Το κυπριακό ποδόσφαιρο απειλείται από την αυξημένη εξάρτησή του από τον κρατικό κορβανά και την υψηλότατο ποσοστό επικάλυψης των προϋπολογισμών των σωματείων από τα έξοδα μισθοδοσίας. Αυτά είναι τα σημαντικότερα για το εγχώριο πρωτάθλημα στοιχεία, τα οποία κατέδειξε η Έρευνα Συγκριτικών Στοιχείων του Εθνικού Σχεδίου Κριτηρίων της ΟΥΕΦΑ.
Η συγκεκριμένη έρευνα διεξάγεται από Επιτροπή, στην οποία μετέχει η Κύπρος, και συλλέγει στοιχεία από όλα τα σωματεία των συμμετεχουσών ομοσπονδιών με διττό στόχο: την εξαγωγή οικονομικών και άλλων χρήσιμων για τα σωματεία δεικτών και την έκδοση της Ετήσιας Έκθεσης Αξιολόγησης (Annual Benchmarking Report).
Στην έρευνα για το 2006, η οποία παρουσιάστηκε την περασμένη Πέμπτη από τον κ. Νίκο Νικολάου (συντονιστής εναρμόνισης των κριτηρίων της ΟΥΕΦΑ) εν τη παρουσία των κ.κ. Ανδρέα Σάντη (αναπληρωτής πρόεδρος ΚΟΠ) και Μάριου Πρατζιώτη (υπεύθυνος τμήματος κριτηρίων της ΟΥΕΦΑ), μετείχαν 42 εθνικές ομοσπονδίες και 618 σωματεία (σ.σ. στην πρώτη της έκδοση το 2003 οι αντίστοιχοι αριθμοί ήταν 17 ομοσπονδίες και 302 σωματεία).
Αυτή τη στιγμή υπάρχουν 31 ομοσπονδίες που εφαρμόζουν το σύστημα αδειοδότησης στην πρώτη κατηγορία των εθνικών πρωταθλημάτων, 19 που το εφαρμόζουν ή προτίθενται να το εφαρμόσουν και σε χαμηλότερες κατηγορίες και μόλις τρεις που συνεχίζουν να εφαρμόζουν τα ελάχιστα απαιτούμενα μέτρα.
Στην τετραετή πορεία της έρευνας ο αριθμός των αιτηθέντων για άδεια συλλόγων αυξήθηκε κατά 12%, ενώ σε 35 κλαμπ απαγορεύθηκε από την εθνική τους ομοσπονδία η συμμετοχή στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις ένεκα μη εκπλήρωσης των κριτηρίων της ΟΥΕΦΑ. Το σύστημα αδειοδότησης, το οποίο στοχεύει στη βελτίωση της οικονομικής διαφάνειας και της διαχείρισης των συλλόγων, έχει ως πρώτο απτό αποτέλεσμα την κατά 50-75% μείωση των δικαστικών υποθέσεων μεταξύ σωματείων και ποδοσφαιριστών/προπονητών.
Η χρεοκοπία με αριθμούς
Το κυπριακό πρωτάθλημα χωρίστηκε σε δύο κατηγορίες: τα τέσσερα μεγάλα σωματεία (Ανόρθωση, ΑΠΟΕΛ, Ομόνοια και Απόλλωνας) και τα υπόλοιπα. Στον τομέα των εσόδων καταδείχθηκε πως αυτά των μεγάλων συλλόγων προέρχονται κατά 34,4% από τους αγώνες, κατά 11,4% από χορηγίες και διαφημίσεις, κατά 16,4% από τα τηλεοπτικά και κατά 37,8% από άλλες πηγές (κρατικές εισφορές, χορηγίες, δωρέες κ.λπ.). Οι αντίστοιχες τιμές για τις υπόλοιπες ομάδες είναι: 22,4% από τους αγώνες, 12,7% από χορηγίες και διαφημίσεις, 11,6% από τα τηλεοπτικά και 53,3% από άλλες πηγές!
Επί του συνόλου αυτών των εσόδων τα μισθολόγια των μεγάλων συλλόγων καλύπτουν το 53% και των μικρών το 54%, ωστόσο -αφαιρουμένων των χορηγιών και των εισφορών- τα σχετικά ποσοστά εκτινάσσονται στο 67% και στο 71% αντιστοίχως, όταν το όριο οικονομικής υγείας βρίσκεται κάτω από το 60%! Κατά μέσο όρο η Κύπρος παρουσιάζεταιι να έχει επικάλυψη εσόδων σε ποσοστό 62% από τη μισθοδοσία, με αποτέλεσμα να συγκαταλέγεται στις χώρες, στις οποίες είναι απαραίτητη η προειδοποίηση αναφορικά με το δείκτη της οικονομικής τους υγείας.
Κατά τα 2006 οι τέσσερις μεγάλες ομάδες παρουσιάσαν κέρδη 721.390€ και οι υπόλοιπες 1.657.160€. Πριν βαυκαλιστείτε για την οικονομική τους ακμή, πληροφοροθείται πως -αφαιρουμένων ξανά των χορηγιών και των εισφορών- όλοι οι σύλλογοι θα έκλειναν τους ισολογισμούς τους με ζημίες: οι μεν μεγάλοι με συνολική χασούρα 1.354.725€, οι δε υπόλοιποι με 4.505.360!
Ακόμη μια απόδειξη της χρεοκοπίας των κυπριακών ομάδων αποτέλεσε η καρτέλα των ισολογισμών: οι τέσσερις μεγάλοι παρουσιάζουν ενεργητικό 12.704.287€ έναντι παθητικού 21.469.416€, ενώ στα υπόλοιπα σωματεία το ενεργητικό έφτασε τα 26.118.937 και το χρέος τα 37,470,376€. Με απλά λόγια: μόνο το χρέος των μικρών ομάδων ήταν το 2006 σχεδόν ίσο με το ενεργητικό όλων των συλλόγων της πρώτης κατηγορίας!
Αν υπάρχει ένας ενθαρρυντικός δείκτης, αυτός είναι ο μέσος όρος προσέλευσης τριών έως πέντε χιλιάδων θεατών στο πρωτάθλημα του 2006. Αυτός, ωστόσο, δεν αναιρεί την αναγκαιότητα μείωσης των μισθολογικών εξόδων όλων των κυπριακών συλλόγων και εύρεσης εναλλακτικών πηγών εσόδων πλην των κρατικών χορηγιών. Αν αυτό θα επιτευχθεί μέσω μείωσης των ομάδων της πρώτης κατηγορίας (άρα και αύξησης του ανταγωνισμού), κεντρικής διαχείρισης των τηλεοπτικών δικαιωμάτων, μείωσης κι εξάλειψης της βίας στα γήπεδα, οικοδόμησης ιδιόκτητων σταδίων ή όλων αυτών συνάμα, εναπόκειται στους ίδιους τους συλλόγους να αποφασίσουν.
Το ζητούμενο -όπως επιβεβαίωσε και η έρευνα- δεν είναι η νομική μορφή αλλά η οργάνωση ενός σωματείου. Κατόπιν τούτου, οι διοικούντες των συλλόγων βρίσκονται ενώπιον των ευθυνών τους. Ο χρόνος θα δείξει ποιοι έχουν το θάρρος να τις αναλάβουν και την ετοιμότητα να ανταποκριθούν στα κελεύσματα και τις απαιτήσεις των καιρών...
Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου