Στο μυαλό των διοικούντων τους κυπριακούς συλλόγους αιχμής (όσους δηλαδή μας εκπροσωπούν κατά κανόνα στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις) δεν είναι εφικτό να διεισδύσουμε, ωστόσο μπορούμε να εικάσουμε με σχετική ασφάλεια πως στον επικείμενο τελικό του Europa League μάλλον δεν καλοβλέπουν ιδιαίτερα την προοπτική επικράτησης της Μπράγκα.
Ασφαλώς οι μεθυστικές εμφανίσεις της Πόρτο στην τρέχουσα αγωνιστική περίοδο αποτελούν ένα (σχεδόν) ακαταμάχητο επιχείρημα για να υποστηρίξει κάποιος το δημιούργημα του Αντρέ Βίλας-Μπόας, ωστόσο ακόμη κι αυτό ωχριά μπροστά στο αληθινό κίνητρο, το οποίο ενστικτωδώς ωθεί στο πλευρό των «δράκων» τους Κύπριους παράγοντες.
Για τους τελευταίους ενδεχόμενη ολοκλήρωση του θαύματος από την Μπράγκα ισοδυναμεί με… πυρηνική απειλή, διότι πολύ απλά θα τους αφαιρέσει το πλέον προσφιλές τους άλλοθι σε περιπτώσεις αποτυχίας. Αναλογιστείτε απλώς πώς επιχειρηματολογούν, οσάκις η ομάδα τους περάσει… κάτω από τον πήχη των προσδοκιών και των απαιτήσεων: «Ο αντίπαλος προέρχεται από ανταγωνιστικότερο πρωτάθλημα, διαθέτει ζάπλουτο αφεντικό, πολλαπλάσιο προϋπολογισμό και παχυλά τηλεοπτικά και χορηγικά συμβόλαια».
Καλό το παραμύθι, αλλά δεν έχει… δράκο. Αν ίσχυαν τα προαναφερθέντα, η Μπράγκα δεν έπρεπε να είχε παραταχθεί για ν’ αγωνιστεί ούτε καν στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ, όταν κληρώθηκε ν’ αντιμετωπίσει τις Σέλτικ και Σεβίλλη. Ωστόσο ο σύλλογος από τη μικρή πόλη της βόρειας Πορτογαλίας τις κοίταξε στα μάτια, τις απέκλεισε, κατέκτησε την τρίτη θέση στον όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ (με Άρσεναλ και Σαχτάρ Ντόνετσκ) και υποβιβαζόμενη στο Europa Leagueαπέκλεισε διαδοχικά Λεχ Πόζναν, Λίβερπουλ, Ντιναμό Κιέβου και Μπενφίκα.
Όλα αυτά με προϋπολογισμό 17 εκατομμυρίων ευρώ, ακριβότερη μετεγγραφή στις 700.000 ευρώ και ανώτατο μισθό τα 20.000 ευρώ! Τούτων δοθέντων ένα είναι ήδη σαφές: αν την προσεχή Τετάρτη στο Δουβλίνο η ομάδα του Ντομίνγκος Πασιέντσια «υπογράψει» μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην ιστορία του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, οι διοικούντες των εκάστοτε εκπροσώπων μας στις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις θα έχουν ξεμείνει από δικαιολογίες.
Σε τελική ανάλυση, ουδείς απαίτησε από τους μεγάλους του κυπριακού πρωταθλήματος να κατακτήσουν ευρωπαϊκά τρόπαια ή να φτάσουν σε τελικούς. Η σταθερή παρουσία στους ομίλους (έστω του Europa League) είναι το ζητούμενο και -σε αντίθεση με ό,τι οι πλείστοι έχουν παραμυθιαστεί να πιστεύουν- δεν απαιτεί οιουδήποτε είδους υπερβάσεις, αλλά οργάνωση, προγραμματισμό και σκληρή δουλειά.
Α, για να μην είμαστε άδικοι, απαιτεί και κάτι ακόμη, το οποίο φαντάζει… καυτή πατάτα για τους κυπριακούς συλλόγους: ιδιόκτητη έδρα-φρούριο. Η αγωνιστική αναγέννηση της Μπράγκα συνοδεύτηκε από τη μετακόμισή της στο δικό της γήπεδο την περίοδο 2003/04. Στην Κύπρο, πάλι, οι αιώνιοι της Λευκωσίας και της Λεμεσού ανέχονται ακόμη να παίζουν στο ίδιο γήπεδο, το οποίο δεν τους ανήκει. Αντιλαμβάνεστε τώρα πόσο δυσάρεστες μπορούν να γίνουν για τους συλλόγους μας οι συγκρίσεις με την Μπράγκα;
Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου