ΑΠΟΕΛ: Όταν βάζεις τον Μαντούκα αλλαγή…

Το πραγματικά ανησυχητικό για τους ανταγωνιστές του ΑΠΟΕΛ δεν είναι ότι ο πρωταθλητής έχει εκκινήσει με τέσσερις νίκες σε ισάριθμες αγωνιστικές. Ούτε ότι είναι μόνος στην κορυφή. Ούτε καν ότι έχει επικρατήσει ήδη τριών μνηστήρων της εξάδας (ΑΕΚ, Ερμή και Ανόρθωσης κατά σειρά).

Αυτό που θα πρέπει να σηματοδοτεί κόκκινο συναγερμό στους λοιπούς μνηστήρες του τίτλου είναι ότι όλα τα παραπάνω ο πρωταθλητής τα έχει πιστωθεί χωρίς να παίξει μπάλα της προκοπής πάνω από ένα ημίχρονο σε ουδεμία από τις τέσσερις αγωνιστικές.

Θυμηθείτε απλά τα πρώτα ημίχρονα απέναντι σε ΑΕΚ, Ερμή, Ανόρθωση και το δεύτερο απέναντι στην Αγία Νάπα, έστω κι αν για το τελευταίο υπάρχει το άλλοθι του αριθμητικού μειονεκτήματος και της απουσίας κινήτρου μετά το 3-0 του πρώτου 45λεπτου. Ακόμη και στα ημίχρονα που «καθαρίζει» τα παιχνίδια της, η ομάδα του Γιώργου Δώνη δεν έχει σταθερά υψηλά απόδοση από την αρχή ως το τέλος, αλλά ορισμένα εκρηκτικά διαστήματα.

Αυτά του τα προσφέρουν κατά κανόνα οι παίκτες που έρχονται από τον πάγκο. Ο τελευταίος διαθέτει τόσο βάθος και τόση ποιότητα, ώστε συχνά αρκεί μια αλλαγή του Δώνη, για να βελτιωθεί αισθητά η εικόνα όλης της ομάδας. Όταν έχεις την πολυτέλεια να περνάς ως αλλαγή στο παιχνίδι έναν παίκτη, όπως ο Μαντούκα (κόντρα σε ΑΕΚ και Ανόρθωση) ή ο Σέρινταν (χρυσός σκόρερ κόντρα στον Ερμή), μάλλον δεν χρειάζεται περαιτέρω επιχειρηματολογία για το συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι του ανταγωνισμού.

Μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα οι «γαλαζοκίτρινοι» έχουν αποδείξει ότι χάρη στο ρόστερ τους μπορούν να ξεφεύγουν από επικίνδυνες ατραπούς, είτε στριμώχνονται εκεί από την τακτική του αντιπάλου (βλέπε Ερμής) είτε από δική τους κακή απόδοση (βλέπε Ανόρθωση).

Και αν όλα αυτά συμβαίνουν τώρα, μπορεί εύκολα κάποιος να εκτιμήσει τι θα συμβεί στο μέλλον, όταν η αφομοίωση νεοφερμένων όπως οι Παπάζογλου, Τζεμπούρ και Ρίισε ολοκληρωθεί και η ομάδα σταθεροποιηθεί σε υψηλό επίπεδο απόδοσης για πολύ μεγαλύτερο διάστημα απ’ ό,τι πράττει τώρα.

Ακόμη και ο πιο συχνός -και μεγάλος- κίνδυνος για ένα ρόστερ αυτού του βάθους, δηλαδή η γκρίνια για περιορισμένο χρόνο συμμετοχής, αντιμετωπίζεται ήδη από τον Δώνη, ο οποίος για δεύτερο συναπτό παιχνίδι απέδειξε ότι η κυκλική χρησιμοποίηση περιλαμβάνει τους πάντες: από τον βασικό τερματοφύλακα μέχρι τον σταρ της ομάδας.

Γι’ αυτό κι έχει αρχίσει να εδραιώνεται (εντός κι εκτός Αρχαγγέλου) η πεποίθηση ότι καθ’ οδόν για την υπεράσπιση των εγχώριων πρωτείων ο πιο μεγάλος (ίσως και ο μοναδικός;) αντίπαλος του ΑΠΟΕΛ είναι ο ίδιος του ο εαυτός. Αν φαινόμενα όπως η υπεροψία, η αλαζονεία, η υπερφίαλη συμπεριφορά και η χαλάρωση της συγκέντρωσης αποτραπούν, η δυναμική του ρόστερ αποτελεί την καλύτερη εγγύηση για την επανάληψη του νταμπλ.