Στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων οι οικονομικές απολαβές είναι ο βασικός (ου μην και ο μοναδικός) λόγος, για τον οποίο ο κόσμος αποδοκιμάζει έναν ποδοσφαιριστή, αν ο τελευταίος έχει κατώτερη του αναμενομένου απόδοση.
Για την πολλαπλάσια αμοιβή ενός ποδοσφαιριστή σε σύγκριση με τον μέσο εργαζόμενο υπάρχουν αρκετές εξηγήσεις. Μεταξύ των πιο πειστικών εξ αυτών ξεχωρίζει ο εξαιρετικά βραχύβιος ορίζοντας του επαγγέλματός τους, αφού μπάλα σε επαγγελματικό επίπεδο παίζεις το πολύ ως τα μέσα της τέταρτης δεκαετίας της ζωής σου, ενώ στους υπόλοιπους κλάδους ο εργασιακός ορίζοντας εκτείνεται κατά τουλάχιστον άλλα 30 χρόνια.
Αληθές είναι επίσης ότι όποιος τα φέρνει (τα χρήματα) πρέπει να τα παίρνει κιόλας. Όσο κι αν το άθλημα έχει ενσωματωθεί στη βαριά βιομηχανία του θεάματος (show biz), ο αληθινός και μοναδικός πρωταγωνιστής του εξακολουθεί να είναι ο ποδοσφαιριστής, ο οποίος με τις επιδόσεις του προσελκύει κόσμο και χορηγούς προς όφελος του εργοδότη συλλόγου του.
Υπάρχει επίσης και το αξίωμα ότι το (υπερβολικό) χρήμα δεν φέρνει την ευτυχία, αν ως προσωπικότητα δεν έχεις στέρεες βάσεις και δεν γνωρίζεις πώς να το αξιοποιήσεις. Ό,τι δηλαδή ισχύει στη συντριπτική πλειονότητα των ποδοσφαιριστών, όπως ήρθε να υπενθυμίσει ο Πολ Γκασκόιν. Ο πρώην διεθνής άσος της Αγγλίας (φόρεσε τη φανέλα των «τριών λιονταριών» από το 1988 ως το 1998) περιέγραψε σε συνέντευξή του στο ITV1 (σ.σ. μεταδόθηκε χθες) όσα δραματικά βίωσε μετά τον τερματισμό της ποδοσφαιρικής καριέρας του το 2004.
«Για τέσσερις μήνες δεν έτρωγα τίποτε και δεν έπινα καν νερό. Κατέβαζα καθημερινά τέσσερις φιάλες ουίσκι. Πώς το άντεχα; Με τη βοήθεια της κοκαΐνης! Έκανα σίγουρα 16 γραμμές ημερησίως», αποκάλυψε ο 44χρονος, ο οποίος για έξι εβδομάδες είχε κλειστεί στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου και έπαιζε ποδόσφαιρο σε μια κονσόλα!
«Ζούσα για την μπάλα. Αυτό, για το οποίο ξυπνούσα κάθε πρωί, αίφνης είχε χαθεί. Σε τέτοιες περιπτώσεις σκέπτεσαι: Διάολε, και τώρα τι κάνουμε; Η δική μου απάντηση ήταν το πιοτό και τα ναρκωτικά. Κάποια στιγμή δεν είχα πλέον τη δύναμη να τα σταματήσω», σκιαγράφησε με ανατριχιαστικά λεπτομερή τρόπο ο Γκασκόιν εκείνο το ζοφερό διάστημα της ζωής του.
Ακολούθησαν ο χωρισμός από τη σύζυγό του Σέριλ, η ψυχιατρική περίθαλψή του, η απόπειρα αυτοκτονίας το 2008 σ’ ένα λονδρέζικο ξενοδοχείο τεσσάρων αστέρων και την περασμένη χρονιά η καταδίκη του σε φυλάκιση με αναστολή ένεκα οδήγησης υπό την επήρεια αλκοόλης.
Εδώ και ένα χρόνο ο Γκασκόιν είναι καθαρός. Αποτέλεσμα της απεξάρτησης σε μια κλινική αποτοξίνωσης. «Εκεί έμαθα ότι χωρίς αλκοόλ μπορώ να περνώ καλύτερα απ’ ό,τι με αλκοόλ. Αν είναι κάποτε να αρχίσω ξανά το ποτό, γνωρίζω πλέον ποια θα είναι η κατάληξη: η νεκροφόρα!», κατέληξε ο παλαίμαχος Άγγλος άσος.
Η περίπτωση του ήρθε να ενισχύσει τη στατιστική που διδάσκει πως οι πλείστοι ποδοσφαιριστές πεθαίνουν πάμφτωχοι, όσα κι αν έχουν αποκομίσει αγωνιζόμενοι. Ας το έχουμε κατά νου την επόμενη φορά που θα ξιφουλκήσουμε εναντίον ενός παίκτη, απλώς επειδή έτυχε να μην παίξει όσο καλά θα θέλαμε, αλλά θα πληρωθεί γι’ αυτό πολύ καλύτερα απ’ ό,τι εμείς.
Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου