Ο Ζαϊρζίνιο, ο άνθρωπος από το Ρίο ντα Τζανέιρο, τον οποίο άπαντες αποκαλούσαν «θύελλα», ουδέποτε βρήκε θέση στην κορυφή του βραζιλιάνικου ποδοσφαιρικού Ολύμπου, πλάι στους Πελέ, Γκαρίντσα ή Ντίντι. Ωστόσο ο Τζαΐρ Βεντούρο Φίλιο ήταν ένας από τους καλύτερους επιθετικούς στην ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων.
Ο θηριώδης άσος της Μποταφόγκο, ο οποίος αγωνιζόταν ως επί το πλείστον ως δεξιός εξτρέμ, σημάδεψε όσο ουδείς άλλος τη διοργάνωση στο υψόμετρο του Μεξικό σκοράροντας σε κάθε ένα από τα έξι παιχνίδια της «σελεσάο» ως τον τίτλο -ένα ακατάρριπτο ρεκόρ μέχρι σήμερα! Ήδη από την πρώτη του εμφάνιση απέναντι στην τότε Τσεχοσλοβακία ο τότε 28χρονος είχε καταστήσει σαφές πως ευρισκόταν στο ζενίθ της καριέρας του. Στο υψόμετρο της Γκουανταλαχάρα, όπου η μετέπειτα παγκόσμια πρωταθλήτρια έδωσε τα παιχνίδια της στους ομίλους, αποδείχθηκε ασυγκράτητος.
Στο 4-1 του αγώνα εκείνου ο Ζαϊρζίνιο σημείωσε δύο τέρματα, το ένα αφ’ ότου είχε χορέψει με απαράμιλλη κομψότητα αρκετούς άναυδους αντιπάλους. Απέναντι στην Αγγλία ήταν ο μοναδικός που νίκησε τον Γκόρντον Μπανκς για το τελικό 1-0, ενώ και ο Ρουμάνος τερματοφύλακας Ραντουκάνου μάζεψε την μπάλα από τα δίχτυα του κατόπιν ενέργειας του Ζαϊρζίνιο. Στον προημιτελικό απέναντι στο Περού πέτυχε το καθοριστικό 4-2 «απαντώντας» στο τέρμα του Τεόφιλο Κουμπάλας που είχε δώσει ξανά ελπίδες στους λατινοαμερικάνους γείτονες.
Απέναντι στην Ουρουγουάη στα ημιτελικά ο 28χρονος σημείωσε το 3-1 λίγο πριν το τέλος, αλλά το κερασάκι στην τούρτα το κράτησε για τον τελικό απέναντι στην Ιταλία, η οποία ακόμη δεν είχε συνέλθει από το «παιχνίδι του αιώνα» κόντρα στη Γερμανία. Για την απόλυτη επιτυχία στον επτάκις σκόρερ έλειπε μόνο το «χρυσό παπούτσι», το οποίο κατέληξε όμως στον Γκερντ Μίλερ, ο οποίος βρήκε δίχτυα δέκα φορές στο Μεξικό.
Σ’ εκείνη τη διοργάνωση οι Πελέ, Τοστάο, Ριβελίνο, Κάρλος Αλμπέρτο στάθηκαν το 1970 στη σκιά της θύελλας, όπως αποκαλείτο ο Ζαϊρζίνιο, ο γιος της καθαρίστριας φανελών της Μποταφόγκο, κατ’ αντιστοιχία με τον πυγμάχο Ρούμπιν Κάρτερ.
Στα μετέπειτα χρόνια ο Ζαϊρζίνιο δεν μπόρεσε να συνεχίσει στο επίπεδο του Μεξικό. Τον φρέναραν οι τραυματισμοί, οι μεταπτώσεις απόδοσης πύκνωσαν. Σε μια ευρωπαϊκή περιοδεία της Βραζιλίας το 1972 τράβηξε ξανά το ενδιαφέρον, στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974 στη Γερμανία αρκέστηκε στην τέταρτη θέση. Σε συλλογικό επίπεδο κατάφερε να κατακτήσει μια δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα Γαλλίας με τη Μαρσέιγ, ενώ στην πατρίδα του κατέκτησε το Κόπα Λιμπερταδόρες με την Κρουζέιρο Μπέλο Οριζόντε.
Μετά από περάσματα από Βολιβία, Βενεζουέλα και Ισημερινό κρέμασε το 1982 οριστικά τα παπούτσια του και έγινε προπονητής. Άλλες δύο φορές το όνομά του ακούστηκε πέρα από τα σύνορα της Βραζιλίας. Μία, όταν ως προπονητής της Σάο Κριστοβάλ ανακάλυψε ένα 13χρονο πιτσιρίκι ονόματι Ρονάλντο Ναζάριο ντε Λίμα, τον μετέπειτα σούπερ σταρ Ρονάλντο, και μία δεύτερη, όταν επιχείρησε ματαίως να οδηγήσει την Γκαμπόν στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006. Σήμερα ο Ζαϊρζίνιο ζει ξανά στο Ρίο ντε Τζανέιρο.
Πελέ, ο «ποδοσφαιρικός θεός»
Είναι αληθινή ματαιοπονία να σπαταλάς λέξεις για τον Πελέ. Μεγάλη μερίδα των ποδοσφαιρόφιλων ανά την υφήλιο τον επικαλείται, όταν η συζήτηση στρέφεται γύρω από τον κορυφαίο παίκτη όλων των εποχών.
Γεννημένος στις 23 Οκτωβρίου στο Τρες Κορασόες ο μάγος της μπάλας σημάδεψε κυρίως δύο Παγκόσμια Κύπελλα: του 1958 στη Σουηδία και του 1970 στο Μεξικό. Οι εξαίρετες ικανότητές του με την μπάλα τον είχαν αναδείξει πρόωρα, σε ηλικία 11 ετών ο Έντσον Αράντες ντο Νασιμέντο, όπως είναι το πλήρες όνομά του, είχε εντυπωσιάσει τον παλιό διεθνή Βαλντεμάρ ντε Μπρίτο. Ο Πελέ ήταν 15, όταν τον απέκτησε η Σάντος, και το Σεπτέμβριο του 1956 πέτυχε το πρώτο επίσημο τέρμα του στο παιχνίδι απέναντι στην Κορίνθιανς.
Μόνο έκπληξη δεν προκάλεσε η κλήση του μοναδικού αυτού ταλέντου για το Μουντιάλ της Σουηδίας. Ο κόσμος γνώρισε αυτόν τον έφηβο με την εκπληκτική ντρίμπλα, την ιδιοφυή εποπτική ματιά, τις ακριβείς μεταβιβάσεις και το κρύο αίμα μπροστά στην αντίπαλη εστία. Ο Πελέ τραυματίστηκε στη φάση των ομίλων, ωστόσο οι συμπαίκτες του επέμειναν να παραμείνει ο νεοσσός, ο οποίος μαζί με τους Γκαρίντσα και Βάβα αποτελούσε ένα τρομερό τρίο.
Αποτέλεσμα; Ένα τέρμα στον προημιτελικό κόντρα στην Ουαλία, τρία στον ημιτελικό απέναντι στη Γαλλία. Στον τελικό περίμενε η οικοδέσποινα, όμως ούτε η Σουηδία ανέκοψε τη Βραζιλία. Ο Πελέ με άλλα δύο τέρματα (το τρίτο και το πέμπτο) συνέβαλε στο τελικό 5-2. «Στο πέμπτο τέρμα ευχαρίστως θα χειροκροτούσα», παραδέχθηκε ο Σουηδός αμυντικός Σίγκε Πάρλινγκ μετά το πέρας της αναμέτρησης στο στάδιο «Ρασούντα» της Στοκχόλμης.
Το θριαμβευτικό πρώτο Μουντιάλ της καριέρας του ακολούθησαν δύο απογοητευτικά. Τέσσερα χρόνια αργότερα στη Χιλή ο τραυματισμός στη φάση των ομίλων ήταν τόσο φοβερός, που τον υποχρέωσε να μείνει θεατής όλων των υπόλοιπων αγώνων ως και τον νικηφόρο τελικό επί της Τσεχοσλοβακίας (3-1). Παρόμοιο σενάριο εκτυλίχθηκε και στην Αγγλία το 1966. Στην πατρίδα του ποδοσφαίρου ο τότε 25χρονος τραυματίστηκε στο τρίτο παιχνίδι της φάσης των ομίλων μετά από μια βίαιη επίθεση Πορτογάλου, η «σελεσάο» υποχρεώθηκε να αποχωρήσει πρόωρα από τη διοργάνωση ένεκα της ήττας της με 3-1.
Έπρεπε να φτάσει το 1970, ώστε να επανεμφανιστεί σε δαιμονιώδη κατάσταση ο υγιής Πελέ σε μια παντοδύναμη εθνική με τους Τοστάο, Ζαϊρζίνιο, Κάρλος Αλμπέρτο και Ριβελίνο. Με έξι νίκες σε ισάριθμες αναμετρήσεις η «σελεσάο» στέφθηκε παγκόσμια πρωταθλήτρια στις 21 Ιουνίου 1970 στο κατάμεστο από 105.000 θεατές γήπεδο «Αζτέκα». Αρχικά η Ιταλία ήταν κυρίαρχη και ο Πελέ εγκλωβισμένος στις δαγκάνες του Ταρκίζιο Μπούργκνιτς («Πριν το παιχνίδι επαναλάμβανα διαρκώς στον εαυτό μου ότι ήταν κι αυτός άνθρωπος, αλλά έκανα λάθος»).
Κόντρα στη ροή του αγώνα, ωστόσο, ο “Rei” (βασιλιάς) άνοιξε με κεφαλιά το σκορ στο 18’ έπειτα από σέντρα του Ριβελίνο. Το 100ό μουντιαλικό τέρμα της Βραζιλίας άνοιξε το δρόμο για τον τρίτο τίτλο. Η Ιταλία ισοφάρισε με τον Μπονισένια, αλλά ο Γκέρσον έκανε το 2-1 στο 66’. Το τρίτο και το τέταρτο τέρμα των Βραζιλιάνων, οι οποίοι μετά τον τελικό πήραν σπίτι τους το κύπελλο Ζιλ Ριμέ ως τρις θριαμβευτές, ετοίμασε με αριστουργηματικό τρόπο ο Πελέ.
Με το τελευταίο σφύριγμα οι συμπαίκτες του κουβάλησαν στους ώμους τον εμφανώς συγκινημένο Πελέ και έτσι τον έβγαλαν εκτός γηπέδου. Έμελλε να είναι μια οριστική αποχώρηση από τη σκηνή των Παγκοσμίων Κυπέλλων. Το 1974, μετά από 92 αγώνες με το εθνόσημο, ο Πελέ δήλωσε αρχικά τη σταδιοδρομία του, ωστόσο ακολούθως αγωνίστηκε ως «ποδοσφαιρικός ιεραπόστολος» στους Κόσμος της Νέας Υόρκης. Το 1977 ήρθε το οριστικό τέλος για τον μάγο, ο οποίος σε 1363 αναμετρήσεις σημείωσε 1281 τέρματα, απλησίαστη επίδοση μέχρι και σήμερα.
Έκτοτε ο Πελέ λειτουργεί ως πρεσβευτής του αθλήματος και εκπροσωπεί όχι μόνο την πατρίδα του αλλά και τα Ηνωμένα Έθνη και τη UNICEF. «Κάθε παιδί του κόσμου θέλει να παίξει μπάλα όπως ο Πελέ. Εξ ου και έχω την ευθύνη να τους δείξω πώς γίνεσαι καλός ποδοσφαιριστής και πώς καλός άνθρωπος», έχει δηλώσει ο ποδοσφαιρικός θεός της Βραζιλίας, τον οποίο η διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή εξέλεξε το 1999 σε αθλητή του περασμένου αιώνα.
Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου