Ή τώρα ή ποτέ

Έγινε ο Ολυμπιακός η χρονικά πρώτη ευρωπαϊκή ομάδα που στέφθηκε πρωταθλήτρια για το 2011 και έσπευσε ο φίλα προσκείμενος στο σωματείο Τύπος (και, δυστυχώς, όχι μόνον αυτός…) να του το επιδαψιλεύσει ως ρεκόρ.

Σιγά τα ωα! Στην Ελλάδα κρίθηκε απλώς ο τίτλος. Στην Κύπρο, αν δεν υπήρχε η διακοπή για την προκριματική φάση του Euro2012, θα μπορούσαμε να κλείσουμε το μαγαζί ήδη από την πρώτη εβδομάδα του Απριλίου!

Η βαθμολογία είναι ωμά ειλικρινής: Αν στα δύο πρώτα παιχνίδια των πλέι οφ κερδίσει ο ΑΠΟΕΛ και ηττηθεί η Πάφος... σχόλασε ο γάμος! Αλλά ακόμη κι αν δεν συμβεί αυτό, πόσοι είναι διατεθειμένοι να ποντάρουν έστω ένα σεντ ότι οι «γαλαζοκίτρινοι» θα χάσουν τον τίτλο εκκινώντας από το +12; Και πόσοι θα πάνε στο γήπεδο ή θα στηθούν στην τηλεόραση για να μάθουν ποια θα είναι η ομάδα που θ’ ακολουθήσει Πέγεια και Δόξα στη δεύτερη κατηγορία;

Αυτό το κολοσσιαίο ανέκδοτο ονόματι «πλέι οφ» έχει καταντήσει πλέον προσβολή για κάθε νοήμονα άνθρωπο. Υποτίθεται ότι θα εξάλειφαν τα αδιάφορα παιχνίδια. Αντ’ αυτού τα μετέθεσαν στους έξι αγώνες μετά την κανονική περίοδο και τα… επισημοποίησαν μέσω της θέσπισης του β’ γκρουπ.

Υποτίθεται ότι θα έκαναν πιο συναρπαστική την κούρσα του τίτλου. Το 2007/08 η Ανόρθωση μπήκε με αέρα 11 πόντων, το 2008/09 ο ΑΠΟΕΛ με πέντε, το 2009/10 η Ομόνοια με τέσσερις, εφέτος το ΑΠΟΕΛ με 12 -όλοι πήραν τον τίτλο διατηρώντας ή αυξάνοντας το προβάδισμά τους!

Υποτίθεται ότι τα πλέι οφ θα έδιναν ενδιαφέρον στην ουρά. Άλλη μια τρύπα στο νερό. Από τη θέσπισή τους όποια ομάδα έχει τερματίσει 12η στην κανονική περίοδο (ο Άρης το 2008/08 και το 2009/10 και η Αλκή το 2008/09) υποβιβάστηκε. Το σύστημα, άλλωστε, επιτρέπει στους υπόλοιπους τρεις να… συνασπίζονται εναντίον της.

Οι παθογένειες των πλέι οφ είναι αόρατες μόνο στους ανόητους, στους αφελείς και στους εθελοτυφλούντες. Είναι πασιφανές πως η γάγγραινα του κυπριακού ποδοσφαίρου είναι οι υπεράριθμες ομάδες στην πρώτη κατηγορία. Ακόμη πιο κοινό… μυστικό αποτελεί ότι η αρμόδια αρχή δεν έχει διάθεση να επιληφθεί του θέματος. Πώς να το πράξει άλλωστε, αφού η ΚΟΠ είναι τα ίδια τα σωματεία;

Κι επειδή προσωπικά δεν έχω ίχνος αμφιβολίας ότι οι κυπριακοί σύλλογοι προτάσσουν τα κοντόφθαλμα συμφέροντά τους έναντι του γενικού καλού του αθλήματος, έχω εναποθέσει τις τελευταίες ελπίδες μου για αλλαγή στον έξωθεν καταναγκασμό: στη διαδικασία αδειοδότησης (licensing) και στο financial fair play.

Αν εφαρμοστούν, όπως πρέπει, είναι βέβαιο πως θα υπάρξει μείωση των ομάδων, πολύ απλά διότι αποκλείεται να βρεθούν 14 οικονομικά υγιή σωματεία. Αν πάλι ανακαλυφθούν και χρησιμοποιηθούν μέθοδοι και τεχνάσματα συγκάλυψης και εξαπάτησης που η UEFA δεν θα ξεσκεπάσει και τιμωρήσει, τότε πολύ απλά θα αποδεχτούμε ότι ουδεμία ουσιαστική πρόκειται ποτέ να επέλθει. Και το όποιο ενδιαφέρον θα εξαντλείται στο ποια χρονιά τα πάντα στο κυπριακό πρωτάθλημα θα έχουν κριθεί από τα… Χριστούγεννα!

Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ