Το κακό φαινόταν, αλλά ποιος νοιαζόταν; Προφανώς ελάχιστοι, όσο οι κυπριακοί σύλλογοι προχωρούσαν στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Οι προκρίσεις γίνονταν χαλάκια που έκρυβαν ελλείψεις, παραλείψεις και αδυναμίες. Ώσπου ήρθαν τα πλέι οφ. Η ώρα να ξεχωρίσει η ήρα από το στάρι. Και οι εκπρόσωποί μας πλήρωσαν το τίμημα με τόκο υπερημερίας. Ας διαβάσουν συνεπώς, τώρα, όσα (τους) πονούν.
Η Ομόνοια έχασε, διότι δεν έβαλε μυαλό από το κάζο κόντρα στη Ζάλτσμπουργκ. Τα παιχνίδια με τη Ρεντ Μπουλ και τη Μέταλιστ στο ΓΣΠ μοιάζουν σα δύο σταγόνες νερό (ας ελπίσουμε όχι και οι επαναληπτικοί): κόντρα στη ροή του αγώνα η πρωταθλήτρια δέχεται πρώτη γκολ και βραχυκυκλώνει ολοκληρωτικά. Σπασμωδικές αντιδράσεις, άστοχες αλλαγές.
Ο Τάκης Λεμονής υπογράμμιζε στη διάρκεια της προετοιμασίας ότι η ομάδα του οφείλει να μάθει τόσο το παιχνίδι κυριαρχίας (χρήσιμο απέναντι στις κλειστές άμυνες του εγχώριου πρωταθλήματος) όσο και το αντίστοιχο τακτικής (απαραίτητο για τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις). Τακτική δεν νοείται χωρίς εναλλακτικό σχέδιο (plan B), αλλά τέτοιο το «τριφύλλι» μέχρι στιγμής δεν διαθέτει. Όπως δεν διαθέτει και νεοφερμένους ικανούς να δώσουν λύσεις στα δύσκολα. Είτε η ευθύνη βαρύνει την τεχνική ηγεσία είτε τους παίκτες, το αποτέλεσμα δεν αλλάζει.
Ο ΑΠΟΕΛ έχασε, διότι στο πρώτο μέρος σπατάλησε -ελαφρά τη καρδία- όλες τις καλές ευκαιρίες του και στην επανάληψη άρχισε να παίζει μετά το 70’. Κρίμα, διότι η -ευρισκόμενη σε αναδιοργάνωσης (μετά την απώλεια παικτών-κλειδιά) και προετοιμασία- Χετάφε δεν φάνηκε καλύτερή του. Στο ΓΣΠ οι «γαλαζοκίτρινοι» έχουν ελπίδες ανατροπής. Θα χρειαστούν προφανώς σταθερά καλή απόδοση για 90’ (ή 120’), περισσότερους παίκτες σε καλή βραδιά και καλύτερα αντανακλαστικά από τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς, του οποίου το κοουτσάρισμα στο «Αλφόνσο Πέρεθ» απογοήτευσε.
Συγκεκριμένοι παίκτες (Σολωμού, Πίντο, Μαντούκα, Χαραλαμπίδης) είχαν δείξει από νωρίς ότι δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν στις θέσεις ή στα καθήκοντα που τους ανατέθηκαν, αλλά το απαραίτητο ανακάτεμα της τράπουλας δεν ήλθε ποτέ -μόνο αλλαγές προσώπων. Για να μην αδικούμε το Σέρβο, ας σημειώσουμε (ακόμη μια φορά) ότι ο ΑΠΟΕΛ χρειάζεται έναν βαρβάτο αμυντικό μέσο, έναν ταχύ στόπερ και έναν αξιόπιστο δεξιό μπακ, για να έχει ισορροπία και βάθος στο ρόστερ. Αν δεν περίμενε την είσοδο στους ομίλους για να τους αποκτήσει, θα είχε καλύτερες πιθανότητες πρόκρισης (όχι μόνο σε σύγκριση με την Ομόνοια και την Ανόρθωση, αλλά και) από τη Χετάφε.
Το αποδεικνύει περίτρανα η περίπτωση της ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Δύο μετεγγραφές του Ιουλίου, οι Ντουμπιά και Τόζιτς, την έβαλαν στους ομίλους. Στις θέσεις τους υπήρχαν οι (παικταράδες) Λαβ και Κράσιτς, όμως οι Ρώσοι ξόδεψαν είκοσι εκατομμύρια για να έχουν την άνεση αφ’ ενός να βλέπουν τον Λαβ να είναι ο κορυφαίος της… Ανόρθωσης (σε διαφορετική περίπτωση η συντριβή θα είχε προσλάβει ιστορικές διαστάσεις) αφ’ ετέρου να μην χρησιμοποιήσουν τον Κράσιτς, προκειμένου την επομένη να τον πωλήσουν έναντι 15 εκατομμυρίων στη Γιουβέντους!
Η ΤΣΣΚΑ δεν περίμενε την υστάτη να κάνει μετεγγραφές. Εντόπισε, αγόρασε και προετοίμασε εγκαίρως τις κατάλληλες εναλλακτικές λύσεις της. Δεν είναι η διαφορά ενός ρωσικού από έναν κυπριακό σύλλογο ούτε μιας πλούσιας ομάδας από μια φτωχή. Είναι ο περίφημος προγραμματισμός, ο οποίος στο κυπριακό ποδόσφαιρο κυκλοφορεί μόνον ως ανέκδοτο. Γι’ αυτό, άλλωστε, η «Κυρία» παρατάχθηκε στη Χίμκι-Αρένα με μοναδικό αμυντικό μέσο τον ανέτοιμο Νάτσο Γκαρσία και με τους Φροντίνι και Λαβόρδε στην πρώτη εμφάνισή τους.
Ναι, η Ανόρθωση θα αποκλειόταν ακόμη κι αν ήταν πλήρης και καλύτερα ενισχυμένη, διότι απλά ο αντίπαλος ήταν κλάσεις ανώτερος. Δεν θα επέτρεπε όμως στην ΤΣΣΚΑ να ισχυρίζεται (δικαιολογημένα) ότι την… πάτησε στο ρελαντί, χωρίς καν να ιδρώσει. Επ’ αυτού ας αναλάβει τις ευθύνες του και ο Γκιγέρμο Όγιος, ο οποίος υπερεκτίμησε την ομάδα του και δεν διάβασε επαρκώς τον αντίπαλο. Απέναντι στην… πυραυλοκίνητη ΤΣΣΚΑ ο Αργεντινός ανέβασε την -τραγικά στερούμενη ταχύτητας- άμυνά του σχεδόν ως το κέντρο. Το πρώτο και το τέταρτο γκολ (καρμπόν σε δημιουργία) τον βαραίνουν προσωπικά.
ΥΓ: Η παρουσία τριών συλλόγων στα πλέι οφ του Γιουρόπα Λιγκ έτυχε διονυσιακής αποθέωσης από την πλειονότητα των εγχώριων Μ.Μ.Ε., τα οποία όλο το καλοκαίρι δεν φείσθηκαν επαίνων για τους νεοφερμένους των εκπροσώπων μας στην Ευρώπη. Οι κατραπακιές συνεπώς έπεσαν και στο σινάφι, το οποίο (δυστυχώς, φοβούμαι ότι) είναι ακόμη πιο ανεπίδεκτο μαθήσεως από τις ομάδες μας…
Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου