο το παιχνίδι!) τα όρια της περιοχής του. Αλλά για την εν βρασμώ ψυχής κίνηση του Πορτογάλου, που έβλεπε την ομάδα του να αδικείται κατάφωρα πάνω που ήταν έτοιμη να δρέψει τους καρπούς των κόπων της, προφανώς ο Κουλμπάκοφ δεν είχε όση «ευαισθησία» επεφύλαξε στις καθυστερήσεις του Χαντάνοβιτς…
Τη σήμερον δεν υπάρχουν ομάδες -πέραν των Μπαρσελόνα, Μπάγερν και Ρεάλ- που μπορούν να υπερνικούν κόντρα διαιτησία σε αυτό το βαθμό. Απέναντι σε υπέρτερο ποιοτικά αντίπαλο η Μάριμπορ είχε (για 180 λεπτά) υπέρ της όλες τις αμφισβητούμενες φάσεις. Δεν το λες και καθημερινό φαινόμενο.
Και, ναι, η ομάδα των Ζάχοβιτς και Τσάτσιτς δεν είναι μεγαθήριο ή φόβητρο, ωστόσο -όπως ανήμερα του επαναληπτικού τόνιζαν και οι τοπικές εφημερίδες- είχε το πλεονέκτημα της ομοιογένειας έναντι του ΑΠΟΕΛ. Ο απαράλλακτος εδώ και μια τριετία κορμός των Σλοβένων τέθηκε αντιμέτωπος με μια σχεδόν ολοκαίνουργια ομάδα. Και αυτό είναι κάτι που ελαφρά τη καρδία παρέβλεψαν ή υποτίμησαν και οι πλείστες εν Κύπρω αναλύσεις του αποκλεισμού.
Το νυν έμψυχο δυναμικό των «γαλαζοκιτρίνων» δεν είναι η συνέχεια της ομάδας που προ διετίας θάμπωσε την Ευρώπη προκρινόμενη ως τα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ (σ.σ. από τότε έχουν επιβιώσει μόνον οι Μοράις, Μαντούκα και Χαραλαμπίδης ως βασικά στελέχη). Τουναντίον -ιδίως μετά την αποχώρηση του Ιβάν Γιοβάνοβιτς (και την αντικατάστασή του από τον διαφορετικής φιλοσοφίας Πάουλο Σέρτζιο), την υλοποίηση σχεδόν διψήφιου αριθμού μετεγγραφών και τη σημαντική πτώση του μέσου όρου ηλικίας- ο ΑΠΟΕΛ ευρίσκεται σε ένα μεταβατικό στάδιο, του οποίου η διάρκεια δεν εξαντλείται σε δύο μήνες. Σε τελική ανάλυση, ακόμη και ο Γιοβάνοβιτς στη δεύτερη θητεία του χρειάστηκε 18 μήνες, προκειμένου να φτιάξει μια ομάδα ικανή για πρωτάθλημα και (είσοδο στους ομίλους του) Τσάμπιονς Λιγκ…
Σε αυτή την πολύ κρίσιμη φάση της αλλαγής σελίδας ο ΑΠΟΕΛ πολύ απλά δεν «άντεχε» μια τόσο κόντρα διαιτησία. Και, προφανώς, αν είχε αξιοποιηθεί κάποια από τις ευκαιρίες στον επαναληπτικό, σήμερα να ήταν διαφορετικά τα δεδομένα, ωστόσο η ζυγαριά θα είχε γείρει υπέρ της κυπριακής ομάδας και με τον καταλογισμό ενός από τα πέναλτι. Ή, για να το θέσουμε αλλιώς, πόσο σίγουροι μπορούμε να είμαστε ότι -ακόμη και μετά την επίτευξη ενός τέρματος από τους «γαλαζοκιτρίνους»- οι διαιτητές δεν θα έκαναν τα ίδια (ή και χειρότερα), προκειμένου να φέρουν τα πάνω κάτω; Μάλλον ελάχιστα σίγουροι…
Μπροστά στη διπλή εν ψυχρώ εκτέλεση (από Μπόικο και Κουλμπάκοφ) η όποια αγωνιστική ανάλυση περνά σε δεύτερη μοίρα. Σε σύγκριση με την αναμέτρηση στο ΓΣΠ ο Σέρτζιο έκανε πολύ καλύτερη διαχείριση και το μοναδικό που μπορεί να του προσάψει κάποιος ήταν η κραυγαλέα ατολμία των (εγκληματικά αμαρκάριστων) Μοράις, Τιάγκο και Μπενασούρ να δοκιμάσουν το πόδι τους από το ύψος της μεγάλης περιοχής.
Επειδή δεν υπάρχει εχέφρων προπονητής που να απαγορεύει στους ποδοσφαιριστές του ένα σουτ υπό καλές προϋποθέσεις, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι οι Πορτογάλοι και ο Τυνήσιος με την αυτόβουλη συμπεριφορά τους αφ’ ενός επέτρεψαν στους Σλοβένους να ταμπουρωθούν μέσα στην περιοχή του Χαντάνοβιτς (κλείνοντας χώρους και διαδρόμους για τους επιθετικούς του ΑΠΟΕΛ), αφ’ ετέρου υποχρέωσαν τον Μαντούκα να εγκαταλείψει πλειστάκις τη θέση του στη γραμμή και να βρεθεί στον άξονα, προκειμένου να απειλήσει με μακρινό σουτ. Τοιουτοτρόπως οι «γαλαζοκίτρινοι» (ιδίως στο πρώτο μέρος) ήταν εξαιρετικά προβλέψιμοι στην ανάπτυξή τους και διευκόλυναν πολύ τη Μάριμπορ, την οποία ωστόσο ακόμη κι έτσι θα είχαν καταβάλει, αν δεν επενέβαινε καταλυτικά ο εξωγενής παράγοντας (διαιτησία).
Εξ αιτίας του ο Πάουλο Σέρτζιο και η ομάδα του έχασαν (εκτός από την αίγλη και τα εκατομμύρια του Τσάμπιονς Λιγκ) και μεγάλο μερίδιο της τόσο απαραίτητης πίστωσης χρόνου, προκειμένου να δέσουν και να ωριμάσουν σε συμπαγές σύνολο. Το κρίμα γίνεται διπλό, αν συνυπολογιστεί ότι στο χάραμα της νέας εποχής στην ιστορία του ο ΑΠΟΕΛ αφήνει πολύ υποσχόμενα δείγματα γραφής, και τριπλό, αν αναλογιστούμε ότι ορισμένοι (όπως τόνισε και ο πρόεδρος του συλλόγου, Φοίβος Ερωτοκρίτου) επιχειρούν εκ νέου να αυξήσουν αναίτια την πίεση «σταυρώνοντας» τον προπονητή για την (κατακριτέα, αλλά ασφαλώς ανθρώπινη και κατανοητή) αντίδρασή του στις αλλεπάλληλες προκλήσεις του Κουλμπάκοφ και προεξοφλώντας ότι η ομάδα δεν σηκώνει δεύτερο αποκλεισμό εντός του ίδιου καλοκαιριού.
ΥΓ: Σωστή η επισήμανση του αντιπροέδρου Τάκη Αντωνίου ότι η χειρονομία του Πάουλο Σέρτζιο δεν συνάδει με το ήρεμο ευρωπαϊκό προφίλ που επιμελώς έχτισε τα προηγούμενα χρόνια ο ΑΠΟΕΛ, εξ ίσου ορθή όμως και η διαπίστωση ότι ουδέποτε στο παρελθόν η ομάδα έτυχε τόσο εχθρικής διαιτησίας σε συνεχόμενα παιχνίδια. Διότι, πώς να το κάνουμε, είναι νομοτέλεια: η δράση προκαλεί αντίδραση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου