Είναι τουλάχιστον αξιοπερίεργο ότι σε κάθε συζήτηση για τη χρησιμότητα ή μη του συγκεκριμένου μοντέλου των πλέι οφ υπεισέρχεται ως καταλυτικός παράγοντας η τηλεόραση. Οι συνδρομητικές πλατφόρμες φέρονται να λειτουργούν λίγο-πολύ ως ανάχωμα στη μείωση των ομάδων, διότι αυτή θα επιφέρει και μείωση αγώνων-μεταδόσεων.
Πρόκειται για προσέγγιση άκρως επιφανειακή. Και ολότελα λανθασμένη. Οι συνδρομητικές πλατφόρμες δεν θέλουν αυξημένο αριθμό αγώνων, αλλά συνδρομητών. Εν μέσω οικονομικής ύφεσης είναι δεδομένο ότι ουδείς θα βάλει το χέρι στην τσέπη για ένα πρωτάθλημα 26 στροφών.
Τόσες είναι οι αγωνιστικές, στις οποίες παίζουν και οι 14 ομάδες και υπάρχουν κίνητρα. Ακολούθως, οι ομάδες μειώνονται σε 12, οι οποίες πρακτικά είναι οκτώ (αν αφαιρεθούν οι τέσσερις του παντελώς αδιάφορου β’ γκρουπ) και στο 90% των περιπτώσεων τερματίζουν τα πλέι οφ στις θέσεις που έκλεισαν την κανονική περίοδο.
Ουδεμία ανατροπή, ουδέν ενδιαφέρον. Μόνον άδειες κερκίδες, ανία (α’ γκρουπ), κατηγορίες και υποψίες (γ’ γκρουπ). Ποιος πληρώνει για να δει αυτό το χάλι; Σε καιρούς χαλεπούς, ολοένα και λιγότεροι. Και να είστε σίγουροι ότι οι τρεις συνδρομητικές πλατφόρμες το γνωρίζουν καλύτερα απ’ όλους.
Το δικό τους συμφέρον είναι όλες οι αγωνιστικές να έχουν παιχνίδια με αμφίπλευρο ενδιαφέρον. Αυτό κάνει συναρπαστικό ένα πρωτάθλημα, αυτό ελκύει τον κόσμο, αυτό φέρνει λεφτά στα ταμεία. Και μπορεί να εξασφαλιστεί ακόμη και με περισσότερες από τις νυν υπάρχουσες αγωνιστικές.
Πρωτάθλημα δέκα ομάδων με τέσσερις γύρους (4x9=36) και κατάργηση των πλέι οφ. Όλοι παίζουν με όλους από την αρχή ως το τέλος, τέσσερις παίρνουν ευρωπαϊκά εισιτήρια, τρεις πέφτουν και οι άλλοι τρεις μένουν διαρκώς στην πρίζα διεκδικώντας είτε μια θέση στην πρώτη τετράδα είτε την παραμονή τους.
Το σύστημα είναι δοκιμασμένο εδώ και καιρό σε Αυστρία και Ελβετία, στις οποίες έχει γίνει πλέον συνήθεια (σχεδόν) τα πάντα να κρίνονται στην τελευταία αγωνιστική, όπου δεν υπάρχει αδιάφορη ομάδα ή αναμέτρηση.
Και οι δύο συγκεκριμένες χώρες ευρίσκονται πιο ψηλά στη βαθμολογία πενταετίας της UEFA, διαθέτουν ομάδες με σταθερή παρουσία στους ομίλους των ευρωπαϊκών διοργανώσεων και ένεκα της προώθησης-στήριξης γηγενών ταλέντων έχουν και πολύ πιο ανταγωνιστικές κι ελπιδοφόρες εθνικές ομάδες από τη δική μας.
Η τηλεόραση, συνεπώς, δεν είναι ανασταλτικός παράγοντας για τη μείωση των ομάδων. Τουναντίον. Όσοι δραστηριοποιούνται σε αυτήν, γνωρίζουν εδώ και καιρό ότι ισχύει απόλυτα η περίφημη ατάκα του Αρσέν Βενγκέρ “less is more” (το λιγότερο είναι περισσότερο). Πιθανότατα το έχουν συνειδητοποιήσει και οι πλείστοι παράγοντες των κυπριακών συλλόγων.
Γιατί επιμένουν ν’ αντιδρούν στη μείωση; Υπάρχουν δύο λόγοι. Πρώτον: οι μικροί (όσοι δηλαδή θα πέσουν ένεκα της μείωσης) δεν έχουν πειστεί ακόμη από την ΚΟΠ και δεν έχουν αντιληφθεί ότι η πτώση τους θα δημιουργήσει ένα αναβαθμισμένο, ακόμη πιο ενδιαφέρον πρωτάθλημα β’ κατηγορίας, από το οποίο πιθανότατα θ’ αποκομίζουν περισσότερα οφέλη απ’ ό,τι σε αυτό της α’ κατηγορίας.
Άλλο να παίζεις για μια θέση στο β’ γκρουπ και να περιμένεις την επίσκεψη των μεγάλων για να δεις γεμάτες κερκίδες (από τους οπαδούς των αντιπάλων, εννοείται) κι άλλο να διεκδικείς την άνοδο και να έχεις πληρότητα άνω του 50% σε κάθε αγωνιστική. Ο δεύτερος λόγος άπτεται των μεγάλων, οι οποίοι (δείχνουν να) επιθυμούν την παραμονή στην α’ κατηγορία σωματείων-δορυφόρων. Περισσεύει να αναφερθούμε στα αιτία αυτής της επιθυμίας.
Όσο όμως ούτε οι μεν (μεγάλοι) ούτε οι δε (μικροί) αλλάζουν μυαλά και στάση, καλό θα είναι να μην έχουν απαιτήσεις από τον κόσμο. Να προετοιμάζονται για ακόμη πιο δύσκολες μέρες. Και, κυρίως, να μην τα φορτώνουν όλα στην καμπούρα της ΚΟΠ. Είναι πολλές οι αμαρτίες της ομοσπονδίας, αλλά οι πλείστες εξ αυτών έχουν γίνει προς εξυπηρέτηση των ίδιων των σωματείων, τα οποία (αν το καλοσκεφτεί κάποιος) έχουν τη διοργανώτρια αρχή που τους αρμόζει. Αν ποτέ θελήσουν κάτι διαφορετικό, τότε υποχρεωτικά θα θυμηθούν τα σοφά λόγια του Μαχάτμα Γκάντι: «Γίνε εσύ η αλλαγή που θες να δεις στον κόσμο».
Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου