«Αφού δεν είχε νέα ευχάριστα να πει, καλύτερα να μη μας πει κανένα». Αυτός ο (καταληκτικός) στίχος από τον «Άγγελο, Εξάγγελο» του Διονύση Σαββόπουλο ταιριάζει γάντι στην περίπτωση του Νίκου Νιόπλια. Από το ξεκίνημα της θητείας του στον πάγκο της εθνικής Κύπρου ο Κοζανίτης τεχνικός χρησιμοποιεί διαρκώς τη γλώσσα της ποδοσφαιρικής αλήθειας.
Το πλάνο που ανέπτυξε κατά την παρουσίασή του δεν περιείχε ούτε ωραιοποιήσεις ούτε παχιά λόγια. Μόνον πολλή διάθεση και ακόμη περισσότερη δουλειά. Μέχρι στιγμής ο 48χρονος δίνει το παράδειγμα και δείχνει το δρόμο, ωστόσο -όπως αποδείχτηκε πρόσφατα- δεν είναι όλοι διατεθειμένοι να τον βαδίσουν με τον ίδιο ζήλο.
Από το ξεκίνημα της προσπάθειας στην προκριματική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου ο Νιόπλιας δεν έχει σταματήσει να δίνει εξηγήσεις: γιατί το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα χρειαζόταν την ποιότητα των (κυπριοποιημένων) Βενσάν Λαμπάν και Ντόσα Τζούνιορ, γιατί η εκ των πραγμάτων ελλιπέστατη προετοιμασία μας κόστισε την ήττα στην Αλβανία, γιατί τα μυαλά μας δεν έπρεπε να πάρουν αέρα μετά τη νίκη επί της Ισλανδίας, γιατί δεν μπορούσε να ρισκάρει νωρίτερα κόντρα στη Σλοβενία, γιατί εν τέλει δεν έπρεπε να μας πάρει από κάτω έπειτα από την εντός έδρας από τη Νορβηγία.
Δυστυχώς ελάχιστοι έχουν τη διάθεση ή την ικανότητα να αντιληφθούν τα μηνύματα του ομοσπονδιακού εκλέκτορα. Αρνούνται να κατανοήσουν ή να συμβιβαστούν με την πραγματικότητα ότι η Κύπρος με τη μικρή δεξαμενή ανταγωνιστικών σε διεθνές επίπεδο ποδοσφαιριστών δεν αντέχει α) να κάνει ουσιαστικά μόνο μία προπόνηση πριν από κρίσιμους εκτός έδρας προκριματικούς, β) να παρατάσσει σε κάθε παιχνίδι (ένεκα απουσιών) και διαφορετική αρχική ενδεκάδα (και αρκετούς παίκτες σε άλλες θέσεις από τις φυσικές τους) ή γ) να έχει απροκάλυπτα κόντρα διαιτησία, όπως συνέβη στο παιχνίδι με τη Νορβηγία.
Η εθνική είναι μια ομάδα που ξεκίνησε να φτιάχνεται πριν δυόμισι μήνες. Η προετοιμασία της εξαντλήθηκε σ’ ένα φιλικό στη Βουλγαρία και μία αγωνιστική πρωταθλήματος, ωστόσο η εικόνα της δεν διαφέρει ουσιωδώς από πλείστους συλλόγους της πρώτης κατηγορίας, οι οποίοι αδυνατούν να παρουσιάσουν ομοιογενές σύνολο και όμορφο ποδόσφαιρο με αποτελέσματα, μολονότι έχουν ξεκινήσει προετοιμασία από τον Ιούλιο, δουλεύουν καθημερινά στις προπονήσεις και έχουν δώσει πολλαπλάσια φιλικά κι επίσημα παιχνίδια σε σύγκριση με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα.
Το είχε αναφέρει και αυτό (από το ξεκίνημα) ο Νιόπλιας, αλλά ήταν μια υπερβολικά ενοχλητική πραγματικότητα για όσους -με την παραμικρή (ή ακόμη και δίχως) αφορμή- βγάζουν τα απωθημένα τους κατά της εθνικής (που δεν κουβαλά πίσω της μεγάλο κοινό), αλλά αυτολογοκρίνονται και ποιούν την νήσσα, οσάκις πρόκειται για τους μεγάλους συλλόγους της Κύπρου.
Αυτή η αναντιστοιχία προσδοκιών, απαιτήσεων και αντιμετώπισης του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος σε σύγκριση με τα σωματεία καταδεικνύει ότι πολύ δρόμο ως την ποδοσφαιρική ωρίμανσή δεν έχει να διανύσει μόνον η εθνική ομάδα, αλλά και όλο το περιβάλλον της (παράγοντες, δημοσιογράφοι, φίλαθλοι).
Αλλά επειδή ούτε αυτό είναι νέο ευχάριστο για τα επιλεκτικά αυτιά μας, δεν θα καταγραφεί στο νου μας και δεν θα τύχει της δέουσας επεξεργασίας. Ατυχώς για τον Νίκο Νιόπλια (ενδεχομένως βραχυπρόθεσμα) και για το κυπριακό ποδόσφαιρο (δεδομένα τόσο μεσοπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα).
Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου