Η Μασσαλιώτιδα, ο εθνικός ύμνος της Γαλλίας, γράφτηκε στις 17 Απριλίου 1792 (νύχτα κήρυξης του πολέμου Γαλλίας-Αυστρίας) και έμεινε στην ιστορία με αυτό το όνομα (σ.σ. το αρχικό της ήταν «Πολεμικό Άσμα για τη Στρατιά του Ρήνου»), επειδή κατά την επιστροφή του γαλλικού στρατού κάποιοι Μασσαλιώτες εθελοντές άρχισαν να το τραγουδούν στους δρόμους του Παρισιού.
Δύο αιώνες μετά τη σύνθεση της Μασσαλιώτιδας η Ολιμπίκ Μαρσέιγ στεφόταν πρωταθλήτρια για όγδοη φορά στην ιστορία της και έναν χρόνο αργότερα (1993) ανέβαινε στην κορυφή της Ευρώπης κατακτώντας το Τσάμπιονς Λιγκ -χάρη στο τέρμα του Μπαζίλ Μπολί στον τελικό του Μονάχου απέναντι στη Μίλαν (1-0). Την ίδια περίοδο οι Φωκαείς υπερασπίζονταν τα εγχώρια πρωτεία τους, ωστόσο το πρωτάθλημα εκείνο τους αφαιρέθηκε ένεκα του σκανδάλου δωροδοκίας με πρωταγωνιστή τον τότε πρόεδρό τους Μπερνάρ Ταπί.
Το φάντασμα του τελευταίου στοίχειωσε το σύλλογο, ο οποίος έκτοτε έφτασε τέσσερις φορές μια ανάσα από την κατάκτηση του πρωταθλήματος (1994, 1999, 2007, 2009) και άλλες τόσες από την κατάκτηση ενός τροπαίου: δις του κυπέλλου Γαλλίας (2006, 2007) και δις του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ (1999, 2004). Ο… εξορκισμός έλαβε χώρα στις 27 Μαρτίου, όταν η Μαρσέιγ επικρατώντας της Μπορντό στον τελικό του «Σταντ ντε Φρανς» κατέκτησε το Λιγκ Καπ. «Επιτέλους ένα τρόπαιο!», έγραψε ο γαλλικός Τύπος την επομένη του αγώνα, ωστόσο για τον επόμενο θρίαμβο δεν χρειάστηκε να περάσουν 17 χρόνια αλλά μόλις 39 ημέρες!
Εκμεταλλευόμενη την ήττα της Οσέρ στο Λιόν (1-2) και τη δική της επικράτηση επί της Ρεν στο «Βελοντρόμ» (3-1) η Ολιμπίκ αποσπάστηκε οκτώ βαθμούς από τους πιο κοντινούς διώκτες της στη βαθμολογία και δύο αγωνιστικές πριν το φινάλε στέφθηκε πρωταθλήτρια για ένατη φορά στην ιστορία της (σ.σ. είχαν προηγηθεί οι τίτλοι των 1937, 1948, 1971, 1972, 1989, 1990, 1991, 1992)!
Υπογραφή Ντεσάν
Η επιστροφή στους τίτλους και το γεφύρωμα των δύο εποχών της Ολιμπίκ έφεραν ευδιάκριτη την υπογραφή του Ντιντιέ Ντεσάν, ο οποίος στις 26 Μαΐου 1993 στο Μόναχο είχε υψώσει ως αρχηγός της ομάδας την κούπα του Τσάμπιονς Λιγκ. Στην πρώτη του χρονιά στη Μασσαλία ο 41χρονος τεχνικός κατάφερε να βγάλει το σύλλογο οριστικά και θριαμβευτικά από το σχεδόν εικοσαετές αγωνιστικό τέλμα και την πόλη στους δρόμους!
Ο άλλοτε αρχηγός της εθνικής Γαλλίας πιστώνεται (πλην των τίτλων φυσικά) δύο πράγματα. Πρώτον, την αναγνώριση πως η ομάδα που του παρέδωσε το περασμένο καλοκαίρι ο Βέλγος Έρικ Γκέρετς ήταν ήδη ανταγωνιστική και δεν χρειαζόταν ριζική αναδόμηση, αλλά στοχευμένη ενίσχυση του ρόστερ της. Το βάρος έπεσε στην άμυνα, για τη θωράκιση της οποίας αποκτήθηκαν οι Σουλεϊμάν Ντιαβαρά (στυλοβάτης της περυσινής Μπορντό), Στεφάν Μ'μπία (Ρεν) και Γκαμπριέλ Χάιντσε (Ρεάλ), ενώ στην επίθεση ο Λούτσο Γκονζάλες (αποκτήθηκε έναντι 24 εκατομμυρίων ευρώ από την Πόρτο το περασμένο καλοκαίρι) μετά από ένα εξάμηνο προσαρμογής έδειξε την αξία του και πιστώθηκε σημαντικό μερίδιο της επιτυχίας.
Διπλή «ανάσταση»
Η δεύτερη ανυπολόγιστης αξίας υπηρεσία του Ντεσάν στη Μαρσέιγ της περιόδου 2009/10 ήταν η αναγέννηση και αξιοποίηση των Χατέμ Μπεν Αρφά και Ματιέ Βαλμπουενά, ήτοι δύο πολλά υποσχόμενων ποδοσφαιριστών, των οποίων η απόδοση κυμαινόταν διαρκώς κάτω των προσδοκιών. Ένεκα τερτιπιών και παραπτωμάτων, τα οποία είχε ξεκινήσει ήδη επί Γκέρετς, ο Μπεν Αρφά βρέθηκε στη χειμερινή μετεγγραφική περίοδο ένα βήμα πριν την παραχώρηση. Αγοραστής δεν βρέθηκε, ο Ντεσάν έκανε την έκπληξη δίνοντας άφεση αμαρτιών στον 23χρονο μεσοεπιθετικό κι εκείνος του το ανταπέδωσε με εκπληκτικές εμφανίσεις στο β’ γύρο, οι οποίες τον επανέφεραν στην εθνική ομάδα. Ο Βαλμπουενά είχε καταστεί επίσης αναλώσιμος ένεκα των Γκονζάλες και Αμπριέλ, ωστόσο ούτε αυτός βρήκε σύλλογο τον Ιανουάριο και αποφάσισε να βάλει το κεφάλι κάτω, να δουλέψει σκληρά και να κερδίσει την εμπιστοσύνη του Ντεσάν.
Το σημείο μεταστροφής
Στην αγωνιστική «ανάσταση» αυτών των δύο και η αντίστοιχη ανάταση του Γκονζάλες θεμελιώθηκε η βαθμολογική αντεπίθεση της Μαρσέιγ μέσα στο 2010. Στην πρεμιέρα του δεύτερου γύρου, η Ολιμπίκ ταξίδεψε στο «Σαμπάν Νταλμά» για να παίξει τα ρέστα της απέναντι στην κατά εννέα πόντους υπερτερούσα και πρωτοπόρο Μπορντό. Το αυτογκόλ του Ματαντά στο πρώτο μέρος έδειχνε να μετατρέπεται σε γκιλοτίνα των ελπίδων της, οι οποίες όμως έμειναν ζωντανές χάρη στο τέρμα του Σεϊρού δέκα λεπτά πριν το φινάλε. Η ψυχολογική ανάταση των Μασσαλιωτών αποτυπώθηκε σ’ ένα εκρηκτικό σερί επιτυχιών στις επόμενες 17 αγωνιστικές (13 νίκες, 3 ισοπαλίες, 1 ήττα) που κορυφώθηκε με την κατάκτηση του πρωταθλήματος.
Για τον Ντρεϊφούς
Η επιστροφή στην εγχώρια κορυφή θα ήταν βάλσαμο στην ψυχή του Ρόμπερτ Λουίς Ντρεϊφούς, ο οποίος αγόρασε το σύλλογο το 1996 και στα 13 χρόνια παραμονής του στον προεδρικό θώκο ξόδεψε χωρίς φειδώ, προκειμένου να τον επαναφέρει στους τίτλους. Ο ιδιαίτερα αγαπητός Γαλλοελβετός επιχειρηματίας αποχαιρέτισε τα εγκόσμια το περασμένο καλοκαίρι σε ηλικία 63 ετών και δεν πρόλαβε να ζήσει την εκπλήρωση του οράματός του. Στη Μασσαλία και στη Μαρσέιγ, ωστόσο, άπαντες του αφιέρωσαν τους δύο εφετινούς τίτλους…
Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου