Ρόμπερτ Σλιντς: Ο μονόχειρας διεθνής!

Η 14η Αυγούστου 1948 είναι μια ζεστή καλοκαιρινή μέρα. Ο Ρόμπερτ Σλιντς κάθεται στο αυτοκίνητό του και βιάζεται. Ο αρχηγός της Στουτγάρδης έχει φτάσει αργοπορημένος στο σημείο συνάντησης της ομάδας, με αποτέλεσμα να οδηγεί μέσα από τον γεμάτο λακούβες δρόμο στο Άαλεν για το παιχνίδι του κυπέλλου. Προκειμένου να μπορέσει να αντέξει κάπως καλύτερα τη ζέστη, έχει αφήσει το αριστερό του χέρι να κρέμεται έξω από το παράθυρο. Ξαφνικά το αυτοκίνητό του αναπηδά με πλήρη ταχύτητα πάνω σε μια λακούβα, αναποδογυρίζει και του συνθλίβει το χέρι...

Οι γιατροί αποφασίζουν να του το ακρωτηριάσουν και η καριέρα του 24χρονου δείχνει να έχει φτάσει στο τέλος της. Αυτό τουλάχιστον εικάζουν οι δημοσιογράφοι. Ουδείς ψυχανεμίζεται πως δέκα χρόνια αργότερα ο μεγάλος Αλφρέντο ντι Στέφανο μετά από ένα εκτός έδρας παιχνίδι της Στουτγάρδης με την εθνική Ισπανίας θα πει: «Ο καλύτερος παίκτης του γηπέδου ήταν ο μονόχειρας. Όσα είδα από αυτόν, ήταν ως τώρα ασύλληπτα για μένα».

Λίγο καιρό μετά το ατύχημα, ωστόσο, ούτε καν ο ίδιος ο Σλιντς δεν πιστεύει πως θα συνεχίσει την καριέρα του. Πώς να επιβληθεί ένας μονόχειρας σε μια μάχη όπως το ποδόσφαιρο; Πώς θα πέφτει, πώς θα κρατά την ισορροπία του; Ο Γκέοργκ Βούρτσερ, ο τότε τεχνικός της Στουτγάρδης, είναι εκείνος που βγάζει τον Σλιντς από τις ζοφερές σκέψεις. Μελλοντικά, αυτό αποφασίζει ο Βούρτσερ, ο Σλιντς θα αποφεύγει τις μάχες σώμα με σώμα μέσα στην περιοχή και θα φτιάχνει παιχνίδι από τα πλάγια.

Σφαίρα στο σαγόνι

Πριν περάσουν τέσσερις μήνες, συμβαίνει αυτό που ουδείς θεωρούσε δυνατό. Απέναντι στην Μπάγερν Μονάχου ο Σλιντς βρίσκεται ξανά στον αγωνιστικό χώρο. Η φανέλα στο σημείο του ακρωτηριασμένου άκρου είναι δεμένη ψηλά. Όποιος αποκομίζει την αίσθηση πως στην προκειμένη περίπτωση ένας ανάπηρος αδυνατεί ν’ απαγκιστρωθεί από το πάθος του, παίρνει ένα γερό μάθημα στις 22 Ιουνίου 1952. Στο νοτιοδυτικό στάδιο του Λούντβιχσχαφεν, 86.000 άνθρωποι παρακολουθούν τον τελικό του γερμανικού πρωταθλήματος. Η Στουτγάρδη ηττάται 1-0 από τη Ζάαρμπρικεν.

Σε εκτέλεση κόρνερ από τα αριστερά ο εξτρέμ Σλιντς με απευθείας μονοκόμματο βολέ στέλνει την μπάλα στη γωνία της εστίας -η ισοφάριση για τη Στουτγάρδη! Αλλά αυτό δεν είναι αρκετό, τη συγκεκριμένη μέρα ο Σλιντς είναι πανταχού παρών. Βοηθά στην άμυνα, διευθύνει το κέντρο, τροφοδοτεί τους επιθετικούς. Στο τέλος η ομάδα του επικρατεί 3-2. Μετά από το παιχνίδι το «Αθλητικό Περιοδικό» κρίνει: «Χωρίς τον Σλιντς η Στουτγάρδη δεν θα έπαιρνε ποτέ τον τίτλο».

Είναι ο θρίαμβος ενός ποδοσφαιριστής, ο οποίος από μικρός φαινόταν ταγμένος σε μεγάλα πράγματα. Γεννημένος το 1924 στο Τσούφενχαουζεν, προπονείται στον ομώνυμο ποδοσφαιρικό σύλλογο υπό τις οδηγίες του πατέρα του Πάουλ. Στα 16 συνδράμει ήδη την αντρική ομάδα και το 1942 στέφεται πρωταθλητής Βυρτεμβέργης με την πρώτη εφηβική ομάδα, η οποία μετά από 79 παιχνίδια σε μια διετία έχει να επιδείξει διαφορά τερμάτων 371-45! Ο Σλιντς όμως βρίσκεται πλέον σε ηλικία πολέμου και αποστέλλεται στο ανατολικό μέτωπο, όπου μια σφαίρα από ρωσικό τουφέκι του διαμελίζει το σαγόνι.

45 γκολ σε 30 ματς!

1945, ο πόλεμος καλά-καλά δεν έχει τελειώσει και ο Βούρτσερ τον παίρνει στη Στουτγάρδη. Στο φινάλε της σεζόν ο σύλλογος στέφεται πρωταθλητής Νοτίου Γερμανίας. Ο Σλιντς σκοράρει 45 τέρματα σε 30 συμμετοχές. «Ένα ρεκόρ, το οποίο δεν θα απειληθεί ποτέ», βεβαιώνει ο συγγραφέας Χανς Μπλίκενσντερφερ στον επικήδειο του Σλιντς το 1995. Και συνεχίζει ο Μπλίκενσντερφερ: «Ο Ρόμπερτ Σλιντς εξελίχθηκε στην ύψιστη βαθμίδα αυτού που οι Άγγλοι αποκαλούν “Matchwinner” και οι Γάλλοι “Gagneur”».

Τω όντι, αυτός ο τύπος κέρδιζε παιχνίδια. Δεν ήταν όμως ένα ξένο πνεύμα, το οποίο γλιστρούσε σα σκιά ανάμεσα στις αντίπαλες άμυνες, ήταν ένας μαχητής κι ένας ηγέτης. «Αν δεν έπαιζες ψυχωμένα στην ομάδα του Σλιντς, διέσχιζε όλο το γήπεδο και σου έριχνε μια κλωτσιά στον κώλο», θυμάται ο συμπαίκτης του Λόταρ Βάιζε. Ο τελευταίος ήταν ο πιο κολλητός φίλος του Σλιντς, τον βοηθούσε μετά το ντους να ντυθεί και να τοποθετήσει το τεχνητό χέρι. «Στο γήπεδο ο Ρόμπερτ ήταν παλιοτόμαρο, αλλά μετά το παιχνίδι ήταν ο καλύτερός μου φίλος», παραδέχεται ο Βάιζε.

Συνολικά ο Σλιντς σκόραρε 143 γκολ σε 391 παιχνίδια της ανώτερης κατηγορίας, αναδείχθηκε δύο φορές κυπελλούχος με τη Στουτγάρδη και φόρεσε τρεις φορές τη φανέλα της εθνικής Γερμανίας. Ο ομοσπονδιακός τεχνικός Ζεπ Χέρμπεργκερ είχε υπερβολικούς δισταγμούς να καλέσει τον μονόχειρα, διότι φοβόταν πως οι αντίπαλοι ίσως έκαναν εσκεμμένα πίσω στις μονομαχίες.

Το 1959 ο Σλιντς τερμάτισε αιφνίδια την καριέρα του. Μετά το παιχνίδι με την εθνική Τσεχίας ο Βούρτσερ μπήκε στα αποδυτήρια και είπε στην έκπληκτη ομάδα: «Δεν χρειάζεται να τον περιμένετε. Ο Ρόμπερτ Σλιντς δεν πρόκειται να ξαναπαίξει μαζί μας».

Για τα αίτια αυτής της αποχώρησης αναρωτιέται ακόμη και σήμερα ο Βάιζε. Ο Σλιντς αποχωρεί σιωπηλά το καλοκαίρι του 1961, αλλά παραμένει ως το θάνατό του τον Ιούνιο του 1995 μέλος της Στουτγάρδης. Η τελευταία μετονομάζει λίγο αργότερα το στάδιο της ερασιτεχνικής ομάδας σε Ρόμπερτ Σλιντς», σύμφωνα ακριβώς με το πνεύμα των λόγων του Μπλίκενσντερφερ: «Δεν πρόκειται πλέον να ζήσουμε άλλον σαν τον Ρόμπερτ Σλιντς. Μπορούμε όμως όλοι να διδαχθούμε από αυτόν».
Δημοσιεύτηκε στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ